რატომ არ შეგვიძლია, სასიამოვნო მომენტები მხოლოდ ჩვენი მეხსიერებისთვის აღვბეჭდოთ და თავს მომენტით ცხოვრების შესაძლებლობა მივცეთ? რატომ ვფიქრობთ, რომ შვებულებაში ყოფნა ფოტოებისა და ვიდეოების დაუსრულებლად გადაღებასა და მათი სხვებისთვის გაზიარებას გულისხმობს? სოციალურ ქსელებში, პირადი ცხოვრების დეტალების გაზიარებით შექმნილი ფოტო-ვიდეოკონტენტის განთავსება არაერთი ადამიანისთვის გამხდარა არა მხოლოდ ეგოს დაკმაყოფილების საშუალება, უფრო მეტიც, შემოსავლის ძალიან კარგი წყაროც. ეს, ალბათ, 21-ე საუკუნის ახალი პროფესიის წარმომადგენლებს, „ინფლუენსერებს“ ეხებათ და რა ხდება მაშინ, როცა სოციალურ ქსელში აქტიურობას შემოსავალი არ მოაქვს და მასზე მხოლოდ ემოციურად ვხდებით დამოკიდებულები? ბლოგერი, მაკლინ ლაიონსი, საკუთარ გამოცდილებაზე დაყრდნობით გვიზიარებს, რატომ შეწყვიტა ფოტოების გადაღება: „მათ სოციალური მედიისთვის ვიღებდი და არა – ჩემთვის“. მაკლინ ლაიონსი: ძალიან ხშირად, ჩვენი ფოტოები ჩვენი პროფილის პოტენციური „ჩამომსქროლველისთვის“ იქმნება. ჩვენთვის კი სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ხოლმე მათი უკუკავშირი – „ინსტაგრამის“ შემთხვევაში, ორი დაწკაპუნება და პოზიტიური კომენტარები. იმიტომ, რომ ჩვენ სოციალური მიმღებლობა გვჭირდება, რომლის დადასტურებადაც გაზიარებულ ფოტოებსა და ვიდეოებზე არსებულ რეაქციებსა და კომენტარებს მივიჩნევთ. სასურველი უკუკავშირის მიღებაში კი ჩვენი ცხოვრების იდეალური ვიზუალური წარმოჩენა გვეხმარება. სოციალური მედიის არსებობის პირობებში, თითქოს სავალდებულო გახდა ვირტუალური მეგობრების ესთეტიკური ფოტოებით მომარაგება და საკუთარი ეგოს, ამგვარად, დაკმაყოფილება. ადრე თუ, შვებულებიდან დაბრუნებული, რუჯითა და ჩემთვის სასიამოვნო ამბებით შემოვიფარგლებოდი, ბოლო დროს, ვეღარ ავუდიოდი თითოეული მომენტის სხვებისთვის გაზიარების შესაძლებლობას. მინდოდა, ყველას სცოდნოდა, რომ ვმოგზაურობდი. მინდოდა, საზოგადოებას დაეჯერებინა, რომ ბედნიერი და წარმატებული ვარ და ჩემი თავგადასავლების შემყურეებისთვის, მათში შურიც კი გამომეწვია. მერე აღმოვაჩინე, რომ სხვა ადამიანების აღქმაზე ფიქრში, დავკარგე ის რეალური მიზეზი, რატომაც ვმოგზაურობდი ხოლმე. ისე მოხდა, რომ მოგზაურობისგან მიღებულ გამოცდილებებზე დაკვირვება შევწყვიტე და საკუთარ ცხოვრებას ყველა შესაძლო თვალით დავუწყე ყურება. სოციალური ქსელების ავტორიტეტების თვალებით. ნებისმიერ ნანახ ორიგინალურ არქიტექტურას, ღირსშესანიშნაობას, ან თუნდაც, სანაპიროზე გასეირნებას, ახალი ფოტოს გადაღების შესაძლებლობად