ერაყში უკვე რამდენიმე თვეა მთავრობა ვერ ყალიბდება. 2019 წელს დაწყებული საპროტესტო აქციებმა კიდევ უფრო კარგად დაგვანახა, რომ ქვეყანა, რომელიც “დაყოფილია” სხვადასხვა ფრაქციად ვერ დგება ფეხზე, ხოლო ვითარება კიდევ უფრო მწვავდება არსებული მდგომარეობის გამო. ამჯერად, ერაყის პრეზიდენტმა პრემიერობის პოსტზე მუსტაფა ალ-ქადიმის კანდიდატურა წარადგინა. მანამდე, ერთი თვით ადრე, პრეზიდენტმა ადნან ალ-ზუფრი წარადგინა, თუმცა მას მალევე თავისი კანდიდატურის მოხსნა და პრემიერობაზე უარის თქმა მოუწია. პრობლემა იმაში მდგომარებდა, რომ ძირითადად ე.წ. “შიიტური კლანები” და დაჯგუფებები, მის კანდიდატურას ეწინააღმდეგებოდნენ, რადგან თვლიდნენ, რომ ის არის პრო-ამერიკული და სეკულარული პირი. გარდა ამისა, ზუფრი ირანს და ირანის გავლენას ქვეყანაზე ხშირად აკრიტიკებდა, რაც მათთვის მიუღებელია. ტვიტერში ზუფრიმ დაწერა: “My decision not to proceed with my nomination is to preserve Iraq and its greatest interest”. მან ასევე აღნიშნა, რომ მისი გადაწყვეტილება განპირობებული იყო შიდა და გარე ფაქტორების გამო. მოვლენების ასე განვითარების გამო, ერაყის პრეზიდენტს ახალი კანდიდატის პოვნა გახდა საჭირო. პრეზიდენტმა კადიმის კანდიდატურა წარადგინა. (კადიმი დაზვერვის ყოფილი უფროსი იყო) თუმცა მის კანდიდატურას ე.წ. პრო-ირანული ჯგუფები დიდი პროტესტით შეხვდნენ. საქმე იქამდეც მივიდა, რომ ისინი მის დანიშვნის შემთხვევაში ომის დაწყებით იმუქრებონენ. Kataeb Hezbollah პირდაპირ აფრთხილებდა ომის დაწყებით. პრემიერობის ახალი კანდიდატიც მათთვის მიურებელი აღმოჩნდა. მათ განაცხადეს, რომ ის ამერიკელებთან თანამშრომლობდა და ხელი ურევია გენერალ ქასემ სულეიმანის ლიკვიდაციაში. მუხედავად ამისა, პრეზიდენტმა მაინც წარადგინა კადიმი და მას 30 დღე აქვს ახალი მთავრობის ფორმირებისათვის, რომელსაც შემდეგ პარლამენტი დაამტკიცებს. რა ტიპის გარიგება მოხდა პოლიტიკოსებსა და დაჯგუფებებს შორის ჯერ უცნობია, თუმცა ერაყის გავლენიანი ჯგუფები მას მხარი დაუჭირეს. ისეთი ჯფუფები როგორიცაა: “ჰიკმა”, “State of Law”, “Fatah” და ა.შ. აქ ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ ქადიმის ერაყის უდიდესი სუნიტური პარტიაც “Coalition of Iraqi Forces” უჭერს მხარს. ერაყს სასწრაფოს ახალი და ეფექტური მთავრობა სჭირდება, რადგან ქვეყანა რამდენიმე “ომშია” ჩართული. პირველი არის ბრძოლა ახალ ვირუსთან – COVID-19. ერაყში ვირუსის ვერც შეჩერებას და ვერც მასთან გამკლავებას ახერხებენ. ქცვეყანაში ჩამოშლილია ჯანდაცვის სისტემა და ასეთ ტემპებში თუ გაგრძელდა, რეგიონში ირანის მერე შემდეგი აფეთება ირანში მოხდება, ისიც გასათვალისწინებელია, რომ ორი სახელმწიფო უშუალოდ ერთამეთის მეზობელია. შემდეგი და არანაკლებ პრობლემური არის ბრძლოა ე.წ. “ისლამურ სახელმწიფოსთან”. ერაყი ოფიციალურად გაიმარჯვა ომში და ქვეყანაზე კონტროლიც დაიბრუნა. შეგახსენებთ, რომ ერაყმა დიდი ტერიტორიები დაკარგა “ისლამური სახელმწიფოს” აღზევების პერიოდში. ამჟამად, ტერორიტული ორგანიზაციის წევრები ქვეყნის ტერიტორიაზე დაფანტულნი არიან და ხშირად აწყობენ პროკაციებს და დივერციებს ძალოვან სტრუქტურებზე. ისინი ძირითადად ქვეყნის ჩრდილოეთ ნაწილში მოქმედებენ და იქიდან უტევენ სამხედროებს და პოლიციას. ახალ მტავრობას ამ პრობლემებთან გამკლავება მოუწევს. ამას ემატება კრიზისი ნავთიბის ბაზარზე. ფასების დაწევამ, რათქმა უნდა, ერაყის ეკონომიკასაც ურტყავს. მათ ასევე მოუწევთ ანგარიშის გაწევა ირანთან და პრო-ირანულ დაჯგუფებებთან, რომლებიც ფაქტობრივად ქვეყანას აკონტროლებენ და კარნახობენ “თამაშის წესებს”. და რაც მტავარია, მტავრობას მოუწევს ახალი გზების პოვნა, რათა მოსახლეობის ლოიალურაბა მოიპოვონ. 2019 წლიდან არ წყდება საპროტესტო აქვიები, ხალხი ჯერ კიდევ თაჰრირის მოედანზე დგას და ითხოვს სამართლიანობას, “დამოუკიდებლობას”, უმუშევრობის, სიღარიბის დაძლევას და ა.შ. მოსახლეობა დაღლილია იმით, რომ მათი ქვეყანა ამერიკა-ირანის დაპირირსპირების ეპიცენტრში აღმოჩნდა. ერაყს ამოსუნთქვის საშუალება სჭირდება, რათა გადალახულ იქნას ყველა კრიზისი და შეჩერდეს შიდა დაპირისპირება . #politics #news #opinion #events #religion #iraq #newgovernment #revolution #iran #sectarian #pandemy #coronavirus #covid19 #ერაყი #ახალი #მთავრობა #დაპირისპირება #ტერორიზმი #daesh #terorism

