🔸 ენდე საკუთარ ინსტიქტებს მას შემდეგ რაც შიში გადავლახე, აღმოვაჩინე რომ მარტო მოგზაურობას ბევრი დადებითი მხარე აქვს. ჩამოვთვლი რამდენიმეს: 1. მეტი თავისუფლება გაქვს. 2. წარმოუდგენლად დამოუკიდებელი ხარ, 3. სწავლობ საკუთარი თავის ნდობას და კიდევ ბევრი დეტალია 🔸 რას სწავლობთ იცით ამ დროს? გულის მოსმენას. თუკი რაღაც არ გესიამოვნებათ, მასზე “არა”-ს თქმას. ინტუიცია განსაკუთრებით ძლიერდება ამ დროს. ირჩევ გზებს, ირჩევ საკვებს, ადამიანებს. ამ დროს თითქოს შენი შინაგანი მე მეტად მობილიზებულია და თავს დაცულად გრძნობ ნებისმიერ სიტუაციაში. 🔸 ჩაატარე კვლევა საკუთარი გამოცდილებიდან გგეუბნებით, თუკი წინასწარ არ იცით რა უნდა ნახოთ, შეიძება ისე დაბრუნდეთ მოგზაურობიდან უკან არაფერიც არ გქონდეთ ნანახი. მე ზუსტად ასე დამემართა, წავედი სტამბულში და ისიც კი არ ვიცოდი აია-სოფია და ლურჯი მეჩეთი ერთმანეთს რომ უყურებენ და რამდენიმე მეტრით არიან ერთმანეთისგან დაშორებულები, რომ სტამბულში უამრავი დიდი მეჩეთია და ფატიჰ-ჯამის მეჩეთი სულაც არაა ცენტრალური ტურისტული ადგილი. 🔸წინასწარ მოიძიეთ ინფორმაცია მოიძიეთ ინფორმაცია სასტუმროზე, სადაც აპირებთ გაჩერებას. აუცილებლად წაიკითხეთ კომენტარები, რომლებსაც სტუმრები წერენ. (განსაკუთრებით უარყოფით კომენტარებს მიაქციეთ ყურადღება, თუკი დადებითზე მეტია, ჩათვალეთ არც თქვენ გამოგადგებათ ეს ადგილი). ამით თქვენ თავიდან აცილებთ მოსალოდნელ საფრთხეს და დაახლოებითი მოლოდინიც გექნებათ რა დაგხვდებათ. 🔸მოინიშნეთ ასევე როგორ მიხვიდეთ სასტუმრომდე, რადგან მხოლოდ სასტუმროს სახელის ცოდნა ადგილზე ჩასულს ვერაფრით დაგეხმარებათ. 🔸 არაუშავს თუკი რაღაც ისე არაა თუკი თავს კომფორტულად არ იგრძნობთ, ნებისმიერ დროს შეგიძლიათ დაბრუნდეთ სახლში. მაგრამ, იქნებ ამ სიძნელეების გადალახვა ჯობდეს? 🔸ნებისმიერ შემთხვევაში, როდესაც პირველად მიდიხართ მარტო, ისეთი ქვეყანა აირჩიეთ, რომლის სასაუბრო ენაც იცით ან მინიმუმ საუბრობენ იმ უცხო ენაზე, რომელიც თქვენ იცით. ანდაც ისწავლეთ ელემენტარული საკომუნიკაციო სიტყვები. 🔸 არ მისცეთ შიშს უფლება გაკონტროლოთ როდესაც მარტო მიდიხართ ნახევრად განათებულ ქუჩაზე და უცნაური ხმები გესმის, მოდი და არ შეგეშინდეს. მაგრამ, შიშის დრო სადაა. იარე თამამად, არ დაანახო ადამიანებს საკუთარი განცდები, ყოველ ხმაურზე არ შეხტე და რაც მთავარია არ გაჩერდე. ყველა ბნელი ქუჩის ბოლოს განათებული მთავარი პროსპექტია. მადრიდში ამერია გზა და ისეთი მოვდიოდი, საკუთარი გულისცემა მესმოდა. ვიღაც ადგილობრივმა რომ გამიარა გაეცინა. იმის სიცილზე მეც გამეცინა, წარმოიდგინეთ ხომ რა სასაცილო სანახავი ვიყავი უცხომ ხმამაღლა რომ გამოხატა თავისი ემოცია ნუ მთავარია მარტო ისეთი რაიონის ქუჩებში არ აღმოჩნდეთ ადგილობრივებსაც რომ ეშინიათ გავლის და დანარჩენგან არაუშავს. მოკლედ, მარტო მოგზაურობა გვარწმუნებს საკუთარ ძალებში. განა რაღა უნდა მოხდეს ვერ გავაკეთოთ. მთავარია მოინდომო და შეუძლებელი არაფერია, მართლა არაფერი. წყარო: ცისიქითელის ბლოგი#travel #travelwithme #travelwithkato #travelling #lovetravelling #alone #travelhacks #fact #facts #interestingfact #information #blog #goodplaces #art #photo

გამოიძინე. ნუ გასცემ რჩევა-დარიგებებს. კბილებს და ღრძილებს მიხედე. იმის ნუ შეგეშინდება, რასაც ვერ აკონტროლებ. ნუ შეგეშინდება, მაგალითად, იმის, რომ როცა გძინავს, სახლი ჩამოიქცევა, ან იმის, რომ ის, ვინც გიყვარს, შეიძლება, უცებ მოკვდეს. ყოველ დილას ჭამე ფორთოხალი. იყავი კეთილგანწყობილი. ეს ბედნიერებამდე მიგიყვანს. კვირაში ოთხჯერ ზუსტად 20 წუთი აკეთე ის, რაც გსიამოვნებს, ისე, რომ გულისცემა წუთში 120-მდე აგივიდეს. ყველაფრის იმედი გქონდეს. გარდა არაფრისა. იმას მოუფრთხილდი, რაც სახლთან გაკავშირებს. ვიდრე სამყაროს გადაარჩენ, ჯერ სახლი გამართე. სამყარო მერე გადაარჩინე. იცოდე, რომ სურვილი, იყო სრულყოფილი, ალბათ სხვა სურვილის ფარული გამოხატვაა – ვინმეს უყვარდე, ან არ მოკვდე. ხეს თვალებში უყურე. სკეპტიკურად განეწყვე ყველა მოსაზრების მიმართ, მაგრამ ეცადე თითოეულში რამე ღირებული დაინახო. ისე ჩაიცვი, რომ შენც გსიამოვნებდეს და შენ ირგვლივ სხვებსაც. სწრაფად არ ილაპარაკო. ყოველდღე რაღაც მაინც ისწავლე. (Dzien dobre!) კარგად მოექეცი სხვებს, ვიდრე მათ ცუდად მოქცევის საბაბი არ მიეცემათ. გულში ბრაზს ერთ კვირაზე მეტხანს ნუ ჩაიტოვებ, თუმცა, ნუ დაივიწყებ, რამ გაგაბრაზა. ბრაზი ხელში მინის ბურთივით დაიჭირე, მკლავი გაშალე და დააკვირდი. შემდეგ ისიც შენს მინის ბურთების კოლექციას დაუმატე. იყავი ერთგული. ჩაიცვი მოხერხებული ფეხსაცმელი. ისეთი საქმიანობა შეარჩიე, რომელიც შენს წონასწორობასა და მრავალფეროვნებას წარმოაჩენს. თუნდაც აუტანლად გეჩვენებოდნენ, ხნიერ ადამიანებს კეთილად მოეპყარი, როცა მოხუცდები, კეთილად მოეპყარი ახალგაზრდებს. ნუ ესვრი ხელჯოხს, როცა ბაბუას დაგიძახებენ. შენი შვილიშვილები არიან! იყოლიე ცხოველი. ბევრ ხალხთან მაინცდამაინც დიდ დროს ნუ გაატარებ. თუ დახმარება გჭირდება, ითხოვე. შეარჩიე დახვეწილი პოზა და ივარჯიშე, ვიდრე ძვალ-რბილში არ გაგიჯდება. თუ ვინმე შვილს მოგიკლავს, იარაღი აიღე და ტვინი გაასხმევინე. დღე ისე დაგეგმე, რომ სულ არ ჩქარობდე. გამოხატე მადლიერება მათ მიმართ, ვინც შენთვის რაღაცას აკეთებს, თუნდაც მათ ფულს