" ჩამოიარა იმან, ერთ დროს საცოლემ, ეჰ, საიდუმლონარევი, შორეული სილამაზით აღსავსემ, როგორიცაა სიტყვა… “მოიისფრო”, გვერდით კი მოჰყვებოდა კაცი, ისეთი უსიამო გამომეტყველებით სახეზე, როგორიცაა სიტყვა… “გავძეხი”, და მე კი განზე ვიდექ, ზედმეტი, როგორც სიტყვა “მაშასადამე…"
გურამ დოჩანაშვილი - "კაცი, რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარდა"