დილამშვიდობისაა ❤️ წარმატებულ დღეს გისურვებთ 👌😍

დავრჩი სახლში ... მერომელიღაცა(ბოდიში ამ ჩიქორთული სიტყვისთვის) დღეა დღეს... გააზრებული მაქვს სამოქალაქო პასუხისმგებლობა, ვიცი და მჯერა ამ მოწოდების ჭეშმარიტების. აი როცა ყველაფერს ახლიდან დავიწყებთ, როცა გარეთ გავალთ... როგორები ვიქნებით ... აი ამ რიტორიკული შეკითხვის ისტერიულ განშტოებაზე და სავარაუდო პასუხებზე ვმსჯელობდი ახლახანს ერთ ჩემს კარგ მეგობართან... ის ყოჩაღადაა 😄 როგორც იტყვიან, რომ არ დამეწერა არ იქნებოდა რა... გამოკორონებული+ გამოკარანტინებული+ ზედ კომენდანტი მომატებული მაძლევს გონივრულ ეჭვს თუ პროცესი გაგვიგრძელდა კი მომიწევს შოკური გაგიჟება 😄😷 გონივრული ეჭვის გაგრძელება : მოკლედ თუ გადამიყვანეს შესაბამის დაწესებულებაში (ნუ საგიჟეს არ ვიყენებ მაინც, ვიზაღვევ თავს 🙃😄😷) მე ვიქნები ალბათ ან დულსინეა, ჟოზეფინა ან შეიძლება ბეატრიჩეც კი 😄 მაგრამ ასევე გონივრული ეჭვი მაფიქრებინებს ბევრი დონ კიხოტი, დ'არტანიანი ან ნაპოლეონ ბონაპარტე დამხვდება იქ. რა ჯობია დიდებული ადამიანების გარემოცვაში ფუსფუსობას. გაიხედავ, აქეთ ბონაპარტე იბანს ხელებს, იქეთ დონ კიხოტი ... არ იდარდოთ თუ გიცანით ნაცნობებს ჩაგიწყობთ კარგ ადგილებს... მშვიდობიან ღამეს გისურვებთ ... დარჩით სახლში ... ჩვენ ერთად დავამარცხებთ covid 19... და ვეღარასოდეს გადავეჩვევით ხელების დაბანას... ♥️🌍✌️😷😷

23 აპრილს, ინდოეთში ცნობილმა და საყვარელმა ბოლივუდის მსახიობმა აამირ ხანმა დელის ერთ-ერთ უღარიბეს უბანში დაარიგა 1 კილოგრამიანი ცელოფნის პარკები, რომელშიც ფქვილი იყო. ბევრმა ადამიანმა გააკრიტიკა და ამ უცნაური ჰუმანიტარულლი დახმარების ასაღებად მისვლაც დაეზარა. მივიდა მხოლოდ ის, ვისაც ამ დახმარების გარდა არაფერი აღარ ჰქონდა. სახლში მისულებს სიურპრიზი დახვდათ - პარკი რომ გახსნეს, შიგნით ფული აღმოჩნდა 15 ათასი რუპის ოდენობით, რაც ლარებში 630 ლარი გამოდის, და ინდოეთისთვის საკმაოდ კარგ თანხას წარმოადგენს. ამ გენიალური იდეის წყალობით, დახმარება მიიღეს იმ ადამიანებმა, ვისაც ეს მართლა სჭირდებოდა :) კარგ დღეს გისურვებთ!