ნანი ბრეგვაძის დიდება და მარტოობა: რა მსხვერპლის გაღება მოუწია ცნობილ მომღერალს პოპულარობისთვის ლეგენდარული ქართველი მომღერლის ნანი ბრეგვაძის პოპულარობას საბჭოთა კავშირის პერიოდში მართლაც რომ საზღვარი არ ჰქონდა. მშვენიერი ქალბატონი მკვეთრი აქცენტითა და ძლიერი ხმით ყოველთვის ხვდებოდა საზოგადოების თვალთახედვის არეში. მისით მოხიბლული მამაკაცები მუდმივად ცდილობდნენ მის მოხიბვლას, თუმცა მომღერალი ყველასთვის მიუწვდომელი იყო. მისი პირადი ცხოვრებით დაინტერესებულმა საზოგადოებამ ის ბუბა კიკაბიძესთანაც კი დააქორწინა, თუმცა ამ დროს მას სახლში ის მამაკაცი ელოდა, რომელსაც ორჯერ გაჰყვა ცოლად, საბოლოოდ კი ისევ მარტო დარჩა... "დედიკოს გოგო" როგორც ამბობენ, ნანი ბავშვობიდან ყოველთვის დამჯერი გოგო იყო. ის 1936 წელს, თბილისში მსახიობ გიორგი ბრეგვაძისა და თავადთა შთამომავლის ოლგა მიქელაძის ოჯახში დაიბადა. ოჯახში თითქმის ყველა მღეროდა, გოგონასაც მუსიკალური ნიჭი და არისტოკრატული მანერები მემკვიდრეობით ერგო. ოლგა საკმაოდ მკაცრი და ამავე დროს მოსიყვარულე დედა გახლდათ. სწორედ მან ასწავლა და შეაყვარა გოგონას მუსიკა, ფაქტობრივად, მანვე დაგეგმა ნანის ცხოვრება, იზრუნა მის განათლებასა და კარიერაზე, თუმცა, ამავდროულად, სწორედ ის იყო ნანის უპირველესი კრიტიკოსი. დედა ნანისთან დაახლოებულ ყველა ყმაწვილს დიდი ყურადღებით აკვირდებოდა, მათ შორის იყო მერაბ მამალაძეც. გოგონას მერაბი მოსწონდა, თუმცა ის მერაბში მხოლოდ მეგობარს ხედავდა. დროთა განმავლობაში, მერაბმა თავისით გამოიჩნა ინიციატივა, სასწავლებლიდან მომავალ გოგონას შინ აცილებდა, იჩენდა დიდ ყურადღებას, საჩუქრებითაც ანებივრებდა. დედამ დაარწმუნა გოგონა, ბიჭი კარგი ოჯახიდან არის, აუცილებლად უნდა გაჰყვე ცოლად და ნორმალური ოჯახი შექმნაო. ნანის გათხოვება არ სურდა, თუმცა როცა მერაბი ხელის სათხოვნელად მივიდა, ის, მშობლების რჩევით, დათანხმდა ვაჟის წინადადებას, თუმცა, როგორც ამბობენ, არც იმ დროს და არც შემდეგ მომღერალი მერაბის მიმართ ძლიერ გრძნობას არ განიცდიდა. ნანის დედამ მერაბს პირობა ჩამოართვა, რომ ის გოგონას სიმღერას არ დაუშლიდა, თუმცა მან მოგვიანებით პირობა დაარღვია. გათხოვების შემდეგ ნანის მერაბის მშობლებთან ერთად მოუწია ცხოვრება, სამეცადინოდ წასასვლელად თითქმის მთელი ქალაქი უნდა გაევლო. როცა გაიგო, რომ მისი მონატრების გამო დედა ღამ-ღამობით ტიროდა კიდეც, გოგონამ დაარწმუნა მეუღლე და ისინი ოლგა ალექსანდროვნასთან გადავიდნენ საცხოვრებლად. დედა ნანის მაქსიმალურდა უწყობდა ხელს, ეკას დაბადების შემდეგ, ბავშვის აღზრდაც საკუთარ თავზე აიღო. ნანი ყოველთვის მამაკაცების წრეში ტრიალებდა, ანსამბლ "ორერაში" ის ერთადერთი გოგონა იყო, თუმცა ის ბიჭების კიდევ ერთი ძმაკაცი გახლდათ, თურმე მეგობრები ნანის ხუმრობით "შალიკოსაც" კი ეძახდნენ... მაგრამ, როგორც აღმოჩნდა, მისი მეუღლე მაინც ეჭვიანობდა. fb მერაბი გაწონასწორებული პიროვნება იყო, იმდენად თავდაჭერილი, რომ ნანი ვერ ამჩნევდა მის ეჭვიანობას. მაშინაც კი, როცა მერაბმა მოუხშირა მოულოდნელად, გვიან ღამით იმ სასტუმროს ნომერში გამოცხადებას, სადაც ამა თუ იმ გასტროლისას, ნანი ათევდა ღამეს... ის გაოცებულ ნანის უხსნიდა, რომ ამას მონატრების გამო აკეთებდა. წარმატებულ მომღერალს ეჭვიც არ შეუტანია მეუღლის საქციელში, რადგან მიიჩნევდა, რომ მეუღლე ამას მისი დიდი სიყვარულის გამო აკეთებდა... თუმცა საბოლოოდ მაინც წაუყენა პირობა მერაბმა,- ან - მე, ან - შენი ანსამბლიო. ნანი მზად იყო ოჯახის შესანარჩუნებლად უარი ეთქვა კარიერაზე, თუმცა ანსამბლის ხელმძღვანელმა დაარწმუნა მერაბი, ბოლოჯერ გაეშვა მეუღლე კონცერტზე... მორიგი სიმღერის დასრულების შემდეგ, მერაბი მისულა ნანისთან და უთქვამს: "შენ უნდა იმღეროო!" მიუხედავად ამისა, დროთა განმავლობაში ნანი დაიღალა ეჭვიანობის სცენებით და მათი ქორწინება დასრულდა. ნანის თავისუფლებით ტკბობა არ დასცალდა... დაშორებიდან მალევე მერაბი დააკავეს... აღმოჩნდა, რომ მას რაღაც საქმე წამოუწყია და საეჭვო დოკუმენტებზე ჰქონდა ხელი მოწერილი, რის გამოც 8 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიესაჯა. ის სასჯელის მოსახდელად ესტონეთში გაუშვეს. ნანი ძალიან განიცდიდა მეუღლის დაკავებას, მით უფრო, რომ იცოდა მას ესტონეთში მარტო ძალიან გაუჭირდებოდა... მეუღლის დაკავებით შეწუხებული ნანი პირდაპირ ედუარდ შევარდნაძესთან წავიდა, რომელსაც მერაბის საქართველოს ციხეში გადმოყვანა სთხოვა. თხოვნა საქართველოს იმჟამინდელმა პირველმა პირმა შეუსრულა. გათავისუფლებულმა მერაბმა ნანის ძველი საქციელის გამო პატიება სთხოვა და ცდილობდა ურთიერთობა გამოესწორებინა. "დიდების საფასური" ციხიდან გამოსული მერაბი უფრო მშვიდი და გაწონასწორებული ჩანდა. ნანის თავიდან შეუყვარდა მეუღლე. მათ ისევ ერთად გადაწყვიტეს ცხოვრება. მერაბი ნანის დაჰყვებოდა გასტროლებზე. ერთი შეხედვით ყველაფერი იდეალურად იყო, თუმცა ოჯახში პრობლემამ იჩინა თავი. მერაბი სამსახურს ვერ შოულობდა, განიცდიდა, დარდის ალკოჰოლით მოკვლას ცდილობდა... და ისევ დაიწყო ეჭვიანობა. ნანი ამჯერად საბოლოოდ დაშორდა მერაბს. ყველასთვის საყვარელ მომღერალს მეუღლისგან მხოლოდ პატივისცემა და ურთიერთგაგება სურდა, თუმცა მას ოჯახში ეს ყველაფერი აკლდა. ნანის არაერთი მამაკაცი ეტრფოდა, თუმცა მისი ცხოვრების მთავარ სიყვარულად სიმღერა იქცა... ნანიმ იცოდა, რაც იყო სიყვარული, მაგრამ პირად ბედნიერებაზე უარის თქმა მოუხდა... მიუხედავად ამისა, მშვენიერი ქალბატონი არაფერს ნანობს, ამბობს რომ ბედნიერია, ჰყავს საოცარი ოჯახი - შვილი ეკა მამალაძე, შვილიშვილები და შვილთაშვილები კვირის პალიტრა -

