1. მონა ლიზა მხატვარი - ლეონარდო და ვინჩი შექმნის თარიღი - 1503-დან 1519-მდე სად შეიძლება მისი ნახვა - ლუვრის მუზეუმში (პარიზი, საფრანგეთი) 2. საიდუმლო სერობა მხატვარი - ლეონარდო და ვინჩი შექმნის თარიღი - 1495-დან 1498-მდე სად შეიძლება მისი ნახვა - სანტა მარია დელლა გრაციეს მონასტერი (მილანი, იტალია) 3. ვარსკვლავებიანი ღამე მხატვარი - ვინსენტ ვან გოგი შექმნის თარიღი - 1889 სად შეიძლება მისი ნახვა - თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმი (ნიუ იორკი, აშშ) 4. კივილი მხატვარი - ედვარდ მუნკი შექმნის თარიღი - 1893 სად შეიძლება მისი ნახვა - 2020 წლიდან ოსლოს ეროვნულ მუზეუმში, იმავე წლის მაისიდან მუნკის მუზეუმში (ოსლო, ნორვეგია) 5. გერნიკა მხატვარი - პაბლო პიკასო შექმნის თარიღი - 1937 სად შეიძლება მისი ნახვა - დედოფალ სოფიას ხელოვნების ეროვნული მუზეუმი (მადრიდი, ესპანეთი) #მონალიზა #საიდუმლოსერობა #ვარსკვლავებიანიღამე #კივილი #გენერიკა #ხელოვენება Tbilisi

თუკი ოდესმე გიფიქრიათ, თუ როგორ დაგხატავდნენ ცნობილი მხატვრები, Google-ის პლატფორმა Art Transfer სწორედ ამის საშუალებას გაძლევთ. მისი მეშვეობით, თქვენ შეგიძლიათ თქვენ მიერ გადაღებული ფოტოები ვინსენტ ვან გოგის, ფრიდა კალოს, ჟან-მიშელ ბასკიასა და იაიოი კუსამას ნახატებად გარდაქმნათ. Google-მა უამრავ კულტურულ ინსტიტუციასთან ითანამშრომლა იმისათვის, რათა ეს პლატფორმა შეექმნა და იმგვარი ნახატების გამოყენების უფლება ჰქონოდა, როგორებიცაა: ლეონარდო და ვინჩის მონა ლიზა, ენდი უორჰოლის 1966 წელს დახატული ავტოპორტრეტი, ედვარდ მუნკის კივილი, ვან გოგის ირისი და ა.შ Art Transfer-ის გამოყენება მარტივია: უნდა შეარჩიოთ თქვენ მიერ გადაღებული ფოტო ან ამ ფოტოს კონკრეტული ნაწილი, რომელსაც შემდგომ პლატფორმა ცნობილი მხატვრის ნამუშევრად აქცევს. ხოლო მანამ, სანამ ფოტო ნამუშევრად გარდაიქმნება, აპლიკაცია ამ მხატვრის შესახებ ინფორმაციას მოგაწვდით#technology #tech #news #opinion Tbilisi

გადავწყვიტე ექსპრესიონიზმის ფუძემდებლის, ყველაზე ცნობილი ნორვეგიელი მხატვრის ედვარდ მუნკის სურათის „კივილი“-ს შექმნის ისტორიისა და მისი სიმბოლიზმის შესახებ გიამბოთ. აქვე უნდა აღვნიშნოთ, რომ „კივილი“ - ცნობილი ნორვეგიელის ნამუშევართა სერიას წარმოადგენს. ამ ცნობილი ნაწარმოების ყველაზე ადრეული გრაფიკული ვერსია 1893 წლით თარიღდება. „კივილი“-ს სამი ვერსია მუნკის სამშობლოში ინახება, მეოთხე კი 2012 წელს აუქციონზე რეკორდულ 119,9 მილიონ დოლარად გაიყიდა. ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობადი არტ-გამოსახულება მსოფლიოში. როგორ დაიბადა ამ ტილოს შექმნის იდეა? 1891 წელს მხატვარი მეგობრებთან ერთად იმყოფებოდა ეკებერგის მთის გადმოსახედზე, საიდანაც ოსლოს მშვენიერი ხედი იშლებოდა. საკუთარ დღიურში ის წერდა: „გზაზე მეგობრებთან ერთად მივდიოდი. მზე ჩადიოდა. უცებ ცა სისხლის ფერი გახდა. სევდამ შემიპყრო. ფიორდი და ქალაქი ალში იყო გახვეული. მეგობრებს ჩამოვრჩი. შიშისგან ვკანკალებდი და უცებ ბუნების კივილი გავიგონე“. ამ მომენტის მხატვრული ასახვა თავდაპირველად გახდა 1893 წლის ნახატი სახელწოდებით „სასოწარკვეთილება“. მიუხედავად ამისა, მუნკი აგრძელებდა ექსპერიმენტირებას და დახატა ახალი სურათი იგივე სახელწოდებით. ამ ნამუშევარზე მამაკაცის სახე ბევრად უფრო სევდიანი იყო. ამას კიდევ მოჰყვა გაგრძელება. მხატვარი სულ ახალ-ახალ ესკიზებს ხატავდა. ცოტა ხანში ცენტრალური ფიგურა ანდროგინური გახდა, პერსონაჟს კი, ღრმა მწუხარების გამომეტყველებით, თავი ხელებით უჭირავს. მომდევნო წლებში (1893-1910) მუნკი ამ ნახატის ახალ ვარიანტებს ქმნიდა - ასე გაჩნდა „კივილი“-ს ოთხი ვერსია, რომელიც ადამიანებზე საოცრად ძლიერ ფსიქოლოგიურ ზემოქმედებას ახდენდა. სურათის უკანა პლანზე დაინახავთ ორ ფიგურას, რომლისთვისაც აბსოლუტურად უცხოა