უხდიდე, ან თუნდაც იმას გიკეთებდნენ, რაც არ გითხოვია. ფულს, რომელიც შეგეძლო გაჭირვებულებისთვის მიგეცა, ქარს ნუ გაატან. იცოდე, რომ საზოგადოება განუვითარებელია. მაშინ ივიშვიშე, როცა ნახავ, რომ ის იმაზე ბევრად განუვითარებელია, ვიდრე წარმოგედგინა. როცა რამეს ითხოვებ, უკან უკეთეს მდგომარეობაში დააბრუნე. მაქსიმალურად ეცადე, პლასტმასისა და ლითონის ნაცვლად ხის ნივთები გამოიყენო. აი, იქ, ჩიტს გახედე. სადილის შემდეგ დარეცხე ჭურჭელი. შეინარჩუნე სიმშვიდე. ნახე უცხო ქვეყნები, გარდა იმ ადგილებისა, სადაც ხალხს შენი მოკვლის სურვილი გაუჩნდება. ნუ ელი, რომ შვილებს ეყვარები, თუმცა, თუ თავად მოინდომებენ, ესეც შესაძლებელია. იფიქრე სულიერებაზე. და თუ მოგეწონება, შეგიძლია უფრო შორსაც წახვიდე. მაინც, რა არის იქ (შიგნით)? ზოგჯერ იმღერე. არასოდეს დააგვიანო, მაგრამ როცა დააგვიანებ, დაწვრილებით ახსნა-განმარტებას ნუ მოამზადებ. ნურც ზედმეტად თვითკრიტიკული იქნები, და ნურც ზედმეტად თავდაჯერებული. არ იფიქრო, რომ პროგრესი არსებობს. არ არსებობს. კიბეზე ფეხით ადი. კანიბალიზმზე არც კი იფიქრო. წარმოიდგინე, რა გინდა მოხდეს და არაფერი გააკეთო ისეთი, რაც ამის ახდენას ხელს შეუშლის. ტელეფონი კვირაში ორჯერ მაინც აიღე ხელში. დაწმინდე ფანჯრები. პირადი ამბიციების კვალიც კი გაანადგურე. სიტყვას გაანადგურე ძალიან ხშირად ნუ გამოიყენებ. ზოგჯერ მიუტევე სამშობლოს. თუ ვერ შეძლებ, სხვა ქვეყანაში გადადი. თუ დაიღლები, დაისვენე. გაზარდე მცენარე. ნუ იხეტიალებ სადგურიდან სადგურზე ბურტყუნით „მაინც ყველანი დავიხოცებით" . ნამდვილ მეგობრებს შორის იყოლიე ადამიანები შენი ცხოვრების სხვადასხვა სადგურიდან. დააფასე მარტივი სიამოვნება, მაგალითად, ღეჭვის სიამოვნება, გრილი სიოთი, თუ ზურგზე თბილი წყლის ნაკადით მიღებული სიამოვნება, ჩაძინების სიამოვნება. ნუ წამოიყვირებ, „განა საოცრება არაა ტექნოლოგია!" ისწავლე, როგორ გაიმაგრო კუნთები. და ყოველდღე გაიმაგრე. იმის გამო ნუ იდარდებ, რომ ბერდები. ამით თავს უფრო ბებრად იგრძნობ. რაც ნამდვილად სადარდებელია. ერთდროულად მხოლოდ ერთი საქმე აკეთე. თუ თითს დაიწვავ, მაშინვე ცივ წყალში ჩაყავი. თუ თითს ჩაქუჩით დაიჩეჩქვავ, ოცი წუთით ხელი ზემოთ ასწიე, შეიგრძენი სიცივისა და მიზიდულობის ძალის სამკურნალო თვისებები. ისწავლე, ყურისწამღებად როგორ უსტვინო. კრიზისის დროს შეინარჩუნე სიმშვიდე. რაც უფრო კრიტიკულია სიტუაცია, მით უფრო მშვიდად უნდა იყო. დატკბი სექსით, მაგრამ აკვიატებად ნუ გადააქცევ. გარდა იმ მცირე პერიოდებისა, როცა მოზარდი ხარ, ან ახალგაზრდა, ან შუა ხნის, ან მოხუცი. ყველაფრის საპირისპირო მხარე განჭვრიტე. თუ უცებ აღმოჩნდება, რომ ოკეანეში ძალიან ღრმად შეცურე და შიშისგან გაშეშდები, მობრუნდი და სამაშველო ნავისკენ გაცურე. არ ჩაკლა ბავშვი საკუთარ თავში. წერილებს მაშინვე უპასუხე. კონვერტს ლამაზი მარკები დააკარი, როგორიცაა, მაგალითად, ტორნადოს სურათი. დროდადრო იტირე, ოღონდ, როცა მარტო იქნები. მერე დააფასე, ის, რომ თავს ბევრად უკეთ იგრძნობ. კვამლი არ ჩაისუნთქო. ღრმად ისუნთქე. პოლიციელს არ გაეჭიმო. ვიდრე ქუჩის გადასასვლელს არ მიადგები, ტროტუარზე იარე. ტროტუარიდან უყურე ადამიანებს, რომლებიც ცოფიან მანქანებს შორის არიან გაჭედილები. კარგად მოიქეცი. სხვადასხვა ქუჩაში ისეირნე. უკან-უკან. გახსოვდეს სილამაზე, რომელიც არსებობს, და ჭეშმარიტება, რომელიც არ არსებობს. იცოდე, რომ წარმოდგენა ჭეშმარიტების შესახებ არაა ისეთი ძლიერი, როგორიცაა წარმოდგენა მშვენიერების შესახებ. არასოდეს მოხვდე ციხეში. სიბერეში გახდი მისტიკოსი. ქოლგეითის თარტარ ჩონტროლ ფორმულა კბილის პასტა გამოიყენე. მოინახულე ნაცნობ-მეგობრები საავადმყოფოში. როცა მიხვდები, რომ შენი წასვლის დროა, წადი. იყავი გულწრფელი საკუთარი თავის მიმართ, და დიპლომატიური სხვების მიმართ. ხშირად არ გაგიჟდე. დროის ფლანგვაა და სხვა არაფერი. წაიკითხე და მერე დროდადრო გადაიკითხე დიადი წიგნები. ორმო ნიჩბით ამოთხარე. ზამთარში, ვიდრე დაწვები, საძინებელი დაატენიანე. იცოდე, რომ იდეალურ შემთხვევად მიჩნეულია 300 ქულა ბოულინგში, 27 უკუმგდებელი და 27 აუთგეიმი ბეისბოლში. სვი ბევრი წყალი. როცა გკითხავენ, რას დალევ, უპასუხე, „წყალს, თუ შეიძლება". იკითხე „სად არის ტუალეტი?" და არა „სად შეიძლება მოვშარდო?" საგნებს კეთილად მოეპყარი. ორმოცი წლიდან ყოველ მეორე წელს სრული გამოკვლევა ჩაიტარე ექიმთან, რომელსაც ენდობი და მოგწონს. გაზეთი წელიწადში ერთხელ წაიკითხე. ისწავლე, როგორაა ჩინურად „გამარჯობა", „ნახვამდის" და „ჩხირები". აბოყინე და აკუე, ოღონდ შენთვის. უცხოელებს განსაკუთრებული სითბო აჩვენე. იარე ჩრდილების თეატრში და წარმოიდგინე, რომ ერთ-ერთი გმირი თავად ხარ. ან ყველა მათგანი. ნაგავი გადაყარე. გიყვარდეს ცხოვრება. თანხა ზუსტად გადაიხადე. როცა გარეთ ისვრიან, ფანჯარასთან ნუ მიხვალ. წყარო: indigo.com.ge