🍓 თავისი დაბადების რეალური ისტორია თავად ნიკოლსონმა საკმაოდ გვიან შეიტყო. ჯეკმა იცოდა, რომ მას დედა და უფროსი და ზრდიდნენ. მხოლოდ მრავალი წლის შემდეგ შეიტყო, რომ სინამდვილეში „და“ – მისი ბიოლოგიური დედა იყო, „დედა“ შესაბამისად – ბებია. საქმე ისაა, რომ ჯეკის დედა ძალიან ახალგაზრდა დაფეხმძიმდა და ქმრის გარეშე მოუწია შვილის გაჩენა. სიმართლის დადგენაში ჯეკს 1974 წელს ჟურნალ „თაიმის” ჟურნალისტები დაეხმარნენ. 🍓 ჯეკ ნიკოლსონის წინაპრები ჰოლანდიელები, ირლანდიელები და იტალიელები იყვნენ. 🍓სკოლის დამამთავრებელ ბანკეტზე ჯეკ ნიკოლსონი თანაკლასელებმა „კლასის კლოუნად“ დაასახელეს. 🍓 ჯეკი პირადად იცნობს კუბელ რევოლუციონერ ფიდელ კასტროს, რომელსაც თანამედროვე მსოფლიოს გენიოსად მიიჩნევს. 🍓როგორც ჩანს, ჯეკ ნიკოლსონის მექალთანეობა წარსულს ჩაბარდა, რადგან, ერთ-ერთ ბოლო ინტერვიუში მსახიობმა აღიარა, რომ ვიაგრას მოიხმარს და უჭირს მთელი ღამის ერთ ქალთან გატარებაც კი, მაშინ როცა ახალგაზრდობაში ერთ ღამეში რამდენიმე სექსუალურ პარტნიორს იცვლიდა. 🍓ნიკოლსონი მეოცე საუკუნის ფერწერის დიდი მოყვარულია და საკუთარ არტ-კოლექციას ფლობს, მათ შორის განსაკუთრებული ადგილი უჭირავს პაბლო პიკასოს რამდენიმე ტილოს. 🍓ჯეკ ნიკოლსონი მარლონ ბრანდოს ახლო მეგობარი იყო. მისი ამჟამინდელი სამეგობრო წრიდან შონ პენის აღნიშვნა შეიძლება. 🍓ჯეკ ნიკოლსონს მეექვსე ადგილი უჭირავს მსოფლიოს ყველა დროის 100 საუკეთესო კინოვარსკვლავს შორის. სია ბრიტანულმა ჟურნალმა „ემფაირმა” შეადგინა. 🍓ჯეკ ნიკოლსონს ხუთი შვილი ჰყავს: ჯენიფერ ნიკოლსონი (1963) – ყოფილი მეუღლის, სანდრა ნაითისგან; კალებ გოდარდი (1970) – სიუზენ ანსპაჩისგან; ჰანი ჰოლმანი (1981) – ვინი ჰოლმანისგან, ლორეინ ნიკოლსონი (1990) და რეიმონდ ნიკოლსონი (1992) რებეკა ბრუსარდისგან. 🍓ჯეკ ნიკოლსონს არ უყვარს ინტერვიუების მიცემა და მხოლოდ პრესკონფერენციებით შემოიფარგლება. მისი უკანასკნელი ტელეინტერვიუ 1971 წლით თარიღდება. 🍓ჯეკ ნიკოლსონი ხუთ სხვადასხვა ათწლეულში იყო ნომინირებული „ოსკარზე”, რაც, ლეგენდარულ მიღწევად ითვლება (1960-იან, 1970-იან, 1980-იან, 1990-იან და 2000-იან წლებში). მსგავსი მიღწევა აქვს ბრიტანელ მსახიობს, მაიკლ კეინს. 🍓2004 წელს ჯეკ ნიკოლსონი სკოლის დამთავრების 50-ე წლისადმი მიძღვნილ ბანკეტზე მივიდა, რითაც შოკში ჩაყარა თავისი თანაკლასელები. 🍓 თავის საყვარელ ფილმებად ჯეკ ნიკოლსონი მიიჩნევს ფილმებს: „ვიღაცამ გუგულის ბუდეს გადაუფრინა” და „ბეტმენი”. 🍓 ჯეკ ტორენსის როლის შესრულებისთვის სტენლი კუბრიკის გახმაურებულ ფილმში – „ნათება,” ჯეკ ნიკოლსონი 82-ე ადგილზე გავიდა ჟურნალ „პრემიერის” მიერ შედგენილ „საუკეთესო კინოპერსონაჟების ასეულში”. 🍓 ჯეკ ნიკოლსონს უნდა შეესრულებინა მთავარი როლები გახმაურებულ ფილმებში „ეგზორცისტი” და „კრავთა დუმილი”, თუმცა, გადატვირთული გადასაღები გრაფიკის გამო, მას უარის თქმა მოუწია. 🍓 ჯეკ ნიკოლსონი ბობ დილანისა და ლუი არმსტრონგის შემოქმედების დიდი თაყვანისმცემელია. 🍓ჯეკ ნიკოლსონი ახლომხედველია და მის საფირმო მზის სათვალეებში სპეციალური ოპტიკური ლინზებია ჩადგმული. 🍓 ჯეკ ნიკოლსონი ყველაზე დაბალია იმ მსახიობებს შორის, რომლებმაც „ჯოკერი” განასახიერეს: ნიკოლსონის სიმაღლე 177 სანტიმეტრია, ცეზარ რომეროსი – 188 სანტიმეტრი, ხოლო ჰიტ ლეჯერის სიმაღლე 185 იყო. 🍓 ჯეკ ნიკოლსონს არ აქვს მობილური ტელეფონი. 🍓არასრულწლოვნის გაუპატიურება – ბრალდება, რომლის გამოც რომან პოლანსკი გაურბის ამერიკულ მართლმსაჯულებას, გამოძიების ვერსიით, ჯეკ ნიკოლსონის სახლში მოხდა წვეულების დროს (პოლანსკი ნიკოლსონის ახლო მეგობარია). 🍓 ჯეკ ნიკოლსონის თქმით, თავისი ცხოვრების განმავლობაში, მას 3 ათას ქალთან ჰქონდა სექსუალური კავშირი. 🍓 ჯეკ ნიკოლსონის თქმით, მიუხედავად იმისა, რომ კათოლიკურ ოჯახში იზრდებოდა, მას ღმერთის არ სჯერა. 🍓 ის “ყველაზე ცუდი მსახიობის” ნომინაციაზე იყო წარდგენილი… თანაც – ერთდროულად ორჯერ . ნიკოლსონის ყველა როლს როდი მოჰყოლია აღფრთოვანება. “ოქროს ჟოლოს” დაჯილდოებაზე ის ერთ წელიწადში ორჯერ იყო ნომინირებული, როგორც ყველაზე ცუდი მსახიობი მამაკაცი (ფილმებისთვის: Man Trouble (1992) და ჰოფა (1992)#ჯეკნიკოლსონი #ნიკოლსონი #ფაქტები #jack nicholson #nicholson #hollywood #oscars #facts #opinion #photo

