უწინ, საერთოდ არ წარმოადგენდა სირთულეს, რომ დიდ ჯგუფად შეკრებილი ხალხიდან დიდგვაროვანი სისხლის წარმომადგენელი გოგონები - უბრალო ოჯახის გოგონებისგან გამოგერჩიათ. მიზეზი ამისა, ძალზედ მარტივი იყო. არსებობდა გარკვეული ეტიკეტის წესები, რომლითაც ზრდიდნენ თაობებს მაღალი წოდების წარმომადგენელი ოჯახები და მათი შვილებიც ზუსტი დაცვით ასრულებდნენ და არ არღვევდნენ ამ წესებს. მაგრამ, თანამედროვე საზოგადოებაში ყველა ეს ასპექტი ბუნდოვანია და ქცევის წესებმაც განიცადა ცვლილება. მიუხედავად ამისა, არსებობს გარკვეული ფაქტორები, რომელთა ცოდნა და გათვალისწინება გამოგარჩევთ და წარმოგაჩენთ ნამდვილ ქალბატონად. 1. არასოდეს მიაწოდოთ თქვენი ხელჩანთა მამაკაცს. ნამდვილი ქალბატონი არასოდეს დაავალდებულებს მამაკაცს, რომ მისი ხელჩანთა ატაროს, ის თავად გაართმევს თავს ისე, რომ მისგან თავადაც არ შეწუხდება. ჩანთა მიეკუთვნება პირადი ნივთების კატეგორიას, რომელთან შეხებაც ეტიკეტის წესების შესაბამისად, მხოლოდ მეპატრონეს შეუძლია. თუ თქვენ ჩანთას ანდობთ მამაკაცს, ეს საზოგადოებაში გასცემს ფაქტს, რომ მასთან ღრმა ურთიერთობაში ხართ და თქვენთვის ნდობით აღჭურვილი პირია. 2. სკამის საზურგეს არასოდეს მიეყრდნოთ. როდესაც ქალბატონი ჯდება მაგიდასთან სავარძელზე (სკამზე), ის აუცილებლად უნდა მოთავსდეს მის ცენტრში ისე, რომ გამართული ზურგით იჯდეს და არ მიეყრდნოს საზურგეს. მსგავსი ჯდომა ცნობილია როგორც "ჰერცოგინია". 3. მაკიაჟის წესების დაცვა.მუქი ჩრდილები და წითელი ტუჩსაცხის კომბინაციას ვერასდროს ნახავთ ნამდვილი ქალბატონის სახეზე. ერთიც და მეორეც დასაშვებია, მხოლოდ გარკვეული და შესაბამისი ტონების შემთხვევაში. აუცილებლად ერთი კონკრეტული ვიზუალი უნდა შეირჩეს. 4. პატივი ეცით საკუთარ დროსა და თავს.თუ თქვენთან სტუმრები გაფრთხილების გარეშე მოდიან, სრულიად მისაღებია მათ სააბაზანოში ან "ხალათში" დახვდეთ. ასევე, ექსპერტები გვირჩევენ ერთ ხრიკს, რომელსაც ბრიტანელი ქალბატონი იყენებდა ხოლმე: როდესაც დაუპატიჟებელი სტუმარი თქვენი კარის ზღურბლთან გამოჩნდება, ჩაიცვით საგარეო ფეხსაცმელი და დაიხურეთ ქუდი, აიღეთ ქოლგა, თუ გარეთ მისი აუცილებლობაა (ის ქალბატონი ასე იქცეოდა) და თუ კართან სასიამოვნო სტუმრები აღმოჩნდებოდნენ, ამობბდა " აჰ, რა სასიამოვნოა, ამ წამს დავრბუნდი"; ხოლო თუ არასასიამოვნო სტუმარი იყო, მაშინ "უჰ, რა სამწუხაროა, ახლა ვაპირებდი გასვლას". 5. არ იდგეთ დოინჯით.გასაგებია, რომ ზოგჯერ ვართ ისეთ სიატუაციაში, რომ არ ვიცით ხელებს რა მოვუხერხოთ და გვიწევს მსგავს პოზიციაში ყოფნა, თუმცა გარწმუნებთ, რომ ქალს დოინჯი, ყველაზე მეტად არ უხდება. უმჯობესია თუ ხელებს ჩამოწევთ ერთად და მუცლის მოპირდაპირედ დაიჭერთ, ასე უფრო დააკმაყოფილებთ ეტიკეტის წესებს და ვიზუალურადაც უფრო ქალური იქნებით. 6. არ მოიხედოთ შეძახილებზე, თუ თქვენ არ მოგმართავენ სახელით.კულტურული ქალბატონი არასოდეს მოიხედება ქუჩაში შეძახილზე - "ჰეი"! ეს არის ვულგარული შეძახილი და უცნობი პირის მიმართ მიმართვის უპიროვნო ფორმა, რაც ეტიკეტს სრულიად ეწინააღმდეგება. თუ უცხოსთან მიმართვა გსურთ, უმჯობესია გამოიყენოთ სიტყვები " უკაცრავად", " მაპატიეთ" და ა, შ...