აღვიქვამდი. ყველა ახალ გამოცდილებას ისე ვეჭიდებოდი, როგორც ფოტოგრაფი, ვიდეოგრაფი და ვცდილობდი, რომ ჩემი სავსე ცხოვრება, ჩემივე არტისტული ხედვით, სარფიანად გამეყიდა – ანუ გარკვეული საზოგადოებისთვის მისაღები ადამიანი ვყოფილიყავი. თუმცა, აღმოჩნდა, რომ ჩემს წრეში ერთადერთი ვიყავი, ამ ინტერესით შეპყრობილი. ჩემს მეგობრებსა და ოჯახის წევრებს საერთოდ არ ანაღვლებდათ ინსტაგრამის მოწონებები და ნახვები და ჩემი ქცევით, ნერვებს ვუშლიდი, როცა ვთხოვდი, მაგალითად, რამე ეფექტური ვიდეოს გადაღებას. სანამ საკუთარი თავის გარედან დანახვას შევძლებდი, მანამდე იმდენი მოვახერხე, რომ ცნობილი გავხდი ჩემი სასაცილო ქცევებით. მე ვიყავი ადამიანი, ვისაც ყველგან და ყოველთვის უნდოდა ფოტოს გადაღება, შესანიშნავი განათებით. შემდეგი იყო უხერხულობის ეტაპის გავლა. როცა გავაანალიზე, რომ რეალურად, სულაც არ მინდოდა, ვინმეს არაკომფორტულად ეგრძნო თავი იმის გამო, რომ მისი სურვილისგან დამოუკიდებლად, ჩემს ფოტოში მოუწევდა მოხვედრა. ჩემი გაზვიადებული „ჰეიიიი“ სთორების გამო, ჩემი ოჯახის წევრებისაც მერიდებოდა და მას შემდეგ, რაც საკუთარ თავთან ვაღიარე, რომ ამ ყველაფერს ჩემი სიამოვნებისთვის არ ვაკეთებდი, მისგან გათავისუფლება გადავწყვიტე. ტელეფონს ყოველ წამს აღარ ვამოწმებდი და ნელ-ნელა სოციალურქსელამდელი შეგრძნებები აღვიდგინე. თავიდან, ეს არც ისე მარტივი აღმოჩნდა, რომ მაგალითად, ლამაზი ხედის დანახვაზე ჩემი რეაქცია არ ყოფილიყო: „მოდით, ფოტო გადავიღოთ“.. თუმცა, დავრწმუნდი, რომ ფოტო არასდროს გამოდის ისეთი კარგი, როგორიც სინამდვილეშია ის მომენტი. მე შევწყვიტე ყველას პაპარაცივით დევნა და საკუთარი თავი ასეთი გამოწვევის წინაშე დავაყენე: სალაშქროდ წავედი და არაჩვეულებრივ ხედს რომ გადმოვხედე, ჩემდა საბედნიეროდ, საერთოდ ვერ ვიგრძენი ფოტოს გადაღების საჭიროება… მოკლედ, მენტალური შენიშვნა მივეცი თავს, რომ მომენტით სიამოვნება და მისი მეხსიერებაში შენახვა საკუთარი თავისთვის გაკეთებული დიდებული საჩუქარია. ჩვენ შეგრძნებებს ვიმახსოვრებთ. ამიტომ, იმის ნაცვლად, რომ სასიამოვნო მომენტები ტელეფონით გავიხსენოთ, მოდით ვცადოთ და ვიგრძნოთ ისე, როგორც ადრე. #დასვენებასოცქსელისგარეშე #მორალურიდასვენება #ფსიქოლოგიურიდასვენება #შეზღუდვებისმოხსნა Tbilisi#ჯანსაღიცხოვრება