ის, რასაც ძირითადი ფიგურა განიცდის. ცაში ნარინჯისფერი ჭარბობს, პეიზაჟი კი ნახევრად გამჭვირვალე სინათლითაა განათებული. ფუნჯის თითოეული მოსმით მუნკი ცდილობს გამოხატოს სევდა და სასოწარკვეთილება, რომელიც საკუთარ აპოგეას წინა პლანზე მდებარე ფიგურაში აღწევს. „კივილი“ იმ ეგზისტენციალური უბედურების სიმბოლოდ იქცა, რომელსაც ადამიანი 19-20 საუკუნეების მიჯნაზე განიცდიდა; მის მარტოობას და გულგატეხილობას. მკვლევრების ნაწილი თვლის, რომ „კივილი“ - ეს არის ბუნების სასოწარკვეთილება, რომელსაც მთავარი ფიგურა განასახიერებს. სხვები შედევრს უნიკალურ მიღწევას აწერენ: ხმის დაპყრობა ვიზუალური რითმის მეშვეობით. აქედან მოდის ერთ-ერთი მთავარი არტ-დებატი ამ ნახატის გარშემო - ყვირის ეს ფიგურა თუ მას ყვირილი ესმის? თქვენ რას ფიქრობთ ამაზე?#ედვარდმუნკი #კივილი #ერთისურათისისტორია #ექსპრეისონიმზი #ხელოვნება #ნახატები #მხატვრობა Tbilisi

შეუმჩნეველი სილამაზე - რა ისტორიებს მალავს ძველი თბილისის სახლები. ორშაბათი - ყოველდღიური რუტინის დასაწყისი. დღე სამსახურით, სკოლით, უნივერსიტეტით ან უბრალოდ საოჯახო საქმეებით იწყება და მთელი სამუშაო დღეები ასე გრძელდება. დილის გადარბენები: საუზმე, ყავა , ჩაი, სკოლაში არ დავაგვიანო, ლექცია არ გამიცდეს, საცობი, 5 წუთში სამსახურში უნდა ვიყო და ამ დროს მანქანის სიგნალის გაბმული ხმა, ან უბრალოდ დღეს რა ვაკეთო? მოდი ისევ დავიძინებ. საღამოც იგივე… მუდმივი, ყოველდღიური რუტინა. მაგრამ, დღეს ისეთ სოციუმში ვცხოვრობთ დასვენებისა და სამუშაო დღეები ერთმანეთში არეული გვაქვს. ზოგისთვის შაბათ-კვირაა, ორშაბათია და ა.შ… ამ დროს თბილისზე მსოფლიოს სხვადასხვა გამოცემები წერენ. ტურისტებისთვის ერთ-ერთი ლამაზი, მიმზიდველი და საოცნებო ქალაქია. განსაკუთრებით, ძველი თბილისის ქუჩები მოსწონთ, რომლებიც ათას უცნობ თუ ნაცნობ ისტორიას ინახავს. სახლებს, ჯერ კიდევ ასდით სიძველის ოხშივარი. ჩვენი პერმანენტული ცხოვრების გამო, ვერც კი ვამჩნევთ და აღვიქვამთ იმ სილამაზეს, რომელსაც ჩვენი ქალაქი ატარებს. მხოლოდ წინ ვიყურებით და მანქანებით გადატენილ ქუჩებს ვამჩნევთ. იქნებ ერთხელ გვერდითაც გავიხედოთ, გავაფართოვოთ ხედვის არეალი და ჰორიზონტს გავცდეთ. მინდა რამდენიმე ისტორია მოგიყვეთ. გაგანდოთ ამბები, რომლებსაც ძველი თბილისის ულამაზესი სახლები ინახავს. შესაძლოა ამის შესახებ ბევრმა თქვენგანმა არც კი იცოდეს. ვცდი, თქვენი გონების გიდი გავხდე და ჩემთან ერთად, ამ ულამაზეს სახლებში ვამოგზაურო. თბილისის კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლს წარმოადგენს, გ.ტაბიძის #18-ში მდებარე სახლი, რომელიც არამარტო სილამაზით, არამედ მისი ისტორიითაც გამოირჩევა. სახლი მე-20 საუკუნით თარიღდება. მესაკუთრეები კი სომეხი ბიზნესმენები, ძმები სეილანოვები იყვნენ. ისინი, ცნობილი არა მარტო მათი ბიზნეს საქმიანობით, არამედ ამ უნიკალური საცხოვრებელი სახლითაც გახლდათ. შიგნითა ფასადი, იმ დროს კარგად ცნობილ იტალიელ მხატვარს, ბენო ტელინგატერს მოუხატავს, რაც მაშინდელ თბილისში დიდი მოვლენა იყო. სადარბაზოს შესასვლელშივე შეხვდებით ზეთით მოხატულ მცირე ზომის პეიზაჟებს. თვალებს თუ ზემოთ მივაპყრობთ დავინახავთ მოდერნის სტილში მოხატულ ჭერს. ფასადი ბაროკოლურ ეკლექტიზმის ნიმუშს წარმოადგენს. შემდეგი გაჩერება კიბის მალები და ზედა სართულებია, რომლებზეც რევოლუციამდელი, დეკორატიული შპალერია გაკრული. სახლს, თავისი თბილისური ეზოთი, შუშაბანდებითა და დეკორაციებით, ძველი იერი იმდენად შენარჩუნებული აქვს, რომ თავი მართლაც მე-20 საკუნეში გეგონებათ. მიხვდებით, რომ დროში მოგზაურობა, ეს მხოლოდ ფენტეზის ნაწილი არაა. ძველი თბილისის ისტორიის ნაწილია მაჩაბლის #17 მდებარე სახლიც, რომელიც მიხეილ კალანტაროვს ეკუთვნოდა, პროექტის ავტორი კი არქიტექტორი, ღაზარ სარქისიანი გახლავთ. სახლს 2 მოხატული სადარბაზო