1. სახელი ვინსენტი ბაბუის და მის დაბადებამდე გარდაცვალებული ძამის საპატივცემულოდ დაარქვეს 2. სანამ ვან გოგი საკუთარ ცხოვრებას საბოლოოდ დაუკავშირებდა მხატვრობას, მას არაერთი პროფესიის მორგება მოუწია. ჯერ კიდევ 16 წლის ასაკში ბიძამ მას ნახატების გამყიდველად დააწყებინა მუშაობა. გარკვეულიპერიოდის განმავლობაში ის მასწავლებლადაც მუშაობდა ინგლისში, შემდეგ კი წიგნების მაღაზიაში ჰოლანდიაში. მამის მსგავსად, ვინსენტსაც სურდა სასულიერო პირი გამოსულიყო და 1878 წელს ბორინაჟში, ბელგიაში დასახლდა, სადაც სასულიერო პირი გახდა, თუმცა, მალევე აუცრუვდა გული რელიგიური მოღვაწის კარიერაზე. რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, ვინსენტმა ხატვა პირველად 27 წლის ასაკში დაიწყო, როდესაც ბელგიაში მაღაროელთა შორის ცხოვრობდა. სწორედ იქ შექმნა მან თავისი პირველი ნამუშევრები, რომლებშიც უბრალო ადამიანებს, ხელოსნებს, გლეხებს, მეთევზეებს, მათ საქმიანობასა და ყოფას ასახავდა. 3. მისი ძმა თეო,რომელიც ასევე ნახატებით მოვაჭრე იყო,მთელი ცხოვრება ეხმარებოდა ფინანსურადაც და მორალურადაც,განსაკუთრებით კი მაშინ როცა ვან გოგმა მხატვრობას მიჰყო ხელი 4. ვან გოგმა 10 წლის მანძილზე დაახლოებით, 900 ნახატი და 1,100 ქაღალდზე შესრულებული ნამუშევარი დაგვიტოვა, რაც, უხეშად რომ თქვათ, იმას ნიშნავს, რომ ის კვირაში საშუალოდ 2 ნახატს ქმნიდა. თუმცა, რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, გადმოცემის თანახმად, მან თავის სიცოცხლეში მხოლოდ 2 ნახატის გაყიდვა შეძლო მათ შორის მისი ცნობილი ნამუშევარი "წითელი ვენახები არლში" მისი მეგობარი მხატვრის ეჟენ ბოშის დამ, 400 ფრანკად 1890 წელს შეიძინა. მხატვარმა და მისმა შედევრებმა აღიარება მხოლოდ ვინსენტის გარდაცვალების შემდეგ მოიპოვა. 5. ალბათ ყველას გსმენიათ ვან გოგის ყურის ბიბილოს მოჭრის უცნაური ისტორიის შესახებ. გადმოცემის თანახმად, მან ყურის ნაწილი თავის მეგობარ მხატვარ პოლ გოგენთან კამათის შემდეგ სამართებლით მოიჭრა, ასანთის კოლოფში შეფუთა და მეგობარ მეძავ ქალს უსახსოვრა. თუმცა, ამ ისტორიას აქვს მეორე მხარეც, გერმანელი აკადემიკოსების მიერ 2009 წელს გამოცემულ წიგნში წერია, რომ ვინსენტს ყურის ბიბილო კარგმა მოფარიკავე გოგენმა კამათის დროს ხმლით მოაჭრა და გაიქცა. ამავე წიგნის მიხედვით, ვან გოგს, რომელსაც არ სურდა მეგობრობის გაფუჭება, სიმართლე დამალა და ამით მეგობარი ციხეში ჩაჯდომას აარიდა. 6. ვან გოგმა თავის ერთ-ერთ ყველაზე ცნობილ ნახატში "ვარსკვლავიანი ღამე" , რომელიც 1987 წელს ავსტრალიელმა მეწარმემ იმ დროისათვის რეკორდულ ფასად, 53.9 მილიონ დოლადარად შეიძინა, გაუცნობიერებლად აღბეჭდა პლანეტა ვენერა. 