😄😄😄😄😄😄😄😄😄😄😄😄😄😄 მთავრობამ სასაფლაოები დაკეტა. გურულმა მამა-შვილმა გადაწყვიტეს გამთენიისას გადაპარულიყვნენ, დაეტოვებინათ პასკა, ღვინო და წითელი კვერცხები. გადაძვრა მამა ღობეზე და კაკრაზ შვილი რომ ხორაგს აწვდიდა ღობის იქიდან, პატრულიც დაადგათ თავზე: - თქვენ დაარღვიეთ კანონი და ჯარიმდებით სამ - სამი ათასი ლარით! - დააბულბულა ინსპექტორმა. - რეიზა დავარღვიეთ ძამა? - არ დაიბნა გურული. - რაფერ რეიზა? სასაფლაოზე შესვლა რომ აკრძალულია, ხომ გაგაფრთხილენ და გითხრენ ტელევიზიით? - მერე სა მნახე სასაფლაოზე შესული? -კაი შენ არა, მარა მაგ მოხუცზე რას იტყვი? - მაი მოხუცი მამაჩემია, 3 წლის მკტარია, რომ აკრძალა მთავრობამ ჭირისუფლის მისლა, შემომითვალა - ღობესთან მუალ და გადმომაწოდეო... #goodplaces

დილა მშვიდობისა, ჩემო კარგებო, არ მოგშლოდეთ სახეზე ღიმილი, თვალებში სხივი და გულში სითბო!💥😊💖 მინდა მხიარულ განწყობაზე დავიწყოთ დღე და ჩემი საყვარელი გურული იუმორით გაგახალისოთ😂 გურულს ცოლი მანქანაში წინ ეჯდა და 3000 ლარით დააჯარიმეს. ძამა, მაი რომ იცოდე გუშინ ღამე სა მეჯდა, დამხვრიტავდით ალბათო😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂 #goodplaces

ისევ გურული იუმორით მინდა გაგამხიარულოთ😂😂😂😂 #goodplaces

ძალიან დილა მშვიდობის!!! ბოლო დროს საკუთარ თავს ვატყობ, რომ ძალიან გავფეხბურთდი და თვალიც მეპარება ხოლმე ანდრიას ბურთისკენ... აბა, სხვა რა გზა მაქვს, როდესაც ვიგონებ ჩვენს საოცარ ფეხბურთელებს, იმდენ ლამაზ თვისებას ვპოულობ მათში, რომ მეც მინდა ცხოვრებაში ერთი ლამაზი თერტმეტმეტრიანი შევაგდო ან გავიტანო))) სწორედ დღეს კი, 1915 წლის 3 თებერვალს, ჩოხატაურის სოფელ ონჭიკეთში დაიბადა „ფეხბურთის კარუზო“, როგორც მას ეძახდნენ, საქართველოში ყველაზე ძლიერ ფეხბურთელად აღიარებული, ბორის პაიჭაძე... ბორისმა, ფეხბურთის თამაში დაიწყო 15 წლის ასაკში, როდესაც სწავლობდა ფოთის საზღვაო ტექნიკუმში... იმ დროს, ფოთის ნევსადგურში ჩერდებოდნენ გემები ინგლისიდან და მეზღვაურები, შესვენების დროს, თამაშობდნენ ფეხბურთს ფოთის ახალგაზრდებთან... ინგლისელები მიდიოდნენ, ფოთელი ბიჭები კი ფეხბურთს მაინც თამაშობდნენ, ნაჭრებისგან შეკოწიწებული ბურთებით...ბორისიც გაიტაცა ამ ახალმა თამშმა... კარგად გამოსდიოდა და ცოტა ხანში ფოთის გუნდის თავდამსხმელი გახდა... ამ დროისთვის მან დაამთავრა ტექნიკუმი, II კლასის მექანიკოსის დიპლომით და სამსახური დაიწყო გემზე „ტენდა“, შემდეგ კი, ტანკერ „მეტალისტზე“. ერთხელაც, ინგლისში მივლინების წინ, ბორისს მოუვიდა დეპეშა ფოთიდან, რომელიც იუწყებოდა, რომ მამა მძიმედ დაავადდა... ბორისიც