აქვს. მთავარი შესასვლელი მავრულ სტილშია გაფორმებული, სტალაქტიტებით, შეისრული თაღებითა და ფერად ორნამენტებითაა მორთული. ინტერიერის დიზაინერს კიბის უჯრედებიც მსგავსად გაუფორმებია. გადავინაცვლოთ მეორე სართულზე, რომლის თაღიც მარმარილოთი მოუპირკეთებიათ. სამწუხაროდ, ზედა სართულის შუქფრანის ფერადი ვიტრაჟები დაკარგულია. ადრე, სადარბაზო მოჭიქულფილებიანი ღუმელით თბებოდა. განსაკუთრებით საინტერესოა, თუ ვისთვის აშენდა ან რეალურად ვინ ცხოვრობდა ამ სახლში? ერთ-ერთი გადმოცემის თანახმად, მიხეილ კალანტაროვს სახლი, თავისი მეუღლის საპატივსაცემოდ აუშენებია. მას ძალაინ ჰყვარებია ოპერა, ამიტომ ეცადნენ სახლიც ოპერის შენობისთვის დაემსგავსებინათ. თურმე, აქ საღამოები და მეჯლისები იმართებოდა. ასევე, ამბობენ, რომ აქ, კალანტაროვებთან ერთად ცხოვრობდა, ცნობილი მხატვარი ნიკო ფიროსმანი. ამ სახლის ისტორია, ამით არ სრულდება. ის ბევრ, სხვა საიდუმლოებასაც ინახავს. თავის დროზე ამ სახლში ცხოვრობდა ლავრენტი ბერიაც. გადმოცემის თანახმად, მას სარდაფში ცნობილი ინტელიგენტები ჰყავდა დატუსაღებული. ისტორიები, ძველი თბილისის სახლებზე, რომლებიც ტურისტებისთვის განსაკუთრებით საინტერესოა, ამით არ სრულდება. თქვენ შეგიძლიათ განაგრძოთ მოგზაურობა თქვენსავე ქალაქში და აღმოაჩინოთ ძველი ქალაქის სხვა, თქვენთვის უცნობი საიდუმლოებები. #თბილისი #tbilisi #ძველითბილისი #სახლები #ისტორია #სახლი #tbilisidaily #goodplaces

ამბობენ, რომ ხელოვნებას საზღვრები არ გააჩნია და რომ ის დროისა და სივრცის მიღმა არსებობს. მართლაც, ერთ-ერთი პირველი რამ, რაც შემოქმედ ადამიანებს სხვებისგან განასხვავებს, ყოფით წვრილმანებში მშვენიერების დანახვის უნარი და ერთი შეხედვით არაფრით გამორჩეული დეტალების ხელოვნების უმაღლეს საფეხურზე აყვანის ნიჭია. სხვა სიტყვებით, ხელოვანებს ბუნებრივად აქვთ მიდრეკილება, ჩარჩოებს მიღმა იაზროვნონ და თავიანთი ეპოქისთვის დამახასიათებელ შემბოჭველ სოციალურ თუ კულტურულ ნორმებს ზურგი აქციონ. ცხადია, ენდი უორჰოლი პირველი არ ყოფილა, ვინც ყოველდღიურობის ინტიმურ მხარეს ახლებური სიცოცხლე ჩაჰბერა და კოცნა ხელოვნებად აქცია. ადამიანებს შორის სიახლოვის ეს გამოხატულება უძველესი პერიოდიდან მოყოლებული წარმოადგენდა ხელოვანთა შთაგონების წყაროს. ამას ადასტურებს თუნდაც ბეთლემის მახლობლად აღმოჩენილი, აინ საქირის შეყვარებულების სტატუეტი, რომელიც დაახლოებით ძველი წელთაღრიცხვით 10 ათასი წლით თარიღდება და ერთმანეთზე გადახვეული წყვილის კოცნას ასახავს. კოცნის ხელოვნებაში გამოსახვის ისტორიის უკეთ აღსაქმელად თვალი გადავავლოთ გასული ორი საუკუნის რამდენიმე გამორჩეულ ნამუშევარს. ფრანჩესკო აიეცი, კოცნა (1859 წელი) იტალიელი ხელოვანი, ფრანჩესკო აიეცი ერთ-ერთი პირველი იყო, ვინც კოცნა ხელოვნების უმაღლეს საფეხურზე აიყვანა. აიეცი კარიერის დასაწყისშივე იყო დაინტერესებული ინტიმურობის ამ ფორმის შესწავლით, რასაც ადასტურებს ამ თემასთან დაკავშირებული მისი პირველი ნამუშევარი, რომეოსა და ჯულიეტას უკანასკნელი კოცნა, რომელიც 1823 წელს გამოიფინა და იტალიურ ხელოვნებაში ერთგვარი გარდატეხა მოახდინა. მთავარი სიახლე ის გახლდათ, რომ მხატვარმა თავისი პერიოდისთვის დამახასიათებელი უმწიკვლო და ნაზი ამბორის ჩვენების ნაცვლად ფერწერულ ტილოში ვნებით აღსავსე კოცნა გამოსახა. ჟან-ლეონ ჟერომი, პიგმალიონი და გალათეა (1890 წელი) ბერძნულ მითოლოგიაში საპატიო ადგილი უკავია კვიპროსის მეფეს, პიგმალიონს, რომელიც, ლეგენდის თანახმად, ხელოვნების ღვთაებრივი ნიჭით დაჯილდოებული მხატვარ-მოქანდაკე იყო და მის მიერ შექმნილ ნამუშევრებში გარეგნული მშვენიერება და შინაგანი ხასიათი ჰარმონიულად ერწყმოდა ერთმანეთს. ედვარდ მუნკი, კოცნა (1897 წელი) როგორც წესი, მუნკის სახელის ხსენება პირველ ასოციაციებს კივილთან აჩენს, მაგრამ ცოტამ თუ იცის, რომ ეს