შენ არავინ გგავს. ეჭვი გეპარება❓ ეს ბუნებრივია. ყველაფერი რომ დანამდვილებით ვიცოდეთ, სულელები ვიქნებოდით. ეჭვი ცნობისმოყვარეობას ბადებს, ეს უკანასკნელი კი გონიერებას. შენი ყოველი ნაწილი განსხვავებულია. დრო რომ გადის ისინი იცვლებიან. ცხოვრება სევდიანი, თუმცა ასატანია. დამეთანხმე❓ სხვა გზა არ გაქვს. უნდა აიტანო, რომ იცხოვრო. გაგეღიმა❓ ვისურვებდი რომ ასე ყოფილიყო. შენში უამრავი გადაუწყვეტელი ამბავი ცხოვრობს. აუხდენელი ოცნება ცხოვრებას ასატანს ხდის. ბედნიერი ხარ❓ ამის აღიარებას გამბედაობა სჭირდება. უბედური ვერ იქნები, რადგან ცოცხალი ხარ. იცეკვე. ცეკვა აბედნიერებს. იქნებ ხატვის ნიჭი გაქვს❓ ცხოვრების საკუთარ ფერებში ყურება სახალისოა. წერა გიტაცებს❓ ესეიგი ადამიანი ხარ❗ ნუ გეშინია. შიში ძლიერი ემოციაა, თუმცა მხდალი. ერთ დღეს სიცოცხლეს შევწყვეტთ. ამას დრო განსაზღვრავს. ეს რეალობაა. ილუზია დროის უაზრო კარგვაა. ფიქრი ილუზიის ნაწილია. ფიქრი რთული სამართავია, თავისუფალია, მას ვერ დაიმორჩილებ. დამორჩილებული ფიქრი მკვლელობას გავს. თავისუფალი გონება მკველობას არასოდეს ჩაიდენს. ყველაფერი აზრიანია. უაზრობა სიცოცხლეზე უარის თქმაა. შენი შექმნა აზრმა განაპირობა. ორი აზრის შერწყმამ. შენ უნიკალური ხარ. შენნაირი აღარასოდეს იქნება. რისი გჯერა❓თუკი ამაზე პასუხი ჯერაც არ გიპოვია, ესეიგი ჯერ კიდევ ბევრი დრო გაქვს. დროის კარგვა საბოლოოდ სინანულს იწვევს. სწრაფად გაარკვიე რა გინდა. კომფორტი სასიამოვნოა, მაგრამ მაქედან გამოდი. ის გააკეთე, რაც გულს გიჩქარებს, ოდესღაც გაჩერდება. ჩაეხუტე. ამ გრძნობის გამომხატველ სიტყვას მგონი სინონიმიც კი არ აქვს. სიზმარში იმოგზაურე. არ გააკონტროლო. საინტერეოა. წიგნის კითხვა ბოლოდან დაიწყე, შეიძლება საინტერესო ამბავს გადააწყდე. სიცოცლე სიკვდილს გულისხმობს. ეს გაანალიზე. შენი არსებობა მნიშვნელოვანია, რაღაც გაქვს გასაკეთებელი. ყველაზე მშვიდად როცა ხარ, მაშინ შეიგრძნე ბედნიერება.#ფსიქოლოგია#ეზოთერიკა#მოტივაცია

დღეს ბოშათა საერთაშორისო დღეა!💖💖💖💖 ანი ანდრონიკაშვილი. მინდა ერთ ბოშა ქალზე მოგითხროთ, რომელსაც ძალიან უყვარს ტფილისი ! "ჩემი სიძე ლორდების შთამომავალია. მის წინაპრებს ახლო ურთიერთობა ჰქონდათ ინგლისის სამეფო ოჯახთან", - გვეუბნება თბილისელი ბოშა, ლილი დარციმელია. იგი არ მალავს, რომ დღევანდელი მისი ცხოვ­რება ძალიან საამურია. თბილისში დაიბადა და გაიზარდა. ყოველთვის კარგი პირობები ჰქონდა, კარგ წრეშიც ტრიალებდა, თუმცა, მისი წარმოშობის გამო, არც გულისტკივილი დაჰკლებია... მიუხედავად იმისა, რომ უკვე 79 წლისაა, განსაკუთრებული იუმორითა და ეშხით გამოირჩევა... - ორი წლის რომ ვიყავი, ჩემი მშობლები