კრეგ სპენსერი, ნიუ იორკის პრესბიტერიანის/კოლუმბიის უნივერსიტეტის სამედიცინო ცენტრის გადაუდებელი მედიცინის გლობალური ჯანდაცვის დირექტორია. 24 მარტს ტვიტერზე დატვიტა, თუ რა შრომის გაწევა უწევთ ყოველდღიურად ნიუ იორკში მომუშავე ექიმებს. ერთ დღეში ექიმის ტვიტს 65 ათასზე მეტი გაზიარება აქვს. მოგვიანებით ექიმის წერილი გამოქვეყნდა “ვოშინგტონ პოსტზე” და სიენენზე. „იღვიძებ 6:30-ზე. პრიორიტეტულია დიდი ჩაიდნით ყავის გაკეთება მთელი დღე რომ გეყოს, რადგან კაფე საავადმყოფოს გვერდით დაკეტილია. სტარბაქსიც დაკეტილია. ყველაფერი დაკეტილია. ფეხით მიდიხარ, გზად კი კვირა დღე გგონია. გარეთ არავინაა. შესაძლოა გამყინავი წვიმის ბრალია. ან ძალიან ადრეა. რაც უნდა იყოს, კარგია ასე რომაა. მიხვედი დილის 8 საათის ცვლაში: შემაცბუნებელია ადრიანი დილის ქუჩის სიმშვიდე რამდენად უეცრად შეიცვალა. ემერჯენსის განყოფილების განათება თვალების დამცავებზე ირეკლება. ხველის კაკაფონია ისმის. შენ ჩერდები. ნიღაბს და დამცავს იკეთებ. შედიხარ. წინა ჯგუფისგან ცვლას გადაიბარებ, თუმცა თითქმის ყველა პაციენტი ერთი და იმავე მდგომარეობაშია, ახალგაზრდაც და მოხუციც: ხველა, სუნთქვის გაძნელება, ცხელება. პერსონალი ერთ პაციენტზე განსაკუთრებით ღელავს. ძალიან უჭრის სუნთქვა, ჟანგბადის მაქსიმალურ მოცულობას ვაძლევთ, თუმცა მისი სუნთქვა მაინც აჩქარებულია. სასწრაფოდ ამოწმებ პაციენტს. ცხადია ეს რაცაა და რაც უნდა გაკეთდეს. პაციენტთან და მის ოჯახთან ტელეფონით ხანგრძლივი და გულწრფელი განხილვა გაქვს. ჯობია ახლავე მართვით სუნთქვაზე, სანამ სიტუაცია ბევრად უარესი გახდება. ემზადები ამისთვის და ამ დროს გატყობინებენ, რომ ძალიან ცუდად მყოფი პაციენტი შემოჰყავთ. იქით მირბიხარ. ეს პაციენტიც ძალიან მძიმედაა, ღებინებით. მასაც დაუყოვნებლივ სჭირდება მართვითი სუნთქვის აპარატი. გადაგყავს ეს პაციენტები. ორი პაციენტი, გვერდიგვერდ ოთახში, ორივეს სასუნთქი მილი უკეთდება. ჯერ დილის 10 საათიც არაა. 12-საათიანი ცვლის განმავლობაში, თითქმის ყოველ საათში იღებ შეტყობინებას: მდგომარეობა: ძალიან მძიმე პაციენტი, სუნთქვის უკმარისობა, ცხელება. ჟანგბადი 88 პროცენტზე. მდგომარეობა: სისხლის დაბალი წნევა, სუნთქვის გაძნელება, დაბალი ჟანგბადის შემცველობა. მდგომარეობა: დაბალი ჟანგბადის შემცველობა, ვერ სუნთქავს, ცხელება. მთელი დღე… შუადღისას აცნობიერებ, რომ წყალი საერთოდ არ დაგილევია. ნიღბის მოხსნის გეშინია. ეს ერთადერთია, რაც გიცავს. ცოტას კიდევ გაძლებ – ებოლას დროს დასავლეთ აფრიკაში, საათობით იყავი ცხელ აღჭურვილობაში წყლის გარეშე. კიდევ ერთი პაციენტი… გვიანი შუადღისას საჭმელი უნდა ჭამო. ქუჩის გადაღმა რესტორანი დაკეტილია. ჰო, ყველაფერი დაკეტილია. საბედნიეროდ საავადმყოფოს სასადილო ღიაა. რაღაცას იღებ, ხელს იბან (ორჯერ), ფრთხილად იხსნი ნიღაბს და შეძლებისდაგვარად სწრაფად ჭამ. ისევ ბრუნდები. იკეთებ ნიღაბს. შედიხარ. თითქმის ყველა, ვინც დღეს შემოიყვანეს ერთნაირ მდგომარეობაშია. ყველას ინფიცირებულად ვთვლით. გვაცვია ხალათები, სათვალეები და ნიღბები ყველა შემთხვევაში. მთელი დღე. ეს ერთადერთი საშუალებაა თავის დასაცავად. სად წავიდა ყველა გულის შეტევა და ბრმა ნაწლავის შემთხვევები? ყველა COVID-19-ია. როდესაც შენი ცვლა სრულდება, შემდეგ ჯგუფს აბარებ. ყველა COVID-19-ია. ბოლო კვირის მანძილზე ყველამ ვისწავლეთ ნიშნები – დაბალი ჟანგბადის შემცველობა, უჩვეულოდ დაბალი ლიმფოციტები, მომატებული ცილის ფრაგმენტები. ინფორმაციას ცვლი ქალაქის ექიმ მეგობრებთან, რომელთაც არ აქვთ პირადი დამცავი აღჭურვილობა. საავადმყოფოებს სუნთქვის აპარატები არ ყოფნით. სანამ გახვალ, ყველაფერს წმენდ. შენს ტელეფონს, შენს ბეიჯს, შენს საფულეს, შენს ყავის ჭიქას. ყველაფერს. ყველაფერს ქლორში ახრჩობ. ყველაფერს ცელოფანში კრავ. არანაირი რისკი არ უნდა გაწიო. თუმცა, მაინც არ ხარ დარწმუნებული, რომ ყველაფერი გაწმინდე. კიდევ ერთხელ წმენდ. ზედმეტი სიფრთხილე აქ არ არსებობს. გამოდიხარ და იხსნი ნიღაბს. თავი შიშველი და დაუცველი გგონია. ჯერ ისევ წვიმს, მაგრამ სახლში ფეხით უნდა მიხვიდე. ასე მეტროსა და ავტობუსზე უფრო უსაფრთხოდ გრძნობ თავს, თან ცოტა განიტვირთები. ქუჩები ცარიელია. შიგნით რაც ხდება იმისგან სრულად განსხვავებულია. იქნებ ხალხმა არც იცის? სახლში მიხვედი. დერეფანში იხდი (არა უშავს, მეზობლებმა იციან, რასაც აკეთებ). ყველაფერს ცელოფანში ათავსებ. მეუღლე ცდილობს, ბავშვი დაიკავოს, მას დღეებია, არ უნახიხარ და ძალიან რთულია. შხაპისკენ მირბიხარ. ყველაფერი უნდა ჩამოიბანო. ასე ბედნიერი არასოდეს ყოფილხარ. საავადმყოფოები ზღვარს უახლოვდებიან. სასუნთქი აპარატები გვითავდება. სასწრაფო დახმარების მანქანები არ ჩერდება. ყველა, ვინც დღეს ვნახეთ ერთი კვირის წინ ან უფრო დაინფიცირდა. რიცხვები უდავოდ ძალიან გაიზრდება ერთ ღამეში, როგორც ხდებოდა ბოლო რამდენიმე დღეა. უფრო მეტი მოვა ემერჯენსიში. მეტი შეტყობინება იქნება მათ მდგომარეობაზე. კიდევ უფრო მეტს დასჭირდება სუნთქვის აპარატი. ძალიან დავაგვიანეთ ვირუსის შეჩერება. წერტილი. მაგრამ ჩვენ შეგვიძლია მისი გავრცელების შენელება. ვირუსი ვერ მისწვდება იმ ადამიანებს, ვისაც არ შეხვდება. დარჩით სახლში. სოციალური დისტანცირება ერთადერთია, რასაც ჩვენი გადარჩენა შეუძლია. ჩემთვის სულ ერთია რამხელა ეკონომიკური გავლენა ექნება ამას, რადგან ამდენი სიცოცხლის გადარჩენა უფრო მნიშვნელოვანია. შეიძლება გაიგოთ ადამიანების ნათქვამი, რომ ეს რეალობა არაა. რეალობაა. შეიძლება გაიგოთ ადამიანების ნათქვამი, რომ ეს არც ისე ცუდია. ცუდია. შენი წილი შეასრულე. დარჩი სახლში. იყავი უსაფრთხოდ. და ყოველ დღე, მე ვიმუშავებ შენთვის”.#covid19 #usa #doctor #stopcovidd