ქართველების და აფხაზების დაპირისპირება, ჯერ კიდევ VI საუკუნის დამდეგიდან დაიწყო, მაშინ, როცა აფხაზები იგივე აბაზგები, რომლებიც აფშილების ჩრდილოეთით ცხოვრობდნენ განუდგნენ ეგრისის მეფეს და თავი ბიზანტიის ქვეშევრდომად გამოაცხადეს და ბიჭვინთასა და ცხუმში ბიზანტიელი მეციხოვნეები ჩადგნენ. აბაზგების საქციელით უკმაყოფილო აფშილეთის მმართველმა იარანელები შემოიყვანა თავის ტერიტორიაზე, თუმცა, აბაზგთა მმართველიც არ ყოფილა გულხელდაკრეფილი და აფშილეთში ბიზანტიელთა რაზმი გაგზავნა. რის შემდეგაც, აფშილები უბრძოლველად დანებდნენ და ისინი ლაზთა მეფეს დაემორჩილნენ. ამრიგად, აფხაზებმა ტომებმა შექმნეს სახელმწიფო, რომელსაც აფხაზეთი ეწოდა. მისი ტერიტორია გადაჭიმული იყო ნიკოფსიიდან დაახლოებით ჭოროხამდე, აღმოსავლეთით კი, ლიხის ქედამდე. აფხაზეთის სამეფოს მოსახლეობის უმრავლესობა ქართველები (ქართები, მეგრელები, სვანები) იყვნენ. მნიშვნელოვან წილს წარმოადგენდნენ აფხაზები და კავკასიის სხვა ხალხები. სახელმწიფო და მოსახლეობის დიდი ნაწილის სალაპარაკო ენა ქართული იყო. სამეფოს დედაქალაქი გახდა ქუთაისი - დასავლეთ საქართველოს ცენტრი. 978 წელს ადგილობრივმა აფხაზურმა დინასტიამ არსებობა შეწყვიტა და აფხაზეთის სამეფო ტახტზე აიყვანეს ბაგრატ III ბაგრატიონი, რომელიც დედის მხრიდან აფხაზთა მეფის შთამომავალი იყო. ეს არ იყო დინასტიის უბრალო შეცვლა, ტახტზე ავიდა მეფე, რომელსაც ლეგიტიმური უფლება ჰქონდა მთელ ქართლზე. აფხაზეთის მეფეები კი ამ ტახტზე “არაკანონიერ” მემკვიდრეებად ითვლებოდნენ. ასე რომ, თუ ისტორიულ წყაროებს მივყვებით, დამოუკიდებელი აფხაზები ჯერ ტომებს წარმოადგენდნენ, რომლებიც თვითონ წყვეტდნენ, ვისთან ჰქონოდათ კავშირი და ვისი ქვეშევრდომები ყოფილიყვნენ, ხოლო შემდეგ სახელმწიფოს ჩამოყალიბებაც შესძლეს. აფხაზთა სამეფო ტახტზე ბაგრატოვანთა გვარის გამეფება, სწორედ რომ გვაფიქრობინებს იმას, რომ ქართლის დინასტიას სურდა აფხაზეთის დამორჩილება და გაამეფეს კიდეც თავიანთი გვარის მეფე. თუმცა, ის, რომ ბაგრატ III-ს დედა აფხაზი ჰყავდა ცხადყოფს იმ ფაქტს, რომ ქართვლელები მაინც სიფრთხილით მოეპყრნენ ახლად შექმნილ, ჯერ კიდევ ჩამოუყალიბებენ სამეფოს და ამიტომაც მუსირებდა სიტყვა „აფხაზი დედა“... XVI საუკუნეში კვლავ განახლდა ქართველთა და აფხაზა დაპირისპირება, ოღონდ ამჯერად აფხაზური გვარები არ დომინირებს განხეთქილების გამომწვევთა სიაში. თუ გავითვალისწინებთ იმ ფაქტს, რომ ბუნტის წარმომშობნი ფეოდალი შერვაშიძეები იყვნენ და მათი გვარიდან გამომდინარე, ისინი ქართული წარმომავლობის დიდებულები გახლდნენ, რომლებიც დასახლდნენ აფხაზეთის ტერიტორიაზე და გავლენებიც მოიპოვეს, სავარაუდოდ და ფაქტებიდან გამომდინარე, გვაქვს საქმე იმასთან, რომ დაპირისპირება ქართველების დაწყებული იყო. ფეოდალმა შერვაშიძეებმა შესძლეს შეექმნათ აფხაზეთის დამოუკიდებელი სამთავრო და ამავე დროს ცდილობდნენ გაეფართოებინათ მისი საზღვრები. მათი მცდელობის შედეგად, XVII საუკუნის მიწურულს აფხაზეთის საზღვარი მდინარე ენგურამდე გადასწიეს. ამ ხანიდან მოყოლებული აფხაზეთის სამეფო მუდამ დამოუკიდებლობისაკენ მიისწრავოდა. თუმცა, მისი არსებობა ყოველთვის წარმოადგენდა პოლიტიკურ პრობლემას. სწორედ ამიტომ აფხაზეთის სეპარატისტული ხელისუფლება მუდამ იდგა ქვეყნის სადარაჯოზე და შეიძლება ითქვას, რომ აფხაზეთის ტერიტორია „ნაღმს“ წარმოადგენდა, რომლის დასაკუთრებასაც საქართველოსთან ერთად რუსეთი და თურქეთი ცდილობდა. ოქტომბრის რევოლუციის შემდეგ, ბოლშევიკური ხელისუფლება ყველგან თავის კვალს ტოვებდა და ვინაიდან საქართველო დიდი რუსეთის ქვეშევრდომობის ქვეშ მოექცა, ამიტომ აფხაზთა სახელმწიფო საქართველოს მიეკუთვნა. თუმცა, რუსეთმა „დამოუკიდებლობის“ შანსი დაუტოვა აფხაზებს და მისი ტერიტორია ავტონომიურ რესპუბლიკად გამოაცხადა. ამით რუსეთმა შექმნა საქართველოსთან მანიპულირების ბერკეტი. 1989 წელს დაწყებული ეროვნული მოძრაობის მთავარმა ლიდერმა ვერ გაითვალისწინა ის ნაღმი, რაც რუსეთმა ჩადო აფხაზეთში და სწორედ ამ გაუთვალისწინებლობას ემსხვერპლა საქართველოს რუკის დასავლეთის ნაწილის საკმაოდ დიდი და ნოყიერი ტერიტორია. როგორც კი საქართველომ დამოუკიდებლობის აქტის შექმნა შეძლო და ზარ-ზეიმით აღნიშნავდა ამ ფაქტს საქართველოს ეროვნული საბჭო, აფხაზეთში რუსეთმა ნაღმი აამოქმედა და მისი მოქმედების და განკარგვის უფლება ვლადისლავ არძინბას გადასცა. არძინბამ თავის მხრივაც შეკრიბა აფხაზთა ეროვნული საბჭო და საქართველოს დაუმორჩილებლობა გამოუცხადა. მითუმეტეს, რომ საქართველოში სამოქალაქო ომი მძვინვარებდა და ეს რუსეთის და აფხაზების განზრახვას ხელს უწყობდა. ამავე დროს, აფხაზების მომხრეები გახდნენ ჩეჩნები და სომხები. საქართველოს პირველი პრეზიდენტის ზვიად გამსახურდიას მცირეხნიანი მმართველობის დამხობის შემდეგ, სამოქალაქო ომით დაუძლურებულმა ქართველობამ მაინც მიიღო მონაწილეობა აფხაზებთან ბრძოლაში, მაგრამ ჯარისკაცების ძირითად ნაწილს მოხალისეები წარმოადგენდნენ. 