დახოცეს და სხვა ბავშვებთან ერთად, საქართველოში ჩამომიყვანეს... თურმე, ჩემი მომავალი დედა მეგობართან ერთად მოვიდა საბავშვო სახლში, სადაც სულ სამი დღის მიყვანილი ვიყავი. ეს ქალბატონი და მისი მეუღლე 50 წლამდე იყვნენ და შვილი არ ჰყავდათ... ქალბატონი როგორც კი შემოსულა, კაბის კალთაზე ვტაცე თურმე ხელი და "დედა" ვუწოდე. ვეხვეწებოდი, შენთან წამიყვანე-მეთქი... საბავშვო ბაღის გამგეს უთქვამს: ბავშვმა დედა დაგიძახათ და იქნებ წაიყვანოთ, ცოდოაო. - თურმე, ძალიან შევეცოდე. პირველად რომ მოსულა, დამპირებია, - სამ დღეში მოვალ, ახალ კაბას მოგიტან და წაგიყვანო... ეს სამი დღე კარს ვერ მაშორებდნენ. ვიძახდი, - დედა მოვა-მეთქი. მესამე დღეს მართლა მოვიდა და წამიყვანა. ოჯახი ლაღად მზრდიდა. ვერცხლის ქუჩაზე ვცხოვრობდით. იმ დროს თბილისი ძალიან პატარა იყო და სულ სხვანაირი ცხოვრება ჩქეფდა. ჩვენი ეზო ინტერნაციონალური გახლდათ და ერთმანეთთან ყველა შეხმატკბილებულად ვიყავით. ჩემი მშობლები იმდენად არაჩვეულებრივი ადამიანები იყვნენ, მე კი არა, ჩემს მეუღლესაც სიგიჟემდე უყვარდა ორივე... ძალიან კარგ სკოლაში შემიყვანეს და ისე აღმზარდეს, რომ არაფერი დაუკლიათ. ერთადერთი, სულ ვსაყვედურობდი, მუსიკაზე რატომ არ შემიყვანეთ-მეთქი? პიანინო მთელ უბანში მხოლოდ ჩვენ გვქონდა. ერთხელ მოიყვანეს მუსიკის პედაგოგი და მან თქვა, - ბავშვს ისეთი სმენა აქვს, პედაგოგი აღარ სჭირდება, თავისით ისწავლისო. მართლაც, გიტარასა და პიანინოზე დაკვრა დამოუკიდებლად ვისწავლე. სულ ვმღეროდი, ვცეკვავდი, სტუმრებსაც მოწყენის საშუალებას არ ვაძლევდი. ალბათ, ჩემი გენების დამსახურებაა, ერთ ბინაში გაჩერება დიდხანს რომ არ შემიძლია. რაღაცას მოვიმიზეზებ და ბინა აუცილებლად უნდა გადავცვალო. ძალიან მიყვარს სიახლე. უცნაურია, მაგრამ ჩემი მეუღლეც ყოველთვის სიამოვნებით მიბამდა მხარს. ლამაზად გამოსდის ბარგის ჩალაგება, ავიკიდებდით ბარგს და ყველაფერი ახალ ბინაში მიგვქონდა. ერთხელ მახსოვს, ორი კაცი იდგა ქუჩაში და ბარგაკიდებულმა რომ გავიარე, მომაძახეს: "ბოშათა ბანაკი ცას მიემგზავრება"))) მინდა გითხრათ, რომ მეც თქვენზე არანაკლები ქართველი ვარ! არავისზე ნაკლებად არ მიყვარს საქართველო! უკვე 79 წლის ვარ და განვლილი ცხოვრებით ბევრჯერ დავამტკიცე, ყველაფერი ისე არ არის, როგორც ფიქრობდნენ... დღეს უფრო ხშირად, ლონდონში მიწევს ცხოვრება და იქ ბოშების მიმართ კარგი დამოკიდებულება იგრძნობა!" ახლა კი ჩემი მოგონებიდან, რამდენი კარგი რამ გაგახსენდებათ, ეს ხომ ჩვენი თბილი თბილის ქალაქი იყო ))) ჩემი თაობა დამიდასტურებს, რომ არ ვიყავით განებივრებული ბევრი რამით, რაც ევროპის ქვეყნებში იყიდებოდა , მაგრამ იმითაც