ზუგდიდის პირველი საჯარო სკოლის ქიმიის მასწავლებელს, ხათუნა ქვარცხავას, სიძულვილის შემცველი პოსტის გამო, რომელიც მან სოციალურ ქსელში გამოაქვეყვეყნა 2020 წლის კურსდამთავრებულებთან დაკავშირებით, ამავე სკოლის დირექტორმა, ნინო გოგინავამ სასტიკი საყვედური გამოუცხადა. 25 მაისს დაწყებული საქმის შესახებ გადაწყვეტილება დისციპლინურმა საბჭომ და დირექტორმა ერთობლივად მიიღო. დირექტორი ამასთან დაკავშირებით განცხადებას აკეთებს : "ინდივიდუალური სამართლებრივი აქტით მასწავლებელს გაუფორმდა სასტიკი საყვედური.ეს ყველაფერი შესაბამისობაშია მოყვანილი და დაორგანიზებულია შინაგანაწესით, რომელიც აბსოლუტურად ყველა გადაცდომაზე პასუხობს თავისი სახდელით. შესაბამისად, ეს სახდელი გახდა ამის პასუხი." #ზუგდიდი #პირველისაჯაროსკოლა #პოსტი #სოციალურიქსელი #დირექტორი #სასტიკისასჯელი #zugdididaily I

ნანი ბრეგვაძის დიდება და მარტოობა: რა მსხვერპლის გაღება მოუწია ცნობილ მომღერალს პოპულარობისთვის ლეგენდარული ქართველი მომღერლის ნანი ბრეგვაძის პოპულარობას საბჭოთა კავშირის პერიოდში მართლაც რომ საზღვარი არ ჰქონდა. მშვენიერი ქალბატონი მკვეთრი აქცენტითა და ძლიერი ხმით ყოველთვის ხვდებოდა საზოგადოების თვალთახედვის არეში. მისით მოხიბლული მამაკაცები მუდმივად ცდილობდნენ მის მოხიბვლას, თუმცა მომღერალი ყველასთვის მიუწვდომელი იყო. მისი პირადი ცხოვრებით დაინტერესებულმა საზოგადოებამ ის ბუბა კიკაბიძესთანაც კი დააქორწინა, თუმცა ამ დროს მას სახლში ის მამაკაცი ელოდა, რომელსაც ორჯერ გაჰყვა ცოლად, საბოლოოდ კი ისევ მარტო დარჩა... "დედიკოს გოგო" როგორც ამბობენ, ნანი ბავშვობიდან ყოველთვის დამჯერი გოგო იყო. ის 1936 წელს, თბილისში მსახიობ გიორგი ბრეგვაძისა და თავადთა შთამომავლის ოლგა მიქელაძის ოჯახში დაიბადა. ოჯახში თითქმის ყველა მღეროდა, გოგონასაც მუსიკალური ნიჭი და არისტოკრატული მანერები მემკვიდრეობით ერგო. ოლგა საკმაოდ მკაცრი და ამავე დროს მოსიყვარულე დედა გახლდათ. სწორედ მან ასწავლა და შეაყვარა გოგონას მუსიკა, ფაქტობრივად, მანვე დაგეგმა ნანის ცხოვრება, იზრუნა მის განათლებასა და კარიერაზე, თუმცა, ამავდროულად, სწორედ ის იყო ნანის უპირველესი კრიტიკოსი. დედა ნანისთან დაახლოებულ ყველა ყმაწვილს დიდი ყურადღებით აკვირდებოდა, მათ შორის იყო მერაბ მამალაძეც. გოგონას მერაბი მოსწონდა, თუმცა ის მერაბში მხოლოდ მეგობარს ხედავდა. დროთა განმავლობაში, მერაბმა თავისით გამოიჩნა ინიციატივა, სასწავლებლიდან მომავალ გოგონას შინ აცილებდა, იჩენდა დიდ ყურადღებას, საჩუქრებითაც ანებივრებდა. დედამ დაარწმუნა გოგონა, ბიჭი კარგი ოჯახიდან არის, აუცილებლად უნდა გაჰყვე ცოლად და ნორმალური ოჯახი შექმნაო. ნანის გათხოვება არ სურდა, თუმცა როცა მერაბი ხელის სათხოვნელად მივიდა, ის, მშობლების რჩევით, დათანხმდა ვაჟის წინადადებას, თუმცა, როგორც ამბობენ, არც იმ დროს და არც შემდეგ მომღერალი მერაბის მიმართ ძლიერ გრძნობას არ განიცდიდა. ნანის დედამ მერაბს პირობა ჩამოართვა, რომ ის გოგონას სიმღერას არ დაუშლიდა, თუმცა მან მოგვიანებით პირობა დაარღვია. გათხოვების შემდეგ ნანის მერაბის მშობლებთან ერთად მოუწია ცხოვრება, სამეცადინოდ წასასვლელად თითქმის მთელი ქალაქი უნდა გაევლო. როცა გაიგო, რომ მისი მონატრების გამო დედა ღამ-ღამობით ტიროდა კიდეც, გოგონამ დაარწმუნა მეუღლე და ისინი ოლგა ალექსანდროვნასთან გადავიდნენ საცხოვრებლად. დედა ნანის მაქსიმალურდა უწყობდა ხელს, ეკას დაბადების შემდეგ, ბავშვის აღზრდაც საკუთარ თავზე აიღო. ნანი ყოველთვის მამაკაცების წრეში ტრიალებდა, ანსამბლ "ორერაში" ის ერთადერთი გოგონა იყო, თუმცა ის ბიჭების კიდევ ერთი ძმაკაცი გახლდათ, თურმე მეგობრები ნანის ხუმრობით "შალიკოსაც" კი ეძახდნენ... მაგრამ, როგორც აღმოჩნდა, მისი მეუღლე მაინც ეჭვიანობდა. fb მერაბი გაწონასწორებული პიროვნება იყო, იმდენად თავდაჭერილი, რომ ნანი ვერ ამჩნევდა მის ეჭვიანობას. მაშინაც კი, როცა მერაბმა მოუხშირა მოულოდნელად, გვიან ღამით იმ სასტუმროს ნომერში გამოცხადებას, სადაც ამა თუ იმ გასტროლისას, ნანი ათევდა ღამეს... ის გაოცებულ ნანის უხსნიდა, რომ ამას მონატრების გამო აკეთებდა. წარმატებულ მომღერალს ეჭვიც არ შეუტანია მეუღლის საქციელში, რადგან მიიჩნევდა, რომ მეუღლე ამას მისი დიდი სიყვარულის გამო აკეთებდა... თუმცა საბოლოოდ მაინც წაუყენა პირობა მერაბმა,- ან - მე, ან - შენი ანსამბლიო. ნანი მზად იყო ოჯახის შესანარჩუნებლად უარი ეთქვა კარიერაზე, თუმცა ანსამბლის ხელმძღვანელმა დაარწმუნა მერაბი, ბოლოჯერ გაეშვა მეუღლე კონცერტზე... მორიგი სიმღერის დასრულების შემდეგ, მერაბი მისულა ნანისთან და უთქვამს: "შენ უნდა იმღეროო!" მიუხედავად ამისა, დროთა განმავლობაში ნანი დაიღალა ეჭვიანობის სცენებით და მათი ქორწინება დასრულდა. ნანის თავისუფლებით ტკბობა არ დასცალდა... დაშორებიდან მალევე მერაბი დააკავეს... აღმოჩნდა, რომ მას რაღაც საქმე წამოუწყია და საეჭვო დოკუმენტებზე ჰქონდა ხელი მოწერილი, რის გამოც 8 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიესაჯა. ის სასჯელის