ცნობილი ნამუშევარი ერთ-ერთია იმ ნახატთაგან, რომელიც კოცნასთან და რამდენიმე სხვა ტილოსთან ერთად, მუნკის ერთ სერიაში, კერძოდ, ცხოვრების ფრიზში ერთიანდება. ეს სერია თანამედროვე ურთიერთობების სხვადასხვა ეტაპს აღწერს და მოიცავს როგორც სიყვარულის, ისე სიძულვილის, ეჭვიანობის, შფოთვის, სიკვდილისა და სხვა ცხოვრებისეულ მდგომარეობებთან დაკავშირებულ თემატიკას. მუნკმა სერიაზე მუშაობა კოცნით დაიწყო და დასრულებას 30 წელი მოანდომა. გუსტავ კლიმტი, კოცნა (1907 წელი) ავსტრიაში მოგზაურთათვის არსებობს ასეთი გამოთქმა: "არასოდეს დატოვოთ ვენა კოცნის გარეშე" — და ის გუსტავ კლიმტის მიერ 1907 წელს შექმნილ კოცნით დასათაურებულ ნამუშევარს მიემართება. მართლაც, კლიმტის ყველაზე ცნობილი ნახატის მოუნახულებლად ავსტრიის დედაქალაქში არსებული ბელვედერის მუზეუმის დატოვება ისეთივე დანაშაულია, როგორც, მაგალითად, ლუვრში მონა ლიზას არნახვა, ან თუნდაც, თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმში ვან გოგის ვარსკვლავებიანი ღამისთვის გვერდის ავლა. ამის მიზეზი ისაა, რომ ოქროსფერ ტონებში გადაწყვეტილი, სტილიზებული და ღრმა იკონოგრაფიის მქონე კოცნა დღემდე სიყვარულის ერთ-ერთ ყველაზე მშვენიერ სიმბოლოდ რჩება. მარკ შაგალი, დაბადების დღე (1915 წელი) "მე მხოლოდ სიყვარული მაინტერესებს და, შესაბამისად, მარტო ისეთ რაღაცებთან მაქვს შეხება, რაც სიყვარულის თემის გარშემო ტრიალებს", — ეს სიტყვები მეოცე საუკუნის ერთ-ერთ ყველაზე გავლენიან მოდერნისტ მხატვარს, მარკ შაგალს ეკუთვნის. ის მიიჩნევდა, რომ სწორედ სიყვარული გარდაქმნიდა ხელოვანის შემოქმედებას ღირებულად. მართლაც, შაგალის შემოქმედებითი ინსპირაციის მთავარი წყარო მისი მეუღლე, ბელა იყო, რომელზეც მხატვარი, მიუხედავად ქალის მშობლების წინააღმდეგობისა, 1915 წელს დაქორწინდა.#კოცნა #კოცნაროგორცხელოვნება #ხელოვნება #მხატვრობა #ნახატები Tbilisi

შეიძლება თუ არა ბნელი და იდუმალი ძალების არსებობა მხატვრების ნამუშევრებში? „ჩემს ორ მეგობართან ერთად ბილიკს მივუყვებოდი,მზე ჩადიოდა,უეცრად ცა სისხლისფრად აელვარდა,ლურჯსა და შავ ფერებში გახვეული ფიორი და ქალაქი სისხლის ალში გახვეულიყო,და შევიგრძენი ბუნების უსასრულო კივილი“ -ედუარდ მუნკი 1892 წელი მუნკის ნახატებში იგრძნობოდა გარკვეული განცდა სიკვდილის მოახლოების,ეს არის არაჩვეულებრივი მღელვარება - ექსპრესიულობა,რაც მუნკის ხელოვნებისთვის არის დამახასიათებელი. საინტერესოა ლეგენდები და იდუმალი მოვლენები რომლებიც ნახატს უკავშირდება,მისი ფასი 70 მილიონ დოლარს შეადგენდა და ის ბევრი კოლექციონერის ოცნება იყო,თუმცა ამასთან ერთად არსებობდა ერთი გარემოება,ამბობდნენ რომ ეს ნახატი შურისმაძიებელი იყო. მაგალითად მუზეუმის ერთ-ერთი თანამშრომელი,რომელსაც სურათი შემთხვევით დაუვარდა,რის შემდეგაც თავის ტკივილით იქამდე იტანჯებოდა,ვიდრე სიცოცხლე თვითმკვლელობით არ დაასრულა. ცოტახნის შემდეგ ისევ იგივე შემთხვევა მოხდა, მუზეუმის თანამშრომელს სურათი შემთხვევით დაუვარდა და რამდენიმე დღეში საშინელი ავარიის შედეგად რეანიმაციაში მოხვდა. მუზეუმის დამთვალიერებელი,რომელიც ნახატს ხელით შეეხო ძალიან მალე ხანძარში დაიღუპა. კივილის ამგვარ ზემოქმედებას მისტიკის მოყვარულები მხატვრის მძიმე და სტრესებით სავსე ცხოვრებას უკავშირებენ. მუნკი ხუთი წლის იყო როდესაც დედა ტუბერკულიოზით გარდაეცვალა,და მოულოცნელად დაეღუპა როდესაც ის თოთხმეტი წლის იყო,მას მალევე ძმა და კიდევ ერთი შიზოფრენიით დაავადებული და გარდაეცვალა,თვად მხატვარი კი დეპრესიით იტანჯებოდა. კიდევ ერთი იდუმალებით მოცული ნამუშევარი ესპანელ მხატვარ ჯოვანი ბრაგონის ეკუთვნის,მას სურდა დაეხატა მტირალა ბიჭუნა და ამისათვის მან საკუთარი შვილი დაიხმარა. მხატვარს რეალისტური სურათის შექმნა სურდა,ბიჭს კი ძალით ტირილი არ შეეძლო, მხატვარმა იცოდა,რომ მის შვილს პანიკურად