კორონავირუსის პანდემიის ფონზე სპეციალისტების უპირველესი მოთხოვნაა სოციალური დისტანციის დაცვა, რაც სახლში დარჩენას გულისხმობს. თუმცა აქ თავს იჩენს ისეთი ყოველდღიური და აუცილებელი მოთხოვნა, როგორიც არის საკვები. არადა, მთელი რიგი მიზეზების გამო, არც სუპერმარკეტში წასვლაა უსაფრთხო. სწორედ ამიტომ სურსათის ბევრმა მაღაზიამ პროდუქტების დისტანციური შეკვეთისა და სახლში მიტანის სერვისი აამოქმედა. საინტერესოა რამდენად უსაფრთხოა მომსახურების ეს ფორმა? შეიცავს თუ არა საკვები ან მისი შეფუთვა კორონავირუსის ადამიანზე გადაცემის საფრთხეს? და მაინც, თუ თავად მსურს სასურველი პროდუქტის ადგილზე შერჩევა, როგორ უნდა მოვიქცე და რა წესები დავიცვა? არის თუ არა საკვები პროდუქტი თავისთავად უსაფრთხო? აშშ-ის დაავადებათა კონტროლისა და პრევენციის ცენტრის წარმომადგენლის, დოქტორ იან უილიამსის განმარტებით, დიდი ალბათობით ახალი კორონავირუსი საკვებით არ გადადის. როგორც მან ერთ-ერთ ვებინარზე განაცხადა, ეს არის რესპირატორული დაავადება და ჯერჯერობით არ არსებობს არანაირი მტკიცებულება, რომ ვირუსი ადამიანს საკვებიდან შეიძლება გადაეცეს. აშშ-ის სურსათისა და მედიკამენტების ადმიანისტრაციამ კი თავის ვებგვერდზე განაცხადა, რომ COVID-19-ის საკვებით ან სურსათის შეფუთვით ადამიანზე გადაცემის დამადასტურებელი ფაქტი არ არსებობს. თუმცა ვირუსის ბუნების გაშიფვრას ექსპერტები აქტიურად აგრძელებენ. სწორედ ამიტომ ამ ეტაპზე სპეციალისტები პროდუქტებისა და მათი შეფუთვის მიმართ ჰიგიენის ნორმების დაცვისკენ მოგვიწოდებენ. სურსათი შეუკვეთეთ და კურიერმა სახლში მოგიტანათ. ეს უსაფრთხოა? ამერიკელი მეცნიერების შეფასებით, დაინფიცირების რისკი კიდევ უფრო მცირდება, თუ პროდუქტს ან მის შეფუთვას პირდაპირი კონტაქტის გარეშე მიიღებთ. კაროლინის შტატის უნივერსიტეტის პროფესორი ბენჯამინ ჩეპმენი, რომელიც სურსათის უვნებლობის მიმართულებით პროფესორის ხარისხს ფლობს, აცხადებს, რომ საკვები ან მისი შეფუთვა შეიძლება ვირუსის მატარებელი იყოს, მაგრამ მისი გადაცემის რისკი ძალიან დაბალია. ამერიკელი მეცნიერის განმარტებით, ამის ალბათობა, ფაქტობრივად, მილიონში ერთია. მისი თქმით, ინფიცირების რისკი იზრდება, როდესაც მომუშავე პერსონალი საკვებს დაბინძურებული ხელით ანაწილებს. ამერიკელი მეცნიერები იმასაც ამბობენ, რომ თქვენ ვირუსის შემცველი საკვებიც რომ მიიღოთ, საჭმლის მომნელებელ ტრაქტში არც ისე ბევრი რეცეპტორია, რომლებზეც მოჭიდება ვირუსს შეუძლია. ამიტომაც ვირუსის გადაყლაპვა სულაც არ ნიშნავს, რომ თქვენ დაინფიცირდებით. მიუხედავად დაბალი რისკისა, ხანდაზმული ადამიანების შემთხვევაში მეტი სიფრთხილეა საჭირო. ექსპერტები მათ ნებისმიერი შეფუთვის შეხებისას ხელთათმანების გამოყენებას ურჩევენ. მიკრობული რისკების სპეციალისტი დონ შაფნერი აცხადებს, რომ საკვებს გარეთა შეფუთვა უნდა