ინგლისის ნაცვლად, გაემგზავრა ფოთში და დახვდა სრულიად ჯანმრთელი მამა. აღმოჩნდა, რომ დეპეშა გაუგზავნა მისი საფეხბურთო გუნდის წევრმა, რადგანაც იგეგმებოდა ფოთის ნაკრების შეხვედრა ბათუმის ნაკრებთან და ბორისის გარეშე, მისი გუნდი ვერ მოიგებდა... ფოთელებმა გაიმარჯვეს, ანგარიშით - 2:1... ორივე გოლი შეაგდო ბორის პაიჭაძემ... და მაშინ საბოლოოდ გადაწყვიტა, რომ ფეხბურთელი გამოვიდოდა... დიდი ხნის განმავლობაში არავინ არ იცოდა, ვინ იყო ამ დეპეშის ავტორი. ის გამოტყდა მოგვიანებით. თურმე ეს დეპეშა ბორიასთვის მის თანაგუნდელ კაკო (კალისტრატე ) იმნაძეს გაუგზავნია... სპორტში წარმატებებისთვის, ფოთის ნაკრები, ბორისის თამადობით, ჩარიცხეს ამიერკავკასიის ინდუსტრიულ ინსტიტუტში... 1935 წელს უკვე „გასტუდენტებული“ ფოთელი ფეხბურთელები ჩავიდნენ მოსკოვში და გახდნენ საბჭოთა კავშირის უმაღლესი სასწავლებლების საფეხბურთო ჩემპიონატში გამარჯვებულები. სხვათაშორის, მოუგეს იმ დროისთვის ყველაზე ძლიერ - მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის გუნდს. თურმე, ყოველი თაამშის დროს, მათ გასახდელში შემოდიოდა სერგო ორჯონიკიძე და გამარჯვების შემდეგ, ფოთელებს ველოსიპედები აჩუქა... ბატონი ბორისი იხსენებდა იმდროინდელ სასაცილო ეპიზოდს... ერთხელ ფოთის გუნდს მოუხდა თურქეთის დროშის ეგიდით თამაში, თანაც უკრაინის ნაკრების წინააღმდეგ... თურმე, იმ დროს თურქეთის ნამდვილი ნაკრები იმყოფებოდა საბჭოთა კავშირში და მოლაპარაკების მიხედვით, მოსკოვის თამაშის შემდეგ, უნდა ჩასულიყო ოდესაში, მაგრამ ვერ მოასწრო. ფოთელი ფეხბურთელები კი იქვე, სევასტოპოლში იყვნენ და მათ თხოევეს ეთამაშათ „თურქი ფეხბურთელების“ როლი... ისინი დათანმხდნენ, მაგრამ რას წარმოიდგენდნენ, რომ ოდესის სტადიონის ტრიბუნებზე იქნებოდნენ ფოთელი მეზღვაურები, რომლებიც მათ კარგად იცნობდნენ. თამაშის დაწყებიდან რამდენიმე წუთში, ტრიბუნებიდან გაისმა გაკვირვებული ფოთელების ხმები - „ეფრემ, ვის დაუტოვე ფოთში ცოლ-შვილი, თუ ისინიც გაათურქე“? „ლადო, ჩემი ვალი გაქვს - 20 რუბლი, ლირებში დამიბრუნებ,თურუბლებში?“ ოდესის გამჭრიახე მაყურებელი უცებ მიხვდა, რაში იყო საქმე... ჯერ გაბრაზდნენ, მერე სიცილი აუტყდათ და როცა „ფოთელმა თურქებმა“ წააგეა - 2:3, - აპატიეს. ფეხბურთში საბჭოთა კავშირის პირველი ჩემპიონატის ზღურბლზე, ბორის პაიჭაძე მიიღეს თბილისის „დინამოში“. 