ვკმაყოფილდებოდით, რაც გვქონდა, მარტო ცირკის "მამალო " და ბატიბუტი რად ღირდა, "ციგანკები" რომ ყიდდნენ ... "რეზინზე" დამაგრებულ ფერად ბურთებს იმდენ ხანს ვარჩევდი ხოლმე )) კამფეტები, რომელიც რუსთაველზე , "ნარგიზში" იყიდებოდა- დათუნია, გრილიაჟი, სუფლე , მარმელადი ... საღეჭი რეზინი არ იყიდებოდა, " ჟუვაჩკას"გაგიკვირდებათ და ვყიდულობდი ქურთებთან და არა მარტო მე, ალბათ მთელი პირველი სკოლის ბავშვები :) ეს ოჯახი ცხოვრობდა ოპერის უკან მდებარე სახლის სარდაფში . რომ შევიდოდი , თავისებური სუნი იდგა, მაგრამ საკმარისი იყო, დიდი რკინის კოლოფისთვის თავი აეხადათ, ისეთი სუნი ამოვარდებოდა ხოლმე , ერთი სული მქონდა, როდის გავხსნიდი... რუსთაველზე რამდენი ბოშის ქალები დადიოდნენ ზურგზე მოგდებული ბავშვებით და გვთავაზობდნენ მკითხაობას ! ოღონდ თავი დაენებებინათ და ხურდებს ვუყრიდი ხელში :) ეს ამბები იმიტომ გავიხსენე,რომ დღეს ბოშათა საერთაშორისო დღეა ! ეს დღესასწაული აღინიშნება 1971 წლის 8 აპრილიდან, იმ დღიდან, როდესაც მსოფლიოს 39 ქვეყნის ბოშები შეკრებილან ლონდონში, დაუწესებიათ ბოშათა საერთაშორისო საბჭო, მიუღიათ საკუთარი ჰიმნი და გერბი ! ჰიმნი რომ მაგარი ექნებათ, ეჭვიც არ მეპარება :))) გერბი კი ასეთი აქვთ -ზევით- ლურჯი ცა, ქვევით- ხასხასა მწვანე ბალახი და შუაში- ფორთოხლისფერი ბორბალი,მიხვდებით რატომაც :) არ მეგულება ადამიანი ბოშურ "ჩავალეზე" მხრები არ აუთამაშდეს მისდაუნებურად და კარგ ხასიათზე არ დადგეს ! მე კი ბავშვობიდან მიყვარს ეს ამაყი ხალხი , ცხოვრების სიყვარულის ჟინით შეპყრობილი და მუდამ იმედიანი... მოსკოვში რომ ჩავიდოდით, მამა იმდღესვე ყიდულობდა ბილეთს "რომენის" თეატრში , სლიჩენკო კი მისი მეგობარი იყო!

ადამიანების ნაწილს ვარჯიში დილით ურჩევნია, ნაწილს კი საღამოს, მნიშვნელოვანია რა შედეგს ახდენს დროის მონაკვეთი შედეგზე. დილით და საღამოს ვარჯიშს საკუთარი უარყოფითი და დადებითი მხარეები გააჩნია, თუმცა მეცნიერებმა დაადგინეს, რომ თუ თქვენი მიზანი კუნთის მასის მომატებაა, ყველაზე კარგ შედეგს შუა დღეს ან საღამოს ვარჯიშის შემთხვევაში მიიღებთ. 2009 წელს ფინეთის ერთ-ერთ უნივერსიტეტში მეცნიერებმა მარტივი ექსპერიმენტი ჩაატარეს: მათ ბიჭების ორი ჯგუფი შექმნეს, ორივე ჯგუფი კვირაში სამჯერ ვარჯიშობდა, განსხვავება მხოლოდ ის იყო, რომ ერთი ჯგუფი დილის 7-დან 9-მდე ვარჯიშობდა, მეორე კი საღამოს 5-დან 7-მდე. საღამოს საათებში მოვარჯიშე ჯგუფს კუნთის მასის უფრო გაძლიერებული ზრდა აღენიშნებოდა. უფრო მეტიც, მათი ფეხის კუნთები 30 პროცენტით უფრო მეტად გაიზარდა, ვიდრე მეორე ჯგუფის. #news #opinion #health #healthylife #forhealth #workout Tbilisi