მოშორდეს, ამის შემდეგ კი ხელთათმანები გადაყარეთ და ხელები კარგად დაიბანეთ. და თუ მაინც და მაინც მაღაზიაში წასვლა გინდათ, უნდა გაითვალისწინოთ რამდენიმე ფაქტორი. გახსოვდეთ, რომ ყველაზე დიდ საფრთხეს თქვენთვის დახურულ სივრცეში მყოფი ადამიანები წარმოადგენენ და ამიტომაც მათგან, სულ ცოტა, 2-მეტრიანი დისტანციის დაცვა აუცილებელია. განსაკუთრებით ერიდეთ მათ, ვინც ახველებს, აცემინებს ან ავადმყოფურად გამოიყურება. რომელი დროა ყველაზე ოპტიმალური სუპერმარკეტში წასასვლელად? სხვადასხვა კვლევის მიხედვით დადგენილია, რომ მაღაზიებსა თუ სუპერმარკეტებში ყველაზე გადატვირთული პერიოდია 15.00-დან 21.00-მდე. მეტ-ნაკლები სიხალვათე იგრძნობა დილის საათებში (09.00-მდე) და ღამე (23.00-ის მერე). როგორ უნდა ჩაიცვათ? ქუჩაში გასასვლელად უნდა შეარჩიოთ ისეთი ტანსაცმელი, რომელიც მტვერს ნაკლებად იკრავს. სასურველია, რომ სახლში დაბრუნების შემდეგ მისი სველი ქსოვილით დამუშავება შეძლოთ. თუ ეს ვერ ხერხდება, უმჯობესია, გარეცხოთ. ამ ყველაფრის მერე არ დაგავიწყდეთ ხელების დაბანა და რაც ყველაზე მთავარია, უმჯობესია თმა მთლიანად დაიფაროთ ქუდით, კაპიუშონით და სხვ. უნდა გაიკეთოთ თუ არა ნიღაბი? რაც შეეხება ინდივიდუალურ დაცვას, ეპიდემიოლოგები ამბობენ, რომ სამედიცინო ნიღაბი ნაკლებად ეფექტიანია. თუმცა ფიზიოლოგიური ბარიერის შექმნა ზედმეტი არ იქნება. თუ ვერ იყიდეთ, ნიღაბი თავადაც შეგიძლიათ შეიკეროთ. რა პროდუქტები უნდა მოიმარაგოთ? ასაწონი პროდუქტები შეგიძლიათ იყიდოთ მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ისინი თერმულ დამუშავებას ექვემდებარება (ხორცი, ზღვის პროდუქტები, ნახევარფაბრიკატები). სხვა შემთხვევაში კი სასურველია, რომ შეფუთული სურსათი შეიძინოთ. იმისათვის, რომ მაღაზიაში ხშირად გასვლა არ მოგიწიოთ, შეგიძლიათ მოიმარაგოთ ისეთი პროდუქტები, როგორიც არის ბურღულეული (წიწიბურა, ბრინჯი, ფეტვი), მაკარონი, კონსერვები, ყავა და ჩაი, კარტოფილი, მარილი და შაქარი, მაიონეზი და სხვ. აუცილებელია დააკვირდეთ ვარგისიანობის ვადას. სასურველია, პლასტიკური ბარათით გადახდა, რადგან ნაღდი ანგარიშსწორების დროს დაბრუნებული ხურდა, შესაძლოა, ვირუსის დამატებითი წყარო იყოს. სახლში დაბრუნების შემდეგ კი აუცილებელია სახისა და ხელების დაბანა, ტანსაცმელი კი გარეცხეთ.