1985 წელს ისტორიკოსმა ალბერტ ბოიმემ პლანეტარიუმის საშუალებით შეძლო აღედგინა, თუ როგორ გამოიყურებოდა ღამის ცა 1889 წლის 19 ივნიის, როდესაც ეს ნახატი შეიქმნა. მსგავსება იმდენად დიდი იყო, რომ ისტორიკოსმა დაადგინა, ვან გოგის განთიადის ვარსკვლავი სინამდვილეში პლანეტა ვენერა ყოფილა, რომლის დანახვა ყველაზე კარგად დაისის შემდეგ, ან განთიადის წინ შეიძლება. მის მოსაზრებას ასტრონომების დიდი ნაწილიც დაეთანხმა. ნახატზე ვან გოგმა ქალაქ სენ-რემი-დე-პროვანსის ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში ყოფნისას ფანჯრიდან დანახული ხედი ასახა, რომელზეც ის საკუთარ ძმას წერილში წერს : "ამ დილას ჩემი ფანჯრიდან დავინახე სამყარო, მზის ამოსვლამდე დიდი ხნით ადრე. ცაზე გამოსახული იყო ცისკრის ვარსკვლავი, რომელიც ძალიან დიდად მოჩანდა". 7. ვან გოგი ეპილეფსიით იყო დაავადებული. ეს არის ქრონიკულ-ნეიროლოგიური მდგომარეობა, რომელსაც პერიოდული კრუნჩხვები და შემოტევები ახასიათებს. მას ასევე დაუდგინდა ჰიპერგრაფია, აკვიატებული მიდრეკილება ინტენსიური წერისადმი, რაც ვინსენტის შემთხვევაში დაუოკებელი და ხშირი ხატვის სურვლით გამოვლინდა. 8. როგორც ყველა შემოქმედს, ვან გოგსაც ჰყავდა საყვარელი მხატვარი, რომლის ნამუშევრებითაც ის საზრდოობდა. იგი ჟან ფრანსუა მილეს გლეხური ფერწერის დიდი თაყვანისმცემელი იყო, რაც ვინსენტის ნახატებშიც ჩანს, თუმცა, 1886 წელს პარიზში დასახლების შემდეგ, მის ნამუშევრებზე დიდი გავლენა იქონია იმპრესიონისტებისა და ნეოიმპრესიონისტების ნახატებმა, რის შემდეგაც მის შემოქმედებაში შედარებით მსუბუქი და ნათელი ფერები გაჩნდა. 9. ვან გოგის სიკვდილი დიდხანს იყო ბურუსით მოცული. ყველაზე გავრცელებული ვერსიის თანახმად, ხელოვანმა სიცოცხლე პურის ყანაში ხატვისას თვითმკვლელობით დაასრულა. თუმცა, მოგვიანებით მხატვრის სიკვდილის შესახებ ალტერნატიული თეორიებიც გაჩნდა. ერთ-ერთ ვერსიაზე დაყრდნობით, 1890 წელს ის ორმა ბიჭუნამ შემთხვევით, იარაღით დაჭრა. დაშავებული მხატვარი სახლამდე მისულა და იქ 2 დღის შემდეგ გარდაცვლილა. ვან გოგის ბიოგრაფების აზრით, მან ხელი დააფარა ბიჭუნას, რომელსაც იარაღი შემთხვევით გაუვარდა, როდესაც თავის ძმას იარაღის სროლას ასწავლიდა. მოსაზრებას ის ფაქტიც ადასტურებს, რომ იარაღი, რომლითაც ვან გოგმა თავი მოიკლა, შემთხვევის ადგილზე ვერ იპოვეს. ეს იყო მხატვრის კიდევ ერთი კეთილშობილური საქციელი, როდესაც მან დამნაშავე არ ამიხლა და თვითონ დაიბრალა მომხდარი. მისი ძმის თეოს, გადმოცემით, დიდი გენიოსის უკანასკნელი სიტყვები სიკვდილის სარეცელზე იყო: "მწუხარება უსასრულობამდე გაგრძელდება."#vincentvangogh #goodplaces #politics #news #opinion #events #art #photo #sport #funny #crypto #business #design #food #religion #gaming