იმის მიხედვით, თუ როგორ ვითარდება ტექნოლოგია სამყაროში, შეგვიძლია დავაკვირდეთ ცვლილებებს. ყველა ტექნოლოგია, რომელიც წარმოდგენილია ამ სიაში, უკვე გამოიყენება, მაგრამ ზოგი ჯერ კიდევ ადრეულ სტადიაშია. ჩვენ ვდგავართ, კაცობრიობის ისტორიაში, ახალი ტექნოლოგიური ეპოქის ზღვარზე. თუმცა ეს ჯეტსონების სამყარო არაა, 2060 წლიდან, მაგრამ ეს ტექნოლოგიები ბევრად უფრო ფანტასტიურია, ვიდრე ჩვენ წარმოგვიდგენია. 1.გამჭვირვალე ხე მეცნიერებმა შეძლეს ახალი გამჭვირვალე და ბიოდეგრადირებადი მასალის შექმნა, ჩვეულებრივი კორპის ხის და ეპოქსიდური რეზინის ქიმიური დამუშავებით, რაც მისი ნედლეულისაგან განსხვავებით, ექვსჯერ უფრო ძლიერია. მისი ძალა და გამჭვირვალობა ახალი ტიპის ხეს ზოგიერთი სახის პოლიმერების ეკოლოგიურად სუფთა ალტერნატივას იძლევა. მეცნიერები კი თვლიან, რომ გამჭვირვალე ხე შეიძლება გამოყენებულ იქნას მზის ენერგიის განახლებისთვის, რადგან მასალა ნაწილობრივ შთანთქავს სინათლეს, მასში მხოლოდ დაახლოებით 85-90% სინათლე გადის. სავარაუდოდ, მომავალში სახლები ამ ხით აშენდება, რომელიც აგრეთვე ამ სახლებისთვის ენერგიის წყაროც იქნება. 2. "ჰიპერპეტლი'' ვინც უყურა "ფუტურამას", ალბათ ახსოვს მილები, რომლებსაც ფუტურამას გადაადგილებისთვის იყენებდნენ. ეს სატრანსპორტო ტექნოლოგია, რეალურ ცხოვრებაში, რაღაც მსგავსის რეალიზების საშუალებას იძლევა. 2013 წელს, პირველად შემოღებულ "ჰიპერპეტლს'', ვაკუუმური მილების გამოყენებით, ქალაქებს შორის მგზავრების გადასაყვანად გამოიყენებენ. პროგნოზირებული სიჩქარე საათში დაახლოებით 1, 300 კილომეტრია. რაც ხმის სიჩქარეზე უფრო სწრაფია. იმისათვის, რომ ხანმოკლე მგზავრობა უფრო სასიამოვნო და საინტერესო გახდეს, მილებში იქნება ციფრული ეკრანები. დამტკიცებულია, რომ “ჰიპერპეტლი" უფრო ეფექტური ეკონომიური სატრანსპორტო საშუალება იქნება, ვიდრე ნებისმიერი სხვა. მიუხედავად იმისა, რომ ტექნოლოგია ჯერ კიდევ ტესტირების ეტაპზეა, უახლოეს მომავალში შესაძლებელი გახდება მგზავრობა ისე, როგორც Fry, Leela და Bender მგზავრობდნენ. 3. ნანოტექნოლოგია ვერც კი წარმოიდგენთ რა შეიძლება მოჰყვეს ნანოტექნოლოგიის განვითარებას მომდევნო საუკუნეში. წყლის დასუფთავებიდან დაწყებული ბიოდეგრადირებად პლასტიკის შექმნამდე, იგი ხელს შეუწყობს დაავადების წინააღმდეგ ბრძოლას. ამ მცირე ზომის მოწყობილობებს ადამიანის დნმ-ის მასშტაბზე შუძლიათ იმუშაონ და ფუნდამენტურად შეცვლონ არსებების შემოქმედებითი ან დესტრუქციული ქმედება, სასურველი ეფექტის მისაღწევად. ეს მანქანები იმდენად მცირეა, რომ მათ შეუძლიათ თქვენი გულის ცემიდან მიიღონ ენერგია, ან უჯრედში მიმდინარე ქიმიური რეაქციებით. ნანოტექნოლოგიის დახმარებით, ჩვენ შეგვიძლია შევაჩეროთ ისეთი დაავადებების განვითარება, როგორიცაა ალცჰეიმერის და კიბო. უნდა შეიქმნას უფრო ეფექტური წყარო, ისეთი უვნებელი უჟანგავი მასალები, რომლებიც მუდმივად იქნება გამოყენებილი ან გარკვეულ სინათლის ტალღების ზემოქმედებისას გაიყოფა. ადამიანმა ერთხელაც შეიძლება მოიხედოს უკან და ნანოტექნოლოგიას შეხედოს, როგორც უძველეს ეპოქას, ისევე, როგორც ახლა ვხედავთ მომავალს და გაოცებულები ვართ იმით, თუ რა შეიძლება გაკეთდეს ნანოტექნოლოგიის დახმარებით. 4. 3D ბეჭდვა ეს ტექნოლოგია უკვე რამდენიმე წელია გამოიყენება, მაგრამ მას მაინც ახალი კუთხით სარგებლობენ. იგი უფრო ხელმისაწვდომია და ფართოდ გამოიყენება. ბეჭდვა, 3D მოწყობილობებით, თანამედროვე საზოგადოების მნიშვნელოვანი ატრიბუტია. ისეთ სფეროებში, როგორიცაა: მედიცინა, საძიებო სივრცე, დიზაინი, დაპროექტება - 3D ბეჭდვა რევოლუციას ახდენს. 3D-ს მომავალი არის- ბეჭდური პროტეზები, ადამიანის ორგანოების ნაწილები სამედიცინო დაწესებულებების პაციენტებისთვის და დისტანციური გალაქტიკების სივრცეში სათადარიგო ნაწილების ბეჭდვა, რომლებიც შორეულ გალაქტიკებში არიან. მალე დადგება ის მომენტი, როდესაც ბეჭდურ სახლში ცხოვრება იქნება შესაძლებელი, აგრეთვე შესაძლებელი იქნება ბეჭდური ველოსიპედებით და მანქანებით გადაადგილება. 5. ჭკვიანი მინა მოქნილი, გამძლე, ჭკვიანი (!) მინა? სინამდვილეში, კაცობრიობა "შუშის ეპოქაში" შედის. მინას აქვს უნარი შეიცვალოს გამჭვირვალობა, ფორმა და მთელი დარჩეს და გამოიყენონ, როგორც სენსორული ეკრანი. ამ ახალმა მასალამ შეიძლება სამუდამოდ შეცვალოს ჩვენი სახლები და სამუშაო ადგილები. ჩვენი ახალი კედლები შეიძლება გადაკეთდეს ფანჯრებად, გააკონტროლოს ულტრაიისფერი და სითბოს ოდენობა და გაზარდოს ენერგოეფექტურობა სახლებში და მანქანებში. წარმოიდგინეთ, რომ თქვენს სახლში ყველა ზედაპირი ჭკვიანი იქნება, რომელსაც შეუძლია კედელი ფანჯარად და ფანჯარა ტელევიზორის ეკრანად, მხოლოდ ხელის მოძრაობით გადააქციოს. ეს ახალი ტექნოლოგიები ქმნიან მომავლის იმიჯს. 6. ჰოლოგრამები სახლების დაპროექტება, თამაშების თამაში, სივრცის შესწავლა, ახალი სამყაროების შექმნა - ყველაფერი სამგანზომილებიანი სივრცეშია, ასეთ მომავალს გვთავაზობს ჰოლოგრამები. ჩვენს ფიზიკურზე, ციფრულ სამყაროს იმდენი პოტენციური უპირატესობა ეკისრება, რომ უბრალოდ შეუძლებელია აქ ჩამოთვლა. ჰაერის ფერწერიდან დაწყებული მარსის ზედაპირზე სიარულით დამთავრებული, ჰოლოგრამები ხელს უწყობენ ეპოქის დასაწყისს, როდესაც მეცნიერება და ჯადოსნობა განურჩეველი გახდება. მათთან ერთად, ინფორმაცია და შემოქმედებითი ძალა ჩვენს ხელთ იქნება. ვინ იცის, ამ ტექნოლოგიის დახმარებით, კიდევ რას შექმნის ადამიანი ?#technology #tech #facts #opinion #photo Tbilisi