“გილოცავთ სამოცდამეხუთე დაბადების დღეს და გისურვებთ ჯანმრთელობას, დღეგრძელობას, გამარჯვებებს! – ბრიტანელმა პრემიერმა ჯიბიდან საშუალო ზომის მოოქრული ყუთი ამოიღო, სტალინს მიაწოდა და დაამატა, – ეს „დანჰილის“ ჩიბუხი კი ჩემგან სახსოვრად გქონდეთ. თქვენ, ისევე როგორც მე, თავგამოდებული მწეველი ხართ და ამიტომ შევარჩიე ეს საჩუქარი. სტალინმა საჩუქარი იქვე გახსნა და ყურადღებით დაათვალიერა. შემდეგ თამბაქოთი დატენა, გააბოლა და თქვა: – საუცხოო ინსტრუმენტია. თან, კოლონიების გემო დაჰკრავს. – ეს ჩიბუხი ინდურ-აფრიკული ნაზავია. თქვენ კი მარწმუნებთ, რომ კოლონიები დავთმო, – მიუგო სტალინს ენაკვიმატმა ჩერჩილმა. ბელადმა კი უპასუხა: – „სამშობლოს კვამლი ნაზი და სასიამოვნოა“ (პუშკინის ლექსის ციტატა). ვფიქრობ, ეს კარგად აქვთ გაცნობიერებული ინდოელებს და ამიტომაც გიწევენ ასეთ მძაფრ წინააღმდეგობას. ასეთ მშვენიერ ნივთებს კი მათი დეკოლონიზაციის შემდეგაც შეიძენთ. თუმცა, უნდა აღვნიშნო, რომ ამით ფლორასა და ფაუნას დიდი ზიანი ადგება. სტალინის პასუხში, ერთი მხრივ მისი დიპლომატობა ჩანდა, რადგან მან ამით ჩერჩილს კიდევ ერთხელ მოუწოდა ინდოეთის დეკოლონიზაციისკენ. მეორეს მხრივ კი, სახეზე იყო სტალინის ფართო ერუდიცია და ყველაფრის წვრილმანებამდე ცოდნა. საქმე იმაში გახლდათ, რომ „დანჰილის“ ჩიბუხი 150 ათასი გირვანქა სტერლინგი ღირდა. ამხელა ფასი კი მას იმიტომ ჰქონდა, რომ ჩიბუხს უზარმაზარი აფრიკული ბაობაბის ხის ფესვისგან ამზადებდნენ, ხეს კი ანადგურებდნენ. ჩიბუხის მუნდშტუკს ინდური სპილოს ეშვისგან ამზადებდნენ და თავად სპილოს ანადგურებდნენ... თითოეული „დანჰილის“ ჩიბუხი ექსკლუზიური ნამუშევარი გახლდათ და სწორედ ამ გარემოებათა გამო თქვა სტალინმა: ფლორა და ფაუნა ნადგურდებაო... სამსაათიანი საუბრისა და საჩუქრის მიღების შემდეგ, სტალინმა ჩერჩილი საღამოს კუნცევოში დაპატიჟა სადღესასწაულო სუფრაზე. ბრიტანელი პრემიერი სასმლის მოყვარული იყო და იმ საღამოს კარგადაც მოილხინა. სტალინი თან ნაჩუქარ ჩიბუხს აბოლებდა, თან სტუმარს უღიმოდა. როდესაც მანქანამდე მიაცილა და გამოემშვიდობა, უთხრა: – კიდევ ერთხელ გიხდით მადლობას ძვირფასი საჩუქრისთვის და საპასუხო საჩუქარი ჩემზე იყოს... რამდენიმე დღის შემდეგ სტალინმა მოსკოვის ¹1 თამბაქოს ფაბრიკის დირექტორი, ვასილი გაგარინი დაიბარა და საბჭოეთში სიგარების დამზადებით დაინტერესდა. – ვამზადებთ, მაგრამ ძალიან მცირე რაოდენობით, ამხანაგო სტალინ. ჩვენში სიგარებს არავინ ეწევა და თითქმის არ იყიდება, – უთხრა გაგარინმა საბჭოთა ბელადს. – ალბათ იმიტომ, რომ უხარისხოა, – თქვა სტალინმა. – რა თქმა უნდა, საუკეთესო ხარისხით ვერ დავიტრაბახებთ, რადგან ჩვენთან ეს სახეობა არაპოპულარულია, ამხანაგო სტალინ. მაგრამ, თუ საჭიროა, ტექნოლოგიას ავამაღლებთ და მსოფლიოში საუკეთესო სიგარებს გამოვუშვებთ. – კუბურზე უკეთესს? – ჰკითხა