“მე არ ვიცი, არის თუ არა დღეს, ჩვენს შორის ღვთისმშობლის მადლი და სიყვარული, მაგრამ მოდით ერთი წუთით პატარა რელიგიური სასწაული წარმოვიდგინოთ: ღვთისმშობელმა თავისი ქვეყნის “ხილვა” მოისურვა. რას ნახავს?
ნახავს მონობის სენით შეპყრობილ კერპთაყვანისმცემლებს, რომელთაც თავისუფლება ბატონის გამოცვლა ჰგონიათ, ნახავს მდიდარ ფარისევლებს, რომლებიც საჩვენებელ და გამოყენებით ქველმოქმედებას ეწევიან, იმ დროს როდესაც მათ გვერდით, ნამდვილი ადამიანები ნამდვილი სიკვდილით ნამდვილად იხოცებიან; ნახავს სიხარბისგან სახედაკარგულ კაცუნებს, რომლებისთვისაც სიხარბე უკვე იმ ზომის იდეალისტური თვითმიზანია – რომ შეეძლოთ ორ-ორ საფლავში ჩაწვებიან; ნახავს ცრუ ადამიანებს, რომლებიც რელიგიურობანას თამაშობენ და, რაკი რწმენის ორგანო ატროფირებული აქვთ, რწმენაც აღებ-მიცემობის საგნად უქცევიათ, როგორც ფართალი, როგორც პოლიტიკა, როგორც სპილენძი, როგორც სინდისი, როგორც პოლიტიკა, როგორც მოყვასის ბედი.
წმინდა ღვთისმშობელი ასეთ ქვეყანაზე, გარწმუნებთ, უარს იტყვის. ლეგენდაც დამთავრდება და სიმბოლოც წაიშლება.”
P.S. ხშირად მიფიქრია ამ ამონარიდის შინაარსზე, ძილის წინაც, დღისითაც, საფიქრალს რა დაულევს დედას ( თანაც ხუთი შვილის) , ძალიან მომწონს ლიტერატურულად ეს ამონარიდი, მის ავტორს ( ჯემალ ქარჩხაძე) ბადალი არ ჰყავს...
მაგრამ მე მაინც მჯერა, მწამს, მეიმედება, რომ ლეგენდა არასოდეს დასრულდება, დედა, დედა ღვთისმშობელი ძალიან მოწყალეა. ბედნიერ ხვალინდელ დღეს გისურვებთ Feedc - ელებო.