მოსახდელად ესტონეთში გაუშვეს. ნანი ძალიან განიცდიდა მეუღლის დაკავებას, მით უფრო, რომ იცოდა მას ესტონეთში მარტო ძალიან გაუჭირდებოდა... მეუღლის დაკავებით შეწუხებული ნანი პირდაპირ ედუარდ შევარდნაძესთან წავიდა, რომელსაც მერაბის საქართველოს ციხეში გადმოყვანა სთხოვა. თხოვნა საქართველოს იმჟამინდელმა პირველმა პირმა შეუსრულა. გათავისუფლებულმა მერაბმა ნანის ძველი საქციელის გამო პატიება სთხოვა და ცდილობდა ურთიერთობა გამოესწორებინა. "დიდების საფასური" ციხიდან გამოსული მერაბი უფრო მშვიდი და გაწონასწორებული ჩანდა. ნანის თავიდან შეუყვარდა მეუღლე. მათ ისევ ერთად გადაწყვიტეს ცხოვრება. მერაბი ნანის დაჰყვებოდა გასტროლებზე. ერთი შეხედვით ყველაფერი იდეალურად იყო, თუმცა ოჯახში პრობლემამ იჩინა თავი. მერაბი სამსახურს ვერ შოულობდა, განიცდიდა, დარდის ალკოჰოლით მოკვლას ცდილობდა... და ისევ დაიწყო ეჭვიანობა. ნანი ამჯერად საბოლოოდ დაშორდა მერაბს. ყველასთვის საყვარელ მომღერალს მეუღლისგან მხოლოდ პატივისცემა და ურთიერთგაგება სურდა, თუმცა მას ოჯახში ეს ყველაფერი აკლდა. ნანის არაერთი მამაკაცი ეტრფოდა, თუმცა მისი ცხოვრების მთავარ სიყვარულად სიმღერა იქცა... ნანიმ იცოდა, რაც იყო სიყვარული, მაგრამ პირად ბედნიერებაზე უარის თქმა მოუხდა... მიუხედავად ამისა, მშვენიერი ქალბატონი არაფერს ნანობს, ამბობს რომ ბედნიერია, ჰყავს საოცარი ოჯახი - შვილი ეკა მამალაძე, შვილიშვილები და შვილთაშვილები კვირის პალიტრა -

ამ ეტაპზე საზღვრებს საქართველოსთვის არ ხსნიან შემდეგი ქვეყნები ავსტრია, ბელგია, ბულგარეთი, დანია, ნორვეგია, მალტა, ფინეთი, შვეიცარია, ჩეხეთი, სლოვაკეთი, უნგრეთი. აღსანიშნავია, რომ უნგრეთთან ამოქმედდა ერთობლივი შესაბამისი კომისია, რომელიც მუშაობს მიმოსვლის აღდგენის საკითხებზე. ზოგიერთმა ქვეყანამ კი, (იტალია, კვიპროსი, ისლანდია, სლოვენია) გახსნის მზაობა გამოთქვა კონკრეტული შეზღუდვების დაწესებით, მათ შორის ამ ქვეყნებში ჩასულმა პირებმა უნდა გაიარონ 14 დღიანი სავალდებულო კარანტინი. ამასთან აღსანიშნავია, რომ ევროკავშირის მიერ გამოქვეყნებული რეკომენდაციები და მასში მოცემული ქვეყნების სია ყოველ ორ კვირაში ერთხელ განახლდება. ________________ თქვენ ამ სტატიას კითხულობთ პლატფორმა Feedc -ზე. Feedc არის ახალი მედია პლატფორმა, სადაც შეგიძლიათ გაეცნოთ ჩვენს სტატიებს. აპლიკაციის გადმოსაწერად დააჭირეთ ამ ბმულს: download.feedc.com#საინტერესო #სიახლე #kutaisidaily #ახალიამბები

ლოქდაუნის პერიოდში დედაქალაქის თითქმის ყველა უბანში გასაქირავებელი ბინების ღირებულება მცირედით შემცირდა. შემცირება შეეხო ფაქტობრივად, ყველა ტიპის ბინას, როგორც მცირე ფართის, ასევე დიდ ბინებსაც. SS.ge-ს კვლევის თანახმად, პანდემიის პერიოდში დედაქალაქში ბინის გაქირავების ფასი ხშირ შემთხვევაში შემცირდა. მაგალითად, თუ მარტში დიდუბე-ჩუღურეთში 1-ოთახიანი ბინის გაქირავების ფასი საშუალოდ 537 ლარს შეადგენდა, მაისში მისი ფასი 471 ლარამდე ჩამოვიდა. როგორც SS.ge-ს კვლევა აჩვენებს, მარტიდან მაისამდე 1-ოთახიანი ბინის გაქირავებაზე ფასი თითქმის ყველა უბანში შემცირდა. კერძოდ, გლდანი-ნაძალადევში 6 ლარით, ვაკე-საბურთალო - 56 ლარით, ისანი-სამგორი - 57 ლარით, ხოლო ძველ თბილისში - საშუალოდ 210 ლარით შემცირდა. რაც შეეხება 2-ოთახიანი ბინის გაქირავების ფასს, 1-ოთახიანების მსგავსად საანგარიშო პერიოდში აღნიშნული ტიპის ბინის ფასიც შემცირდა. როგორც SS.ge-ს კვლევაშია აღნიშნული, დიდუბე-ჩუღურეთში ბინის გაქირავების ფასი 175 ლარითაა შემცირებული. გლდანი-ნაძალადევში - 24 ლარით, ვაკე-საბურთალო - 105 ლარით, ისანი-სამგორი - 91 ლარით, ხოლო ძველ თბილისში - საშუალოდ 120 ლარით შემცირდა. SS.ge-ს კვლევის მიხედვით, ბინის გაქირავებაზე ფასის შემცირება თითქმის ყველა ტიპის ბინას და უბანს შეეხო. თუმცა როგორც კვლევაში გამოიკვეთა, გაქირავების ზრდა მხოლოდ ერთ უბანში ფიქსირდება და ისიც მხოლოდ 3-ოთახიან ბინებზე. დიდუბე-ჩუღურეთის რაიონში პენდემიის დასაწყისში 3-ოთახიანი ბინის გაქირავების ფასი 1 244 ლარი იყო, მაისში ეს ფასი 1 408 ლარამდე გაიზარდა. რაც შეეხება 3-ოთახიანი ბინის გაქირავების ფასის ცვლილებას სხვა უბნებში ასე გამოიყურება: გლდანი-ნაძალადევში ფასები 74 ლარით შემცირდა, ვაკე-საბურთალოს რაიონში - 45 ლარით, ისანი-სამგორში - 212 ლარით, ძველ თბილისში - 173 ლარით. როგორც კვლევაში გამოიკვეთა, ლოქდაუნის პერიოდში ბინის გაქირავებაზე ფასები თითქმის ყველა მოცულობის ფართზე შემცირდა. რეალტორები პანდემიის დასაწყისშივე აღნიშნავდნენ, უძრავ ქონების ბაზარზე კრიზისი, როგორც წესი, რამდენიმე თვის შემდეგ აისახება. ლოქდაუნის პერიოდში გაჩერდა ეკონომიკის ბევრი სექტორი, დასაქმებულების ნაწილმა ან სამსახური დაკარგა, ან დამსაქმებელმა უხელფასო შვებულებაში გაუშვა. შესაბამისად, ისინი, ვინც დედაქალაში ქირით ცხოვრობდნენ, იძულებულები გახდნენ საცხოვრებლად მშობლიურ ქალაქში ან სოფელში დაბრუნებულიყვნენ. შემცირებული მოთხოვნის შედეგად კი გაქირავების ფასები მცირედით, მაგრამ მაინც შემცირდა.

