ჩემი სოფლის პასტორალი,
სულთ ალმუნის ნადებია,
კლდეზე ჯიხვთა ნატორალი
დაფლეთილი ბარდებია.
იქ ბავშვობის ისმის ხმები,
აქ , ჭანისწყლის ზვირთებია,
დათოვლილი დიდი მთები
სიყრმის წლებზე ფიქრებია...
სულს შემორჩა უდარდელი,
იმ მცირედით ნაამები
და სიზმარი წუხანდელი-
ცრემლით სავსე წამწამები...
ალისფერი ჩვენი ბალი,
ტყემლის თეთრად ნათოვლარი,
ჯადოსნური სიტყვა , , ჯგალი",
სიყვარულით ნაოფლარი.
ვდგავარ, სადღაც ისევ ვფიქრობ შენზე,
მოგონების სევდას ვეღარ ვფარავ,
ხელებს ვაწვდენ უსასრულო მთებზე,
თვალზე ცრემლებს მაინც ვეღარ ვმალავ.
Jgali