1936 წლიდან დაიწყო მისი ტრიუმფალური სვლა ფეხბურთის მწვანე მოედნებზე... თავისი კარიერის 15 წლის განმავლობაში, ბორის პაიჭაძემ ჩაატარა 181 თამში, გაიტანა 105 ბურთი... ის ცხოვრობდა ფეხბურთით... თანაც წყნარად და ნიჭიერად, ყოველგვარი პოზიორობის გარეშე, ასრულებდა თავის საყვარელ როლს... აღსანიშნავია, რომ მის ქებაში იყვნენ არა მხოლოდ მისი მწვრთნელები და ურიცხვი თაყვანისმცემლები, არამედ მოწინააღმდეგეებიც... საფეხბურთო ჟურნალისტიკის მეტრი, ლევ ფილატოვი იხსენებდა - „ ბორისს ენდობოდნენ, რადგანაც ის მართლა სანდო ოყო. ყველაფერი, რასაც ის მოედანზე აკეთებდა, იყო გააზრებული და მიზანდასახული. მისი „დრებლინგი“ ემსახურებოდა მხოლოდ შეტევას და არა პირად სიამოვნებას და ამით ის წინ უსწრებდა თავის დროს. მის სახელთან არის დაკავშირებული ახალი ამპლუა - „მოხეტიალე ფორვარდი“;. ანუ ის, ვინც თავისუფლად გადაადგილდებოდა მთელ მოედანზე... ბორის პაიჭაძე იყო მოხდენილი, სწრაფი და დაჯილდოვებული ძლიერი და ზუსტი დარტყმით. მაგრამ მთავარი იყო მისი კიდევ ერთი შესანიშნავი თვისება - ის არა მხოლოდ ბრწყინვალე ფეხბურთელი იყო - ის იყო ნამდვილი ჯენტლმენი, პატიოსანი, კორექტული, კეთილშობილი, თანაც იმდენად, რომ სირცხვილი იყო მის წინააღმდეგ გეთამაშა უხეშად ან უპატივისცემოდ... იშვიათად, მაგრამ როცა ასეთი რაღაც მაინც ხდებოდა, ბორისი არასდროს არ აძლევდა თავს უფლებას, უხეშობაზე უხეშობით ეპასუხა“. სწორედ ასეთმა უხეშობამ დაასრულა ბორის პაიჭაძის საფეხბურთო კარიერა. მოწინააღმდეგემ მას მიაყენა ფეხის ტრავმა და 35 წლის ასაკში ბორისმა დატოვა დიდი ფეხბურთი... მაგრამ ფეხბურთი ადამიანს არასდროს არ ტოვებს, როგორც სიყვარულის ვირუსი... ბატონი ბორისი ხელმძღვანელობდა საქართველოს სპორტკომიტეტს... შემდეგ კი თბილისის „დინამოს“ სტადიონის დირექტორი იყო, რომელსაც დღეს მისი ქანდაკება ამშვენებს და მისი სახელი... სხვათაშორის, როდესაც თბილისის „დინამოს“ მწვრთნელობა შესთავაზეს, თავიდან დათანხმდა, მაგრამ #goodplaces

ნაღდი გურული😂😂😂 ბრავო! გენრი დოლიძე.🙏🙏🙏 ციკლიდან - გურულები 😄😍 ცნობილი კინო-ფრაზები კარანტინიდან.. ⭐️"ჩემი კლასტერის ბიჭები მოდიან და რამე კარგი დაუკარით" ⭐️"არის თუ არა ეს პირბადე?!" ⭐️"მაგისთანა, წყნარი, პატიოსანი, ექიმი, ოჯახიშვილი, ჩვენს ქალაქში თენგიზია ცერცვაძე" ⭐️"1 დოლარი და კიდო 3 ლარი -დიდუუ რა ბევრია?!" ⭐️"არავის კლასტერში არ ვერევი მე და ნურც ნურავინ ჩაერევა ჩემსაში" ⭐️"ჰა, შენ კიკუ თუმანი და პირბადე მოიხსენი' ⭐️"ბებია, ბებია, ოლია მათხოვარი რეკავს ვაიბერში" ⭐️"ორი მეტრი ხვედელიძე!" ⭐️"მეორე დღეს ინგა და კუკარაჩა არავის ახსოვდა, რადგან 21-ში დილით ხალხმა თავზარდამცემი ამბავი გაიგო– საყოველთაო კარანტინი გამოცხადდა" ⭐️ "არ მინდა პირბადე, ვალიკო!" ⭐️"უხეში, უზნეო კარანტინისათვის შეუფერებელი" ⭐️"რუსუდან