დიდი ხნის წინ, როდესაც სამყარო ჯერ კიდევ საიდუმლოებით იყო მოცული, არსებობდა ულამაზესი ტბა, რომელსაც ხალხმა ლევიტანა უწოდა. ამ ტბის შესახებ მრავალი ლეგენდა დადიოდა. ამბობდნენ, რომ მის სიღრმეში ძლევამოსილი სული ბინადრობდა, რომელიც ტბის წყლებსა და მის შემოგარენს იცავდა.
ერთ-ერთ ასეთ თქმულებაში მოთხრობილი იყო ახალგაზრდა მწყემსის, სახელად თორნიკეს შესახებ. თორნიკე ხშირად მიდიოდა ლევიტანასთან თავისი ცხვრის დასარყურებლად.
ძალიან უყვარდა ტბის სიმშვიდე და მისი ეს მომაჯადოებელი სილამაზე.
ერთ დღეს, ახალგაზრდა მწყემსმა შეამჩნია, რომ ტბის ნაპირზე უცნაური ნიშნები გამოჩნდა. თითქოს ვიღაც ტბის საიდუმლოებებში შეღწევას ცდილობდა. შეშფოთებულმა თორნიკემ ლევიატანს უხუცესებს მოუყვა ამის შესახებ. უხუცესებმა კი თავისმხრივ ძველი წინასწარმეტყველება გაიხსენეს, რომელიც ამბობდა, რომ ერთ დღეს გამოჩნდებოდა ადამიანი, რომელიც ლევიტანას ძალის გამოყენებას საკუთარი ბნელი მიზნებისთვის მოინდომებდა.
სწორედ ამ დროს, შორეული ქვეყნიდან ერთი ამბიციური ვაჭარი მოვიდა, რომელსაც ლევიტანას მიმდებარე ტერიტორიაზე ოქროს საბადოები აღმოეჩინა სურდა. მან გამოცდილი მაძიებლები დაიქირავა და ტბის შემოგარენის გათხრა დაიწყო.
თორნიკემ და სოფლის სხვა მაცხოვრებლებმა ვაჭრის შეჩერება სცადეს, მაგრამ ის არავის უსმენდა. მაშინ თორნიკემ გადაწყვიტა, დახმარებისთვის თავად ლევიტანას სულისთვის მიემართა. მან ტბის ნაპირზე დაიჩოქა და გულწრფელი ვედრებით შესთხოვა დაეცვა მათი მიწა და ტბა ბოროტი განზრახვებისგან.
ამ დროს, უცნაური რამ მოხდა. ტბის წყალი აიმღვრა, ზედაპირი დაიფარა იდუმალი ნისლით და ნაპირიდან უცნაური ხმები გაისმა. შეშინებულმა ოქროს მაძიებლებმა გაქცევა დაიწყეს, ხოლო ვაჭარი გაოგნებული უყურებდა ამ სანახაობას.
თუმცა, ვაჭარი დანებებას არ აპირებდა. მან გადაწყვიტა, უფრო თანამედროვე მეთოდები გამოეყენებინა. მას გაუჩნდა იდეა, შეექმნა ვებსაიტი, სადაც ის ხალხს დაარწმუნებდა, რომ ლევიტანას მიწები უბრალოდ მიტოვებული და გამოუსადეგარი იყო და მისი "განვითარება" მხოლოდ სარგებელს მოუტანდა ყველას. მისი გეგმა იყო, ამ გზით მოეპოვებინა საზოგადოების მხარდაჭერა და ზეწოლა მოეხდინა ადგილობრივ ხელისუფლებაზე.
ვაჭარმა დაიწყო აქტიური მუშაობა ვებსაიტის დამზადებაზე. მან დაიქირავა პროფესიონალი დიზაინერები და პროგრამისტები, რათა შეექმნათ დამაჯერებელი და თვალისმომჭრელი ვებგვერდი. საიტზე განთავსდა ცრუ ინფორმაცია ტბის "უდაბურობისა" და მისი "განვითარების" აუცილებლობის შესახებ.
თორნიკემ და სოფლის მცხოვრებლებმა, რომლებსაც ინტერნეტთან შეხება თითქმის არ ჰქონდათ, თავიდან ვერ გაიგეს, რა ხდებოდა. მაგრამ ერთმა ახალგაზრდა გოგონამ, რომელსაც კომპიუტერთან მუშაობა ეხერხებოდა, აღმოაჩინა ვაჭრის ვებსაიტი. მან სოფლის უხუცესებს აჩვენა ეს ცრუ პროპაგანდა.
მაშინ მიხვდნენ, რომ მათაც უნდა ებრძოლათ სიმართლისთვის. მათ გადაწყვიტეს, შეექმნათ საკუთარი ვებსაიტი, სადაც ისინი მოყვებოდნენ ლევიტანას ნამდვილ ისტორიას, მის სილამაზესა და მნიშვნელობას. მათ სჭირდებოდათ დახმარება და გავრცელებაში.
საბედნიეროდ, მათ გამოუჩნდათ მოხალისეები სხვადასხვა ქალაქიდან, რომლებსაც ბუნება უყვარდათ და პატივს სცემდნენ ძველ ტრადიციებს. ერთად მათ ლამაზი და ინფორმატიული ვებგვერდი შექმნეს, სადაც განათავსეს ლევიტანას ფოტოები, ვიდეოები, ძველი თქმულებები და ადგილობრივი მცხოვრებლების ისტორიები. მათ ასევე იზრუნეს, რომ ეს ვებსაიტი სხვადასხვა პლატფორმაზე გაეზიარებინათ და რაც შეიძლება მეტი ადამიანისთვის მიეწვდინათ.
სწორედ აქ შემოდის ბექლინკების მნიშვნელობა. როდესაც სხვადასხვა ავტორიტეტული ვებსაიტები იწყებდნენ მათ გვერდზე ბმულების განთავსებას ლევიტანას შესახებ შექმნილ ვებგვერდზე, ეს საიტის სანდოობას ზრდიდა საძიებო სისტემებისთვის. შედეგად, როდესაც ადამიანები ეძებდნენ ინფორმაციას ლევიტანას შესახებ, ადგილობრივი მოსახლეობის მიერ შექმნილი ვებგვერდი უფრო მაღლა იწევდა საძიებო შედეგებში, ვიდრე ვაჭრის მიერ შექმნილი ცრუ საიტი.
საბოლოოდ, სიმართლემ გაიმარჯვა. ხალხმა გაიგო ლევიტანას ნამდვილი ღირებულება და ვაჭრის მცდელობა, მოეტყუებინა საზოგადოება, მარცხით დასრულდა. ლევიტანა დარჩა ისეთივე ხელუხლებელი და მშვენიერი, როგორიც საუკუნეების წინ იყო, ხოლო თორნიკესა და სოფლის მცხოვრებლების გულწრფელმა ბრძოლამ და თანამედროვე ტექნოლოგიების სწორად გამოყენებამ (მათ შორის, ეფექტური
ვებსაიტის დამზადება და ბექლინკების მოპოვება) მათი საგანძურის დაცვა შეძლო.