300 000 ქართველი გამოყარეს აფხაზებმა თავიანთი ტერიტორიიდან და უგზო-უკვლოდ გაუყენეს გზას... ხოლო აფხაზეთის ტერიტორიაზე დაიღუპა ათი ათასობით ქართველი... მიუხედავად იმისა, რომ აფხაზეთის კონფლიქტის დაწყების დღიდან საქართველოს ხელისუფლების სათავეში მოსვლა მეორე პრეზიდენტმა ედუარდ შევარდნაძემ მოასწრო და მიუხედავად იმისა, რომ ნომერ მეორე პრეზიდენტი სწორედ რუსეთის მიერ იყო შემოგზავნილი საქართველოში და ასევე მიუხედავად იმისა, რომ შევარდნაძეს უდიდესი პოლიტიკური კავშირები ჰქონდა მთელი მსოფლიოს პოლიტიკურ სპექტრთან და მას შეეძლო შეენარჩუნებია აფხაზეთი, საქართველომ ის მაინც დაკარგა და დაკარგა სწორედ ორი პრეზიდენტის გამო... პირველმა, როგორც ზემოთ ავღნიშნეთ, ვერ გაითვალისწინა მოსალოდნელი საფრთხე, ხოლო მეორემ უბრალოდ, ხელიდან-ხელში გადასცა იგი ოკუპანტ დამპყრობელს... დაუწერელი კანონია ის, რომ ერთ დღეს ყველა მმართველის მმართველობა მთავრდება და ორი პრეზიდენტის შემდეგ საქართველოს უკვე მეოთხე ხელმძღვანელი ჰყავს. შესაბამისად, ჰყავს მეოთხე ხელისუფლება. მესამე და მეოთხე ხელისუფალნი, სათავეში მოსვლამდე, საარჩევნო დაპირებების დავთარში, აფხაზეთის უეჭველ დაბრუნებას სთავაზობდა საქართველოს მოსახლეობას. ამ დაპირებების საფუძველზე შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ აფხაზეთიდან დევნილი 300 000 ქართველი და მათი წლობის განმავლობაში გამრავლებული შთამომავლები არჩევნებზე ხმას ლიდერ პარტიას აძლევენ, რომელსაც უკვე უჩანს არამარტო ლიდერის პოზიცია, არამედ, დიდი ფული საარჩევნო ასპარეზზე... რა ხდება ოთხი ხელისუფლების გამოცვლის შემდეგ?! დაიწყო თუ არა თუნდაც მოლაპარაკებები დაპირისპირებულ მხარესთან?! არ მოიპოვება არც ღია ფაქტი და არც დოკუმენტაცია იმის შესახებ, რომ საქმე თუნდაც მოლაპარაკებებამდე მისულიყო... ამასობაში კი აფხაზეთი ჩაიკეტა, არა მხოლოდ ტერიტორიულ ერთეულად, არამედ, ორ მხარეს შორის საზოგადოების კომუნიკაციის გათიშვა მოხდა. ქართველ ჟურნალისტებს არ აქვთ ოკუპირებულ ტერიტორიაზე გადასვლის უფლება, აი, აფხაზ ჟურნალისტებს კი სურვილიც არ გააჩნიათ საქართველოს ტერიტორიაზე გადმოსვლის და კოლეგებთან კომუნიკაციის. რატომ? შიში, რომელიც რუსულმა ჩექმამ ჩანერგა აფხაზეთის მოსახლეობაში, ჯერ კიდევ XX საუკუნის დასაწყისში, ისევ მძვინვარებს... ვინ უნდა მოაგვაროს, ან ვინ უნდა გადადგას პირველი ნაბიჯი შერიგებისაკენ?! ფაქტია, რომ ხელისუფლება არ იწუხებს თავს, ან ვერ გამონახა ვერანაირი ბერკეტი და დიპლომატიური საშუალება მთელი მსოფლიოს მასშტაბებით, რომ დაუპირისპირდეს რუსეთს და მოლაპარაკებისკენ მოუწოდოს აფხაზეთის ხელისუფლებას. ჟურნალისტებისათვის ეს შეუძლებელია და ესეც საქართველოს ხელისუფლების უუნარობის გამო. მაშ, ვინ უნდა იყოს ინიციატორი?! არა კბილი -კბილის წილ, არამედ, მეორე ლოყის მიშვერის და გიყვარდეს მტერი შენის პრინციპით... ერთადერთი და მშვიდობიანი გადაწყვეტილება, მხოლოდ ხალხის საკუთრებაა. თუ ქართველები და აფხაზები შეძლებენ ერთმანეთის ხოცვა-ჟლეტვის პატიებას, მაშინ არსებობს იმის ყველაზე დიდი შესაძლებლობა, რომ აფხაზეთი საქართველოს ტერიტორიულ რუკაზე ისევ მის შემადგენლობაში აღმოჩნდება, ოღონდ იმის გათვალისწინებით, რომ იგი ავტონომიის სტატუსს არ დაკარგავს, რომელიც მას დამოუკიდებლობის სტატუსს შეუნარჩუნებს, რაც საშუალებას არ მისცემს სეპარატიზმის კვლავ გაღვივებას და ორივე მხარის ხელისუფლება შეძლებს ხალხის მიერ მონაპოვარის შენარჩუნებას. წყარო: რადიო თავისუფლება ავტორი: თამუნა თაბუკაშვილი #აფხაზეთი #აბაზგები #აფშილები #ტერიტორიები #sokhumidaily

საქართველოს პრეზიდენტი ესპანეთს მეფეს, ფელიპე VI -ს ესაუბრა მხარეებმა სატელეფონო საუბრისას საქართველოსა და ესპანეთში კორონავირუსის გამო შექმნილი ვითარება და ხელისუფლებების მიერ გატარებული ღონისძიებები განიხილეს. უსაფრთხო ტურიზმის განვითარების კუთხით საუბარი შეეხო იმ საერთაშორისო, სანიტარული ნორმების დაცვის მნიშვნელობას, რომელსაც შესაბამისი საერთაშორისო ორგანიზაციები გასცემენ. მხარეებმა კორონავირუსით გამოწვეული მსოფლიო კრიზისის ფონზე სოლიდარობის მნიშვნელობასა და მის აუცილებლობაზე ისაუბრეს. საქართველოს პრეზიდენტმა ქვეყნის ევროინტეგრაციის პროცესის განხილვისას აღნიშნა, რომ საქართველოს მზადაა კონკრეტული ნაბიჯები გადადგას ქვეყნის ევროინტეგრაციისა და ევროკავშირთან დაახლოების გზაზე. მან განაცხადა, რომ აღნიშნული კრიზისი საქართველოსთვის არის ევროკავშირთან ურთიერთობების გაღრმავების ახალი შესაძლებლობა. საუბარი შეეხო ასევე, საქართველოს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე შექმნილ ვითარებას. საქართველოს პრეზიდენტმა ესპანეთის მეფეს ოკუპირებულ რეგიონებში არსებულ მძიმე ჰუმანიტარული მდგომარეობის შესახებ მიაწოდა ინფორმაცია. ფელიპე VI -მ კიდევ ერთხელ დააფიქსირა ესპანეთის მხარდაჭერა საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობისა და სუვერენიტეტის მიმართ. პრეზიდენტმა ესპანეთის მეფე კრიზისის დასრულების შემდეგ საქართველოში ვიზიტით მოიწვია, როგორც ესპანეთის მეფემ განაცხადა, მნიშვნელოვანია ორ ქვეყანას შორის კიდევ მეტად გაღრმავდეს ურთიერთობები, რასაც მაღალი რანგის ვიზიტების განხორციელება უთუოდ შეუწყობს ხელს. #news Spain Georgia #სალომეზურაბიშვილი #tbilisidaily #dailynews

ადამიანები უხსოვარი დროიდან ხატავდნენ ტექნიკისა და განათლების გარეშე, თუმცა სიტყვათშეთანხმება "თვითნასწავლი მხატვარი" შედარებით ახალია. იმისთვის, რომ ტრადიციული ხერხების ნაცვლად რაიმე ახალი შექმნა, საჭიროა, ჯერ ტრადიციული ხერხები არსებობდეს, რაშიც უპირველესად აკადემიები და სამხატვრო სკოლები იგულისხმება. ამ დაწესებულებების ისტორია 1635 წელს საფრანგეთში იწყება. სწორედ ამ დროიდან გახდა მხატვრობა ინსტიტუციონალიზებული, თუმცა ყოველთვის არსებობდნენ მხატვრები, რომლებიც ფორმალური განათლების გარეშე ქმნიდნენ შედევრებს. 1. ანრი რუსო ფოტო: Wikimedia Commons ფოტო: Wikimedia Commons ფრანგი მხატვარი ანრი რუსო, რომელიც საკუთარი შემოქმედების გამო ხშირად დაცინვის ობიექტიც გამხდარა, მოგვიანებით თვითნასწავლ გენიოსადაც კი აღიარეს. მიუხედავად იმისა, რომ რუსოს საფრანგეთი არასდროს დაუტოვებია, მისი ინსპირაციის მთავარი წყარო ჯუნგლები იყო. რუსოს ნახატებით განსაკუთრებულად პაბლო პიკასო იყო გატაცებული. 2. ვინსენტ ვან გოგი ფოტო: National Gallery of Victoria ყველა დროის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი მხატვარი ვან გოგი თითქმის ბოლომდე თვითნასწავლი იყო. თავისებური ხასიათის გამო, მას კლასში ჯდომა არასდროს ხიბლავდა და განათლებასაც სახლში იღებდა. მან სულ რაღაც ორი წელი ისწავლა სკოლა-ინტერნატში და 16 წლის ასაკში მუშაობა დაიწყო. 1880 წელს ვან გოგი ცოტა ხნით სწავლობდა ბრიუსელის სამხატვრო აკადემიაში, სანამ ამასაც არ მიანება თავი. ვან გოგი გატაცებით სწავლობდა იაპონურ ხელოვნებასა და მისივე თანამედროვე კოლეგების ნამუშევრებს, მაგრამ მისი ხელწერა სრულიად უნიკალურია. 3. ფრიდა კალო ფოტო: Philadelphia Museum of Art ფოტო: Charles A. Hartman Fine Art ფრიდა კალოს ნიჭი თავდაპირველად მამამისმა შენიშნა და გადაწყვიტა, შვილისთვის ფოტოგრაფია ესწავლებინა. მანვე დაიქირავა საკუთარი მეგობარი, ილუსტრატორი, რომელიც გოგონას პირველი მხატვრული ნაბიჯების გადადგმაში უნდა დახმარებოდა. მოწაფეს ყველაფერი მოსალოდნელზე მარტივად გამოსდიოდა, თუმცა მხატვრობაზე მეტად, მედიცინა აინტერესებდა. ფრიდას ოცნებებზე უარის თქმა მოუწია, როცა 18 წლის ასაკში საშინელ ავარიაში მოყვა, რომელმაც მთელი მისი ცხოვრება შეცვალა. ფრიდას სტილი მრავალი სხვადასხვა ელემენტის შერწყმითაა მიღებული (მექსიკური ნამუშევრები, კათოლიკური მხატვრობა, მოდა), თუმცა ანატომიით მისი გატაცება არსად გამქრალა და ეს ნახატებშიც კარგად ჩანს. 4. ბილ ტრეილორი ფოტო: Horace Perry ბილ ტრეილორის ნიჭი სამყარომ 1939 წელს აღმოაჩინა, როცა ის 85 წლის იყო და მხოლოდ 10 წელიღა ჰქონდა დარჩენილი. ის 1854 წელს მონობაში დაიბადა და ალაბამას ერთ-ერთ პლანტაციაში ცხოვრობდა. მიუხედავად იმისა, რომ სამოქალაქო ომის შემდეგ ბილმა თავისუფლება მოიპოვა, ის წლების განმავლობაში აგრძელებდა ჩვეულ საქმიანობას და 1935 წელს სხვა ფერმაში მხოლოდ იმიტომ გადაინაცვლა, რომ მისი "თეთრი ნაცნობები" დაიხოცნენ, შვილები კი აქეთ-იქით დაიფანტნენ. ტრეილორმა თავი ქუჩაში ამოყო და 1930-იან წლებში დამკრძალავი ბიუროს ტერიტორიაზე ეძინა. იმისთვის, რომ ცოტაოდენი ფული ეშოვა, მან იმ მასალებით დაიწყო ხატვა, რაზეც ხელი მიუწვდებოდა. 1938 წელს მის ნამუშევრებს ახალგაზრდა მხატვარი ჩარლზ შენონი წააწყდა. სწორედ მან უყიდა ბილს საღებავები და მოუწოდა, მეტი ეხატა. ამის შემდეგ კი ტრეილორი ნახატს ნახატზე ქმნიდა. ბილ ტრეილორი პირველი იყო, ვინც ხელოვნებაში აფროამერიკელი მხატვრებისთვის სივრცე გააჩინა და ამის გამო დღემდე არ კარგავს აქტუალურობას. 5. ბებია მოზესი ანა მერი რობერტსონი, იგივე ბებია მოზესი 78 წლის იყო, როცა მისი ხელოვნების შესახებ ყველამ შეიტყო. ჩვეულებრივი დიასახლისი მთელი ცხოვრების განმავლობაში იყო გატაცებული ხელსაქმით, თუმცა ფუნჯებით ხატვაზე ართრიტის გამო გადაერთო. 1939 წელს ნაივურ სტილში შესრულებული ნამუშევრები "თანამედროვე უცნობი ამერიკელი მხატვრების" გამოფენაზე მოხვდა, ერთი წლის შემდეგ კი მას ინდივიდუალური გამოფენა მოუწყვეს. ბებია მოზესმა 1500-ზე მეტი ნამუშევარი დაგვიტოვა და თითოეული მათგანი იდილიურ ცხოვრებას გადმოგვცემს. 6. ჰენრი დარჯერი ჰენრი დარჯერიც ამერიკელი მხატვარია, რომელსაც ხატვა არასდროს უსწავლია, თუმცა ამას ხელი სულაც არ შეუშლია მისთვის, რომ საკუთარი წიგნებისათვის შთამბეჭდავი ილუსტრაციები შეექმნა. ის სიცოცხლის ბოლომდე ჩიკაგოს საავადმყოფოს დამლაგებელი იყო. 7. ტორნტონ დიალი ტორნტონ დიალი 1928 წელს, მონობით გაღარიბებულ ოჯახში დაიბადა. მას 13 წლამდე სკოლაში არ უვლია და ძალიან რცხვენოდა, რომ მეორე კლასში დასვეს. დიალი ხშირად აცდენდა სკოლას, რომ ემუშავა და ზრდასრულ ასაკშიც გულმოდგინედ შრომობდა მანქანების მწარმოებელ ქარხანაში. 1981 წელს მან გადაწყვიტა, ჰობის სახით ეხატა ხოლმე. დიალის ნახევრადაბსტრაქტული ნახატები სიღარიბეზე, რასიზმზე და სექსიზმზე მოგვითხრობს. ხატვა მისთვის საკუთარ თავში ძალის აღმოსაჩენ ინსტრუმენტად იქცა. "ჩემი შემოქმედება არის მტკიცებულება იმისა, რომ მე თავისუფალი ვარ", - თქვა ამერიკელმა მხატვარმა ერთ-ერთ ინტერვიუში.#ხელოვნება #7მხატვარირომელსაცხატვაარასდროსუსწავლია #ხელოვანი #ხატვა #ნახატები Tbilisi