ნიკოლოზ ბარათაშვილი სულით ობოლი და ამავე დროს, როგორც იხსენებენ: მოქეიფე, სკანდალისტი, აზარტული ბიჭი, მღეროდა კარგად და რაც ყველაზე საოცარია, ბავშვობიდან კოჭლი თავდავიწყებით ცეკვავდა, ალბათ ასე ცდილობდა გადაელახა „ბედის სამზღვარი.“ იგი ახლობელ ნათესავთა ოჯახებს სტუმრობდა ერთადერთი სურვილით, მოესმინათ მისი ლექსები. არ უსმენდნენ... საკუთარი ბიძაც პოეტი გრიგოლ ორბელიანი დისწულში ვერ ხედავდა პოეტს და ლექსებს შეუფასებლად და უპასუხოდ ტოვებდა. ერთგვარი ხერხი იხმარა შემდეგ, ალბათ გამოუვალობის გამოსავალი, საზოგადოებისთვის უცნობებია მერანი ილიკო ორბელიანს მივუძღვენიო, მისი მონოლოგიაო და ამ გზით, ილია ორბელიანის ხათრით მოუსმინეს - „საყვარელო ძია გრიგოლ, ილია ტყვედ არის შამილთან, არ ვიცი ეს ლექსი როგორ მოგეწონება, აქ კი ბევრი ცრემლი, ტყუილი და მართალი დაინთხა ამის წაკითხვაზე, რასაკვირველია, იმიტომ რომ ამას ამბობს ილია ტყვეობაში და არა მე.“ ტატო ბარათაშვილი არისტოკრატიული საზოგადოების სალონურ ნორმებს ვერ იცავდა. ხმაურობდა, ლაპარაკობდა ბევრს, ითხოვდა, რომ მისთვის მოესმინათ. ნათესავებთან და ახლობლებთან მისულს ზოგჯერ კარსაც არ უღებდნენ. - „საყვარელო დაო მაიკო, ეს ღამეც წავიდა ვითარცა სიზმარი. კიდევ მომნახა ჩემმა ჩვეულებრივმა მოწყინებამ. ვისაც საგანი აქვს ჯერ იმის სიამოვნება რა არის ამ საძაგელ ქვეყანაში, რომ ჩემი რამე იყოს. შენ იცი დიდიხანია ობოლი ვარ, არ დაიჯერებ მაიკო, სიცოცხლე მომძულებია ამდენი მარტოობით. შენ წარმოიდგინე მაიკო სიმწარე იმ კაცის მდგომარეობისა, რომელსაც მამაცა ყავს, დედაც, დებიც და მრავალნი მონათესავენი და მაინც ვერავის მიჰკარვებია, მაინც კიდევ ობოლია ამ სავსე და ვრცელ სოფელში.“ ჩვენს მეხისერებას სამუდამოდ შემორჩა ბარათაშვილის, ლადო გუდიაშვილისეული პორტრეტი. ტატო ბარათაშვილის გარეგნული იერის ანალოგიური მხოლოდ ბაბთაა და სხვა არაფერი და დღემდე არ ვიცით სინამდვილეში, როგორ გამოიყურებოდა პოეტი. მისი პიროვნული რაობის ვერ გაგებას კიდევ ერთი უცნაური მომენტი ახლავს, თანამედროვენი სრულიად სხვადასხვაგვარად, ერთმანეთის საპირისპიროდ აღიქვამდნენ ნიკოლოზ ბარათაშვილის სახეს, თმის ფერს, თვალების ოვალს, სიმაღლეს. თითქოს რაღაც გაურკვევლობის კედელი იყო აღმართული პოეტსა და მის თანამედროვე გარემოს შორის. ... და მაინც რატომ ვერ დაინახა იგი ვერავინ, რატომ მოხდა, რომ ბარათაშვილების საგვარეულო ალბომს მხოლოდ და მხოლოდ ნიკოლოზ ბარათაშვილის პორტრეტი აკლია. უხილავი ძვირფასი სახე უკვე რაღაც სხვაგვარი სიმყუდროით, იდუმალებით აღსავსე არსებობს ჩვენში, ბარათაშვილის უცნაურმა ბედმა მისდამი არაჩვეულებრივი თანაგრძნობით