ზაქრო კალაშოვი თბილისში, 1953 წლის 20 მარტს დაიბადა. (ზოგიერთი ცნობით ის არა თბილისში, არამედ ბაქოშია დაბადებული). იგი წარმოშობით იეზიდია. საბჭოთაკავშირმა იგი სხვადასხვა დანაშაულის გამო სამჯერ გაასამართლა. 1971 წელს კი კრიმინალი "ქურდად მონათლეს". 1990 წელს მან გაიცნო ასლან უსოიანი (დედ ხასანი) და ვიაჩესლავ ივანკოვი (იაპონჩიკა). მას ორმაგი მოქალაქეობა ჰქონდა, ქართული და რუსული. 2005 წელს საქართველოში ჩატარდა სპეცოპერაცია (ფუტკარი), რის შედეგადაც რამოდენიმე კრიმინალური ავტორიტეტი დააკავეს. 2006 წელს კალაშოვი ესპანელმა პოლიციელებმა დააკავეს. 2010 წლის 1 ივნისს მადრიდის სასამართლომ შვიდი წლით აღუკვეთა თავისუფლება და 20 მილიონი ევრო დააწესა, არალეგალურად ფულის მოპოვე/გათეთრების გამო. 2011 წელს, ესპანეთის უმაღლესმა სასამართლომ კიდევ უფრო გაუგრძელა თავისუფლების აღკვეთა, ნაცვლად შვიდისა 9 წლით, ხოლო შტრაფი 22.5 მილიონამდე გაიზარდა. 2019 წლის 29 ოქტომბერს, კალაშოვის გათავისუფლების შემდეგ, იგი რუსეთში გადასახლდა. ესპანეთის ხელისუფლებამ მას 10 წლით აუკრძალა ქვეყანაში შესვლა. ასევე საქართველოში, 2006 წელს გაიხსნა კალაშოვის კიდევ ერთი საქმე. იგი იტაცებდა ადამიანებს და ჩადიოდა ორგანიზებულ დანაშაულს, აშინებდა ბიზნესის წარმომადგენლებს და ჩვეულებრივ მოსახლეობას თანხას სძალავდა, რის გამოც, სასამართლომ მას დაუსწრებლად ჩამოართვა ქონება. 2016 წელს კალაშოვი მოსკოვში დააკავეს, იგი ამჯერად ქალაქში არსებულ რესტორნებს ატერორდებდა. 2015 წელს მან 2 ადამიანი იმსხვერპლა. ამის გამო ნიკულინის სასამართლომ მას 10 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯა. ამის შემდეგ მისი ექსტრადირება მოხდა. აქვე წარმოგიდგენთ ვიდეოს, სადაც ნათლად ჩანს "შაქრო მალადოის" მთელი არსი ქურდულ სამყაროში.

1985 წელს, ბორჯომში ყოფნისას შევესწარი, პროფკავშირის საგზურით სოხუმიდან „დასასვენებლად“ ჩამოსული შუა ხნის აფხაზი ქალი რა გაცხარებით უმტკიცებდა ქართველ მამაკაცს: „Вы у нас отняли алфавит....вы всё у нас отняли!!!......" აფხაზეთიდან რომ ბორჯომში აგზავნიდნენ ადამიანებს „დასასვენებლად“ საბჭოთა პროფკავშირები, ეს კიდევ სხვა თემაა, მაგრამ აქ განსაკუთრებით საინტერესო სწორედ ეს ნარატივია: „ქართველებმა, ყველაფერთან ერთად, ანბანიც წაგვართვითო!“. თავიდან შეიძლება ვერც მიხვდე ადამიანი, რა „ანბანის წართმევას“ გულისხმობდა. ან შეიძლება გეგონოს, რომ (მათი აზრით) ჰქონდათ ანბანი, რომელიც ქართველებმა „წაართვეს“. მაგრამ..... თურმე ნუ იტყვით, რომელიმე სხვა ანბანს კი არ გულისხმობენ, არამედ სწორედ იმ ანბანს რომლითაც ახლა ვწერთ და კითხულობთ. როგორ? „რანაირად“? - სრულიად უსარგებლო კითხვებია: შიზოიდურ ანტიქართულ პარანოიას რაციონალური ახსნა არა აქვს და არც შეიძლება ჰქონდეს. რა თქმა უნდა, იოლი და „თავისდამამშვიდებელია“ ყველაფერი იმით ავხსნათ, რომ ეს მძვინვარე ანტიქართული ნარატივი აფხაზ ნაციონალისტებს (!).....„კრემლმა ჩაუნერგა“ კრემლი რომ იყენებს თავისი იმპერიული მიზნების განსახორციელებლად, ცხადია! მაგრამ „ჩაუნერგა“ მეტისმეტი გაპრიმიტივებაა - თუ ამ ეთნოსის და ქართულ-აფხაზური წინააღმდეგობის ისტორიას გადავხედავთ. საერთოდ, მენტალურად (ეს სწორედ მენტალური პრობლემაა), ძალიან ძნელია ადამიანებს შეასმინო, რომ ქართულ-აფხაზურ საუკუნოვან (!) წინააღმდეგობაში, აფხაზური საზოგადოების მძვინვარე ქართველოფობია, რასაც ისტორიული, სისტემური წინაპირობებია აქვს, პირველადია, ხოლო მისი „ინსტრუმენტალიზება“ მოსკოვის მიერ, მზაკვრული, ანტიქართული, იმპერიული, აგრესიული მიზნების განსახორციელებლად - მაინც მეორადი. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . აქვე უნდა ითქვას, რომ ხშირ შემთხვევაში „ქართული ნარატივი“ აფხაზეთის ისტორიის შესახებ არანაკლებ პრიმიტიული და შიზოიდურია. „...აფხაზები იყვნენ ქართველები....მაგრამ მერე მთიდან ჩამოსახლდნენ აფსუა ტომები და მიითვისეს ქართული ტომის (აფხაზების) ისტორია.....