19 წლის გიორგი შაქარაშვილის ბიძამ ადვოკატი მირიან ნიკოლაძე „მთავარი არხს“ და მის დამფუძნებელ ნიკა გვარამიას ტრაგედიის პოლიტიკური მიზნებისთვის გამოყენებაში სდებს ბრალს. “მიუხედავად ჩემი მძიმე ემოციური მდგომარეობისა, რასაც თან დაერთო გაუსაძლისი რეჟიმიც ჩემი გიორგის საქმიდან გამომდინარე, ვცდილობ, მშვიდად დავაკვირდე საზოგადოების გარკვეულ ნაწილს, ჟურნალისტებს, სამართალდამცავებს, მათ ქცევებს და დამოკიდებულებებს. რატომ ვაკეთებ ამას არ ვიცი, მაგრამ ფაქტია, რომ ეს ასე ხდება. საბოლოო ჯამში, დღეს საღამოს, ჩემი სამსახურიდან მორიგი ინტერვიუს ჩაწერის შემდეგ სწორედ მთავარი არხის ჟურნალისტს ვუთხარი, რომ არ მჯეროდა თუ იარსებებდა საქართველოში, თუნდაც ყველაზე ცივსისხლიანი ადამიანი, რომლისთვისაც გიორგის ტრაგედია, როგორც მინიმუმ, “სულერთი” იქნებოდა. ამთავითვე ვიტყვი, შემიძლია, საჯაროდ დავიფიცო, რომ სიბრალულის გრძნობის გარდა არანაირი განცდა არ მაქვს, ვერაფრით ვერ ვიგებ, რატომ შეიძლება ადამიანი იყოს ასეთი უბედური, არა ისეთი, როგორიც დღეს ჩვენ-გიორგის ოჯახი ვართ ტრაგედიის გამო, არამედ არსით და ბუნებით. ერთ დროს ჩემო მეგობარო და შემდგომ ჩემ მიერვე გულნატკენო ადამიანო, ორი რამ მინდა გითხრა, როგორც შვილების მამას და როგორც იურისტს: 1. მიზანი, რომ მირიან ნიკოლაძის მიმართ საკუთარი ძმის (რა მნიშვნელობა აქვს, ბიძაშვილის) ოჯახში გაჩნდებოდა უნდობლობა, არ გამოვიდა. შემიძლია, გარდაცვლილი ბავშვის მშობლების მოსაზრება გითხრა სრული ციტატით: “რატომ გვკლავს მეორედ ეს ბოროტი ადამიანი თავისი პოლიტიკური შოზოფრენიის გამო?!” 2. მსგავსი ზედაპირული კეკლუცობის, საქმეში ჩაუხედაობის და უშინაარსო ბლუყუნის შემდეგ (ნუ მიწყენს იქ მჯდომი ჩემი კოლეგა), ჩვენ, თავის დროზე, მთელ საგამოძიებო ჯგუფს ვუშვებდით სახლში, რათა სხვა სისხლის სამართლის საქმე აღარ დაეღუპა თავისი არაკვალიფიციურობით. მესმის, რომ სისხლის სამართლის საქმის სპეციფიკაში ჩაუხედავი საზოგადoება თქვენი ინფანტილური წიაღსვლების მძევალია, მაგრამ რა ვუყო. მე და ბავშვის ოჯახმა გავიგეთ, რომ ჩემზე მეტად გიყვარდა გიორგი, გავიგეთ, რომ ჩემზე მეტად ერთგული ხარ ჩვენივე საკუთარი ოჯახის, გავიგეთ, რომ სისხლის სამართლის ვირტუოზი ბრძანდები, მაგრამ ერთი რამ ვერცერთმა ვერ გავიგეთ-სლუკუნით და ცრემლების ღვარღვარით დაწყებული გადაცემა რატომ უნდა მთავრდებოდეს პოლიტიკური მოწოდებებით. ისევ გულისტკივილით და შენზე ფიქრით (მენანები გულწრფელად) დამძიმებულმა მინდა ვუთხრა საზოგადოებას რას აკეთებდა “მთავარი არხი” ეს დღეები, მაშინ როდესაც, როგორც თქვენ ბრძანეთ- მე ბავშვის სულს ვყიდდი და “კონვერტების მიტან-მოტანით თუ საპარლამენტო სიაში მოხვედრით” ვიყავი დაკავებული (თუ როგორც იყო, აღარ მახსოვს). რას აკეთებდა და ჯერ ბავშვის დაღუპვის ამბავი არც კი ვიცოდით (ანუ მეორე დღესვე), ჯერ მდინარის კალაპოტში დაკაწრულები და გამწარებულები დავეხეტებოდით, როდესაც ამ არხის ჟურნალისტების პირველი კითხვა იყო: “ბატონო მირიან, ამბობენ, რომ პოლიცია და მაშველები არაფერს აკეთებენ გიორგის გადასაჩენად. ამბობენ, რომ თქვენ ხართ უკმაყოფილო სახელმწიფო ორგანოების მოქმედებით”(ნუ მიწყენენ, მე მესმის მათიც კი). დიახ, პატივცემულო, ასე იყო. გამორთული კამერებით თავდასხმები მხოლოდ ერთი ფრაზის გამო-რამენაირად ვინმე გაგველანძღა, არც ბავშვი გაინტერესებდათ და არც ოჯახი (ეს ყველა იქ მყოფი ჭირისუფლის მოსაზრებაა, რომელზედაც ყოველდღიურად ძალადობდნენ). შემდეგში იყო თქვენს არხზე ჩემი პირდაპირი ეთერი, საიდანაც ასევე ვერაფერი გამოვიდა, სადაც ძალიან ადამიანური და კეთილშობილი წამყვანი ვეღარ უძლებდა ვიღაცეების აგრესიულ ბრძანებებეს და ორჯერ მოუწია ყურსასმენის ნერვიულად მოცილება ყურიდან. გასაგებია ჩემთვის ის ისტერიკა, რაც ბავშვის სიკვიდილის ვერ “გასკანდალება-გაპოლიტიკურებამ” გამოიწვია, მაგრამ მე უბედურებამ ვერ დამაკარგინა საკუთარი სახე და შენ დაკვეთის ვერშესრულება ნუ წაგშლის, როგორც ცარიელ ადგილს. რომის პაპზე მეტი კათოლიკობა წარმართების საქმეა, შენ თვითონაც ხომ იცი. მოკლედ, ასეა თუ ისეა, ჩემი პატარა და უცოდველი გიორგი ძალადობამ მოკლა, ზუსტად იმავე ძალადობამ (რა განსხვავებაა ფიზიკურსა და ფსიქოლოგიურს შორის?!), რომლის მსხვერპლიც ახლა მისი ოჯახია. დაგამძიმებს ასე ცხოვრება, დამიჯერე.”– წერს მირიან ნიკოლაძე,