აავსო მკითხველი და ჩვენს წარმოსახვასა და გემოვნებას მიანდო მისი გარეგნული ხატი. იქნებ განგებამ მართლაც იმიტომ დაგვიტოვა უსახოდ, იმიტომ გააქრო მისი ყველა პორტრეტი, რომ „მტკინვეულად ნაცნობი“ გაეხადა ყველა ჩვენგანისთვი. კონკრეტიზაცია გვაშორებს პოეზიის საგანს. ალბათ არ არის აუცილებელი ზუსატად ვიცოდეთ, როგორ გამოიყურებოდა ნიკოლოზ ბარათაშვილი, რადგან შემოქმედების საიდუმლოს ხიბლი არა მისი ახსნა არამედ, აუხსნელთან მიახლოებაა. #goodplaces #politics #news #opinion #events #art #photo #sport #funny #crypto #business #design #food #religion #gaming

იქამდე სანამ მეოცე საუკუნეს სისხლიან კვალს დაატყობდა ადოლფ ჰიტლერი მხატვრობით იყო გატაცებული,მას უნდოდა,რომ ხელოვანი გამოსულიყო,დღემდე მისი არაერთი ნამუშევარია შემორჩენილი,მას შეეძლო დიდი წარატებისთვის მიეღწია,ეხატა პეიზაჟები,ნატურმორტები,ის ირჩევდა გზას,რომელიც ითვალისწინებდა,რომ დიდი გზა უნდა გაევლო წარმატებამდე,ის თანახმა იყო ამ ყველაფერზე,თანახმა იყო რომ პურის ფული საფოსტო მარკის და ღია ბარათების შექმნით ეშოვა,თუმცა მისი ცხოვრება ისე არ წავიდა როგორც წარმოედგინდა,იგი ვენის ხელოვნების აკადემიაში არ მიიღეს,უფრო მეტიც,მისი ნამუშევრები უინტერესოდ მიიჩნიეს,მათ მხოლოდ არქიტექტურული ნამუშევრები მოეწონათ და შესთავაზეს მას რომ არქიტექტურა გაეგრძელებინა,მან ამის შემდეგ კიდევ სცადა ბედი აკადემიაში,თუმცა უშედეგოდ მას მხოლოდ არქიტექტურას სთავაზობდნენ,თუმცა ადოლფი თვლიდა,რომ არქიტექტურა მისი საქმე ნაკლებად იყო,ვინ იცის,როგორ წარიმართებოდა დიდი დიქტატორის ბედი იგი აკადემიაში რომ მიეღოთ,თუმცა ისტორიის შეცვლა შეუძლებელია,მჩვენ მხოლოდ ისღა დაგვრჩენია ათეული წლის შემდეგ ვათვალიეროთ ადოლფის ტილოები და გაგვიჩნდეს კითხვა თუ როგორ შეიძლება ამდენი ბოროტების ჩამდენი,ასეთი ნამუშევრების შემქმნელი იყოს. წიგნში, "ჩემი ბრძოლა", ჰიტლერი წერდა, რომ დღეში საშუალოდ სამ ნახატს მაინც ხატავდა. მის შემოქმედებაში მრავალფეროვნება იგრძნობა,ყვავილები,პეიზაჟები... თუმცა მთავარი მაინც შენობებია,მისი შექმნილი ღია ბარათები ტურისტებში პოპულარობით გამოირჩევა. თუმცა,მას ადამიანების ხატვა არ ეხერხებოდა,ან შეიძლება უბრალოდ არც სურდა,შეიძლება სწორედ ეს იყო მიზეზი,რომ აკადემიაში ვერ ჩაირიცხა. და მთავარსარდლების უმეტესობა ძალიან კარგად იცნობდა ხელოვნებას,ან თავად იყვნენ ხელოვანნი,უმეტესი მათგანი კი ჰიტლერის მსგავსად დაუფასებელნი დარჩნენ. „დიდ გერმანულ მხატვრულ გამოფენაზე“ ფიურერი ეპოქალური სიტყვით გამოვიდა: „კუბიზმს, დადაიზმს, ფუტურიზმს, იმპრესიონიზმსა და ამათ მსგავს სხვა არცერთ მიმდინარეობას გერმანულ ხალხთან საერთო არაფერი აქვს… ისინი მხოლოდ ხელოვნურად შემოქმედი ხალხია, რომლებსაც ღმერთმა არ მისცა ხატვის ნამდვილი ნიჭი და მხოლოდ ტყუილით და ლაპარაკით დააჯილდოვა ისინი… მათთვის ჩვენი ერის წარმომადგენლები დეგენერატული კრეტინები არიან, მდელოები მათთან ლურჯია, ცა-მწვანე, ღრუბლები ნაცრისფერ-ყვითელი და ა.