ეშინოდა ცეცხლის,ამიტომ ჯოვანი ბავშვს საესთან ახლოს ცეცხლს უნთებდა,მანამ სანამ ბავშვს ტირილამდე არ მიიყვანდა,მხატვრისთვის ხელოვნება უფრო მნიშვნელოვანი აღმოჩნდა,ვიდრე საკუთარი შვილის ნერვები,ეს ყველაფერი ტილოს დასრულებამდე გაგრძელდა,ერთხელ ისტერიკამდე მისულმა ბიჭუნამ ვეღარ მოითბინა და იყვირა - „თავადაც დამწვარხარ“. ორი კვირის შემდეგ ბიჭუნა პნევმონიით გარდაიცვალა,მამა კი საკუთარ სახლში გაჩენილი ცეცხლის დროს დაიღუპა... ნახატი გადარჩა... ეს ამ სურათის ირგვლივ მომხდარი მისტიური მოვლენების მხოლოდ დასაწყისი აღმოჩნდა... ინგლისში,1985 წელს ნახატის ირგვლივ ძალიან ბევრი ჭორი ტრიალებდა,თითქმის აღარავის სჯეროდა დამთხვევების,ინგლისში,ყველა სახლში სადაც „მტირალა ბიჭუნა“ ს რეპროდუქციები ჰქონდათ,ყველა სახლში ხანძარი ჩნდებოდა... იყო მსხვერპლიც... ზოგიერთი იხსენებდა რომ მათი საკუთრებიდან მხოლოდ და მხოლოდ ერთი ნახატი გადარჩა,რომელზეც გამოსახული იყო მტირალა ბიჭი,ამას უბრალო და სულელურ დამთხვევად ჩათვლიდნენ,რომ არა ის ფაქტი რომ ნახატის ირგვლივ ყველაფერი ნადგურდებოდა,ნახატი კი დაუზიანებელი რჩებოდა,მალე მისი შეძენა საერთოდ აიკრძალა,ორიგინალი კი დღემდე დაკარგულად ითვლება... ბილ სტოუნჰემის ნახატი „ხელები მას ეწინააღმდეგება“ ასევე დაწყევლილ ნახატად ითვლება,სურეალისტი მხატვარი 1941 წელს ბოსტონში დაიბადა,ის ჩვეულებრივი მხატვარი იქნებოდა,რომ არა მისი ერთი ნახატი,მხატვარმა ის 1972 წელსდახატა ძველი ფოტოს მიხედვით დახატა,რომელზეც თითონ თავის პატარა დასთან ერთად მშობლიურ სახლთან დგას,იგი უპატრონო ბავშვთა სახლში იზრდებოდა და დაუცველობის შეგრძნებაც ყოველთვის თან ახლდა,ნახატზე ბიჭი გაურკვეველი სახის ნაკვთებით და თოჯინა ცოცხალი გოგოს სიმაღლით თითქოსდა გაიყინენ მინის კართან,რომელსაც შიგნით პატარა ბავშვის ნათითურები ეტყობა,სურათს უამრავი შემზარავი ისტორია უკავშირდება,პირველად ნახატი „ლოს ანჯელეს თაიმსის“ დირექტორმა და ხელოვნების დიდმა მოყვარულმა ნახა,რომელიც მალე დაიღუპა,ამის შემდეგ ნახატი შეიძინა ამერიკელმა მსახიობმა ჯონ მარლიმ,რომელიც ცოტახანში ასევე დაიღუპა,სწორედ აქედან იწყება მითები... დიდი ხნის განმავლობაში ნახატი დაკარგულად ითვლებოდა,მაგრამ შემდეგ ის ნაგავსაყრელზე იპოვეს,ოჯახმა რომელმაც ის იპოვა ნახატი სახლში მიიიტანა და შვილის ოთახში დაკიდა,პირველივე ღამეს გოგონა ტირილით მივიდა მშობლებთან და შესჩივლა,რომ ნახატზე ბავშვები ჩხუბობდნენ და ადგილმდებარეობას იცვლიდნენ,ოთახში კამერა დააყენეს რომელიც მოძრაობაზე რეაგირებდა,იგი ღამე რამდენიმეჯერ ამოქმედდა... ფაქტია რომ ნახატები გარკვეულ ენერგეტიკას ატარებენ და ადამიანის ფსიქიკაზეც ზემოქმედებენ,შეგიძლიათ დაიჯეროთ ზემოთ მოცემული ფაქტები,შეგიძლიათ არა,მაგრამ როგორც იტყვიან „ერთხელ შემთხვევაა,ორჯერ დამთხვევა,ხოლო მესამეჯერ უკვე კანონზომიერება“ #art #events #photo #sport #funny #crypto #business #design #food #religion #opinion #news #politics #goodplaces #gaming

ნიკო (ნიკოლოზ) ასლანის ძე ფიროსმანაშვილი (ნიკო ფიროსმანი) (დ. 1862, სოფ. მირზაანი ― გ. 1918, თბილისი),ქართველი პრიმიტივისტი მხატვარი. ფიროსმანაშვილის შემოქმედებაში დიდი ადგილი უჭირავს ანიმალისტურ ჟანრს (დღემდე ფიროსმანაშვილი ერთადერთი ქართველი ანიმალისტია). უეჭველია, მხატვარი ცხოველთა გამოსახულებებში ხშირად გარკვეულ სიმბოლურ-მორალურ აზრს აქსოვდა. განსაკუთრებით შთამბეჭდავია „ირემი“, „ჟირაფი“, „თეთრი ღორი გოჭებით“, „შავი ტახი“, „თეთრი დათვი“, „არწივს კურდღელი დაუჭერია“ და სხვა (ყველა საქართველოს ხელოვნების მუზეუმი). ფიროსმანს იზიდავდა ისტორიული თემებიცა და პერსონაჟებიც („რუსთაველი“, „თამარ მეფე“, „ერეკლე მეორე“, „გიორგი სააკაძე“ - არსებობს სხვადასხვა ვარიანტი; „შეთე გზას უჩვენებს თავად ბარიატინსკის შამილის დასაჭერად“ და სხვა). ფიროსმანის ზოგი სურათი ქართული თეატრის სპექტაკლებით (დ. ერისთავის „სამშობლო“, ვ. გუნიას „და-ძმა“) არის შთაგონებული. საქართველოს ეროვნულ მუზეუმში ნიკო ფიროსმანის 146 ნამუშევარია დაცული. 