კოსტავას ქუჩაზე, N54-ში, სავაჭრო-საოფისე ცენტრ “კოლხას” მესამე სართულზე, მდებარეობს შ.პ.ს. “მძღოლთა მომზადება-გადამზადების ცენტრი “იმედი”. ეს ცენტრი, მისმა დირექტორმა ზურაბ გულორდავამ, 2006 წელს, შვილთან, ზურიკო გულორდავასთან ერთად დააფუძნა. ზურიკო ცენტრის მენეჯერია, იმავდროულად, თეორიულ სწავლებასაც ხელმძღვანელობს. მამა-შვილს უყვართ თავიანთი საქმე და მსმენელებიც ემადლიერებიან. ზურაბ გულორდავა: – დავიბადე 1954 წლის 18 იანვარს, ზუგდიდის რაიონის სოფელ ოქტომბერში. მამა ადრე გარდამეცვალა. ხუთი მცირეწლოვანი შვილით ხელში დარჩა დედაჩემი, მაგრამ იმდენი იღვაწა, ყველა კეთილსინდისიერად და პატიოსნად აღგვზარდა. მძიმე ბავშვობა მქონდა, მაგრამ ერთმანეთის გვერდით დგომით გადავლახეთ სიძნელეები… 35 წელზე მეტია, ზუგდიდის 103-ე პროფესიული სასწავლებლიდან დაწყებული, ვემსახურები ახალგაზრდობის აღზრის საქმეს, შემიძლია ვიამაყო მათთან ურთიერთობებით. თუმცა, საზოგადოება ჭრელია, ამდენად შეიძლება იყოს უსამართლო შეფასებებიც იმ ნაწილისაგან, რომლებიც თვითონ ვერ აცნობიერებენ სამართალს და უსამართლობას. ასეთი შეფასებებისგან სამწუხაროდ, არავინ არ ვართ დაზღვეულები. ძალიან მიყვარს ჩემი საქმე. მიუხედავად რამდენიმე შემოთავაზებისა, არასდროს არ მიფიქრია სხვა სფეროში გამეგრძელებინა მუშაობა. კეთილსინდისიერი და პროფესიონალი თანამშრომლების გვერდით ვარ, მათ ნამდვილად ვერ გავემიჯნები. ჩვენ ერთი გუნდი ვართ. – ბატონო, ზურაბ, “იმედი“ რა ახალ სერვისებს სთავაზობს მოქალაქეებს პოსტკორონა რეჟიმში? მძღოლთა მომზადება-გადამზადების ცენტრის კლას-კაბინეტში – შ.პ.ს. “მძღოლთა მომზადება-გადამზადების ცენტრის “იმედის” ბაზაზე არსებული ავტოსკოლა დაფუძნდა 2006 წელს. ავტოსკოლას გააჩნია სასწავლო კლას-კაბინეტი, რომელიც აღჭურვილია საჭირო თვალსაჩინოებებით და ლიტერატურით. გააჩნია სახელმწიფო სტანდარტის ავტოდრომი, სასწავლო მანქანები, ვამზადებთ ყველა კატეგორიის მძღოლობის კანდიდატებს, სწავლება გათვლილია 15-დან 36 კალენდარულ დღეზე. ნაციონალური ბიზნეს რეიტინგების კავშირის მონაცემებით, ავტოსკოლას მინიჭებული აქვს 2014-2015 წლებში სამეგრელო-ზემო სვანეთის საწარმოებს შორის რეიტინგი “ოქრო“. – რადგან საჭესთან ქალი ჩვეულებრივი მოვლენა გახდა, მძღოლობის მსურველი ქალების რაოდენობა ალბათ გაიზარდა… და საერთოდ, რამდენ ხანში შეიძლება მართვის მოწმობის აღება… -მართვის მოწმობის აღების დრო ინდივიდუალურია. უფრო მეტად მოთხოვნა არის B კატეგორიაზე, სადაც ქალი კანდიდატების რაოდენობა საგრძნობლად გაიზარდა. ეს მისასალმებელია, თუმცა, უნდა აღინიშნოს, რომ ზოგადად, მართვის მოწმობის მისაღები გამოცდების დონე იმდენად დაბალია, რომ მათ კვალიფიკაციაზე ლაპარაკიც ზედმეტია. ამიტომ, ჩემი აზრით, სახელმწიფო მეტი სერიოზულობით უნდა მოეკიდოს მართვის მოწმობის მისაღებ გამოცდებს. ჩვენი ავტოსკოლის კურსდამთავრებულების 80-85% პირველ ცდაზე აბარებს გამოცდას. ხაზი მინდა გავუსვა ხშირ ავტოსაგზაო შემთხვევებს, რაც ძირითადად, თვითნასწავლი, არაკვალიფიციურად მომზადებული მძღოლების ხარჯზე მოდის. ეს იმას ნიშნავს, რომ ავტოსკოლებმა უნდა აიღონ კომპეტენტურად სწავლების პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე… -კვალიფიციურად მომზადებული მძღოლი ალბათ, არის გარანტი ნაკლები ავტოსაგზაო შემთხვევების… –მინდა ხაზი გავუსვა რამდენიმე ძირითად მიზეზს, რაც იწვევეს ავტოსაგზაო შემთხვევებს და ჩრდილს აყენებს ავტოსკოლაში დასაქმებულთა ავტორიტეტს. კერძოდ, 2005 წელს, ლიცენზიერებისა და ნებართვების შესახებ, საქართველოს კანონში (მუხლი 6. პუნქტი 25) ავტოსკოლების სავალდებულო ლიცენზირების გაუქმებამ, ხელი შეუწყო უსახური სკოლებისა და რეპეტიტორის ინსტიტუტის აღმოცენებას, რაც პირდაპირ აისახა სწავლების ხარისხზე, ასევე 2007 წელს, ძალადაკარგულად გამოცხადდა მძღოლის პროფესიაში, პროფესიული სტანდარტისა და სასწავლო პროგრამების არსებობა. დღემდე, ძველი შემორჩენილი ლიტერატურით, ვახერხებთ მივაწოდოთ ცოდნა იმ თითო-ოროლა მსმენელს, რომლებიც პროფესიისადმი სიყვარულითა და საკუთარი პასუხისმგებლობის გრძნობის ამაღლებით თუ მოაკითხავენ ავტოსკოლას. 