შ… ჩვენ მხოლოდ ორი ვარიანტი გვაქვს: ან ეგრეთ წოდებული „მხატვრები“ გარემოებას მართლა ასე უჩვეულოდ ხედავენ და სჯერათ, რომ ისინი სწორად ასახავენ მსოფლიოს, მაშინ უნდა გაირკვეს, მათი მხედველობის დეფექტები მექანიკური, თუ გენეტიკური დაზიანებაა. პირველ შემთხვევაში ჩვენ მათ ვუზიარებთ, მეორე შემთხვევაში კი ეს მნიშვნელოვანია იმპერიის შინაგან საქმეთა სამინისტროსთვის, უნდა მიხედონ ამ საქმეს, რათა თავი აარიდონ ასეთი საშინელი მხედველობის დეფექტების გენეტიკას. შესაძლებელია ისიც, რომ ამ პირებს თავად არ სჯერათ საკუთარი „გრძნობებისა“ და „ხილვების“, მაგრამ ცდილობენ, ამ მოტივაციიდან გამომდინარე, ჩვენი ერი დაცინვით შურაცხყონ. ასეთი ქმედებები კი სისხლის სამართლის საქმეს მიეკუთვნება… ამიერიდან ჩვენ დაუნდობელ ბრძოლას გავმართავთ მათში კულტურული ელემენტების გასანადგურებლად.“ #art #photo #events #opinion #funny #crypto #business #design #food #sport #news #politics #religion #gaming #goodplaces

ხელოვნება თვითგამოხატვის საუკეთესო საშუალებაა,უხსოვარი დროიდან,ადამიანები ცდილობდნენ დაეხატათ ყველაფერი რასაც გრძნობდნენ და განიცდიდნენ,თუმცა არასდროს ქონდა მნიშვნელობა დროს და გარემოებას,რადგან ადამიანები ყოველთვის ახერხებდნენ თუნდაც ქვაზე დაეხატათ,სწორედ აქ ჩაეყარა საფუძველი ხელოვნებას და განვითარდა,თუ ოდესღაც ადამიანისთვის ხატვა რთული წინაღობა იყო,დღესდღეობით ყველას შეუძლია თავისი ნიჭი ძალიან მარტივად გამოავლინოს. ხელოვნების ნიმუშები ყოველთვის ზემოქმედებს ჩვენზე და გადმოგვცემს ემოციას,რომელიც ნახატშია ჩამალული,მხატვრობა უსაზღვროა და ხშირ შემთხვევაში დიდი საიდუმლოსა და ფარული ინფორმაციის მატარებელიც,ხელოვნებას განუსაზღვრელი შესაძლებლობები აქვს,ხელოვნება არ არის უბრალო ფანტაზია,ეს არის მხატვრის სხვა სამყარო, მხატვარი იმით არის გამორჩეული,რომ ქვეცნობიერში ისეთ რამეს იაზრებს,რისი სიტყვებით აღწერაც არ შეუძლიათ. 18-19 საუკუნის ესპანელი მხატვარი ფრანცისკო გოია ერთ-ერთია იმ მხატვრებს შორის რომლებმაც საკუთარი შემოქმედებით დროს გაუსწრეს,ამ მხრივ ერთ ერთი პირველი არის შემოქმედის ნახატი „დახვრეტა“ რის შემდეგაც უფრო გახშირდა მსოფლიოში დახვრეტის თემატიკა,ამ და სხვა მსგავსი შემთხვევების გამო მიიჩნევა ხელოვნება ერთგვარ წინასწარმეტყველებად. ასევე მაგალითად შეიძლება მოვიყვანოთ ვან გოგის შემოქმედება,იგი ღამის პეიზაჟების ხატვისას