16 ტილო სიღნაღის ისტორიულ-ეთნოგრაფიულ მუზეუმშია გამოფენილი. 2006 წლიდან ფიროსმანის გამოფენამ წარმატებით იმოგზაურა კიევში, სტამბოლში, მინსკში, ვეზელესა და ვილნიუსში. ამ ქვეყნებში მას 350 000-ზე მეტი დამთვალიერებელი ჰყავდა[2]. 2011 წლის მარტში ცნობილი გახდა, რომ სოფელ ოზაანში ქვრივიშვილების მარნის კარზე გაკეთებული წარწერა ნიკო ფიროსმანს ეკუთვნის. ექსპერტთა 4-კაციანმა ჯგუფმა ეს დასკვნა 8-თვიანი მუშაობის შემდეგ გამოიტანა. ხელოვნებათმცოდნეები ახლა ქვრივიშვილების ოჯახის გადასაწყვეტილებას ელოდებიან. მათ შეუძლიათ მარნის კარი დაიტოვონ, გაყიდონ ან ნიკო ფიროსმანის მუზეუმს გადასცენ.[3][4] 2011 წლის 31 მაისს ქართველმა სამართალდამცველებმა, ერთ-ერთი საქმის გამოძიებისას, ნიკო ფიროსმანის კიდევ ერთი ადრე გაუჩინარებული ტილო - „დაჭრილი ჯარისკაცი“ იპოვეს. ტილოს ჩაუტარდა ექპერტიზა, რომელმაც დაადასტურა, რომ იგი ორიგინალია. იმავე დღეს „დაჭრილი ჯარისკაცი“საქართველოს ეროვნულ გალერეას გადაეცა.#ფიროსმანი #ნიკოფიროსამნისშემოქმედება #მხატვრობა #ნახატები #ქართულიმხატვრობა Tbilisi

არქეოლოგიის მუზეუმი - თბილისური აკროპოლისი დიღმის მასივში, თრელიგორების ნასახლარის ერთ-ერთ ბორცვზე დგას მონუმენტური შენობა, რომელიც აკროპოლისივით თავზე დაჰყურებს აღმაშენებლის ხეივანს - ეს არქეოლოგიური მუზეუმია... მუზეუმი, რომელშიც გაცოცხლებულია თბილისის ისტორიული წარსული და დედაქალაქის მრავალსაუკუნოვანი კულტურული ცხოვრება. თრელიგორების ნასახლარის ბორცვიდან იშლება ფართო ჰორიზონტი და იკვეთება კონტრასტები თბილისის ისტორიასა და დღევანდელობას შორის. აქ მყოფს გიჩნდება განცდა, რომ მოშლილია სივრცით-დროითი საზღვარი და ერთდროულად ეკუთვნები დედაქალაქის აწმყოსაც და წარსულსაც - ქვემოთ სამარშრუტო ტაქსები მოძრაობენ, ავტომობილები ბენზინგასამართ-სადგურებთან ჩერდებიან, ადამიანები სუპერ-მარკეტებში შედიან და გამოდიან, მაღალსართულიანი კორპუსები კი ბეტონის ჯუნგლებს ქმნიან... ერთი სიტყვით, აქედან კარგად ჩანს ინდუსტრიული თბილისის ყველა ის შტრიხი და მახასიათებელი, რომელიც ჩვენი ყოფითი ცხოვრების ქრონიკებს ქმნის. თუმცაღა, საკმარისია ზურგი ვაქციოთ ურბანულ სივრცეს და ჩვენს თვალწინ დედაქალაქის 6000-წლიაანი უწყვეტი დასახლების მატიანე გადაიშლება. არქეოლოგიური მუზეუმი ფორმითა და მოცულობით თბილისის ბუნებრივ ლანდშაფტსა და რელიეფს კარგად არის მორგებული. ნაგებობა გამოირჩევა ორიგინალური სტილით, სიმეტრიის მაღალი გრძნობითა და არქიტექტურულ-იდეური დანიშნულებით. აქ ცხადად იგრძნობა მისწრაფება მონუმენტურობის, პომპეზურობისა და ნაგებობის საზოგადოებრივი მნიშვნელობის ხაზგასმისკენ. შენობა საბჭოთა მოდერნისტული არქიტექტურის თვალსაჩინო ნიმუშს წარმოადგენს და მის კონსტრუქციაში კარგადაა ასახული საბჭოეთის ლტოლვა მეგალომანიისა და სიდიადისკენ. შენობის წინა ნაწილი წარმოდგენილია მონოლითური ოთკუთხედით, რომელიც გაფორმებულია ბარელიეფური გამოსახულებითა და წარწერით - არქეოლოგია. მუზეუმი 1988 წელს დაარსდა ცნობილი ქართველი არქეოლოგის, თბილისის არქეოლოგიური ექსპედიციის ხელმძღვანელის - როსტომ აბრამიშვილის ინიციატივით. მუზეუმში დაცულია 10 000-ზე მეტი ექსპონანტი. აქ შეხვდებით თბილისის ტერიტორიაზე არქეოლოგიური გათხრების შედეგად აღმოჩენილ ძეგლებს, რომელთა ქრონოლოგია მოიცავს პერიოდს ძვ. წ. V ათასწლეულიდან ფეოდალური ხანის ჩათვლით. იხილავთ ადრეული მოკალული ბრინჯაოს ნივთებს “დელისის ნამოსახლარიდან”, სამეფო სამარხების მრავალფეროვანსა და მრავალრიცხოვან ინვენტარს, ვერცხლით ინკუსტრირებულ ბრინჯაოს მხედრის გამოსახულებას, ბრინჯაოსა და თიხის მცირე სკულპტურის ნიმუშებს, სხვადასხვა მასალისგან დამზადებულ სამკაულებს, კერამიკისა და მინის ნაწარმს. აღსანიშნავია, რომ არქეოლოგიის მუზეუმს კიდევ უფრო მისტიკურსა და ამაღლებულს ხდის მის წინ აღმართული წმინდა ნინოს მონუმენტი. სწორედ წმინდა ნინოს გამოსახულება, არქეოლოგიის მუზეუმი და იქვე ახლოს მდგომი დავით აღმაშენებლის ძეგლი ქმნიან იმ შთამბეჭდავ ტრიადას, რომელშიც განივთებულია საქართველოსა და თბილისის ისტორიული წარსული. #თბილისი #არქეოლოგიისმუზეუმი #არქეოლოგია #მუზეუმი #ნიმუშები #ისტორია #tbilisidaily #goodplaces