Meme, როგორც ახალი საარჩევნო იარაღი. ამერიკის 2020 წლის საპრეზიდენტო არჩევნები ბევრი რამით იქნება გამორჩეული. პირველი რასაც აუცილებლად შეამჩნევთ, ეს საარჩევნო კანდიდატებში რესპუბლიკელების ნაკლებობაა(სულ ორი კანდიდატი). თუმცა, ამ სტატიაში კიდევ უფრო საინტერესო და გარკვეულწილად ღიმილის მომგვრელ ამბავზე უნდა მოგიყვეთ. მაიკ ბლუმბერგი ერთ-ერთია იმათ შორის, ვისაც გამარჯვების საკმაოდ დიდი შანსი აქვს. ყოფილი ნიუ იორკის მერი(2002-2013) და ფილანტროფი 2020 წელს საპრეზიდენტო არჩევნებზე დემოკრატების სახელით წარდგება. ამ ყველაფერში უცნაური არაფერი იქნებოდა, რომ არა ერთი ფაქტი: დღეს დილით(საქართველოს დროით) გავრცელებული ინფორმაციით ბლუმბერგი კონტრაქტს აფორმებს ერთ-ერთ ყველაზე დიდ Meme-ების მწარმოებელ კომპანია Jerry Media-სთან. სოციალურ ქსელ Instagram-ზე უკვე ვირუსულად ვრცელდება სხვადასხვა სახის Meme-ები 77 წლის ბლუმბერგის ძლიერ პოლიტიკოსობთან, კარგ შესახედაობასთან და სანდომიან სახესთან დაკავშირებით. ვნახოთ, როგორ გავლენას მოახდენს ეს კამპანია ბლუმბერგის სამომავლო წარმატებაზე და ზოგადად, იქნება თუ არა Meme war ახალი ეტაპი ამერიკის და მსოფლიოს სხვა ქვეყნების წინასაარჩევნო დაპირისპირებების ისტორიაში. #ამერიკა #არჩევნები #ბლუმბერგი #მიმი #მიმისაზოგადოება #tbilisidaily #news #politics

თბილისის ისტორია ნაწილი - 3 ⭕️ თუ მეხუთედან მეცხრამეტე საუკუნემდე ურბანული ცხოვრების წესი მეტნაკლებად ერთ ადგილზე იყო გაჩერებული, 19 - ე საუკუნის შემდეგ თბილისურ ურბანისტიკას ცვლილებების ეპოქა ქარტეხილივთ დაატყდა თავს. ჯერ კაპიტალისტური ცხოვრების წესის მოძლიერებამ მოიტანა ცვლილებები, რომელიც შეიძლება ითქვას, რომ ნორმალური მოვლენა იყო, რადგან მსგავსი ეტაპი, ანუ ფეოდალიზმიდან კაპიტალიზმზე გადასვლა თითქმის ყველა ევროპულმა სახელმწიფომ საკუთარ თავზე გამოსცადა, მაგრამ ქვეყანას მთავარი გამოწვევა ჯერ კიდევ წინ ჰქონდა. ეს იყო 1921 წლის თებერვლის რევოლუცია, რომლის შედეგადც ბოლშევიკური მთავრობა მოვიდა ხელისუფლებაში და ურბანისტიკაშიც რევოლუციური ცვლილებების შეტანა დაიწყო. ამ პროცესის პირველ ეტაპს წარმოადგენდა ის, რომ ბოლშევიკებმა სოლოლაკის დასახლება, კაპიტალიზმის სიმბოლოდ გამოაცხადეს და დაიწყეს ამ უბნის დაკნინების პოლიტიკა. დაიწყო მკვიდრი მოსახლეობის მასობრივი გამოსახლება და მათ მიერ აშენებული სახლების საერთო, პროლეტარულ საცხოვრებლად გადაქცევა. ზღაპარი იმის შესახებ, რომ იქმნებოდა ახალი, უკლასო საზოგადოება სადაც ყველა თანასწორი იქნებოდა მალევე გაბათილდა. უკლასო საზოგადოების შიგნით შეიქმნა ახალი კლასი, რომელსაც ძირითადად ვიწრო პარტიული