ვარსკვლავებს გარშემო ყოველთვის ნათებას უხატავდა,რის შემდეგაც 100 წლის შემდეგ თანამედროვე ტექნოლოგიების დახმარებით მეცნიერებმა დაადგინეს რომ ვარსკვლავებს მართლაც აქვს გარშემო ის ნათება,რომელსაც ვან გოგი ხატავდა. კიდევ ერთი შემთხვევა რომელიც ხელოვნების წინასწარმეტყველებას ამტკიცებს, მეოცე საუკუნის იტალიელი მხატვრის ჯორჯო დეკირიკოს ნამუშევარი,როდესაც მან მისი ფრანგი პოეტი მეგობარი გიიომ აპოლინერი ძალიან უცნაურად გამოხატა და მისი პროფილის სილუეტი დახატა,საფეთქელთან წრით,როდესაც მას ეკითხებოდნენ თუ რა იყო წრის დახატვის მიზეზი,იგი პასუხობდა,რომ პასუხს წლების შემდეგ იპოვიდნენ. რამდენიმე წლის შემდეგ პირველ მსოფლიო ომში მოხვედრილ აპოლინერს საფეთქელში,ზუსტად იმ ადგილას სადაც დეკირიკომ წრე დახატა ტყვია ხვდება... ლეონარდო და ვინჩი... მას მიიჩნევენ არა მარტო მხატვრად,არამედ გამომგონებლადაც რადგანაც შეგვიძლია მის ჩანახატებში ვნახოთ ტანკი,წყალქვეშა ნავი,ვერტმფრენი რომელიც გამოგონებამდე რამდენიმე საუკუნით ადრე აქვს დახაზული... არსებობს კიდევ უამრავი მტკიცებულება იმისა,რომ ხელოვანები გაუცნობიერებლად იწინასწარმეტყველებენ ხოლმე იმას,რაც მომავალში რეალურად ხდება... #art #photo #sport #funny #crypto #business #events #opinion #news #politics #goodplaces #design #food #religion #gaming

✅ჩარლი ჩაპლინი გარდაიცვალა 88 წლის ასაკში. მან დაგვიტოვა ოთხი განცხადება: ✳1.არაფერია ამ სამყაროში მარადიული, თუნდაც ჩვენი პრობლემები. ✳2. მე მიყვარს წვიმის ქვეშ სეირნობა, რადგან არავის შეუძლია დაინახოს ჩემი ცრემლები. ✳3. ყველაზე დაკარგული დღე ცხოვრებაში - ესაა დღე, როცა არ ვიცინით. ✳4.ექვსი საუკეთესო ექიმი მსოფლიოში: მზე, დასვენება, ვარჯიში, დიეტა, თავისი თავის პატივისცემა, მეგობრები. მისდიეთ მათ თქვენი ცხოვრების ყველა ეტაპზე და დატკბით ჯანსაღი ცხოვრებით... თუკი დაინახავთ მთვარეს, დაინახავთ ღმერთის მშვენიერებას... თუკი დაინახავთ მზეს, დაინახავთ ღმერთის ძალას... თუკი დაინახავთ სარკეს, დაინახავთ ღმერთის საუკეთესო ქმნილებას. ასე რომ, ირწმუნეთ ეს. ჩვენ ყველანი ტურისტები ვართ, ღმერთი - ჩვენი ტურაგენტი, რომელმაც უკვე განსაზღვრა ჩვენი მარშუტები, ბრონები და მიმართულებები... მიენდე ამას და დატკბი ცხოვრებით. ცხოვრება ეს უბრალოდ მოგზაურობაა! ამიტომ, იცხოვრეთ დღეს! ხვალ შეიძლება არც კი იყოს. 🙏❤ #goodplaces #politics #news #art #events #opinion #crypto #photo #food #gaming #design #funny #sport #business #religion