ადამიანები უხსოვარი დროიდან ხატავდნენ ტექნიკისა და განათლების გარეშე, თუმცა სიტყვათშეთანხმება "თვითნასწავლი მხატვარი" შედარებით ახალია. იმისთვის, რომ ტრადიციული ხერხების ნაცვლად რაიმე ახალი შექმნა, საჭიროა, ჯერ ტრადიციული ხერხები არსებობდეს, რაშიც უპირველესად აკადემიები და სამხატვრო სკოლები იგულისხმება. ამ დაწესებულებების ისტორია 1635 წელს საფრანგეთში იწყება. სწორედ ამ დროიდან გახდა მხატვრობა ინსტიტუციონალიზებული, თუმცა ყოველთვის არსებობდნენ მხატვრები, რომლებიც ფორმალური განათლების გარეშე ქმნიდნენ შედევრებს. 1. ანრი რუსო ფოტო: Wikimedia Commons ფოტო: Wikimedia Commons ფრანგი მხატვარი ანრი რუსო, რომელიც საკუთარი შემოქმედების გამო ხშირად დაცინვის ობიექტიც გამხდარა, მოგვიანებით თვითნასწავლ გენიოსადაც კი აღიარეს. მიუხედავად იმისა, რომ რუსოს საფრანგეთი არასდროს დაუტოვებია, მისი ინსპირაციის მთავარი წყარო ჯუნგლები იყო. რუსოს ნახატებით განსაკუთრებულად პაბლო პიკასო იყო გატაცებული. 2. ვინსენტ ვან გოგი ფოტო: National Gallery of Victoria ყველა დროის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი მხატვარი ვან გოგი თითქმის ბოლომდე თვითნასწავლი იყო. თავისებური ხასიათის გამო, მას კლასში ჯდომა არასდროს ხიბლავდა და განათლებასაც სახლში იღებდა. მან სულ რაღაც ორი წელი ისწავლა სკოლა-ინტერნატში და 16 წლის ასაკში მუშაობა დაიწყო. 1880 წელს ვან გოგი ცოტა ხნით სწავლობდა ბრიუსელის სამხატვრო აკადემიაში, სანამ ამასაც არ მიანება თავი. ვან გოგი გატაცებით სწავლობდა იაპონურ ხელოვნებასა და მისივე თანამედროვე კოლეგების ნამუშევრებს, მაგრამ მისი ხელწერა სრულიად უნიკალურია. 3. ფრიდა კალო ფოტო: Philadelphia Museum of Art ფოტო: Charles A. Hartman Fine Art ფრიდა კალოს ნიჭი თავდაპირველად მამამისმა შენიშნა და გადაწყვიტა, შვილისთვის ფოტოგრაფია ესწავლებინა. მანვე დაიქირავა საკუთარი მეგობარი, ილუსტრატორი, რომელიც გოგონას პირველი მხატვრული ნაბიჯების გადადგმაში უნდა დახმარებოდა. მოწაფეს ყველაფერი მოსალოდნელზე მარტივად გამოსდიოდა, თუმცა მხატვრობაზე მეტად, მედიცინა აინტერესებდა. ფრიდას ოცნებებზე უარის თქმა მოუწია, როცა 18 წლის ასაკში საშინელ ავარიაში მოყვა, რომელმაც მთელი მისი ცხოვრება შეცვალა. ფრიდას სტილი მრავალი სხვადასხვა ელემენტის შერწყმითაა მიღებული (მექსიკური ნამუშევრები, კათოლიკური მხატვრობა, მოდა), თუმცა ანატომიით მისი გატაცება არსად გამქრალა და ეს ნახატებშიც კარგად ჩანს. 4. ბილ ტრეილორი ფოტო: Horace Perry ბილ ტრეილორის ნიჭი სამყარომ 1939 წელს აღმოაჩინა, როცა ის 85 წლის იყო და მხოლოდ 10 წელიღა ჰქონდა დარჩენილი. ის 1854 წელს მონობაში დაიბადა და ალაბამას ერთ-ერთ პლანტაციაში ცხოვრობდა. მიუხედავად იმისა, რომ სამოქალაქო ომის შემდეგ ბილმა თავისუფლება მოიპოვა, ის წლების განმავლობაში აგრძელებდა ჩვეულ საქმიანობას და 1935 წელს სხვა ფერმაში მხოლოდ იმიტომ გადაინაცვლა, რომ მისი "თეთრი ნაცნობები" დაიხოცნენ, შვილები კი აქეთ-იქით დაიფანტნენ. ტრეილორმა თავი ქუჩაში ამოყო და 1930-იან წლებში დამკრძალავი ბიუროს ტერიტორიაზე ეძინა. იმისთვის, რომ ცოტაოდენი ფული ეშოვა, მან იმ მასალებით დაიწყო ხატვა, რაზეც ხელი მიუწვდებოდა. 