ამ სიაში „დათვერი და მიწერე“ რჩევას ვერ ამოიკითხავთ... ერთ ჩვეულებრივ ოთხშაბათ საღამოს, რამდენიმე ჭიქა მარგარიტას შემდეგ, ღამის 2 საათზე გადაწყვიტე, მიგეწერა ფრაზა „არ მისწერო“ . ეს შთამბეჭდავად ჩანდა... ყოველ შემთხვევაში მანამდე, სანამ მეორე დილით გამოფხიზლებულმა არ ნახე, რომ ნაჭამი პიცის ნარჩენების ფოტო გაგიგზავნია, ისიც გადღაბნილი. ასე რომ, დადე ტელეფონი, ღვინის ჭიქაც და სანამ ყოფილს მისწერ, ამ სტატიას გაეცანი. 1. მიეცი შენს ყოფილ პარტნიორს სივრცე პირველივე რჩევა ძალიან რთულია შესასრულებლად, მით უმეტეს მაშინ, თუკი შენ მიგატოვა, მაგრამ დამიჯერე, ეს ძალიან მნიშვნელოვანი პუნქტია. თუკი შენ შენი ყოფილი პარტნიორის სურვილებს პატივს ვერ სცემ, მაშინ მასთან ურთიერთობის განახლებაზე ფიქრიც კი არ ღირს. ეს ნიშნავს იმას, რომ კონტაქტს მხოლოდ მას მერე აღადგენ, რაც საკუთარი თავის დადანაშაულებას შეწყვეტ დაშორებაში. მხოლოდ მაშინ მისწერე, როცა ზუსტად გეცოდინება რომ მართლა გენატრება და არა - მოწყენილობის ან დანაშაულის გრძნობის გამო. 2. არ მიიღო ეს კონკურენციად სიყვარული და პარტნიორობა ფეხბურთის თამაში არ არის - აქ არ არსებობს კონკრეტული გამარჯვებული და დამარცხებული. თუმცა ძალიან ბევრი დაშორებული წყვილი ფიქრობს, რომ აუცილებელია, დაშორებიდან მოკლე ხანში აჯობოს ყოფილს, რათა დაანახოს, თუ რა დაკარგა. ეს მხოლოდ და მხოლოდ ჩვენვე დაგვაზიანებს. 3. ნუ იჭორავებ მის შესახებ რა თქმა უნდა, დაშორება ძალიან ცუდია. თან ჩვენს საუკეთესო მეგობრებს ერთი სული აქვთ, ლანძღონ ჩვენი ყოფილი. მაგრამ მაინც - რაც არ უნდა გული გეტკინოს, თუნდაც ფიქრობდე, რომ მას არასოდეს შეურიგდები, მაინც არ გალანძღო შენი ყოფილი პარტნიორი მეგობრებთან. 4. შეცვალე შენი ცხოვრება დაშორების შემდეგ ცხადია, თავს მარტოსულად იგრძნობ, მაგრამ აუცილებელია, რომ ახალი რეჟიმი ახალ ჰობის, მეგობრებსა და გართობას მოახმარო. შეავსე შენი ცხოვრება სხვადასხვა საინტერესო აქტივობებით. შემდეგ კი დააკვირდი: თუკი ყოფილი მხოლოდ მაშინ გენატრება, როცა მარტო ხარ და მოწყენილი, მაშინ სხვა აქტივობით დაკავდი. თუკი მაშინაც გენატრება, როცა ბედნიერი და მშვიდი ხარ, ეს სხვა საქმეა, სწორედ, ამ დროს უნდა მისწერო მას. 5. შეაფასე შენი პრობლემები კი ბატონო, ყველამ ვიცით, დაშორების პირველ კვირებში როგორი ძნელია; როგორ გვენატრება ხოლმე ჩვენი ყოფილი შეყვარებული, მაგრამ აუცილებლად უნდა ჰკითხო შენს თავს: არის თუ არა დაშორების მიზეზები ნამდვილად მტკიცე? მაგალითად, თუ დაშორება გამოიწვია იმან, რომ ერთ-ერთ თქვენგანს სამსახურის გამო სხვა ქალაქში მოუწია გადაბარგება, დისტანციამ კი თქვენი სიყვარული დაასუსტა, ამის გამოსწორება შეიძლება ერთი კითხვით: „გიღირს თუ არა, მასთან ქალაქში საცხოვრებლად გადასვლა?“ 6. ნუ იფიქრებ ბევრს იმის შესახებ, თუ როგორ უვლიდი მას თუკი გადაწყვიტე, რომ შერიგება კარგი აზრია და ამავე დროს, აბსოლუტურად დარწმუნებული ხარ, რომ არავის ახალს არ ხვდება, მაშინ თქვენს შორის გულახდილი საუბრების დროა. შეიძლება ცოტათი უხერხულიც იყოს, მაგრამ მთავარი ისაა, რომ ორივს გსურთ, თქვენი ურთიერთობა უკეთეს ეტაპზე გადავიდეს. თუკი დიდი ხანია ერთად ხართ, ჯობს, რომ გულახდილი საუბარი გქონდეთ. ხოლო თუკი მხოლოდ რამდენიმე კვირაა, რაც ხვდები, მაშინ უბრალოდ სჯობს, რომ მარტივად გასეირნება შესთავაზო. 7. შეხვედრის ადგილი შეცვალე მიუხედავად იმისა, რომ ძველი და კარგად ნაცნობი ბარი შესაძლოა ნაცნობი და რომანტიკული იყოს შენთვის, ამ სიტუაციაში კარგ გადაწყვეტილებად ვერ ჩავთვლით. ამის სანაცვლოდ, სჯობს, რომ შუადღისას ლანჩზე შეხვდეთ. ლანჩი მთლად პაემნად ვერ ჩაითვლება, ის უფრო საქმიანად და მსუბუქად ჟღერს. გარდა ამისა, დღისით გონება უფრო უკეთ და კონცენტრირებულად მუშაობს, ამიტომაც ორივე თქვენ-თქვენს სათქმელს ძალდაუტანებლად გადმოსცემთ. 8. დაასრულე კარგი მოგონებით ხდება ისეც, რომ ყოფილი წყვილები არ რიგდებიან და თავთავიანთ გზაზე მიდიან. ამ შემთხვევაში, ორიენტირდი, რომ ურთიერთობიდან საუკეთესო ნაწილები დაიმახსოვრო. ბოლო საუბარი დაასრულე პოზიტიური ნოტით - მოგონებით, რომელიც ყოველთვის გაგაღიმებს და გაგახსენებს, რატომ ხვდებოდი მას. 9. თუკი შერიგდებით ეს საკითხიც კვლავ „კონკურენციამდე“ მიდის. თუკი თქვენს ურთიერთობას კიდევ ერთ შანსს აძლევ, იცოდე, რომ ეს ერთ ღამეში არ გადაწყდება. მიუხედავად იმისა, რომ ხელახალი შერიგებისთვის საჭიროა კვლავ და უფრო მეტად იბრძოლოთ პარტნიორის ნდობის მოპოვებისთვის, ახლიდან დაწყებული ურთიერთობა ამის გამო შესაძლოა საერთოდ ახალ საფეხურზე ავიდეს. ნუღარ გაიხსენებთ რამ გატკინათ გული და რის გამო ხარ მასზე ნაწყენი. წყარო: funtime.ge წყვილები ურთიერთობა tbilisidaily