სტალინმა. – არანაკლებს, – თავდაჯერებით მიუგო გაგარინმა, რადგან სმენოდა, რომ ყოყმანს ვერ იტანდა ბელადი. – კეთილი. ორთვიან ვადას გაძლევთ. თუკი არ ტრაბახობთ, მაშინ ორი თვის შემდეგ თქვენი გამოშვებული საუკეთესო სიგარა მომიტანეთ და პირადად გავსინჯავ, – უთხრა სტალინმა გაგარინს და გაისტუმრა. ზუსტად დათქმულ დროს, 1945 წლის 4 მარტს, გაგარინმა სტალინს სიგარებით სავსე ყუთი მიუტანა და უპატაკა: – ეს ჩვენი დამზადებული სიგარებია. გასინჯეთ და შეაფასეთ. სტალინმა ჯერ საბჭოთა წარმოების სიგარა გააბოლა და ჩაუქრობლად საფერფლეზე დადო. შემდეგ, უჯრიდან კუბური სიგარა ამოიღო, ისეთი, რომელსაც ჩერჩილი ეწეოდა და ისიც გააბოლა. ბოლოს ორივე ჩააქრო. ჩიბუხი გააბოლა და გაგარინს უთხრა: – ჩვენი ჯობია. ახლა კი დაწვრილებით მომიყევი, თუ როგორ მიაღწიეთ ამას? გაგარინმა ლამის დეტექტიური ისტორია უამბო სტალინს იმის შესახებ, თუ როგორ გაუშვეს კუბაში ფაბრიკის ტექნოლოგი, რომელმაც სიგარების წარმოების საიდუმლოება გაიგო და შემდეგ აფხაზეთში, სოხუმის მახლობლად, საკუთარი ხელით დაამზადა ეს სიგარები. – თამბაქო სადაურია? – იკითხა სტალინმა. – ადგილობრივი, ამხანაგო სტალინ. აფხაზეთში მოყვანილი თამბაქოა, – თქვა გაგარინმა. – სულ რამდენი ცალი გაქვთ? – ათი, ამხანაგო სტალინ. – ნოემბრამდე ათასი ცალის დამზადებას შეძლებთ? – დიახ, – მიუგო გაგარინმა. 1945 წლის 29 ნოემბერს, უინსტონ ჩერჩილმა საკუთარ დაბადების დღეზე ყუთებში ლამაზად ჩაწყობილი, აფხაზეთში ხელით დამზადებული ათასი ცალი უმაღლესი ხარისხის სიგარა მიიღო. საჩუქარს თან ერთვოდა სტალინის მიერ დაწერილი ბარათი, რომელშიც ეწერა: „გილოცავთ დაბადების დღეს და გისურვებთ ყოველივე კარგს. ეს სიგარები სპეციალურად თქვენთვისაა ხელით დამზადებული ჩემს ქვეყანაში და სამშობლოს კვამლი კი ნაზი და სასიამოვნოა...“ ჩერჩილს სტალინის საჩუქარი ძალიან მოსწონებია და მათ სიცოცხლის ბოლომდე იზოგავდა. 1945 წლიდან კი აფხაზეთში სპეციალური ფაბრიკა შეიქმნა, სადაც სიგარის თამბაქო მოჰყავდათ და პროდუქციას ხელით ამზადებდნენ, რომელიც კონკურენციას უწევდა მსოფლიოს საუკეთესო ანალოგებს..."##პოლიტიკა #sokhumidaily

„მსოფლიოში ვიქნებით ერთ-ერთი პირველი ქვეყანა, რომელიც კორონავირუსის სამკურნალო პრეპარატს მიიღებს“ - ექსკლუზიური ინტერვიუ პაატა იმნაძესთან. “დაავადებათა კონტროლის და საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის ეროვნული ცენტრის“ გენერალური დირექტორის მოადგილე პაატა იმნაძე ინტერვიუში აცხადებს, რომ საქართველო მსოფლიოში იქნება ერთ-ერთი პირველი ქვეყანა, რომელიც