1938 წელს მის ნამუშევრებს ახალგაზრდა მხატვარი ჩარლზ შენონი წააწყდა. სწორედ მან უყიდა ბილს საღებავები და მოუწოდა, მეტი ეხატა. ამის შემდეგ კი ტრეილორი ნახატს ნახატზე ქმნიდა. ბილ ტრეილორი პირველი იყო, ვინც ხელოვნებაში აფროამერიკელი მხატვრებისთვის სივრცე გააჩინა და ამის გამო დღემდე არ კარგავს აქტუალურობას. 5. ბებია მოზესი ანა მერი რობერტსონი, იგივე ბებია მოზესი 78 წლის იყო, როცა მისი ხელოვნების შესახებ ყველამ შეიტყო. ჩვეულებრივი დიასახლისი მთელი ცხოვრების განმავლობაში იყო გატაცებული ხელსაქმით, თუმცა ფუნჯებით ხატვაზე ართრიტის გამო გადაერთო. 1939 წელს ნაივურ სტილში შესრულებული ნამუშევრები "თანამედროვე უცნობი ამერიკელი მხატვრების" გამოფენაზე მოხვდა, ერთი წლის შემდეგ კი მას ინდივიდუალური გამოფენა მოუწყვეს. ბებია მოზესმა 1500-ზე მეტი ნამუშევარი დაგვიტოვა და თითოეული მათგანი იდილიურ ცხოვრებას გადმოგვცემს. 6. ჰენრი დარჯერი ჰენრი დარჯერიც ამერიკელი მხატვარია, რომელსაც ხატვა არასდროს უსწავლია, თუმცა ამას ხელი სულაც არ შეუშლია მისთვის, რომ საკუთარი წიგნებისათვის შთამბეჭდავი ილუსტრაციები შეექმნა. ის სიცოცხლის ბოლომდე ჩიკაგოს საავადმყოფოს დამლაგებელი იყო. 7. ტორნტონ დიალი ტორნტონ დიალი 1928 წელს, მონობით გაღარიბებულ ოჯახში დაიბადა. მას 13 წლამდე სკოლაში არ უვლია და ძალიან რცხვენოდა, რომ მეორე კლასში დასვეს. დიალი ხშირად აცდენდა სკოლას, რომ ემუშავა და ზრდასრულ ასაკშიც გულმოდგინედ შრომობდა მანქანების მწარმოებელ ქარხანაში. 1981 წელს მან გადაწყვიტა, ჰობის სახით ეხატა ხოლმე. დიალის ნახევრადაბსტრაქტული ნახატები სიღარიბეზე, რასიზმზე და სექსიზმზე მოგვითხრობს. ხატვა მისთვის საკუთარ თავში ძალის აღმოსაჩენ ინსტრუმენტად იქცა. "ჩემი შემოქმედება არის მტკიცებულება იმისა, რომ მე თავისუფალი ვარ", - თქვა ამერიკელმა მხატვარმა ერთ-ერთ ინტერვიუში.#ხელოვნება #7მხატვარირომელსაცხატვაარასდროსუსწავლია #ხელოვანი #ხატვა #ნახატები Tbilisi

,,მწუხარება სამუდამოდ გრძელდება“ - გენიალური მხატვრის უკანასკნელი სიტყვებია შიზოფრენია, ბიპოლარული აშლილობა, სულით ავადმყოფობა - ასეთ დიაგნოზს უსვამდნენ ექიმები მხატვარს, რომლის ცხოვრება უსასრულო შინაგანი და გარეგანი ტანჯვით, შფოთვითა და სევდით იყო სავსე. ვინსენტმა ხატვა მხოლოდ 27 წლის ასაკში დაიწყო, თუმცა, სამწუხაროდ, სიცოცხლეში მხოლოდ ერთი თუ ორი ნახატის გაყიდვა მოახერხა. ნაწყვეტი ერთ-ერთი წერილიდან: ,,გლეხი რომ ხედავს, მთელი საათი ბებერი ხის წინ როგორ ვზივარ და მისი ტანის დახატვას ვცდილობ, ფიქრობს, რომ ჭკუაზე შეშლილიაო და ცხადია, დამცინის. ახალგაზრდა მანდილოსანი, პირს რომ იბრუნებს მუშასა და მის დაკერებულ გაქონილ, გაპოხილ, ჭუჭყიან სამოსს არ შევხედო, რა თქმა უნდა, ვერ გაიგებს, ბორინაჟში ანდა ჰეისტში რისთვის მივდივარ, ან შახტის სანგრევში რას დავეძებ. მასაც, ცხადია, გიჟი ვგონივარ. მაგრამ ეს ჩემთვის სულერთია.” (ბრიუსელი, 2 აპრილი, 1881 წ) ,,ვერ ვიტყვი, რომ ჩვენ, მხატვრები, სულიერად ჯანმრთელნი ვართ, განსაკუთრებით საკუთარ თავზე გეტყვი - მე სიგიჟით ვარ გაჟღენთილი თხემიდან ტერფამდე. მაგრამ ვამბობ და ვამტკიცებ, რომ ჩვენ ისეთ შხამსაწინააღმდეგო წამლებს ვფლობთ, თუ კეთილ ნებას ოდნავ გამოვიჩენთ, ეს წამლები დაავადებაზე გაცილებით ძლიერი აღმოჩნდება.“ (წერილი თეოს, 28 იანვარი, 1889 წ) ვან გოგს სიცოცხლეში ნამდვილად ბევრი უცნაურობა ახასიათებდა. მხატვარი საკუთარი ნახატების ასლებს აკეთებდა, რომლის გარჩევა ექსპერტებს დღესაც უჭირთ ორიგინალისგან. ისევე როგორც, მისი ცხოვრების უმეტესი ნაწილი, გარდაცვალების მიზეზიც დღემდე დაუზუსტებელი და გაურკვეველია. გავრცელებული ინფორმაციით, მხატვარმა ცხოვრება თვითმკვლელობით დაასრულა, თუმცა არსებობს სხვა ვერსიაც, რომლის მიხედვითაც ვინსენტი ბრმა ტყვიამ იმსხვერპლა. #vincentvangogh #paintings #art #photo #painters#ხელოვნება #მხატვრობა #ვანგოგი