შედი კარავში" - უცვლელი დარჩება ⭐️ "ჩემი შვილიშვილი დოხტური უნდა გამოვიდეს! რისკ-ჯგუფში ვარ მე და მოვლა და პატრონობა მჭირდება" ⭐️"-როგორ მოხვდი მანდა? -ღამის ცხრიდან აქა ვზივარ!" ⭐️"-მიტოს დაუძახეთ! -ნიდერლანდებშია გასტროლებზე. -საღამომდე არ ჩამოვა? -კი ჩამოვა, მაგრამ ორი კვირა კარანტინში იქნება ..." ⭐️"რა საჭიროა ეს ორი სათაური? დატოვე ერთ-ერთი, კოვიდ ცხრამეტი, ან კორონა" ⭐️ "დათო, შვილო, ამ ღამურებიდან თუ ერთი მაინც გადარჩა, პრინციპი ნაპოვნია" ⭐️"გეკითხები და მიპასუხე, რატომ მოწყდი მთავარ კლასტერს" "თქვენ გინდათ ჩემი პური? მე თქვენს დედებს მოვს***ავ თქვენსას"! ⭐️ "ფულის მაგივრად სხვა რამე რომ შემოგთავაზოთ? -სხვა რამე რა უნდა იყოს? - რა და 25 მეტრიანი რულონით ტუალეტის ქაღალდი მიდევს ჯიბეში. " ⭐️"ასე შევრჩი ვარდენს, უსიმპტომო სასიძო სიძედ" ⭐️"შოთა, თქვენ მოჰკალით ღამურა?" ⭐️"შენც დაინფიცირდები, მეც დავინფიცირდები და ტრიფონიც დაინფიცირდება" ⭐️"დარჩით სახლში, ამხანაგო ჭიპილია!" გენრი დოლიძე 😆🤣🤣😂😆 #goodplaces

ხარებას გილოცავთ! მოგმადლოთ უფალმა მისი მადლი!💖 ლელა ანჯაფარიძე💖 ძალიან დილა მშვიდობისა! დღეს ისეთი ფაქიზი დღეა, რომ „ფეხაკრეფით“ უნდა გაიღვიძო... ცხოვრობდა ამ დედამიწაზე ერთი წრფელი და ნათელი კაცი, რომელსაც ქონდა საოცარი ლოცვა და ღმერთს თხოვდა, მისთვის „პატარა ნაბიჯების ხელოვნება“ ესწავლებინა... რადგანაც, პატარა ნაბიჯების გავლაა რთული, იუველირული დახვეწილობა ჭირდება და სისათუთე, თორემ სირბილს რა უნდა... ~გზაში ყველაფერი რომ დაამტვრიო, ისიც გეპატიება... ეს კაცი გახლავთ ფრანგი არისტოკრატი, მწერალი, პოეტი და პროფესიონალი მფრინავი ანტუან დე სენტ-ექზიუპერი... ზუსტად ამ დღეს კი, 76 წლის წინ, 1943 წლის 7 აპრილს, შუა ომში, რომლის მონაწილეც თავად გახლდათ და შეეწირა კიდევაც, გამოვიდა მისი ზღაპარი „პატარა უფლისწული“. რა საინტერესო და სიმბოლურია, რომ სწორედ ომის დროს დაიბადა ამბავი დედამიწაზე უცხო პლანეტიდან ჩამოსულ პატარა ბიჭზე, რომელიც ებრძოდა ბაობაბებს, უვლიდა ვულკანებს, უყვარდა მის პლანეტაზე გაუგებრად ამოსული ვარდი და თვლიდა, რომ თუ ვარდმა ეს ვერ გაიგო, მხოლოდ მისი და არა ამ ვარდის ბრალია... პატარა უფლისწულმა, სანამ საჰარას უდაბნოში სენტ-ექზიუპერის შეხვდებოდა, მოიარა მეზობელი პლანეტები... და რა არ ნახა იქ... საქმიანი კაცი, რომელსაც არასდროს შეუხედავს არცერთი ვარსკვლავისთვის, არ უყნოსია არცერთი ყვავილისთვის, არაფერს არ აკეთებდა გარდა იმისა, რომ სერიოზული იყო... მეფე, რომელიც ოცნებობდა საკუთარ ამალაზე და უფლისწულს მინისტრობა შესთავაზა... ფარნების