2014 წლიდან, საგზაო უსაფრთხოებისა და ავტოსკოლების ასოციაციასთან ერთად, რომლის გამგეობის წევრი მე გახლავართ, ვის არ მივმართეთ, იყო შეპირება, რომ საკითხი მოგვარდებოდა, ამოქმედდებოდა მე-60 მუხლის, პირველი პუნქტი, რომელიც ითვალისწინებს ავტოსკოლების ქსელის მოწესრიგებას, მაგრამ დაპირება დაპირებად დარჩა. გარდა ამისა, არის პრინციპულად საჭირო საკითხები, რომლებიც აუცილებელ გადაწყვეტას საჭიროებს ამ დარგში. იმედს გამოვთქვამ, რომ ჩვენი ასოციაციის მიერ წარმოდგენილი პროექტი, რომელიც პარლამენტის იურიდიულ საკითხთა კომიტეტმა უნდა განიხილოს, არ იქნება იგნორირებული. გარწმუნებთ, რომ ეს იქნება წინ გადადგმული ნაბიჯი. კვალიფიციური მძღოლების მომზადებისაკენ. კვალიფიციურად მომზადებული მძღოლი კი, არის გარანტი ნაკლები ავტოსაგზაო შემთხვევების. გამომდინარე აქედან, აუცილებლად მიმაჩნია, რომ მოხდეს ავტოსკოლების ლიცენზირება, პედაგოგი-ინსტრუქტორების კვალიფიკაციის ამაღლება, საგამოცდო სისტემის სრულყოფა და დაახლოება ევროპულ საკვალიფიკაციო მოთხოვნებთან. უნდა მოხდეს დარგის ერთ საზედამხედველო სივრცეში მოქცევა. საბედნიეროდ, საქართველოში, არიან ძველი და ახალი თაობის პროფესიონალი სპეციალისტები ამ დარგში, რომლებიც იტყვიან თავიანთ გადამწყვეტ სიტყვას. შეგიძლიათ გვენდოთ. ჩვენ ყოველთვის ვუჭერდით და მომავალშიც დავუჭერთ მხარს უსაფრთხო მოძრაობისთვის გადადგმულ ნაბიჯს. -დატვირთული დღის წესრიგი გაქვთ, მოგვიყევით, როგორ უთავსებთ ერთმანეთს სამსახურსა და ოჯახს ისე, რომ ორივეგან იყოთ წარმატებული? – საქმეს ემოციურობა არ უხდება, ვცდილობ, ყოველთვის თავი შევიკავო, რასაც ვახერხებ კიდეც და ჩემი სამსახურებრივი წარმატების ერთ-ერთ მიზეზადაც ამას ვთვლი. რაც შეეხება, თავისუფალ დროს, ცოტა მაქვს. თუ მაქვს, ძირითადად, ოჯახს, მეგობრებს ვუთმობ. შეყვარებული ვარ ჩემს სოფელზე და თანასოფლელებზე. არაფერს არ ვიშურებ მათთვის. მინდა, შეძლებისდაგვარად, გვერდში დავუდგე მათ და გავამხნევო. -რას ნიშნავს თქვენთვის ოჯახი… როგორი მეუღლე, მამა და ბაბუა ხართ? ზურაბ გულორდავა: “ჩემი მეუღლე ნონა ჯანაშია პროფესიით ბუღალტერია, მაგრამ ამჟამად დიასახლისია. ის ჩემი საუკეთესო მეგობარია.” -ოჯახი ჩემთვის ყველაფერია. ჩემი მეუღლე ნონა ჯანაშია პროფესიით ბუღალტერია, მაგრამ ამჟამად დიასახლისია. ის ჩემი საუკეთესო მეგობარია. გვყავს ორი არაჩვეულებრივი შვილი: ზურიკო და სოფიკო, ორივე დაოჯახებულები არიან. ზურიკო გულორდავა მეუღლესთან თამუნა მიქავასთან და შვილებთან: ნიაკოსთან და ნიკოლოზთან. ზურიკოს მეუღლეა თამუნა მიქავა. ჰყავს ორი შვილი: ნიაკო და ნიკოლოზი. სოფიკოს მეუღლეა კობა ჩიკვატია და ჰყავთ სამი შვილი. მათ შორის ტყუპები მარი და მართა და უმცროსი ვაჟი ლაზარე. -ბატონო ზურაბ, რა თვისება არ მოგწონთ ადამიანში? -ადამიანში არ მომწონს უმადურობა, ორპირობა და სიკეთის არ დანახვა. სამწუხაროდ, ჩვენს საზოგადოებაში არიან ადამიანები, რომლებიც უკან მოუხედავად ყველაფერზე მიდიან ოღონდ თავიანთი კარიერა მოიწყონ, ამით ისინი ზიანს აყენებენ საკუთარ თავს და გარშემო მყოფთ. ვერ გრძნობენ, რომ მოტყუებულები რჩებიან. -რას გვეტყვით, ქვეყანაში შექმნილ მდგომარეობაზე… -რთული პერიოდი დაგვიდგა… მსოფლიოს ძალიან გაუჭირდა. პანდემიამ მოსახლეობის ეკონომიკური მდგომარეობა გააუარესა. მაგრამ იმედია, ერთობით და ჩვენი ძალისხმევით ამ განსაცდელსაც გადავიტანთ. აქვე, მინდა, შემთხვევით ვისარგებლო და მადლობა გადავუხადო ჩვენს საიმედო მედპერსონალს, რომლებმაც ყველაფერი გააკეთეს იმისათვის, რომ მინიმალური დანაკარგებით გავმკვლავებოდით “უხილავ მტერს“. -და ბოლოს… –ძალიან ვარ შეყვარებული ზუგდიდზე და ზუგდიდელებზე. მინდა ჩემი ქალაქი აღორძინდეს. მზად ვარ, ჩემი წვლილი შევიტანო ამ საქმეში. ზუგდიდელებს ვუსურვებ გამძლეობას, ერთმანეთის გვერდში დგომას და იმ ტრადიციების და სიყვარულის უფრო გაძლიერებას, რასაც ზუგდიდელები ავლენდნენ თავის დროზე. სამწუხაროდ, რაღაც უკამარისობის გრძნობა მეუფლება, მაგრამ ჩვენი ახალგაზრდების იმედი მაქვს. ნუ გავუშვებთ სადაავეებს ხელიდან მოვეფეროთ და მივუტევოთ ერთმანეთს. ღმერთი იყოს ჩვენი და სრულიად საქართველოს მფარველი. -წარმატებებს გისურვებთ. “ზუგდიდელები”

სმარტფონის კამერის ხარისხი, ყველანაირად და უმეტესწილად დამოკიდებულია მისი სენსორის ზომაზე.