“ ამ ნარატივს ავითარებდნენ თვით ყველაზე „მაღალ ინტელექტუალებად“ მიჩნეული მოღვაწენი. მაგალითად აკაკი ბაქრაძე. ზუსტად ასე, სიტყვა სიტყვით, აღწერა მან აფხაზეთის ისტორია 1989 წლის მიტინგზე. ზვიად გამსახურდიამ კი, იმავე პერიოდში მიტინგზე განაცხადა: „ქრისტიანი აფხაზები იყვნენ ქართველები, ესენი კი აფსუები არიან....“ აქ მაინც ყველაზე საინტერესო ამ ორი ნარატივის აბსოლუტური შეუთავსებლობა და შეურიგებლობაა. ორივე მათგანი შედეგია „ნაციონალიზმის“ ეპოქისათვის დამახასიათებელი დისკურსის და შესაბამის წამოდგენათა ექსტრაპოლირებისა სრულიად სხვა ეპოქაზე. მაგალითად, იგივე „აფხაზთა და ქართველთა სამეფო“. აფხაზური სეპარატიზმის იდეოლოგები მას „აფხაზურ სახელმწიფოდ“ აცხადებენ. ხოლო ჩვენი ისტორიოგრაფია, ბუნებრივია „ქართულ სახელმწიფოდ“. არადა, შუა საუკუნეებში იდენტობა არ განისაზღვრებოდა ჩვენი ეპოქისათვის თვისებრივი „საზრისებითა თუ „კორელანტებით“. იმ ეპოქაში სულ სხვა კრიტერიუმები არსებობდა: „ტახტი“ („გვირგვინი“) ან რელიგია. იმ დროისათვის რელევანტური კითხვა იყო არა „რა ეროვნებისა ხარ?“, არამედ „რომელი ტახტის (გვირგვინისა) ხარ?“ ან „რა რწმენისა ხარ?“ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . მხოლოდ დღევანდელ ანუ „გათანამედროვებულ“ დისკურსში აქვს მნიშვნელობა, რა ენაზე საუბრობდნენ იმ დროს ელიტები, რომელი ენა გამოიყენებოდა (პირობითად) სახელმწიფო, ანუ საქმისწარმოების ენად, რა ენაზე მიმდინარეობდა წირვა-ლოცვა....... რასაკვირველია, ჯერ ბერძნულად, ხოლო X საუკუნიდან - ქართულად. მაგრამ თანამედროვე ქართველთა წინაპრები, რომლებიც ჯერ „აფხაზეთის სამეფოში“, შემდეგ „აფხაზთა და ქართველთა სამეფოში“ ცხოვრობდნენ, ყოფითად საუბრობდნენ ქართულად ან მეგრულად, ხოლო თანამედროვე აფხაზთა წინაპრები - აფსუანურ (ადიღურ) ენაზე. მერედა რა - ამით? ელიტებისა და მასათა მიმართება ისეთ ინსტიტუტებთან, როგორიცაა „დამწერლობა“, „საქმისწარმოება“, „წირვა-ლოცვის ენა“.... მხოლოდ ბევრად გვიან ხდება არსებითი - კლასიკური გაგებით „ნაციონალიზმისა“ და „ნაციონალური მშენებლობის“ ეპოქაში. ანუ, ჩვენს შემთხვევაში XIX საუკუნიდან, როდესაც სულმნათმა ილია ჭავჭავაძემ, ქართველ განმანათლებლებთან ერთად, „ქართველი ერის“, როგორც თანამედროვენაციონალური ერთობის „კონსტრუირება“ დაიწყო და ნებისმიერი ობიექტური, არაანგაჟირებული სპეციალისტი გეტყვით, რომ უკვე მაშინ ანუ XIX-XX საუკუნეთა მიჯნაზე „შეეჯახა“ ეს მცდელობა - ასევე ახლადშობილი „აფხაზური ნაციონალიზმის“ წინააღმდეგობას. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . თუმცა დავუბრუნდეთ ისევ შუა საუკუნეებს: აფხაზებთან დისკუსიის დროს, მათთვის მუდმივად „ჩამჭრელი“ კითხვაა: თუკი „აფხაზთა სამეფო“ იმ გაგებით იყო „აფხაზური სახელმწიფო“, რასაც დღეს გულისხმობენ, მაშინ სად გაქრენ ის აფხაზები? აბა თითქოს როგორ შეიძლება და ხომ ეწინააღმდეგება ელემენტარულ საღ აზრს: თუკი აფხაზებმა შექმნეს „აფხაზური სახელმწიფო“, შემდეგ ეს სახელმწიფო ისე როგორ განვითარდა, რომ „სახელმწიფოთშემოქმედი ერი“ - ეროვნულ-სახელმწიფოებრივი“ (პირობითად) იდენტობის მატარებელი აღარ აღმოჩნდა სულ რაღაც 2 საუკუნის შემდეგ?! ამგვარი მაგალითი მსოფლიო ისტორიაში მოიძევება?......დიახ მოიძევება: მაკედონელები (დიდწილად არაბერძნული ეთნოსი) და მათი როლი საბერძნეთის ისტორიაში! საოცრად ჰგავს ქართულ-აფხაზურ ისტორიას. სხვათა შორის, არ არის შემთხვევითი, რომ დღეს, ჩვენს ეპოქაში, თანამედროვე საბერძნეთი, როგორც შეეძლო ისე ეწინააღმდეგებოდა სლავურ სახელმწიფო „მაკედონიას“, - ამ სახელით გაწევრებულიყო NATO-ში. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ჩვენ ყოველთვის ვერ ვაცნობიერებთ, რამდენად უნიკალური ფენომენია ქართველი ერი სწორედ იმ აზრით, რომ მან შეითავსა „ეგრთა“ და „სვანთა“ იდენტობა. შოტლანდიელები ან უელსელები „ბრიტანელები“ არიან, მაგრამ არა ინგლისელები! ევროპელისთვის ეს ძნელი გასაგებია და სწორედ ამიტომ იწვევს პროფესორ ჯორჯ ჰიუიტის მაგვართა ანტიქართულ ისტერიას. არ არის გამორიცხული, საქართველოს ისტორია რომ ნორმალურად გაგრძელებულიყო, აფსუა ანუ არაქართული ეთნოსი, დროთა განმავლობაში მართლაც ქცეულიყო „მეოთხე კომპონენტად“ ამ ერთობაში. ოღონდ განვითარების ეს ხაზი შეწყვიტეს იმ ისტორიულმა კატაკლიზმებმა, რაც XIII - XV საუკუნეებში განვითარდა ჩვენს რეგიონში: ჯერ მონღოლთა შემოსევამ და ძალიან ნიშანდობლივმა გადაწყვეტილებამ ერთიანი სამეფოს ორ (დასავლეთ და აღმოსავლეთ) ნაწილად გაყოფის შესახებ; შემდეგ, ნაწილობრივ, თემურ-ლენგის გამანადგურებელმა ლაშქრობებმა, ოსმალთა ექსპანსიამ და, რა თქმა უნდა, რუსეთის იმპერიამ - მისი „დანაწევრების“ სტრატეგიით. პეტერბურგი გეგმაზომიერად ცდილობდა „მეგრულ“ და „სვანურ“ ფენომენთა განცალკევებასაც ერთიანი ქართული მატრიციდან. მაგრამ ვერ მოახერხა. აფხაზებთან მიმართებაში კი მისი მცდელობა წარმატებული აღმოჩნდა. რატომ? იმიტომ, რომ აფხაზეთის შემთხვევაში არსებობდა ისტორიული წინაპირობა, რომელიც ჯერ კიდევ XVIს. ჩამოყალიბდა, როდესაც აფხაზეთი და მთელი დასავლეთ საქართველო ოსმალეთის იმპერიამ დაიპყრო, ხოლო აფხაზურმა ელიტებმა (მეზობელი სამეგრელოსგან და იმერეთისგან განსხვავებით) იმპერიისადმი „ლოიალობის“ ნიშნად დაგმეს ქრისტე და მიიღეს ისლამი. შემდეგ კი ფართოდ გაავრცელეს იგი აფხაზურ მასაში. იმ ეპოქაში კი, როგორც მოგახსენეთ, სწორედ რელიგია განსაზღვრავდა იდენტობას და არა ეთნიკური წარმომავლობა. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . ზუსტად ამ „ლოიალობის“ წყალობით და ისლამის აღიარების გამო, აფხაზურმა ელიტებმა „მოირთეს ძალა ოსმალთა“ - აგრესიისათვის სამხრეთით და განახორციელეს მეგრული ეთნიკური ელემენტით დასახლებული რეგიონების ოკუპაცია ვიდრე მდინარე ენგურამდე. შემდგომ საუკუნეებში ამას მოჰყვა ეთნიკური იდენტობის ცვლილებაც; ანუ „მეგრელთა - გააფხაზება“: იმ აფხაზთა აბსოლუტური უმრავლესობა, ვინც დღეს, პირობითად თუ ვიტყვით, აფხაზად „იწერება“, თუმცა მეგრული გვარი აქვს და რომლის წინაპარმა (ხშირად მეხუთე-მეექვსე თაობამდე), აფხაზურის გარდა მართლა არც ერთი ენა არ იცოდა, ზუსტად იმ „გააფხაზებულთა“ შთამომავლები არიან! დღეს, მათი სახით, „XVI-XVII საუკუნე“, ოსმალთა იმპერია და მისი ერთგული, აგრესიული ჩაფარი - გამუსლიმებული აფხაზეთი გვიღრენენ იმავე სიძულვილით - ქრისტიან (ანუ ქართველ) ბავშვებს რომ იტაცებდნენ, ანაკლიაში მონათა ბაზრობაზე მიჰყავდათ და მერე სტამბულის ჰარემებში აბარებდნენ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . აქვე: ისტორიული პარადოქსია, რომ ამჟამად „აფხაზეთის ავტოკეფალიისთვის“ იბრძვიან და ამ გზით საერთაშორისო ლეგიტიმაციის მოპოვებას ცდილობენ სწორედ იმათი ეთნიკური და იდეოლოგიური შთამომავლები, ვინც (ისევ და ისევ მეზობელი სამეგრელოსგან განსხვავებით) XVI საუკუნიდან „ძალა მოირთო“ ქრისტეს გმობითა და ისლამის მიღებით. ახლა კი ჩვენზე დიდი და ჩვენზე ძველი ქრისტიანები ყოფილან თურმე - კონსტანტინეპოლშიც დარბიან და ათონის მთაზეც. XIX საუკუნეში, კავკასია რუსეთმა დაიპყრო. ბუნებრივია, მისი მთავარი მოწინააღმდეგის, ოსმალთა იმპერიის „ჩაფარ-საყრდენებს“ იგი აუცილებლად მოშლიდა. მოშალა კიდეც ეს საყრდენები და აფხაზ-ადიღეველები სამშობლოდან გააძევა. სწორედ მაშინ მოხდა ძალიან მნიშვნელოვანი ისტორიული მოვლენა: აფხაზეთიდან 1870-იან წლებში თითქმის პირწმინდად გაძევებული აფსუა ეთნოსის არსებითი ნაწილი, 20-25 წლის შემდეგ, ესე იგი XX საუკუნის დამდეგს, აფხაზეთში დაბრუნდა, მაგრამ.....