ელიტა შეადგენდა მათ თავისთვის ახალი საცხოვრებლის შენება დაიწყეს და ქალაქმაც რუსთაველის პროსპექტის გასწვრივ, ვაკე - საბურთალოს მიმართულებით დაიწყო გაფართოება. აშენდა მელიქიშვილისა და ჭავჭავაძის გამიზრი და ვაკე, რომელიც ძირითადად 3 – 4 – 5 სართულიანი სახლებით იყო დაკომპლექტებული და თავიდანვე პარტიული ნომენკლატურის წარმომადგენლებისათვის იყო გათვლილი. აქედან გამომდინარე სახლების და ზოგადად მთელი უბნის კეთილმოწყობა იყო კარგ, რამაც ბუნებრივად გააჩინა მოთხოვნა ამ რაიონის მიმართ. ვაკის პარალელურად დაწინაურდნენ სხვა უბნებიც მაგალითად ვერა, მთაწმინდა, საბურთალო მაგრამ ვაკის ელიტარულობის როლი იმდენად დიდი იყო, რომ მან ყველას გადააჭარბა. მითი ამ უბნის პრესტიჟულობის შესახებ დღესაც ცოცხალია. საინტერესოა ეს მართლაც ასეა თუ არა ? არის თუ არა დღეს ვაკე მართლაც ისეთივე პრესტიჟული რაიონი თუ ეს საბჭოთა სტერეოტიპია, რომელსაც დღემდე ვერ გავექეცით. რა განსაზღვრავს დღეს უბნების ელიტარულობას და როგორ შეიცვალა ეს სტანდარტი თანამედროვეობაში. ⭕️ თანამედროვე უბნების პრესტიჟულობა არაა ნაკარნახევი რაიმე გონივრული პოლიტიკის მიერ, რასაც გენერალური გეგმა ეწოდება. დღესდღობით ქალაქის ურბანისტიკა მთლიანად ბაზარსაა მინდობილი. ქალაქში დაწყებული მშენებლობებიც წმინდაწყლის დეველოპერული ინტერესების დაკმაყოფილებაა და მეტი არაფერი. ობიექტები სადაც ეს პროცესი მთელი თავისი „დიდებულებით“ მიმდინარეობს ძირითადად ვაკე და საბურთალოა. შეიძლება თუ არა, რომ ეს უბნები მივიჩნიოთ ქალაქის რეალურად ელიტარულ რაიონებად ეს მეორე საკითხია. ფაქტია, რომ დეველოპერული კომპანიების მხრიდან მხოლოდ ამ უბნებზეა მოთხოვნა, ასევე ფაქტია ისიც, რომ სახელმწიფო ამ პროცესს არათუ ხელს უშლის, არამედ პირიქით ახალისებს და არაფერში არ ერევა. მოსახლეობის სიმჭიდროვე ამ უბნებში ყველანარ ნორმას აჭარბებს. არსებობს დაუსახლებელი უბნები, სადაც საჭიროა ამდაგვარი გამჭიდროება, მაგრამ სამწუხაროდ ყველაფერი პირიქით ხდება. ეს წარმოქმნის ქალაქის მთავარ პრობლემას, რასაც სატრანსპორტო პრობლემა ეწოდება. ერთი სიტყვით შეიძლება ითქვას, რომ ვაკე და საბურთალო, ანუ ყველაზე ელიტარული უბნები დღეს თავისივე პრესტიჟულობის მსხვერპლნი ხდებიან. მინდა ასევე ორი სიტყვით შევეხო სამომავლო პერსპექტივებსაც, ელიტარული უბნის სტატუსი უკვე სცდება თბილისის საზღვრებს და არსებული ურბანისტული განვითარების შემთხვევაში ეს პროცესი კიდევ უფრო მეტად გაგრძელდება, რადგან მოსახლეობაში გაჩნდება ბუნებრივი მოთხოვნილება სიმწვანეზე, რომელიც ქალაქში სულ უფრო დეფიციტურია. დიდი მადლობა ყურადღებისთვის !

როცაა ბედიც აღარ გიღიმის 😞