ყველა ვთანხმდებით იმაზე, რომ კარგი ფოტოს გადასაღებად საჭიროა კარგი კამერის სენსორი. როდესაც Megapixel-ების რაოდენობის ზრდა უკვე ტრენდად იქცა, ბევრს დაავიწყდა თუ რაოდენ მნიშვნელოვანია თავად სენსორის ზომა. Huawei, მაგალითისათვის ყოველთვის ცდილობს იმას რომ სულ უფრო და უფრო დიდი ზომის სენსორი შემოგვთავაზოს მის Flagship სმარტფონებში, რათა შემდგომ მისი წვლილი შეიტანოს Computational ფოტოგრაფიაში. თავად Sony და Samsung-იც ამ მხრივ გამოჩენილი ბრენდებია(მათი სენსორის ზომიდან გამომდინარე ვამბობ). მაგრამ რატომ არის კამერის სენსორის ზომა, ასეთი მნიშვნელოვანი იმისათვის რომ გადავიღოთ საუკეთესო ფოტოები? რაც შეიძლება მეტი სინათლის გადაღება აუცილებელია საბაზისო დონეზე, სენსორის ზომა განსაზღვრავს იმას თუ რამდენად მეტი სინათლის აღქმა შეუძლია კამერას იმისათვის რომ შექმნას სურათი. როდესაც ამ მხრივ რეზოლუცია საკმაოდ დიდ როლს თამაშობს, ფოტოს ხარისხი უფრო მის სინათლეზე ტყდება, რადგანაც სინათლე განსაზღვრავს იმას თუ რამდენად კარგი იქნება, კამერის ბალანსი, დინამიური დიაპაზონი და "Sharpness"-იც კი. ამის მიზეზია ის რომ 16MP და 20MP-იანი DSLR კამერები, უფრო უკეთესია ვიდრე ახლანდელი 108MP-იანი. "განიერი სენსორები უკეთეს შედეგს იძლევა მაღალი დინამიური დიაპაზონის და სუფთა ფოტოების სახით" უმეტესად სმარტფონის სენსორები, ტიპიურად არის 1/2.55 ინჩის ზომის. ამასთან ზოგიერთი არის 1/1.7 ინჩი და უფრო ქვემოთ. შედარების შემდგომ DSLR-ის კამერის სენსორები უფრო განსხვავებულ შედეგებს დებს და სიმაღლე/სიგანეში 4 ან 5ჯერ დიდი გამოდის. სმარტფონის სენსორები რეალურად ისედაც საკმაოდ პატარებია, მაგრამ ბევრი ბრენდი ცდილობს რომ ეს ტრადიცული სენსორის ზომა "გაარღვიოს" და უფრო გაზარდოს. Huawei P40-ის სერიის სმარტფონების მაგალითი რომ მოვიყვანოთ, თავისუფლად შეგვიძლია ვთქვათ ის, რომ ამჯერად Huawei-ს აქვს სმარტფონების ინდუსტრიაში ყველაზე განიერი სენსორი, 1/1.28 ინჩის. რაც უფრო დიდია სენსორი, უფრო მეტ სინათლეს გადაიღებს Shutter Speed-ისათვის, ISO-ს მხრივაც და დიაფრაგმისთვისაც.(ამაში კი იმას ვგულისხმობ რომ როგორც არ უნდა დააყენოთ პარამეტრები "Pro/Manual" რეჟიმიდან, მაინც აქაც გამომდგარი იქნება ის დიდი ზომის სენსორი, რადგანაც უფრო მეტი სინათლის აღქმას შეძლებს). მიუხედავად იმისა, რომ მცირე ზომის სენსორის ნაკლოვანებები შეგიძლიათ შეცვალოთ Shutter Speed-ის გამოყენებით, ეს პირიქით სურათებს უფრო მგრძნობიარეს გახდის, ხელის და სცენის მოძრაობის მხრივ. Blur-ი კი თავის მხრივ ამცირებს ფოტოს "Sharpness"-ს და სენსორის რეზოლუცას უკვე მნიშვნელობაც ეკარგება. ამდაგვარი არის, განიერი დიაფრაგმის მქონე ლინზებიც, რომლებიც უფრო რთულია წარმოსადგენად, რადგანაც ყოველთვის მოსდევს არტეფაქტების დამახინჯება. როგორც ამ ყველაფრიდან მიხვდით, რაც უფრო დიდია სენსორი, უფრო მეტ სინათლეს მიიღებს და გამომდგარი იქნება Low-Light ფოტოგრაფიაშიც. კამერის Photosite-ებიც გარკვეულწილად პასუხისმგებელია სცენის ელექტრონულ სიგნალად გარდაქმნაში. ეს შეიძლება სხვადასხვა გზით იქნეს დალაგებული, ნუ სენსორს გააჩნია ამ შემთხვევაში, მაგრამ ხშირია ის რომ სმარტფონებში, კერძოდ კი სენსორებში 1 პიქსელია 1 Photosite-ზე. რაც უფრო მეტ სინათლეს მიიღებს Photosite, უფრო უკეთესი დინამიური დიაპაზონი იქნება. ეს ყოველივე მარტივია, რაც უფრო მეტია სინათლე მით უფრო მცირეა ხმაური. Photosite-ები არის განსხვავებული, რადგანაც არის სხვადსხვა ზომის, რეზოლუციის და ა.შ. სენსორის ზომის შენარჩუნება ნიშნავს იმას რომ Photosite-ის ზომა, უფრო შემცირდება თუ რეზოლუცია მოიმატებს. სხაგვარად და უფრო მარტივად რომ ვთქვათ, რაც უფრო განიერია Photosite, მით უფრო განიერი ხდება სენსორის ზომაც. მნიშვნელოვანია იმის აღნიშვნაც რომ Photosite შეკრული არის მცირე სენსორებში, ანუ უფრო მჭიდროდაა, რაც შემდგომში აისახება შედარებით სუფთა Low-light ფოტოებში და აქვს სოლიდური ფერები, მაგალითად როგორიც არის ლურჯი ცა. რაც უფრო მცირეა სენსორის ზომა, უფრო მცირეა Photosite და შემდგომში კი უფრო მაღალია ხმაური, მაღალი ხმაურის დონე კი იწვევს დინამიური დიაპაზონის შემცირებას. რატომ არის მნიშვნელოვანი კამერის სენსორის ზომა? რაც უფრო და უფრო იზრდება, კამერის რეზოლუცია(ახლა კი უკვე 100MP-ზე მაღლა არის), უფრო დიდი კამერის სენსორები არის საჭირო, აქედან გამომდინარე უკვე რეალურად აუცილებელი ხდება ამ სექტორის განვითარება. პიქსელების ზომის შენარჩუნება კი აუცილებელია, რათა შემდგომში იქნეს რეზოლუციის გაზრდის შესაძლებლობა 48, 64 და 108MP-იან კამერებში. უკვე კი სმარტფონებს შეუძლიათ იმაზე კარგი დეტალების აღბეჭდვა ვიდრე მათ ეს ადრე შეეძლოთ(ცხადია კარგი განათების პირობებში). კიდევ ერთი ტრენდი, რაც გავრცელებულია სმარტფონების ფოტოგრაფიაში, ეს არის Pixel Binning ტექნოლოგია, რომლის აზრიც საკმაოდ მარტივია. ეს ტექნოლოგია აძლევს საშუალებას კამერებს რომ მაღალი MP-ების პირობებში, ერთად შეკრიბოს ეს პიქსელები რათა უკეთესი და ნათელი ფოტო იქნეს მიღებული, მაგალითისათვის 48MP-იანი ფოტო შეიძლება კონვერტირებული იქნეს ამ Pixel Binning ტექნოლოგიით 12MP-იან ფოტოში, ცხადია როდესაც უფრო მეტი პიქსელი არის დაჯგუფებული, უფრო უკეთესია შემდგომში სიმჭიდროვეც, რაც იძლევა მაღალი დეტალიზაციის და ხარისხის მქონე ფოტოს. დიდ სენსორებს ასევე აქვთ დიდი გავლენა შეხედულებასა და ხარისხზე. ეს კი გაცილებით მნიშვნელოვანია ვიდრე რეზოლუცია. როგორც მანამდე ვახსენეთ, რაც უფრო სწრაფია Shutter Speed და რაც უფრო დაბალია ISO, ეს საშუალებას იძლევა იმისას რომ ფოტო გამოიყურებოდეს მკვეთრად და "Crisp"-ად . ასევე არცაა საჭირო განიერი დიაფრაგმა რომ რაც შეიძლება მეტი შუქი მიიღოთ. განიერი სენსორები არის მთავარი მამოძრავებელი ძალა "Low-Light" ფოტოების.