მომვლელი, რომელიც მთელი დღე დაკავებული იყო ფარნების ანთებით და ჩაქრობით, რადგანაც მისი პლანეტა ისე ჩქარა ბრუნავდა, რომ დღე-ღამე სწრაფად ენაცვლებოდა ერთმანეთს... ლოთი, რომელიც ლოთობდა იმიტომ, რომ დაევიწყებინა, რომ ცხვენოდა იმისი, რომ სვავს))) გეოგრაფი, რომელმაც თავის წიგნში უფლისწულის ვარდი არ შეიტანა, რადგანაც წიგნებში მხოლოდ ოკეანეები და კუნძულები შექონდა... და მაშინ უფლისწულმა იფიქრა, რომ ძალიან გაუგებარი ხალხია ეს უფროსები... დედამიწა გახდა მეშვიდე პლანეტა, რომელსაც ის ესტუმრა... ის იმდენად დიდი იყო, რომ იტევდა 111 მეფეს, 7 ათას გეოგრაფს, 900 ათას საქმიან კაცს, 7 მილიონ ლოთს და უამრავ ვარდს... მაგრამ პატარა უფლისწული დაუმეგობრდა მხოლოდ გველს, მელიას და მფრინავს,,, გველი დაპირდა, რომ უშველიდა, როდესაც მას თავისი პლანეტა გაუსაძლისად მოენატრებოდა... მელიამ მეგობრობა ასწავლა და აუხსნა, რომ მეგობრობა არის შეჩვევა. ძალიან ადვილია შემოიჩვიო ვინმე, მაგრამ ყოველთვის უნდა გახსოვდეს, რომ მასზე პასუხისმგებელი ხარ ბოლომდე... და კიდევ ის ასწავლა, რომ თვალით ვერასდროს ვერ დაინახავ იმას, რისი დანახვაც გულით შეგიძლია... და პატარა უფლისწულმა დედამიწაზე დაინახა ის, რაც მისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო - მას ყველაზე ძალიან ყვარებია თავისი პლანეტა და თავისი ვარდი და იქ უნდა დაბრუნებულიყო... მეგობარმა გველმა დანაპირები შეასრულა... პრინცი ვარსკვლავებში აიყვანა ...მისი წასვლა ისეთი სწრაფი იყო, სიკვდილსაც არ გავდა),,,, მფრინავს კიდევ გული დაწყდა, რადგანაც ის მიხვდა, რომ შეჩვეული ყოფილა და გაუჭირდებოდა უფლისწულის გარეშე... .უფლისწულმა წასვლის წინ უთხრა „ყველა ადამიანს აქვს თავისი ვარსკვლავები... მე შენ ისეთი განსაკუთრებული, ეჟვენებისნაირი ვარსკვლავები უნდა დაგიტოვო, რომლებიც იცინიან და როდესაც მოგენატრები, შენ შეხედავ ამ ვარსკვლავებს. გამიხსენებ და გაიცინებ. ხალხი კი იფიქრებს, რომ გაგიჟდი..;. აი ასე გადაგიხდი სამაგიეროს“))) 1943 წლის 31 ივლისს, ანტუან დე სენტ-ექზიუპერიმ შეასრულა, როგორც აღმოჩნდა, თავისი ბოლო სადაზვერვო რეისი კორსიკაზე... ის აღარ დაბრუნებულა... ალბათ, თავის პატარა უფლისწულთან გაფრინდა...განსაკუთრებულ პლანეტაზე... ისევე, როგორც შესანიშნავი რუსი მხატვარი ნადეჟდა რუშევა, რომლის ილუსტრაციებიც დავაბრძანე კოლაჟში... გავბედე მხოლოდ იმიტომ, რომ დარწმუნებული ვარ, რომ სენტ-ექზიუპერის მოეწონებოდა... დღევანდელ დღეს მინდა გისურვებთ ყოველთვის გახსოვდეთ, ის, რაც დიდ მფრინავს პატარა უფლისწულმა ასწავლა: 5 ათას ვარდში შეიძლება მოინახოს