კომპანია “გილიარდისგან“ კორონავირუსის სამკურნალო პრეპარატს მიიღებს. მისივე თქმით, ჩვენს ქვეყანაში კორონავირუსით ინფიცირებულთა რიცხვი გაიზრდება, თუმცა ჩვენი ქვეყანა ეპიდემიას მომზადებული ხვდება. ამასთან, როგორც იმნაძემ სააგენტოსთან განაცხადა, საქართველოში უკვე მოქმედებს საგანგებო მდგომარების პირობებში არსებული შეზღუდვები, საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადების გარეშე. -ბატონო პაატა, ამ ეტაპისთვის ქვეყანაში კორონავირუსის 35 შემთხვევა დადასტურდა. იძლევა თუ არა ეს მონაცემები განგაშის საფუძველს და რა რაოდენობით ელოდებით ინფიცირებულთა რაოდენობის გაზრდას? -მატებას ვერ აცდება ვერც საქართველო და ვერცერთი სხვა ქვეყანა. ასე რომ, ინფიცირების შემთხვევების მატებას ველოდებით. ჩვენი მთვარი ამოცანა არის ის, რომ ეს მატება მიმდინარეობდეს ნელი ტემპით და გავრცელება იყოს კონტროლირებადი. -საქართველოში არსებული ვითარება და მოსალოდნელი პროგნოზები, აჩენს თუ არა საფუძველს, რომ ჩვენს ქვეყანაში საგანგებო მდგომარეობა გამოცხადდეს? -საგანგებო მდგომარეობა ბევრმა ქვეყანამ გამოაცხადა მაშინ, როცა სიტუაცია კონტროლიდან იყო გამოსული. ჩვენთან, ის ყველაფერი, რაც საერთოდ კეთდება საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადების დროს, გაკეთდა საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადების გარეშე. ის განკარგულებები, რომლებიც საქართველოს ხელისუფელებამ გასცა, სხვა ქვეყნებში გაიცემა საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადების დროს. საბედნიეროდ, ჩვენი მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა გაგებით ეკიდება რეკომენდაციებს. ჯერჯერობით, შემიძლია, ასე ვთქვა, საქართველოში არის საგანგებო მდგომარეობა საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადების გარეშე. ჩემი სამსახური საგანგებო მდგომარეობის რეჟიში უკვე ორი თვეა მუშაობს. კიდევ უამრავი ჩემნაირი სამსახური დიდი ხანია საგანგებო მდგომარეობაში მუშაობს. სწავლის შეწყვეტა, თავშეყრის ადგილებზე შეკრებების აკრძალვა და ა.შ. საგანგებო მდგომარეობის ნაწილებია. ჩვენს ქვეყანაში ეს ყველაფერი უკვე კეთდება, წინსწრებით გაცილებით ადრე, ვიდრე სხვა ქვეყნებში, რადგან ჩვენ უნდა დავასწროთ და არა მივყვეთ მოვლენებს. -როგორც ვიცით, რამდენიმე ქვეყანა კორონავირუსის პრევენციის მიზნით, ვაქცინის შექმნაზე მუშაობს. რამდენ ხანში იქნება საზოგადოებას ვაქცინით სარგებლბის უფლება დაშვებული? -ინდოეთი, ჩინეთი, ამერიკა, საფრანგეთი, ბრიტანეთი - ევროპის ყველა წამყვანი