დიდი სენსორები გვეხმარებიან იმაში, რომ გადავიღოთ ლამაზი შეხედულების Bokeh-ს მქონე ფოტოები რათა ქონდეს კარგი Blur ეფექტი ერთიანობაში. განიერ სენსორებს ასევე შეუძლიათ ის, რომ ჰქონდეთ მაღალი დიაფრაგმა და განიერი კუთხის ლინზა რომ იგივე ეფექტი მიიღონ როგორსაც პატარა სენსორები იღებენ ან შეიძლება ასევე გამოყენებული იქნეს იგივე ზომის დიაფრაგმა და ვიწრო ლინზა უფრო ძლიერი Bokeh-ს ეფექტისათვის. 2013 წელს კი Nokia Lumia 1020-ს ჰქონდა 1/1.5 ინჩის მქონე სენსორი, რომელიც იმ პერიოდის ტიტანი იყო მობილურ ფოტოგრაფიაში. განიერი და უფრო დიდი სენსორები, ახალი იდეა ნამდვილად არ არის მაგრამ რეალურად რომ შევხედოთ, კომპანიები ახლა უფრო მოეკიდნენ სერიოზულად ამ ყველაფერს და ესთეტიკაზე დაიწყეს ზრუნვა , რადგანაც Nokia Lumia 1020-ის დიზაინი, გახსოვთ ალბათ თუ როგორი იყო და ასეთ კამერის დიზაინს ახლანდელი საზოგადოება ნამდვილად ვერ აიტანს. დიზაინი დასახვეწია და რაღაც ახალი არის მოსაფიქრებელი. ამასთან, მიუხედავად იმისა რომ Pixel 4-ს და iPhone 11-ს არც ისე განიერი სენსორი აქვთ, მაინც სმარტფონების ფოტოგრაფიაში, მნიშვნელოვან ადგილს იკავებენ. ეს კი იმას ამტკიცებს რომ რეალურად არ არის აუცილებელი მაინც და მაინც დიდი ზომის სენსორი იქნეს მოთავსებული(აქ საქმე უფრო MP-ების ზედმეტობაშია). განიერი სენსორები ყველაფერი არ არის, რადგანაც მნიშვნელოვანია სხვა ძალიან ძალიან ბევრი დეტალი. იქნება ეს Software, Image Processing ძალა, კარგი ლინზა თუ სხვა. სმარტფონის კამერის ხარისხის მამოძრავებელი ძალა, ასევე გახლავთ Computational ფოტოგრაფია და Machine Learning. ისევე როგორც ეს Google Pixel 4-იდან ჩანს. Software-ს დიდი ძალა აქვს ნამდვილად. ამრიგად, სენსორის ზომას დიდი მნიშვნელობა აქვს, მაგრამ არა უმთავრესი. ძალიან მალე, 108MP-იანი კამერების განახლებულ ვერსიებს ვიხილავთ და შეიძლება მალე ისეც მოხდეს რომ მივაღწიოთ, ფოტოს მაქსიმუმს და ვეღარც აღვიქვათ ის თუ რამდენად გასაოცარი იქნება ფოტოს ხარისხი და როგორც ყოველთვის მადლობა ყურადღებისათვის Peace ✌#feedcgrantFeedc

ამერიკის შეერთებული შტატების პრეზიდენტი დონალდ ტრამპი საქართველოს პრემიერ-მინისტრ გიორგი გახარიას დამოუკიდებლობის დღესთან დაკავშირებით მისალოც წერილს უგზავნის. ამის შესახებ ინფორმაციას საქართველოს მთავრობის პრესსამსახური ავრცელებს. “ამერიკელი ხალხის სახელით, გულწრფელად მოგესალმებით და გილოცავთ დამოუკიდებლობის დღეს, 26 მაისს. ათწლეულების განმავლობაში ამერიკის შეერთებულ შტატებს და საქართველოს აკავშირებთ მტკიცე პარტნიორობა, რომელიც ეფუძნება საერთო ღირებულებებს და ინტერესებს. ამერიკის შეერთებული შტატები დიდად აფასებს და პატივისცემით ეპყრობა საქართველოს თავდაცვისუნარიანობის გაძლიერებისკენ მიმართულ ძალისხმევას, მათ შორის მნიშვნელოვან წვლილს ნატოს მისიაში ავღანეთში, სადაც ქართველი მებრძოლები ამერიკული და ნატოს ძალების მხარდამხარ მსახურობენ. ჩვენ მტკიცე მხარდაჭერას ვუცხადებთ საქართველოს სუვერენიტეტს და ტერიტორიულ მთლიანობას საერთაშორისოდ აღიარებულ საზღვრებში. ჩვენ გავაგრძელებთ საქართველოს ურყევ მხარდაჭერას ნატოსკენ მიმავალ გზაზე. ჩვენი პარტნიორობა გრძელდება, დღეს ჩვენ ვთანამშრომლობთ კორონავირუსის უპრეცედენტო გლობალურ პანდემიასთან ბრძოლაში. ჩვენ მტკიცედ ვუჭერთ მხარს საქართველოს დემოკრატიულ და ეკონომიკურ განვითარებას, რაც არსებითად მნიშვნელოვანია ევროატლანტიკურ ინტეგრაციასთან დაკავშირებით ქართველი ხალხის მისწრაფებების განსახორციელებლად. ველი თქვენთან თანამშრომლობას, რათა დავეხმაროთ საქართველოს დემოკრატიული ინსტიტუტების კონსოლიდაციასა და პოლიტიკური პლურალიზმის განმტკიცებაში, კანონის უზენაესობის გაძლიერებაში, რომლის საყრდენს წარმოადგენს დამოუკიდებელი სასამართლო, ასევე ეკონომიკის დივერსიფიკაციაში. გულითადად ვულოცავ ქართველებს, ვუსურვებ კეთილდღეობას, ნაყოფიერ და უსაფრთხო მომავალს,"- აღნიშნულია წერილში.