„სამეფო ხარისხი - რუსეთის მეფეებისა და კომუნისტების მმართველობის დროს რუსები გასართობად საქართველოში ჩადიოდნენ“, - ამერიკულ გამოცემა Spectator-ში ამ სათაურით გამოქვეყნებულ სტატიაში უილიამ კუკი წერს. „ეს რეგიონები არ ექვემდებარება ცენტრალური ხელისუფლების კონტროლს“, - ამ გაფრთხილებას ვკითხულობთ საქართველოს დედაქალაქის - თბილისის სიცოცხლით სავსე ცენტრის გამოკრულ რუკაზე, - მოგზაურობა ამ რეგიონებში არ არის რეკომენდებული. ერთ-ერთი ასეთი რეგიონია აფხაზეთი - მანქანით სულ რამდენიმე საათის სავალ გზაზე. მეორე რეგიონია სამხრეთ ოსეთი - სულ რაღაც 1 საათი თბილისიდან. 2008 წლის შემდეგ ორივე რეგიონი ოკუპირებულია რუსული ჯარების მიერ სქართველოს ხელისუფლების სრული იგნორირებით. მიუხედავად ამისა, აქ - თბილისში ნამდვილი ტურისტული ბუმია და ტურისტების დიდი რაოდენობა რუსეთიდანაა. ეს ნატიფი ირონია აჯამებს ყველაფერს, რაც აქცევს თბილისს ესოდენ მომნუსხველ ქალაქად - მეტროპოლიას, სადაც, კალეიდოსკოპის მსგავსად, ყველაფერი სულ სხვა ფერებში გვეჩვენება. სახელისუფლებლო შენობებზე და შიგნით საქართველოს დროშებს გვერდს უმშვენებს ევროკავშირის დროშები, არა იმიტომ, რომ საქართველო ევროკავშირის წევრი ქვეყანაა, არამედ იმიტომ, რომ მას წევრობა სურს. გარდა ამისა, შარშან, ჩემი სტუმრობის დროს ლამპიონი მორთული იყო ნატოს დროშებით - და ისევ, არა იმიტომ, რომ საქართველო ნატოს წევრია, არამედ იმიტომ, მას ალიანსში შესვლა სურს. საქართველო არის ევროპის „სადაო ტერიტორია“, მოქცეული აღმოსავლეთსა და დასავლეთს შორის. ქვეყნის მზერა ყოველთვის იყო და არის მიმართული ევროპისკენ, მაგრამ რუსეთი მარწუხებს არ ადუნებს. თავდაპირველად რუსეთის მეფემ განახორციელა საქართველოს კოლონიზაცია. შემდეგ იყო დამოუკიდებლობის პერიოდი 1917-1921 წლებში, რომელსაც ისევ მოჰყვა კოლონიზაცია, ამჯერად საბჭოეთის მიერ. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ ქართველებმა აღიდგინეს დამოუკიდებლობა, მაგრამ რუსეთს მათი გაშვება არაფრის დიდებით არ სურდა. საქართველო ცდილობს ნატოში გაწევრიანებას, რათა უსაფრთხო დისტანციაზე ჰყავდეს „რუსი დათვი“, მაგრამ სამხრეთის საზღვარზე ნატოს წევრის ყოლას ვლადიმერ პუტინს ყველაფერი ურჩევნია. რუსეთის მიერ მხარდაჭერილი სეპარატისტული მოძრაობები აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში პუტინს აძლევენ შესაძლებლობას, ჰყავდეს საქართველო ახლოს. ნატო ვერ მიიღებს საქართველოს, სანამ რუსული ჯარები რჩებიან საქართველოს მიწაზე. შესაბამისად, ამ ჯარების გაყვანა უახლოეს მომავალში არ არის მოსალოდნელი. ერთხელ მომიწია ნატოს წვრთნებზე დასწრება, რომლებიც (პირველად ისტორიაში) საქართველოს წინამძღოლობით იმართებოდა. ამ წვრთნებში საქართველოს შეიარაღებული ძალები მონაწილეობდნენ ნატოს წევრი ქვეყნების, მათ შორის ბრიტანეთის, წარმომადგენლებთან ერთად. მე შევხვდი საქართველოს თავდაცვისა და საგარეო საქმეთა მინისტრებს, ასვე გავხდი ნატოს გენერალური მდივნის, იენს სტოლტენბერგის შეხვედრის მოწმე ავღანეთში ნატოს სამშვიდობო მისიების ქართველ ვეტერანებთან - ეს იყო ინვალიდების სევდისმომგვრელი შეკრება. შეხვედრებს შორის დავეხეტებოდი თბილისის ქუჩებში და ვტკბებოდი დასავლურისა და აღმოსავლურის კოლორიტული ნაზავით. ფართო ბულვარებზე სეირნობისას შეიძლება მოგეჩვენოთ, რომ პარიზში ხართ. მეორე მხრივ, ჩაუყვებით თუ არა მიხვეულ-მოხვეულ შუკებს, უმალ აღმოსავლეთში აღმოჩნდებით. კიდევ უფრო დიდი განსხვავება იგრძნობა უძველესსა და თანამედროვეს შორის: კლდის სიღრმეში ნაკვეთი სამიკიტნოები და ამერიკული სწრაფი კვების ობიექტები ხშირად გვერდიგვერდ არის განლაგებული. თუმცა ყველაზე დიდი კულტურული დაპირისპირება თაობების თვალსაზრისით არის თვალშისაცემი - ერთი მხრივ, ინგლისურად მოსაუბრე ახალგაზრდა ქართველები, რომლებიც თავისუფალ ქვეყანაში დაიბადნენ და გაიზარდნენ, გონებაგახსნილნი და ოპტიმისტურნი და, მეორე მხრივ, უფროსი თაობის რუსულად მოსაუბრე ქართველები, რომლებიც აღიზარდნენ საბჭოთა კავშირის პირობებში. საბჭოთა კავშირის დაშლის დროს დაბადებულთათვის ეს იყო ფანტასტიკური შესაძლებლობა - ცხოვრებამ მათ გზა გაუხსნა. მეორე მხრივ, ეს იყო კატასტროფა მათთვის, ვისაც ასაკი ახალ ცხოვრებაზე მორგებაში თუ თავიდან დაწყებაში ხელს არ უწყობდა. მართალია, პუტინის მოქმედება, რომელიც მიზნად ისახავს საქართველოს „კლანჭებში ყოლას“, არსით გეოპოლიტიკური შეიძლება იყოს, მაგრამ რიგით რუსებს უფრო სენტიმენტალური გრძნობები აკავშირებთ ამ ყოფილ საბჭოთა რესპუბლიკასთან. რუსეთის მეფისა და კომუნისტების მმართველობის დროს სწორედ აქ ჩამოდიოდნენ რუსები დროის სატარებლად. საქართველოში საუკეთესო ღვინოა, საუკეთესო კლიმატი, საუკეთესო პლაჟები, საუკეთესო სამზარეულო. „საბჭოთა კავშირის ქალაქებს შორის თბილისი ყველაზე მეტად მიყვარს, რადგან მას იმდენად არ შეხებია საბჭოთა ცხოვრების უფერულობა და მონოტონურობა, - აცხადებს არტურ კესტლერი, - ამ ქალაქს აქვს თავისი უნიკალური მომხიბვლელობა, არც ევროპული და არც აზიური, არამედ ორივეს სვებედნიერი ნაზავი“. ეს სვებედნიერი ნაზავი დღესაც შეიმჩნევა, მიუხედავად თბილისის კარზე მომდგარი რუსი