ერთადერთი, რომელიც გულის წკიპამდე შენია... უდაბნო ზოგჯერ ოკეანეს ჯობია, თუ მასში ერთ პატარა ნაკადულს წააწყდები... პეპელას თან ურთიერთობა თუ გინდა, ერთ-ორ მუხლუხოს მაინც უნდა გაუძლო და, რაც მთავარია, ძვირფას ადამიანს არ უნდა აცდევინო, რადგანაც როდესაც ის გელოდება და შენ იგვიანებ, მისი, სიყვარულისთვის გამზადებული გული, ცვთება... არ ვიცი, მართლა მთელი ცხოვრება ვკითხულობ, მაგრა ამ წიგნზე უფრო ჩემიანი წიგნი ვერ ვიპოვე და არც მინდა... ეს არის ადამიანის საკუთარ თავთან შეხვედრა - პატარა რომ იყო და დიდი რომ გახდა... ბევრი დაწერილა ამ წიგნზე, მე კი მივხვდი, რომ ჩვენ ყველანი მართლა ბავშვობიდან მოვდივართ და ისეთივე კარგები ვრჩებით მხოლოდ მაშინ, როცა გზაში არ ვკარგავთ, იმ ოცნებებს, რაც გვქონდა, არ ვხურდავდებით და ფრთხილი პატარა ნაბიჯებით შორიდან ვუვლით შურს, ღალატს და სხვა მისნაირ ასავლელებს... და რომ ბაღში გაზრდილ 5 ათას ვარდში რაღაცის ამაოდ ძებნას, ჯობია იპოვო ის ერთადერთი . მაგრამ შენი ვარდი... გისურვებთ ბედნიერ, ლამაზ და ვარდიან დღეს!!! #goodplaces

ვაიმეეე,😂😂😂😂😂რას არ მოვსწრებივარ, რა სიუჟეტი არ მინახავს, მაგრამ პირდაპირ ეთერში დაძინება, თან ჯანდაცვის მინისტრიაო, მართლა პირველად ვნახე😂აი, შენ კი გენაცვალე მაგ ხვრინვაში😂😂😂 მაგარი კაცი 😂😂😂😂😂😂სუდანის ჯანდაცვის მინისტრი. აბა ტკბილი ძილი 😂😂😂😘😘 #goodplaces

გამარჯობა, ფიდსელებო! დღეს ცოტა დავიგვიანე, მაგრამ აჰა, მოვედი ჩემი გურული იუმორით😂 ასე დავხვდით კორონას გურულები 😂 გურიაში სპეცრაზმს ამზადებენ. წრთვნები მორჩება და ჟურნალისტი ეკითხება ერთ გურულს: როგორი მომზადებული ხარო? გურულმა: იმფერი მომზადებული ვარ ომი თუ არ დეიწყო გადევირევი ნამდვილადო! 😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂😂 #goodplaces

ტერენტი გრანელი მთაწმინდაზე ცხოვრობდა. იმ დღეს, როდესაც ყველასათვის კარგად ცნობილი ლექსი Memento Mori დაწერა ძალიან გახარებული სახლიდან გამოვარდა დაღმართზე დაეშვა თითქოს მიფრინავდა სიხარულით, ერთი ძალიან კარგი ლექსის დაწერის გამო ... ოპერის თეატრთან შემთხვევით გალაკტიონი შეეჩეხა. გახარებულმა ტერენტიმ გამარჯობისთანავე მიახალა გალაკტიონ, გალაკტიონ იცი რა მაგარი ლექსი დავწერეო? – გალაკტიონმა ხო ძამიკოო? მომიყევი აბაო და გრანელმა ერთ ამოსუნთქვაში მოუყვა მისი ახალი ლექსი. გალაკტიონი დაფიქრდა. ცოტა ხნის შემდეგ ეუბნება კიდევ მომიყევი აბა ძამიკოო. ტერენტიმ უსიტყვოდ გაუმეორა Memento Mori და დიდი ინტერესით ელოდა რას ეტყოდა მისი მეგობარი. – ამ უკანასკნელმა კი ისევ იგივე პასუხი გასცა – მიდი ერთხელ კიდევ მომიყევი