დაავადებათა კონტროლის ეროვნული ცენტრის დირექტორის ამირან გამყრელიძის შვილი კორონავირუსისგან გამოჯანმრთელდა და კლინიკა 26-ე დღეს დატოვა. ამის შესახებ ნიკოლოზ გამყრელიძე სოციალურ ქსელში წერს. "მეგობრებო, პაციენტი #10-ც გამოჯანმრთელდა და შესაბამისად, 26-ე დღეს დავტოვე კლინიკა და გადავედი თვითიზოლაციაში. უღრმესი მადლობა ასეთი მხარდაჭერისა და გულშემატკივრობისთვის, ძალიან გამაძლიერეთ ამით. არ შემიძლია ქედი არ მოვიხარო და როგორც რიგითმა მოქალაქემ, უდიდესი მადლიერება არ გამოვხატო სრულად სამედიცინო პერსონალის წინაშე, ვინც გადაჭარბების გარეშე შეიძლება ითქვას, რომ ამ ომში იბრძვის წინა ხაზზე ჩვენი ყველას ჯანმრთელობისთვის. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ 26 დღის განმავლობაში არც ერთხელ არ მიგრძნია მათგან არც დაღლა, არც შიში, მხოლოდ სითბო, მხარდაჭერა და ძალიან დიდი შემართება იყო სულ. აქამდეც ჩემი პატივისცემა მათ მიმართ ისედაც ძალიან დიდი იყო, მაგრამ ახლა კიდევ სხვანაირად დავინახე როგორც პაციენტმა. მადლობა თქვენ, ნამდვილად საამაყო ხართ და გამძლეობას გისურვებთ! ჩვენ კი, როგორც მოქალაქებმა, ჩვენი ვალდებულება აუცილებლად უნდა შევასრულოთ, ვალდებულება კი არის, რომ გავუფრთხილდეთ ერთმანეთს, რათა გამოუსწორებელი ზიანი არ მივაყენოთ ჩვენ ირგვლივ მყოფებს, დავრჩეთ აუცილებლად სახლში. მხოლოდ ამ გზით დავამარცხებთ ყველა ერთად ამ გამოწვევას. ვულოცავ ყველა გამოჯანმრთელებულს და სწრაფ გამოჯანმრთელებას ვუსურვებ ყველა ინფიცირებულს,"- წერს ნიკოლოზ გამყრელიძე სოციალურ ქსელში.#კორონავირუსი #გამოჯანმრთელებული #ნიკოლოზგამყრელიძე #დარჩისახლში #tbilisidaily

სამედიცინო კორპორაცია "ევექსი"-ს სამეთვალყურეო საბჭოს თამვჯდომარე ნიკოლოზ გამყრელიძეს, რომელიც დაავადებათა კონტროლის ეროვნული ცენტრის დირექტორის ამირან გამყრელიძის შვილია, კორონავირუსისგან განიკურნა. ამის შესახებ ნიკოლოზ გამყრელიძემ სოციალურ ქსელში დაწერა. ინფორმაცია კორონავირუსით დაინფიცირების შესახებ 7 მარტს ნიკოლოზ გამყრელიძემ თავადვე გაავრცელა. "მეგობრებო, პაციენტი #10-იც გამოჯანმრთელდა და შესაბამისად 26-ე დღეს დავტოვე კლინიკა და გადავედი თვითიზოლაციაში. უღრმესი მადლობა ესეთი მხარდაჭერისთვის და გულშემატკივრობისთვის, ძალან გამაძლიერეთ ამით. არ შემიძლია ქედი არ მოვიხარო და როგორც რიგითმა მოქალაქემ უდიდესი მადლიერება არ გამოვხატო სრულად სამედიცინო პერსონალის წინაშე ვინც გადაჭარბების გარეშე შეიძლება ითქვას რომ ამ ომში იბრძვის წინა ხაზზე ჩვენი ყველას ჯანმრთელობისთვის. თამამად შემიძლია ვთქვა რომ 26 დღის განმავლობაში არც ერთხელ არ მიგრძვნია მათგან არც დაღლა არც შიში, მხოლოდ სითბო, მხარდაჭერა და ძალიან დიდი შემართება იყო სულ. აქამდეც ჩემი პატივისცემა მათ მიმართ ისედაც ძალიან დიდი იყო, მაგრამ ეხლა კიდევ სხვანაირად დავინახე როგორც პაციენტმა მადლობა თქვენ, ნამდვილად საამაყო ხართ და გამძლეობას გისურვებთ! ჩვენ კი როგორც მოქალაქებმა ჩვენი ვალდებულება აუცილებლად უნდა შევასრულოთ, ვალდებულება კი არის რომ გავუფრთხილდეთ ერთმანეთს რომ გამოუსწორებელი ზიანი არ მივაყენოთ ჩვენს ირგვლიც მყოფებს, დავრჩეთ აუცილებლად სახლში. მხოლოდ ამ გზით დავამარცხებთ ყველა ერთად ამ გამოწვევას. ვულოცავ ყველა გამოჯანმრთელებულს და სწრაფ გამოჯანმრთელებას ვუსურვებ ყველა ინფიცირებულს!" - წერს ნიკოლოზ გამყრელიძე სოციალურ ქსელში.

ქართველი მწვრთნელის უპრეცედენტო საქციელი, რომელმაც ნორვეგიელები გადარია🇬🇪👇🏻 მას შემდეგ, რაც ევროპაში უვიზო მიმოსვლა დაიწყო, ხშირად გაიგონებთ: უცხოეთში ქართველებმა (მათ შორის სპორტსმენებმა) ესა და ეს დანაშაული ჩაიდინეს და შეიძლება უვიზო რეჟიმს საფრთხე დაემუქროსო. მადლობა ღმერთს, დამნაშავეები არა არიან ბევრნი (სტატისტიკას გადავხედე და ქართველებს, მაგალითად გერმანიაში ბალტიისპირელებიც, რუსებიც, უკრაინელებიც და მოლდოველებიც "სჯობნიან" დანაშაულებრივ საქმიანობაში), მაგრამ საპისრისპირო უამრავი მაგალითებიც გვაქვს და მინდა ჩემი თვალით ნანახ ასეთ პიროვნებაზე მოგითხროთ: მსოფლიოს ერთ-ერთ უდიდეს ბავშვთა საფეხბურთო ტურნირზე - "დანა კაპზე" 1997 წელს დაბადებულთა ტურნირის 1/32-ფინალში "ვიტ ჯორჯიას" და ნორვეგიულ "სკანდსმოს" შეხვედრაში ისეთი რამე მოხდა, ტურნირის ჟიური საგანგებოდ შეიკრიბა და ქართული გუნდებისთვის მეტად უჩვეულო და საამაყო განჩინება გამოიტანა - ფეარ ფლეის სპეციალური პრიზი გადმოგვცა. ნორვეგიელები ორი ავტობუსით წამოსულან თამაშზე და ერთს დაუგვიანია, ამიტომ მოედანზე 9 კაცით გამოვიდნენ. როცა ჩვენმა მწვრთნელმა ზაზა დიდებაშვილმა იკითხა, რა ხდებაო, მსაჯმა უთხრა – მატჩს ვერ გადავდებ, 9 კაცით ითამაშებენ, თქვენ კი ჩვეულებისამებრ, 11 ფეხბურთელი გამოიყვანეთო. ზაზამ თარჯიმნის პირით უთხრა – ჩემს ცხოვრებაში არაკაცური არაფერი ჩამიდენია და არც ეგეთი მოგება მინდა, დაველოდოთო! მსაჯმა არ ქნა, განრიგს ვერ დავარღვევო. მაშინ დიდებაშვილმა 2 კაცი მოაკლო გუნდს და 9 კაცითვე დაიწყო თამაში! ნორვეგიელები გადაირივნენ, მობილურები