მათი თანაეთნოსელი ჩერქეზები „რატომღაც“ ვერ დაბრუნდნენ იქვე - სოჭის მიდამოებში. რატომ? ჩვენში ამას ბრიყვულად ხსნიან იმით, რომ თურმე მაშინ (1900-იანი წლების დამდეგს) იმპერია „წინასწარჭვრეტდა“ 90 წლის შემდეგ საქართველოში „ეროვნულ-განმათავისუფლებელი“ მოძრაობის დაწყებას და ანტიქართული მიზნით „შემოუშვა“ აქ აფსუები მაშინ, როდესაც „არ შემოუშვა“ ჩერქეზები ისტორიულ ჩერქეზეთში. ეს, რასაკვირველია, მითოლოგემაა - ანუ კვლავ და კვლავ „ისტორიული ექსტრაპოლაცია“. სინამდვილეში, მიზეზი ამ სხვაობისა ის იყო, რომ აფსუათა (მათ შორის ისტორიულად გააფხაზებულ მეგრელთა) აფხაზეთიდან გაძევების შემდეგ, ეს ტერიტორია დაიკავა სამეგრელოს მოსახლეობამ, რომელსაც პეტერბურგი ლოიალურად თვლიდა სწორედ ქრისტიანობის გამო. მაშასადამე, კულტურულად, ეთნიკურად, ყოფითად, ეს ტერიტორია მაინც „შეთავსებადი“ გახდა დაბრუნებულ მოჰაჯირებთან; სხვაგვარად თუ ვიტყვით, ისინი „ადაპტირებადნი“ იყვნენ კულტურულად მახლობელ გარემოში მაშინ, როდესაც სოჭის მიდამოებში იმპერიამ ჩერქეზებთან სრულიად „შეუთავსებელი“ და „არაადაპტირებადი“ გარემო შექმნა - კაზაკების ჩასახლებით. ამაზე ერთ რუს ისტორიკოსს დავიმოწმებ: „Возвращающимся Абхазам было выгодно прикидываться грузинами (мэгрелами), которых царская администрация считала лояльными". აფხაზები დღეს ძალიან ღიზიანდებიან, როცა „ფეისბუკ-ბატალიების“ დროს ეუბნები: სწორედ მეგრელებთან (ქართველებთან) კულტურულმა და ყოფითმა სიახლოვემ, მათთან ყოფითმა მსგავსებამ, „შეთავსებადობამ“ და „ადაპტირებადობამ“ გადაგარჩინათ, - დაგაბრუნათ აფხაზეთში, თორემ ისევე ვერ დაბრუნდებოდით, როგორც ჩერქეზები ვერ დაბრუნდნენო! სწორედ ეს იყო მთავარი მიზეზი: ცარისტული ადმინისტრაცია შეცდომით (!) აღიქვამდა ამ ეთნიკურ ელემენტს „უძღები შვილის დაბრუნებად“, რომელიც ისეთივე ლოიალური იქნებოდა, როგორც ქართული, მეგრული ელემენტი. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . იმპერიისადმი „ლოიალურნი“ კი გახდნენ, მაგრამ სულ სხვა საფუძველზე: XX საუკუნის დასაწყისიდან, აფხაზურმა ელიტებმაც დაიწყეს „ნაცია-კონსტრუირების“ პროცესი. ისინი, რა თქმა უნდა, ითვალისწინებდნენ „მეზობელ“ საქართველოში ილია ჭავჭავაძის თაოსნობით დაწყებულ ანალოგიურ პროცესს და წარმატებით ეცადნენ იმპერიისთვის შეექმნათ ანტიქართული „ალტერნატივა“, ოღონდ საკუთარი ინტერესების გათვალისწინებით: ახალ ეპოქაში უკვე აფხაზური ელიტები გახდნენ „ლოიალურნი“ იმპერიის მიმართ, ხოლო ამ ლოიალობის ნიშნად აღიარეს რუსული ენა, რომელიც ისეთივე „კორელანტი“ გახდა ამ მხრივ იმპერიული ლოიალობის და მისი ძალის მორთვისა (საქართველოს წინააღმდეგ), როგორც თავის დროზე ისლამი - ოსმალთა იმპერიის მიმართ. "Мы русскоязычные" (იგულისხმება: არალოიალური და ნაციონალისტი ქართველებისგან განსხვავებით) - იმ დროიდან მომდინარე უცდომელი ნარატივია! სინამდვილეში ეს „ლოიალობაც“, მძვინვარედ ნაციონალისტურ აფხაზურ ელიტებს, სჭირდებოდათ იმ პროცესთა „უკან შესაბრუნებლად“, რაც XIX საუკუნის ბოლოდან დაიწყო, ანუ აფხაზეთიდან ქართველების გამოსაძევებლად! ეს იყო მათი ისტორიული მიზანი. და სამწუხაროდ, 1980-იან წლების ბოლოდან, ქართული ელიტების თუ უპასუხისმგებლო პოლიტიკანების წყალობით, ამ მიზანს მიაღწიეს კიდეც, ანუ, აღისრულეს ისტორიული ოცნება - „გაეწმინდათ“ აფხაზეთი საერთოქართული იდენტობის მატარებელი ელემენტისგან, გაებატონებინათ ამ ტერიტორიაზე ის იდენტობა, რომელიც XIII-XVI საუკუნეთა ისტორიულ კატაკლიზმებში, უპირველესად ოსმალთა იმპერიაში, შემდეგ ცარისტულ ბატონობაში იღებს სათავეს. ამასთან, ანტიქართული „ნაცია-კონსტრუირების“ პროცესში და ახალი ეპოქის „დამოუკიდებელი აფხაზეთის“ შესაქმნელად, ძველი ეპოქის მათთვის ხელსაყრელ ინსტიტუტებსაც მისწვდნენ: მათ შორის „აფხაზთა სამეფოს“ და ქრისტიანობას, რომელიც თავად დაგმეს, როცა სხვა იმპერიისადმი ლოიალობის ნიშნად და მისი „ძალის მოსართავად“ ასე სჭირდებოდათ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . რა ეშველება ამ ყველაფერს? არაფერი!!! ეს ორი „ეროვნულ-სახელმწიფოებრივი“ პროექტი იმდენად შეუთავსებელია, მათი რაიმე სახით ან ხარისხით „კონვერგენცია“ აბსოლუტურად შეუძლებელია. მით უმეტეს, იმ რეალობაში, რაც ჩამოყალიბდა 1988-1993 წლების „ეროვნულ-გამანადგურებელი“ მოძრაობისა და კატასტროფულ მარცხთა მთელი სერიის შემდეგ, როდესაც იმავე უტვინო და უპასუხისმგებლო პოლიტიკანთა „წყალობით“, ყველაფერი წავაგეთ, ყველაფერი დავკარგეთ, რისი დაკარგვაც შეიძლებოდა ან არ შეიძლებოდა - სამურზაყანოსა და 2008 წელს სამარცხვინოდ, უბრძოლველად ჩაბარებული კოდორის ჩათვლით. ახლა ერთადერთი, რაც დაგვრჩენია და რაც ნამდვილად შეგვიძლია, მხოლოდ ისაა, რომ არავითარ შემთხვევაში არ ვცნოთ ამ ქართველოფობიური სეპარატისტული აპენდიქსის ე.