ჯარისკაცებისა. საქართველოში ჩემი „ნატოელი“ გზამკვლევი გახლდათ ისლანდიელი ქალი, რომელიც აქ შარშან ჩამოვიდა სამსახურებრივი მოვალეობების შესასრულებლად. ცხადია, რომ მას აქ ძალიან მოსწონს. ერთხელ მან „ძველი მეტეხის“ რესტორანში წამიყვანა, რომელიც მიხვეულ-მოხვეული მდინარის თავზე წამომდგარ კლდეზე იწონებს თავს და ზევიდან დასცქერის ხელისგულზე გაშლილ ქალაქს. ატყდა სიმღერა და ცეკვა-თამაში, რაც მოგვიანებით უეჭველად აისახებოდა ჩემს საჭმლის მომნელებელ სისტემაზე, ასევე იყო უთვალავი კერძი, რომლებსაც ცეცხლივით წითელ ღვინოს ვაყოლებდით. ისევე, როგორც [ქართული] კულტურა მთლიანობაში, ადგილობრივი სამზარეულოც წარმოადგენს რუსულისა და თურქულის კომბინაციას. ხემსი იმხელა ჯამით მოგვართვეს, რომ მთავარი კერძი მეგონა. და როცა მთავარი კერძი შემოაბრძანეს, მე უკვე საკმაოდ დანაყრებული გახლდით. ფიცროი მაკლინი (როგორც ამბობენ, ჯეიმს ბონდის პერსონაჟის პროტოტიპი) ბევრჯერ ყოფილა თბილისში. „ქალაქმა უმალ მომნუსხა, - წერდა იგი, - ეს სახლები, გიჟმაჟური სტრუქტურები წინ გამოშვერილი, ფერდობის გვერდზე მერცხლის ბუდესავით დაკიდებული ვერანდებით. ქვევით მთის ნაკადი თქარუნით მიექანება. შორს ფერდობზე კი ისევ სახლები მოჩანს“. შეიძლება ვცდები (და, ალბათ, ვცდები კიდეც), მაგრამ რატომღაც მგონია, რომ მაკლინი სწორედ იმ რესტორანს აღწერს, მე რომ ვისადილე წუხელ. გავჩერდი „თბილისი მარიოტში“, რაც ჩემში თავიდან დიდ აღფრთოვანებას არ იწვევდა, თუმცა, როგორც მოგვიანებით აღმოჩნდა, ეს იყო საუკეთესო „მარიოტი“, სადაც ოდესმე გამიტარებია ღამე - თითქოს „ოქროს ხანიდან“ გადმოტანილი, სასახლესავით დიდებული მარგალიტი თბილისის ყველაზე ფეშენებელურ ქუჩაზე - რუსთაველის გამზირზე, აშენებული რუსეთში მონარქიის დაისის პერიოდში. ასეთი ქარიშხლიანი ისტორიის მქონე ქალაქში ყველა შენობა თავის ისტორიას გვიყვება. გზის გაყოლებაზე მდებარე „ბილტმორი“ კიდევ უფრო შთამბეჭდავია, ვიდრე „მარიოტი“. ნეოკლასიკურ სტილში გადაწყვეტილი თაღიანი პორტიკის თავზე შეამჩნევთ საბჭოთა პერიოდის ფრიზებს ბედნიერ მშრომელთა გამოსახულებებით, რომლებიც პარტიის კეთილდღეობისთვის იღვწიან. მეორე დილით ვეწვიე ეროვნულ მუზეუმს, რათა თვალი გადამევლო საქართველოს რთული ისტორიისთვის. სწორედ აქ ჩამოსულან იასონი და არგონავტები ოქროს საწმისის საპოვნელად. ყოველთვის მეგონა, რომ ოქროს საწმისი ოდენ მითი იყო, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ ქართველები მას იყენებდნენ ოქროს მოსაპოვებლად. „კავკასიონის მთებიდან მოედინება ბევრი მდინარე. ამ მდინარეების წყალი კი შეიცავს უხილავ ოქროს მტვერს, - წერდა აპიანე ალექსანდრიელი ჩვ. წ. მე-2 საუკუნეში, - ადგილობრივები ამ მდინარეებში ავლებენ საწმისს და ასე აგროვებენ მოტივტივე ნაწილაკებს“. საქართველოს თანამედროვე ისტორია შემაძრწუნებელი მოვლენებით არის აღსავსე: პირველ რიგში, აღსანიშნავია ქართველი დისიდენტების ამოჟლეტა სტალინის მიერ, რომელიც, - ო, ირონია! - თავად ქართველი იყო. 1920-იან და 1940-იან წლებს შორის დახვრიტეს 70 000 ქართველი და გადაასახლეს 200 000. „ქართველი მხატვრები და წითელი ტერორი“ - ამ გამოფენაში ერთმანეთის გვერდით განთავსებულია დისიდენტი მხატვრების ნაშრომები და მათ წინააღმდეგ რეპრესიების ამსახველი დეტალები. შრომით ბანაკებში (საიდანაც ადამიანები აღარ ბრუნდებოდნენ) გადაყვანილი „მოღალატეების“ შვილები კი სახელმწიფოს მეურვეობაში გადადიოდნენ. „მათი იზოლირება გარდაუვალი იყო, - აცხადებდა სტალინისტი დიპლომატი ვიაჩესლავ მოლოტოვი, - ისინი ხომ ჯოჯოხეთს დაატრიალებდნენ საჩივრების წერით“. არის თუ არა საბჭოთა რეპრესიები მხოლოდ ისტორიის წიგნების მასალა? არ მგონია. „კგბ ისევ გითვალთვალებს“, - გვამცნობს წარწერა კედელზე. მლოცველებით და ხატებით დახუნძლულ მართლმადიდებლურ ეკლესიაშიც შევედი და სანთელიც დავანთე - კონკრეტულად არავისთვის. როგორც ერთ-ერთი უძველესი ქრისტიანული ქვეყანა მსოფლიოში, საქართველო ცნობილია თავისი ეკლესიებით. თბილისის ცენტრშიც კი, სადაც ამერიკული კულტურის შემოჭრა აშკარად იგრძნობა, ეს დახვეწილი მარადიული მონუმენტები დღესაც ინარჩუნებენ მისტიკურ ელფერს. გახდება თუ არა საქართველო დასავლური სახელმწიფო, როგორც ეს მას ყოველთვის ეწადა, თუ მას პუტინი შთანთქამს? შეინარჩუნებს თუ არა თბილისი იმ სამხრეთულ მომხიბვლელობას, იმ სიმსუბუქეს, ოდესღაც ფიცროი მაკლინი - შოტლანდიელი საიდუმლო აგენტი რომ მონუსხა? სტუმრობის დროს გაკეთებული ჩანაწერების გადაკითხვისას შევნიშნე ციტატა, რომელიც, ჩემი აზრით, აჯამებს საქართველოს პოზიციას: „ რა შეგვიძლია შევთავაზოთ ევროპულ სახელმწიფოებს? ჩვენი 2 000-წლიანი ეროვნული კულტურა, დემოკრატიული სისტემა და მდიდარი ბუნება. რუსეთმა შემოგვთავაზა სამხედრო მოკავშირეობა, რომელზეც ჩვენ უარი განვუცხადეთ. ჩვენ სხვა გზა ავირჩიეთ. ისინი აღმოსავლეთისკენ მიიწევენ, ჩვენ კი მზერა დასავლეთისკენ გვაქვს“. თავიდან მეგონა, რომ ეს სიტყვები ჩემთან საუბარში ერთ-ერთმა ქართველმა მინისტრმა წარმოთქვა, მაგრამ შემდეგ გამახსენდა, რომ ეს სიტყვები მუზეუმში მქონდა წაკითხული. ეს არის საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ლიდერის, ნოე ჟორდანიას ციტატა. ეს სიტყვები მან 1921 წელს წარმოთქვა - სულ რამდენიმე კვირის შემდეგ წითელი არმია თბილისში შევიდა.