მოიმარჯვეს და ყველამ რეკვა ატეხა - როგორც აღმოჩნდა, დანიის და ნორვეგიის ფედერაციებში რეკავდნენ, მსგავსი საქციელი არ გვახსოვს და მადლობა გვინდა ოფიციალურად გამოვუცხადოთო! დანა ქაფის ჟიურიმ კი მატჩის დამთავრებისთანავე გადაწყვიტა – ამ ტურნირის 30-წლიან ისტორიაში მსგავსი ნაბიჯი არავის გადაუდგამს და ქართველი მწვრთნელი ფეარ პლეის საგანგებო თასით დავაჯილდოვოთო! სხვათაშორის იმ ვაჟკაცურ ორთაბრძოლაში ჩვენებმა "სკანდსმო" 3:2 დაამარცხეს... პირადად დავესწარი ზაზას დაჯილდოებას დიდი თასით და ტურნირის ერთ-ერთმა ორგანიზატორმა მითხრა - ეს ის მწვრთნელი არ არის, გატენილი საფულე რომ იპოვა და მაშინვე ჟიურიში მოიტანა და პატრონს გადავეცითო!!! ზაზა "ვიტ ჯორჯიას" ახალგაზრდული გუნდით (2002-2003 წლიანები) წელს 25-ედ მიემგზავრება სკანდინავიაში, სადაც ჯერ შვედეთის "გოტია ქაფზე" სცდის ბედს (გეტებორგში რომ იმართება 110 სტადიონზე და 1 700 გუნდი მონაწილეობს), მერე კი დანიაში პატარა ქალაქ ჰიორჰინგში, 1 000 გუნდიან "დანა კაპზე" გამოვა, რომელიც ექვსჯერ აქვს მოგებული! მამუკა კვარაცხელია

საქართველოში ნორვეგიის სამეფოს ელჩი, ელენე სანდ ანდრესენი საქართველოს დამოუკიდებლობის დღეს ულოცავს. ელჩმა სპეციალური ვიდეო ჩაწერა და აღნიშნა, რომ ნორვეგია მხარს უჭერს საქართაველოს სუვერენიტეტსა და ტერიტორიულ მთლიანობას. "გილოცავთ დამოუკიდებლობის დღეს, ვულოცავ ეროვნულ დღესასწაულს საქართველოს პრეზიდენტს, ქალბატონ სალომე ზურაბიშვილს, საქართველოს მთავრობას და ქართველ ხალხს. პირველად თქვენს ქვეყანას 1979 წელს ვესტუმრე, მაშინ ყველაფერი სხვაგვარად იყო. ყველა ქვეყანას აქვს უფლება აირჩიოს თავისი გზა. დღეს უკვე ნათელია განვითარების, რომელი გზა აირჩიეთ თქვენ. ნორვეგია მხარს უჭერს საქართველოს სუვერენიტეტს და ტერიტორიულ მთლიანობას. ასევ მის პოლიტიკურ არჩევანს გაწევრიანდეს ევროპულ და ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში. ჩვენი თანამშრომლობა ეფუძნება საერთო ღირებულებებს და რწმენას, რომ ორივე ქვეყანა, თავის საზოგადოებებს დემოკრატიის, კანონის უზენაესობისა და ადამინთა უფლებების პატივისცემაზე დაყრდნობით ააშენებს. ჩვენ ყველა იმედით მოველით, რომ ოქტომბერში ინკლუზიური, თავისუფალი და სამართლიანი საარჩევნო პროცესის მოწმენი გავხდებით. ამ გაზაფხულზე მთელი მსოფლიოს და ყველა ჩვენგანის ცხოვრება მოულოდნელად შეიცვალა, ბერი რამ ჯერ კიდევ ბუნდოვანი და გაურკვეველია. რაც დანამდვილებით ვიცით არის ის, რომ საქართველომ წარმატებით გაართვა თავი კორონავირუსით გამოწვეულ პანდემიას. მადლომა მინდა გადავუხადო დაავადებათა კონტროლის ეროვნულ ცენტრს, მთელ სამედიცინო პერსონალს და პანდემიასთან ბრძოლაში მოწინავე რიგებში მდგარ ყველა ადამიანს. მაღალ შეფასებას ვაძლევთ, მთავრობის მუშაობას, პანდემიაზე მათ სწრაფ და ეფექტურ რეაგირებას. გულითად მადლობას ვუხდით ასევე, ქართველ ხალხს ვინც ამ მძიმე პერიოდში სასწაულებრივი გამძლეობა გამოიჩინა. პანდემიამ მძიმე კვალი დატოვა უამრავი ქვეყნის და მათ შორის, საქართველოს ეკონომიკაზეც. მჯერა, რომ ქართველი ხალხის გამძლეობა და მდიდარი რესურსი, ასევე საერთაშორისო მეგობრობის მხარდაჭერა, დაეხმარება ქვეყანას გადალახოს სირთულეები და დაადგეს განვითარების გზას. "ნორვეგია საერთო მიზნების მიღწევაშიც საქართველოს სანდო პარტნიორად დარჩება. როგორც ქართველი თამადა იტყოდა, გაუმარჯოს საქართველოს ნათელ მომავალს. დამოუკიდებლობის დღეს გილოცავთ" - თქვა ელენე სანდ ანდრესენმა ვიდეო მიმართვაში.

„სამეფო ხარისხი - რუსეთის მეფეებისა და კომუნისტების მმართველობის დროს რუსები გასართობად საქართველოში ჩადიოდნენ“, - ამერიკულ გამოცემა Spectator-ში ამ სათაურით გამოქვეყნებულ სტატიაში უილიამ კუკი წერს. „ეს რეგიონები არ ექვემდებარება ცენტრალური ხელისუფლების კონტროლს“, - ამ გაფრთხილებას ვკითხულობთ საქართველოს დედაქალაქის - თბილისის სიცოცხლით სავსე ცენტრის გამოკრულ რუკაზე, - მოგზაურობა ამ რეგიონებში არ არის რეკომენდებული. ერთ-ერთი ასეთი რეგიონია აფხაზეთი - მანქანით სულ რამდენიმე საათის სავალ გზაზე. მეორე რეგიონია სამხრეთ ოსეთი - სულ რაღაც 1 საათი თბილისიდან. 2008 წლის შემდეგ ორივე რეგიონი ოკუპირებულია რუსული ჯარების მიერ სქართველოს ხელისუფლების სრული იგნორირებით. მიუხედავად ამისა, აქ - თბილისში ნამდვილი ტურისტული ბუმია და ტურისტების დიდი რაოდენობა რუსეთიდანაა. ეს ნატიფი ირონია აჯამებს ყველაფერს, რაც აქცევს თბილისს ესოდენ მომნუსხველ ქალაქად - მეტროპოლიას, სადაც, კალეიდოსკოპის მსგავსად, ყველაფერი სულ სხვა ფერებში გვეჩვენება. სახელისუფლებლო შენობებზე და შიგნით საქართველოს დროშებს გვერდს უმშვენებს ევროკავშირის დროშები, არა იმიტომ, რომ საქართველო ევროკავშირის წევრი ქვეყანაა, არამედ იმიტომ, რომ მას წევრობა სურს. გარდა ამისა, შარშან, ჩემი სტუმრობის დროს ლამპიონი მორთული იყო ნატოს დროშებით - და ისევ, არა იმიტომ, რომ საქართველო ნატოს წევრია, არამედ იმიტომ, მას ალიანსში შესვლა სურს. საქართველო არის ევროპის „სადაო ტერიტორია“, მოქცეული აღმოსავლეთსა და დასავლეთს შორის. ქვეყნის მზერა ყოველთვის იყო და არის მიმართული ევროპისკენ, მაგრამ რუსეთი მარწუხებს არ ადუნებს. თავდაპირველად რუსეთის მეფემ განახორციელა საქართველოს კოლონიზაცია. შემდეგ იყო დამოუკიდებლობის პერიოდი 1917-1921 წლებში, რომელსაც ისევ მოჰყვა კოლონიზაცია, ამჯერად საბჭოეთის მიერ. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ ქართველებმა აღიდგინეს დამოუკიდებლობა, მაგრამ რუსეთს მათი გაშვება არაფრის დიდებით არ სურდა. საქართველო ცდილობს ნატოში გაწევრიანებას, რათა უსაფრთხო დისტანციაზე ჰყავდეს „რუსი დათვი“, მაგრამ სამხრეთის საზღვარზე ნატოს წევრის ყოლას ვლადიმერ პუტინს ყველაფერი ურჩევნია. რუსეთის მიერ მხარდაჭერილი სეპარატისტული მოძრაობები აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში პუტინს აძლევენ შესაძლებლობას, ჰყავდეს საქართველო ახლოს. ნატო ვერ მიიღებს საქართველოს, სანამ რუსული ჯარები რჩებიან საქართველოს მიწაზე. შესაბამისად, ამ ჯარების გაყვანა უახლოეს მომავალში არ არის მოსალოდნელი. ერთხელ მომიწია ნატოს წვრთნებზე დასწრება, რომლებიც (პირველად ისტორიაში) საქართველოს წინამძღოლობით იმართებოდა. ამ წვრთნებში საქართველოს შეიარაღებული ძალები მონაწილეობდნენ ნატოს წევრი ქვეყნების, მათ შორის ბრიტანეთის, წარმომადგენლებთან ერთად. მე შევხვდი საქართველოს თავდაცვისა და საგარეო საქმეთა მინისტრებს, ასვე გავხდი ნატოს გენერალური მდივნის, იენს სტოლტენბერგის შეხვედრის მოწმე ავღანეთში ნატოს სამშვიდობო მისიების ქართველ ვეტერანებთან - ეს იყო ინვალიდების სევდისმომგვრელი შეკრება. შეხვედრებს შორის დავეხეტებოდი თბილისის ქუჩებში და ვტკბებოდი დასავლურისა და აღმოსავლურის კოლორიტული ნაზავით. ფართო ბულვარებზე სეირნობისას შეიძლება მოგეჩვენოთ, რომ პარიზში ხართ. მეორე მხრივ, ჩაუყვებით თუ არა მიხვეულ-მოხვეულ შუკებს, უმალ აღმოსავლეთში აღმოჩნდებით. კიდევ უფრო დიდი განსხვავება იგრძნობა უძველესსა და თანამედროვეს შორის: კლდის სიღრმეში ნაკვეთი სამიკიტნოები და ამერიკული სწრაფი კვების ობიექტები ხშირად გვერდიგვერდ არის განლაგებული. თუმცა ყველაზე დიდი კულტურული დაპირისპირება თაობების თვალსაზრისით არის თვალშისაცემი - ერთი მხრივ, ინგლისურად მოსაუბრე ახალგაზრდა ქართველები, რომლებიც თავისუფალ ქვეყანაში დაიბადნენ და გაიზარდნენ, გონებაგახსნილნი და ოპტიმისტურნი და, მეორე მხრივ, უფროსი თაობის რუსულად მოსაუბრე ქართველები, რომლებიც აღიზარდნენ საბჭოთა კავშირის პირობებში. საბჭოთა კავშირის დაშლის დროს დაბადებულთათვის ეს იყო ფანტასტიკური შესაძლებლობა - ცხოვრებამ მათ გზა გაუხსნა. მეორე მხრივ, ეს იყო კატასტროფა მათთვის, ვისაც ასაკი ახალ ცხოვრებაზე მორგებაში თუ თავიდან დაწყებაში ხელს არ უწყობდა. მართალია, პუტინის მოქმედება, რომელიც მიზნად ისახავს საქართველოს „კლანჭებში ყოლას“, არსით გეოპოლიტიკური შეიძლება იყოს, მაგრამ რიგით რუსებს უფრო სენტიმენტალური გრძნობები აკავშირებთ ამ ყოფილ საბჭოთა რესპუბლიკასთან. რუსეთის მეფისა და კომუნისტების მმართველობის დროს სწორედ აქ ჩამოდიოდნენ რუსები დროის სატარებლად. საქართველოში საუკეთესო ღვინოა, საუკეთესო კლიმატი, საუკეთესო პლაჟები, საუკეთესო სამზარეულო. „საბჭოთა კავშირის ქალაქებს შორის თბილისი ყველაზე მეტად მიყვარს, რადგან მას იმდენად არ შეხებია საბჭოთა ცხოვრების უფერულობა და მონოტონურობა, - აცხადებს არტურ კესტლერი, - ამ ქალაქს აქვს თავისი უნიკალური მომხიბვლელობა, არც ევროპული და არც აზიური, არამედ ორივეს სვებედნიერი ნაზავი“. ეს სვებედნიერი ნაზავი დღესაც შეიმჩნევა, მიუხედავად თბილისის კარზე მომდგარი რუსი ჯარისკაცებისა. საქართველოში ჩემი „ნატოელი“ გზამკვლევი გახლდათ ისლანდიელი ქალი, რომელიც აქ შარშან ჩამოვიდა სამსახურებრივი მოვალეობების შესასრულებლად. ცხადია, რომ მას აქ ძალიან მოსწონს. ერთხელ მან „ძველი მეტეხის“ რესტორანში წამიყვანა, რომელიც მიხვეულ-მოხვეული მდინარის თავზე წამომდგარ კლდეზე იწონებს თავს და ზევიდან დასცქერის ხელისგულზე გაშლილ ქალაქს. ატყდა სიმღერა და ცეკვა-თამაში, რაც მოგვიანებით უეჭველად აისახებოდა ჩემს საჭმლის მომნელებელ სისტემაზე, ასევე იყო უთვალავი კერძი, რომლებსაც ცეცხლივით წითელ ღვინოს ვაყოლებდით. ისევე, როგორც [ქართული] კულტურა მთლიანობაში, ადგილობრივი სამზარეულოც წარმოადგენს რუსულისა და თურქულის კომბინაციას. ხემსი იმხელა ჯამით მოგვართვეს, რომ მთავარი კერძი მეგონა. და როცა მთავარი კერძი შემოაბრძანეს, მე უკვე საკმაოდ დანაყრებული გახლდით. ფიცროი მაკლინი (როგორც ამბობენ, ჯეიმს ბონდის პერსონაჟის პროტოტიპი) ბევრჯერ ყოფილა თბილისში. „ქალაქმა უმალ მომნუსხა, - წერდა იგი, - ეს სახლები, გიჟმაჟური სტრუქტურები წინ გამოშვერილი, ფერდობის გვერდზე მერცხლის ბუდესავით დაკიდებული ვერანდებით. ქვევით მთის ნაკადი თქარუნით მიექანება. შორს ფერდობზე კი ისევ სახლები მოჩანს“. შეიძლება ვცდები (და, ალბათ, ვცდები კიდეც), მაგრამ რატომღაც მგონია, რომ მაკლინი სწორედ იმ რესტორანს აღწერს, მე