წ. „დამოუკიდებლობა“; შეწყდეს ყოველგვარი მოლაპარაკება, მათ შორის ე.წ. „ჟენევის ფორმატში“, რომელიც მხოლოდ და მხოლოდ ეთნოწმენდის შედეგად წარმოშობილი კვაზისახელმწიფოს „საერთაშორისო გაპრავებას“ ემსახურება; შეწყდეს ბრიყვული „ჰუმანიტარული“, სამედიცინო თუ საზღვრისპირა-სავაჭრო პროექტებით მძვინვარე ანტიქართული საზოგადოების „მოთაფვლის“ ფუჭი, მავნებლური მცდელობა მაშინ, როდესაც ეს საზოგადოება სუნთქავს და საზრდოობს საქართველოს სიძულვილით, - ეს სიძულვილი და შეურიგებლობა მისი არსებობის პირობა და იდენტობის განუყოფელი ნაწილია; და..........დაველოდოთ „ჩვენს“ ისტორიულ დროს. იმ იმედით, რომ მომავალ ეპოქაში მაინც აღმოგვაჩნდება საკმარისად პროფესიული, პასუხისმგებელი ელიტები, რომლებიც ადრინდელ საბედისწერო შეცდომებს არ გაიმეორებენ. წყარო: GHN.GE ავტორი: ნიკა იმნაიშვილი#აფხაზეთი #სოხუმი #ოკუპაცია #sokhumidaily

საქართველოში ამინდი გაუარესდება. 3 ივლისამდე ცალკეულ რაიონში მოსალოდნელია ხანმოკლე წვიმა ელჭექით. ჰაერის ტემპერატურა დაბლობსა და ბარში 28, 33 გრადუსი დაფიქსირდება. გარემოს ეროვნული სააგენტოს ინფორმაციით, თბილისში ღამისა და საღამოს საათებში შესაძლოა ხანმოკლე წვიმა ელჭექით აღინიშნოს. ჰაერის ტემპერატურა 32, 34 გრადუსი იქნება. ამინდისპროგნოზი საქართველო tbilisidaily

საქართველოს საელჩო თურქეთში განცხადების მიხედვით, იმ მოქალაქეებმა, რომლებმაც პანდემიის პირობებში დაწესებული შეზღუდვების გამო ქვეყნიდან წასვლა ვერ მოახერხეს, 2020 წლის 30 ივნისის ჩათვლით ქვეყანა უნდა დატოვონ. ''საქართველოს იმ მოქალაქეებმა, რომლებმაც დაწესებული შეზღუდვების გამო ვერ შეძლეს ქვეყნის დატოვება და ამოეწურათ ლეგალურად ყოფნის ვადა 29 მარტიდან, თურქეთის ტერიტორია სარფის საბაჟო-გამშვები პუნქტის გავლით უნდა დატოვონ 2020 წლის 30 ივნისის ჩათვლით. იმ შემთხვევაში, თუ აღნიშნული მოქალაქეები ქვეყნის ტერიტორიას დატოვებენ 1 ივლისიდან, ისინი ვერ ისარგებლებენ მოქმედი შეღავათებით და საზღვრის კვეთისას მათზე გავრცელდება კანონით გათვალისწინებული საჯარიმო სანქციები'' - წერია განცხადებაში. #თურქეთი #სარფი #საელჩო #ბათუმი #batumidaily

სილამაზის დედოფლად აღიარებულ ამ ქალბატონს ქუთაისში „გვირილობის“ დღესასწაულის დამაარსებლად მიიჩნევენ. მისი თაოსნობით მაისის პირველი ორი დღის განმავლობაში „გიმნაზისტკები“ ქველმოქმედების მიზნით გვირილებს ყიდდნენ და აღებული შემოწირულობებით ტუბერკულოზით დაავადებულებს ეხმარებოდნენ. საშა ჩიქოვანი გიმნაზიელებს საკუთარი ხელით ურიგებდა ცოცხალ გვირილებს. ამბობენ, რომ გიმნაზიელები ჩუმად იხსნიდნენ მიმაგრებულ ყავავილებს, რომ ხელახლა შეხვედროდნენ საშა ჩიქოვანს. საკინძეზე მიმაგრებული ყვავილი შემდეგ ქუთაისის სიმბოლოდ იქცა. საშა (ალექსანდრა) ჭილაია 16- 17 წლის გოგონა ყოფილა, როცა თავად ჩიქოვანს მშობლიური სოფლიდან ჩამოუყვანია, მისთვის კარგი განათლება მიუცია, ინტელიგენტ ქალად უქცევია და შემდეგ ცოლადაც შეურთავს. სილამაზის და განათლების წყალობით საშამ მალევე დაიკავა შეუცვლელი ადგილი ქუთასისის საზოგადოებაში. სწორედ ის იყო ერთ-ერთი იმ ქუთაისელ ქალბატონთაგანი, რომელზეც ამბობდნენ - პარიზში როცა ახალი კაბის მოდელი შემოვიდოდა, ერთ კვირაში ეს კაბა ქუთაისელ ქალებს ეცვათო. სწორედ ასეთი ძვირფასი პარიზული ნაჭრით შეუკერავს ერთხელაც კაბა საშას, მორიგი მეჯლისისთვის. სხვა ქალსაც, საშას ჯიბრზე, იმავე ქსოვილისგან შეუკერავს კაბა. საშამ ეს გაიგო და როცა ეს მოქიშპე ქალბატონი და სხვა სტუმრები მიღებაზე მივიდნენ, ეს ქსოვილი შპალერად გაკრული დახვედრიათ#საინტერესო #ისტორია #პიროვნება #kutaisidaily #ხელოვნება