ამ დასკვნამ საინტერესოდ გაიჟღერა ჩემთვის, მართლაც ! „Cherchez la femme“... ყველაფრის უკან ქალი დგას, მაგრამ თავისი უბედურების უკანაც თვითონ თუ იდგა ამაზე პირველად დავფიქრდი... ხშირად ხდება ხოლმე, როცა პრობლემაა, მის გადაწყვეტას გარეთ ვეძებთ; გამოსავალს სხვა ადამიანების ქცევის, დამოკიდებულების შეცვლაში ვხედავთ და ვეჭიდავებით. ყველგან ვიყურებით - გარდა საკუთარი თავისა. რაღაცნაირად ვერ აღვიქვამთ საკუთარი თავის მნიშვნელობას პრობლემასთან. მე ვიტყოდი განათლება, განათლება არის ყველაზე დიდი გულშემატკივარი ამ საკითხის... მაგრამ არის რაღაც სხვაც... საზღვარგარეთ ყოფნისას ბევრ რამეს სწავლობ ადამიანი, იმასთან ერთად რის სასწავლებლადაც კონკრეტულად იქ ჩახვედი. შესაბამისად ერთ-ერთ ევროპულ ქვეყანაში, მაგისტრატურის კურსზე, ძალიან კარგად დავინახე, რომ ყველა სტუდენტს ნათლად აქვს წარმოდგენილი ის თუ რისთვის არიან იქ. აქვთ გააზრებულად ჩამოყალიბებული მთელი გეგმა, იციან სად იქნებიან უახლოეს 2 წელიწადში, როგორც სწავლის , ისე მათი სოციალური ცხოვრების მხრივ. თავისუფლად დგანან უამრავი საინტერესო გამოწვევების წინაშე და შესწევთ უნარი მათ მიერ არჩეულ ინტერესს სათანადოდ შეხვდნენ და მიიღონ ის, რასაც ელიან. ენერგია და მიზანმიმართულება იგრძნობა. ამის და სხვა რაღაცეების გამოც ჩემთვის ძალიან მომხიბვლელი ხალხია ეს დასავლელები. აფასებენ ცოდნას, ძალისხმევას, მიღწევებს. ძალიან კარგი მეგობრები შევიძინე. ბევრი გვქონდა საერთო, ბევრი რამითაც განვსხვავდებოდით. ერთ საღამოს, ლექციების, გემრიელი ვახშმის შემდეგ, ჭიქა წითელი ღვინოს დესერტად მირთმევისას, მომავალ გეგმებზე ვსაუბრობდით. ზოგი ნამდვილ,ზოგიც ჰიპოტეტურ გეგმებზე... ათასი რამე ითქვა, ასეთიც, ისეთიც, თუმცა მე მენიშნა რომ ყველას ავიწყდება მთავარი! არავის გეგმაში, არც ახლო, არც შორეულ მომავალში, არ შედიოდა ოჯახის შექმნა როგორც ასეთის! ბოლოს დავსვი სავარაუდოდ ძალიან გულუბრყვილო კითხვა : - კი მაგრამ გათხოვებას/ცოლის მოყვანას არ აპირებთ?! მათ ძალიან მარტივად მიპასუხეს, რომ- არა! როგორც გეგმა -მათ ეს არ აქვთ, თუ აეწყობათ ცხოვრება შესაბამისად, იფიქრებენ ამაზე, მაგრამ იდეაში, ახლა ამ გადმოსახედიდან ოჯახის შექმნა არ უნდათ. -როგორ?! -აღმომხდა მე ფრიად შოკირებულს: - აბა რას აპირებთ?! ოჯახი შვილები არ გინდათ?! რა უნდა აკეთოთ მთელი ცხოვრება?! მივხვდი რომ არ ელოდნენ ჩემს ასეთ რეაქციას ამ თემაზე. არც მე ველოდი ჩემი თავისგან. აღმოჩნდა, რომ ეს თემა - ოჯახი, გათხოვება, შვილები, იმდენად შერწყმულია ჩემს ცნობიერებაში, რომ ვერ მივხდი, რეალურად რამდენად განსაზღვრული ვარ ამ დამოკიდებულება-წარმოდგენებით. - შენ რომ ხარ და კიდევ და და ძმა რომ გყავს - ხომ კარგია?! რატომ არ უნდა გყავდეს შენც ოჯახი და შვილები?! რას ქვია არ იცი ოჯახი გინდა თუ არა? რას ქვია შვილები არ გინდა?!- გაუჩერებლად გავიძახდი მე. მათ კი ეცინებოდათ ჩემს ასეთ წრფელ აღშფოთებაზე. ბევრი ვიკამათეთ, უშედეგოდ. ბოლოს მითხრეს, რომ ჩვენ ვიღებთ შენს ტრადიციულ შეხედულებებსო და ნება მოგვეცი ჩვენ ჩვენი შეხედულება გვქონდეს და გვაპატიე თუ არ გავთხოვდებით/ცოლს არ მოვიყვანთო. სასაცილო ოყო მათთვის. ამის მერე მათ იცოდნენ ჩემი ეს მხარე და სავარაუდოდ სწავლის დამთავრების შემდეგ პირველი, რასაც ჩემგან ელოდნენ, საქორწილო მოსაწვევი იყო. ამ უმნიშვნელო,სახალისო, სამზარეულოს დისკუსიამ ჩემთვის სხვა მნიშვნელობა შეიძინა. დავინახე, რომ მიუხედავად ყველაფრისა ძალიან ვარ განსაზღვრული ჩემი ,როგორც ქალის, როლით: ქართველი, კულტურულ-ტრადიციული ქალის როლით,რაც გარკვეულ ჩარჩოებში აქცევს ჩემს სურვილებს, არჩევანს, აზროვნებას, ქცევას, დამოკიდებულებას, მომავალს ზოგადად. უცებ გაცხადდა ყველაფერი - კი ვისწავლე, სამსახურიც მაქვს, აქამდეც მოვედი და ვსწავლობ კიდევ, მაგრამ თურმე ჩემთვის ცხოვრების მთავარი ამოცანა, ცხოვრებაში ყველაზე დიდი მიღწევა მაინც გათხოვება, ოჯახის შექმნა და შვილების ყოლაა! აღმოჩნდა ,რომ ემოციურად და ბოლომდე გაუცნობიერებლად არაფერს ვთვლი ამაზე მნიშვნელოვნად. განსაკუთრებით მაინც ქალები არიან მთელი ამ სიმძაფრით დატვირთულნი, რადგან კაცისთვის სიმძაფრე ზავდება ფულის შოვნის, ზოგადად კეთილდღეობის საშუალებების მოძიებით. აქ გამოჩნდა რამდენად წინასწარ გადაწყვეტილია ყველაფერი ჩემთვისა და ბევრისთვის,რადგან ეს არ არის გააზრებული არჩევანი - არამედ ფაქტიურად განპირობებულობაა . რა გამოდის??! კულტურულ-ტრადიციული მოტივებიდან გამომდინარე, არ დევს მაინცდამაინც დიდი ინტერესი ქალის გონიერება-ნიჭიერებაში, არც მის ინტერესებს და მისწრაფებებს ენიჭება შესაბამისი წონა და მისი პროფესიონალიზმი/კარიერიზმი საერთოდ დიდად მოთხოვნადიც არაა, რადგან ყველაზე დიდი ქულა მას, მაინც, ოჯახის შექმნაში ეწერება. არავინ ფიქრობს ნამდვილ განათლებაზე, აზროვნებაზე, ნიჭის გაღვივებაზე, წახალისებაზე, არავინ გიშლის ცხოვრების სპექტრუმს... და როცა ეს ასე ხდება - პირველ, მეორე, მესამე ან დამამთავრებელ კურსზე რომ თხოვდებიან „კარგი გოგოები“, მათთვის მართლაც არაფერია ოჯახის შექმნაზე უფრო მნიშვნელოვანი. ამიტომ ეთმობათ ყველაფერი, სწავლაც, განათლებაც, საკუთარი ინტერესებიც, ნიჭიც, კარიერაც და აბსოლიტურად ყველაფერი ამ ქვეყანაზე... ... და აი მერე, ამ „კარგი გოგოების“ უმრავლესობა არის ჩვენი კარის მეზობელი, რომელიც ყოველ ღამე და ხანდახან დღეც, შიშის ქვეშ ითმენს,უძლებს და ეგუება ამ ყველაფერს, რასაც ჩვენ კედლის იქით ვისმენთ...