ძამიკოო. ტერენტის ცოტა არ იყოს ეს არ ესიამოვნა, გაუკვირდა და ოდნავ ნერვშეტოკილმა კიდევ აუსრულა სურვილი და მოუყვა ახალი ლექსი გალაკტიონს. გალაკტიონისგან რაიმე შეფასებისმაგვარის ან ქების მომლოდინე ტერენტიმ კი ასეთი პასუხი მიიღო: –"კაი ძამიკო, კაი"– და გალაკტიონმა ჩაიარა. გრანელს ეს არ ესიამოვნა, გაუკვირდა და გაცოფდა გალაკტიონზე ეს რა გამიკეთაო. მეორე დილით როცა დაღმართზე დაეშვა გალაკტიონზე განაწყენებული პოეტი, ნატრობდა ნეტა სადმე შემხვდეს გალაკტიონი პირში მივახალო ყველაფერიო. – მართლაც ოპერასთან ისევ შეხვდა გალაკტიონს, გაგიჟებული მივარდა და გალაკტიონმა არ დააცადა და : ახლა უფრო ხშირია შეცდომების დაშვება, ახლა მოდის ივნისი, ირგვლივ მწვანე მოლია. ჩემი წმინდა სახელი პოეზიას დარჩება, ჩემი გული და სისხლი - ეს “Memento mori”-ა. დღეს სამია ივნისის, მინდა იყოს ცამეტი, ჩემს გარშემო ციხეა - მწუხარების სავანე. რომ მდომოდა სიცოცხლე, სიკვდილს არ ვიწამებდი, მიწა არ იქნებოდა ჩემთვის შავი სამარე. სადღაც მთასთან იწვიმა, სადღაც მთაზე ბურია, ამნაირი ღიმილი უწინ მე არ ვიცოდი. ახლა მე ცას ვუცქერი, ცაზე ანთებულია ვარსკვლავები - სიმბოლო თეთრი მარადისობის. ახლა რა ვქნა არ ვიცი, მე როდესაც ასე ვარ, როცა სულს ეპარება აჩრდილები სიბერის. მე ძლიერი ტალანტი, ზეციური არსება, ჩემი ნაზი სამშობლო - ლაჟვარდები ცისფერი. რა ვქნა, შავი ღამეა, მძიმე და უსაშველო, მახსოვს ჩემი სოფელი, მისი ყრუ ადგილები. ახლა რაღაც სხვა მინდა, რაღაც სხვა, უსახელო, რომ დაღუპვა მომელის, ვიცი დანამდვილებით. ნელა გადის დღეები და ძნელია გარჩევა, მე, ძვირფასო, ვერ მოვალ, გზა შენამდე შორია. ჩემი გვარი: გრანელი - პოეზიას დარჩება, ჩემი გული და სისხლი - ეს ”MEMENTO MORI”-ა.. იმ დღეს საქართველოს ორი უძლიერესი პოეტი ერთ–ერთ დუქანში სიყვარულისა და ძმობის სადღეგრძელოს სვამდა... #goodplaces

მთავრობამ სასაფლაოები დაკეტა. გურულმა მამა-შვილმა გადაწყვიტეს გამთენიისას გადაპარულიყვნენ დაეტოვებინათ პასქა, ღვინო, წითელი კვერცხები. გადაძვრა მამა ღობეზე და შვილი რომ ხორაგს აწვდიდა, პატრულიც დაადგათ თავზე: – თქვენ დაარღვიეთ კანონი და ჯარიმდებით სამ-სამი ათასი ლარით. – დააბულბულა ინსპექტორმა. – რეიზა დავარღვიეთ ძამა? – არ დეიბნა გურული. – რაფერ რეიზა, სასაფლაოზე შესვლა რომ აკრძალულია ხომ გაგაფრთხილენ და გითხრენ ტელევიზიით? – მერე სა მნახე სასაფლაოზე შესული? – კაი შენ არა, მარა მაგ მოხუცზე რას იტყვი? – მაი მოხუცი მამაჩემია, 3 წლის მკვტარია, რომ აკრაძალა მთავრობამ ჭირისუფლის მისლა. შემომითვალა ღობესთან მუალ და გადმომაწოდეო 🤣🤣🤣