ქვეყანა ვაქცინაზე მუშაობს. ვაქცინების გამოცდა ადამიანთა ჯგუფზე უკვე დაიწყო და ამ კვლევებში ჩართვა ნებაყოფლობითია. იმისათვის, რომ ბაზარზე მოხვდეს, არანაკლებ ერთი წელიწადი, წელიწად-ნახევარია სჭირდება. ეს არის ყველაზე ნაკლები დრო იმისათვის, რომ ვაქცინა, გამოცდის დაწყებიდან, ბაზრზე მოხვდეს. საქართველოში ვაქცინაზე მუშაობა არ მიმდინარეობს. ვაქცინაზე მუშაობენ მძლავრი ქვეყნები, როლებსაც აქვთ ვაქცინების განვითარებული ინდუსტრია. საქართველოსნაირი პატარა ქვეყანა, რომელსაც ვაქცინების ინდუსტრია არა აქვს, მსოფლიოში რამდენიმეა. -შეესაბამება თუ არა რელობას ინფორმაცია, რომ კორონავირუსი 30 გრადუს ტემპერატურაზე ქრება? -არა, რადგან ტროპიკული სარტყელის ქვეყნებში და მითუმეტეს, სახრეთ ნახევარსფეროსა და ავსტრალიაში, სადაც ზაფხულია, კორონავირუსის შემთხვევა დაფიქსირდა და ვირუსის გადაცემა მოხდა. ავსტრალიაში ვირუსი ფართოდ არ გავრცელებულა, ამიტომ იმის იმედი, რომ სითბოში და ზაფხულში უფრო ნაკლები იქნება ვირუსის გადაცემა, შეიძლება, გვქონდეს. მაგრამ ის, რომ ზაფხულში ვირუსი საერთოდ არ გავრცელედება, ამის იმედი არა გვაქვს. -საქართველოში კორონავირუსისგან ერთი პაციენტი განიკურნა, ასევე, დადებითი ტენდენციები შეიმჩნევა სხვა პაციენტებზეც. რა მეთოდით მკურნალობენ ქართული მედიკოსები დაავადებულებს? -პროტოკოლი მთელ მსოფლიოში ერთი და იგივეა. ქართველი, ჩინელი და იტალიელი ექიმები ამ ავადმყოფებს ყველა ერთნაირი პროტოკოლით მკურნალობენ. ვირუსული პნევმონიის დროს მიმდინარეობს არასპეციფიური მკურნალობა. ორგანიზმში რა ცვლილებებიც ხდება, იმას ვასწორებთ. საქართველოში განსაკუთრებული არაფერი ხდება. მსოფლიოს ყველა ქვეყანა დაავადებულებს ერთნაირად მკურნალობს. ჯერ არ არსებობს დაავადების სამკურნალო სპეციფიკური მედიკამენტი. არსებობს მხოლოდ სიმპტომატური მკურნალობა. გამოცდები მიდის სხვადასხვა პრეპარატის, მათ შორის, ებოლასი, შიდსის, მალარიის და ა.შ. ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული ჩანს კოპანია “გილიარდის“ მიერ შექმნილი ვირუსის სამკურნალო მედიკამენტი. “გილიარდი“ საქართველოს დიდი მეგობარი კომპანიაა, რომლიც C ჰეპატიტის სამკურნალო პრეპარატს უფასოდ გვაწვდის. ახლა აშშ-სა და ჩინეთში “გილიარდის“ წმლის გამოცდა მიმდინარეობს. ამ კომპანიასთან მოლაპარაკებები დაწყებულია და იმ შემთხვევაში, თუ ეს პრეპარატი მკურნალობისთვის დაშვებული იქნება, საქართველო იქნება მსოფლიოში ერთ-ერთი პირველი ქვეყანა, რომელიც კორონავირუსის სამკურნლო პრეპარატს მიიღებს. Tbilisi #news #opinion #coronavirus