ადამიანებს ხშირად ძველი ფოტოების ხილვისას ნოსტალგიის გრძნობა უჩნდებათ. თითქოს გახსნდება წარსული და მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება სულაც არ გახსოვდეს როგორი იყო ქუთაისი 70- იან ან 80-იან წლებში, მაინც გრძნობ , რომ რაღაც ძალიან ლამაზი არსებობდა ადრე და რაღაც ძალიან ახლო და თბილი. ვფიქრობ , თითოეული ქუთაისელისთვის და არამხოლოდ, ამ ანტიკური ქალაქის ძველი ფოტოების ხილვა ნამდვილად სასიამოვნო იქნება.#საინტერესო #ისტორია #kutaisidaily

"ყველა ბინას თავისი სუნი აქვს და ვერც გაიგებ რისგან. ეს არც რაიმე კერძის სუნია და არც რაიმე სუნამოსი; საერთოდ, ეშმაკმა უწყის, რისია, ოღონდ კარს შეაღებ თუ არა, ხვდები რომ საკუთარ სახლში ხარ…” ჯერომ სელინჯერი Tbilisi #goodplaces #opinion #art #photo

სად, სად და ზაფხულისთვის დამახასიათებელი სურნელება ყველაზე მეტად ალბათ, ძველი ბათუმის ქუჩებში იგრძნობა. რიტმული ნაბიჯებით ერთხელ მაინც დაუყევით მცხუნვარე მზისგან გაცხელებულ ქვაფენილებს და დარწმუნდებით, რომ ეს ნამდვილად ასეა. თითქმის გაუსაძლისი, მაგრამ მაინც თავისებურად სასიამოვნო სიმშვიდე დაგეუფლებათ, როცა ამ ქუჩებს ჩამოუყვებით და ყოველი კუთხიდან იგრძნობთ უჩვეულო ბედნიერებას. ვფიქრობ, ყველას გვქონია მომენტი, როცა გვინდა, მოვწყდეთ ქაოსურ ცხოვრებას და დავივიწყოთ პრობლემები წამიერად მაინც. წარმოიდგინეთ და ბათუმური ქუჩები, ჩამწკრივებული სახლებითა და ღია აივნებით ამის საშუალებას გვაძლევს და მეტიც, გგონია, ეს ადგილები იმისთვის შეიქმნა, რომ შენ ახლა და აქ ყოფილიყავი. უყურებ პატარა აივნებს და ფიქრობ, რომ ისე ზაფხულს არაფერი უხდება, როგორც ერთი-ორი სკამი ვერანდაზე, ყავის ფინჯნით ხელში მოჭუკჭუკე წყვილი და ძველი სახურავების უკან მიმალული მზე. დადიხარ, მონაცვლეობით შეჰყურებ შენობებს და ხვდები, რომ რამდენადაც ყველაფერი განსხვავებულია, იმდენად არსებობს რაღაცები, რაც საერთოა. მაგალითად, ის რომ ყველა აივანი პატარ-პატარა ქოთნებითა და ფერადი ყვავილებითაა სავსე. თუნდაც მხოლოდ შენს ჩრდილთან ერთად გადაადგილდებოდე, მაინც არა ხარ მარტო. ხან ერთი ეზოდან მომავალი ხმაური აღწევს შენს ყურთასმენამდე, ხან ღვინის ქვევრზე ჩამომჯდარი ყმაწვილის ჰარმონიული სიცილი იჭრება შენს მყუდროებაში და ასე გაცილებს ბათუმისთვის დამახასიათებელი ხმაური ერთი უბნიდან მეორეში. #ბათუმი #ზაფხული #ბლოგი #batumidaily

„ჩემო მშვენიერო ლედი, საღამო მშვიდობისა! მე მჯეროდა შენი, რომ შენ სიმართლეშიც ხარ!“ გახსოვთ ხო ლადო ბურდულის „ჩემო მშვენიერო ლედი“? ხო და დღეს ზუსტად მეამბოხე მუსიკოსზე ვისაუბრებ. რევოლუცია როკენროლით? მგონი კარგად ჟღერს და ახლა ზუსტად ლადოს რევოლუციურ ნაწილზე, მის მუსიკაზე, იდეოლოგიაზე და პერსონაზე ვილაპარაკებ. 90-იანებში, როდესაც თავზე ჩამოგვენგრა ყველა კულტურული მიმდინარეობა ლადო ბურდული მოვიდა და შექმნა განკურნების „რეცეპტი“ და ზუსტად ეს სახელი დაარქვა ბენდს, რადგან გარყვნილი, კრიმინალი და ერთი აზროვნების მქონე იდენტური საზოგადოება გამოეცოცხლებინა წარმოიდგინეთ, ეკონომიკური სიდუღჭირის, სამოქალაქო ომების, დევნილთა ნაკადისა და არასრულფასოვანი სახელმწიფო აპარატის ფონზე როგორი საზოგადოება გვყავდა? როგორი და მშიშარა, თან ძალიან. მერე და როგორია ეს მშიშარა საზოგადოება? როგორი და პირველ რიგში ცვლილებებს ვერ ეგუება, ყველაფერ ახალს კიცხავს, არასდროს ამბობს თავის სათქმელს და ამის გამო სულ ვიღაცას ციტირებს, თან ვინმეს ციტირებაც ესე მარტივი კიარაა, საზოგადოების ცენზურაგამოვლილ ფილოსოფოსებზეა აქ საუბარი „მარტივია გაკიცხვა და რთულია შენი აზრი გქონდეს, საზოგადოება რომელსაც ეშინია, რომელსაც გენეტიკურ კოდში უდევს აი ეს რაღაც ვერ მიღება ახლის და ვერ შექმნა საკუთარის, ძაან რთული მოვლენაა“ ჩემი აზრით ზუსტად მუსიკა ცვლის საზოგადოებას და წარმართავს მის დღის წესრიგს. ის ჯერ ინდივიდების გონებამდე აღწევს, ხოლო შემდეგ თანაბრად ეფინება მთელ საზოგადოებას და შედეგად დრომოჭმულ და მოძველებულ ტაბუებს შიგნიდან ღრღნის და ანადგურებს ზუსტად ეს არის როკენროლი, საზოგადოების ფენების ამოძახილია, რომელიც პროტესტს გამოხატავს, ზუსტად ასეთია ლადო ბურდულის მოღვაწეობა, რომელმაც 90-იანების ყველა ტაბუ საკუთარ თავზე გამოცადა. მაშინაც და ახლაც ისეთი ადამიანებისათვის ქმნიდა მუსიკას, ვინც თავის თავს უსმენს, იცის ვინ არის, რა უნდა და როგორ არ უნდა დაკარგოს საკუთარი თავი მასობრივი წნეხის ფონზე. როკ ენ როლელებო ამა ქვეყნისა და არა მარტო, გავბედოთ და შევცვალოთ, არ გავჩერდეთ და გვახსოვდეს, რომ სიახლე და ცვლილება რევოლუციაა, მუსიკა და რევოლუცია კი რევოლუციის რევოლუცია. ეს წინადადება კი ჩემი აზრით საუკეთესო ტავტოლოგიაა, რაც როდესმე დამიწერია.#RockNRoll #Burduli #Rock #Revolution #Love