რომ ვისადილე წუხელ. გავჩერდი „თბილისი მარიოტში“, რაც ჩემში თავიდან დიდ აღფრთოვანებას არ იწვევდა, თუმცა, როგორც მოგვიანებით აღმოჩნდა, ეს იყო საუკეთესო „მარიოტი“, სადაც ოდესმე გამიტარებია ღამე - თითქოს „ოქროს ხანიდან“ გადმოტანილი, სასახლესავით დიდებული მარგალიტი თბილისის ყველაზე ფეშენებელურ ქუჩაზე - რუსთაველის გამზირზე, აშენებული რუსეთში მონარქიის დაისის პერიოდში. ასეთი ქარიშხლიანი ისტორიის მქონე ქალაქში ყველა შენობა თავის ისტორიას გვიყვება. გზის გაყოლებაზე მდებარე „ბილტმორი“ კიდევ უფრო შთამბეჭდავია, ვიდრე „მარიოტი“. ნეოკლასიკურ სტილში გადაწყვეტილი თაღიანი პორტიკის თავზე შეამჩნევთ საბჭოთა პერიოდის ფრიზებს ბედნიერ მშრომელთა გამოსახულებებით, რომლებიც პარტიის კეთილდღეობისთვის იღვწიან. მეორე დილით ვეწვიე ეროვნულ მუზეუმს, რათა თვალი გადამევლო საქართველოს რთული ისტორიისთვის. სწორედ აქ ჩამოსულან იასონი და არგონავტები ოქროს საწმისის საპოვნელად. ყოველთვის მეგონა, რომ ოქროს საწმისი ოდენ მითი იყო, მაგრამ აღმოჩნდა, რომ ქართველები მას იყენებდნენ ოქროს მოსაპოვებლად. „კავკასიონის მთებიდან მოედინება ბევრი მდინარე. ამ მდინარეების წყალი კი შეიცავს უხილავ ოქროს მტვერს, - წერდა აპიანე ალექსანდრიელი ჩვ. წ. მე-2 საუკუნეში, - ადგილობრივები ამ მდინარეებში ავლებენ საწმისს და ასე აგროვებენ მოტივტივე ნაწილაკებს“. საქართველოს თანამედროვე ისტორია შემაძრწუნებელი მოვლენებით არის აღსავსე: პირველ რიგში, აღსანიშნავია ქართველი დისიდენტების ამოჟლეტა სტალინის მიერ, რომელიც, - ო, ირონია! - თავად ქართველი იყო. 1920-იან და 1940-იან წლებს შორის დახვრიტეს 70 000 ქართველი და გადაასახლეს 200 000. „ქართველი მხატვრები და წითელი ტერორი“ - ამ გამოფენაში ერთმანეთის გვერდით განთავსებულია დისიდენტი მხატვრების ნაშრომები და მათ წინააღმდეგ რეპრესიების ამსახველი დეტალები. შრომით ბანაკებში (საიდანაც ადამიანები აღარ ბრუნდებოდნენ) გადაყვანილი „მოღალატეების“ შვილები კი სახელმწიფოს მეურვეობაში გადადიოდნენ. „მათი იზოლირება გარდაუვალი იყო, - აცხადებდა სტალინისტი დიპლომატი ვიაჩესლავ მოლოტოვი, - ისინი ხომ ჯოჯოხეთს დაატრიალებდნენ საჩივრების წერით“. არის თუ არა საბჭოთა რეპრესიები მხოლოდ ისტორიის წიგნების მასალა? არ მგონია. „კგბ ისევ გითვალთვალებს“, - გვამცნობს წარწერა კედელზე. მლოცველებით და ხატებით დახუნძლულ მართლმადიდებლურ ეკლესიაშიც შევედი და სანთელიც დავანთე - კონკრეტულად არავისთვის. როგორც ერთ-ერთი უძველესი ქრისტიანული ქვეყანა მსოფლიოში, საქართველო ცნობილია თავისი ეკლესიებით. თბილისის ცენტრშიც კი, სადაც ამერიკული კულტურის შემოჭრა აშკარად იგრძნობა, ეს დახვეწილი მარადიული მონუმენტები დღესაც ინარჩუნებენ მისტიკურ ელფერს. გახდება თუ არა საქართველო დასავლური სახელმწიფო, როგორც ეს მას ყოველთვის ეწადა, თუ მას პუტინი შთანთქამს? შეინარჩუნებს თუ არა თბილისი იმ სამხრეთულ მომხიბვლელობას, იმ სიმსუბუქეს, ოდესღაც ფიცროი მაკლინი - შოტლანდიელი საიდუმლო აგენტი რომ მონუსხა? სტუმრობის დროს გაკეთებული ჩანაწერების გადაკითხვისას შევნიშნე ციტატა, რომელიც, ჩემი აზრით, აჯამებს საქართველოს პოზიციას: „ რა შეგვიძლია შევთავაზოთ ევროპულ სახელმწიფოებს? ჩვენი 2 000-წლიანი ეროვნული კულტურა, დემოკრატიული სისტემა და მდიდარი ბუნება. რუსეთმა შემოგვთავაზა სამხედრო მოკავშირეობა, რომელზეც ჩვენ უარი განვუცხადეთ. ჩვენ სხვა გზა ავირჩიეთ. ისინი აღმოსავლეთისკენ მიიწევენ, ჩვენ კი მზერა დასავლეთისკენ გვაქვს“. თავიდან მეგონა, რომ ეს სიტყვები ჩემთან საუბარში ერთ-ერთმა ქართველმა მინისტრმა წარმოთქვა, მაგრამ შემდეგ გამახსენდა, რომ ეს სიტყვები მუზეუმში მქონდა წაკითხული. ეს არის საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის ლიდერის, ნოე ჟორდანიას ციტატა. ეს სიტყვები მან 1921 წელს წარმოთქვა - სულ რამდენიმე კვირის შემდეგ წითელი არმია თბილისში შევიდა.

ნიკოლოზ კვარაცხელია, SKEMA BUSINESS SCHOOL-ის სტუდენტი #Feedc-ის შესახებ👇🏻 «შეიძლება ვინმემ მოიაზროს Feedc Facebook-ის, ან Reddit-ის მსგავს პროდუქტად, მაგრამ Feedc განსხვავებულია. მომხმარებელი თავისი პროფილის შექმნის მომენტიდან დაკავშირებულია ყველასთან მსოფლიოში და არ სჭირდება სხვა მომხმარებლების მეგობრებში დამატება, რომ შეიქმნას აუდიტორია. სხვა პლატფორმებში, ხალხს სჭირდება ბევრი მეგობარი/follower იმისათვის, რომ მის ხმას რაიმე ძალა ჰქონდეს. Feedc-ზე ყველა თანაბარია. ყველა ქალაქს თავისი სიახლეების ზოლი აქვს, ამიტომ, ნებისმიერ ადამიანს შეუძლია ხმა მიაწვდინოს მთელ მსოფლიოს. ასევე, გვაქვს „არ მომწონს“/Dislike ღილაკი, რომელიც აძლევს საშუალებას მომხმარებლებს, რომ ერთობლივად გადაწყვიტონ, რა ინფორმაციაა ფასეული და რა არა. ყველა მოწონება/არ მოწონება არის ანონიმური. ვერავინ ხედავს რა მოგწონს და რა არ მოგწონს, ეს აძლევს მომხმარებელს თავისუფლებას მის ქმედებაში. ყველა პოსტს თავისი კატეგორია აქვს და ყველას შეუძლია გაფილტროს მთელი მსოფლიოს Feed-ი კატეგორიის, ან ენის მიხედვით»