შენჯენი ჩინეთის პირველი ქალაქი გახდა, სადაც კატების და ძაღლების საკვებად გამოყენება აკრძალეს. ამის შესახებ ინფორმაციას „ბიბისი“ ავრცელებს.ჩინეთის ხელისუფლებამ გადაწყვეტილება თავდაპირველად ველური ცხოველებით ვაჭრობის შეზღუდვასთან დაკავშირებით მიიღო, რადგან ინფექციის გავრცელებას ველური ცხოველების საკვებად გამოყენებას უკავშირებენ. შეზღუდვა არ ეხებოდა კატებსა და ძაღლებს. შენჯენი ჩინეთის პირველი ქალაქია, სადაც აკრძალვა ამ ცხოველებზეც გავრცელდება. შეზღუდვა პირველი მაისიდან ამოქმედდება.საერთაშორისო ორგანიზაიცების მონაცემებით, აზიის რეგიონში, ყოველწლიურად ერთ მილიონ ძაღლს კლავენ, მათი საკვებად გამოყენების მიზნით.თუმცა, როგორც „ბიბისი“ წერს, ძაღლის ხორცის საკვებად გამოყენება ჩინეთში ფართოდ გავრცელებული არ არის. ჩინეთის მოქალაქეების უმეტესობა არასდროს გაუსინჯავს ძაღლის ხორცი და მათ ამის სურვილი არ აქვთ. #news #politics #opinion #events #art #photo #sport #funny #crypto #business #design #food #religion #gaming #goodplaces

„ცხოვრება საშინელებათა თეატრია“ ეს სიტყვები მეცხრამეტე საუკუნის ამერიკელ მწერალსა და პოეტს ყველაზე საშიში და მისტიკური მოთხრობების ავტორს, დეტექტიური ჟანრის ფუძემდებელსა და როგორც მას უწოდებდნენ, ლიტერატურის ჰიჩკოკს ედგარ ალან პოს ეკუთვნის. იგი ერთ-ერთი პირველი მწერალი იყო, ვინც თავის ნაწარმოებებს მოკლე მოთხრობების სახით წერდა. ბავშვობიდან ნიჭიერი იყო, თუმცა არამყარი, მგრძნობიარე, ფიცხი ხასიათი ჰქონდა. ადრეული წლებიდან წერდა ლექსებს უყვარდა ფსიქოლოგიური ცდების ჩატარება საკუთარ თავსა და სხვებზე. იგი სიბნელის შიშით იტანჯებოდა, ედგარ ალან პო მსოფლიო ლიტერატურაში საშინელებათ ჟანრის ფუძემდებლად მიიჩნევა. მის შემოქმედებაში არსებობს ერთი უცნაური დამთხვევის ფაქტი, ამბავი თუ როგორ განმეორდა მოთხრობის პერსონაჟების ბედი წლების შემდეგ რეალურ ცხოვრებაში. ის არის ადამინი, რომლის ცხოვრება ისეთივე გამორჩეული და მისტიკურია, როგორც მისი შემოქმედება. ედგარ პოს უცნაურ და ტრაგიკულ ბიოგრაფიში არსებობს უამრავი შეკითხვა, რომელზეც დაზუსტებული პასუხი ჯერ კიდევ არ გვაქვს. მისი მეუღლის, ვირჯინიას ტრაგიკული სიკვდილის შემდეგ, როგორც ამბობენ ყველა ქალის სახე ედგარ პოს შემოქმედებაში ვირჯინიასთან იყო დაკავშირებული, ალბათ სწორედ ამიტომაც ყველა ამ ქალი პერსონაჟების უმეტესობა საშინელი ტანჯვით იღუპებოდა. საკმაოდ რომანტიკული პოეზია, რომელსაც პოს შემოქმედებაში აქამდე დიდი ადგილი ეკავა კრიმინალურმა ჟანრმა და მისტიკამ ჩაანაცვლა. პოეტი მიხვდა, რომ სხვანაირად უნდა ეწერა, რომ ზედმეტი რომანტიზმი საზოგადოებას არ აინტერესებს მას მძაფრი შეგრძნებები სჭირდება და ამის შემდეგ მწერლის შემოქმედება არის პასუხის ძიება კითხვაზე როგორ უნდა ვიცხოვროთ იმის გარეშე ვინც ამ ქვეყნად უკვე აღარ არის. აქედან იწყება მისი სკანდალური ბიოგრაფია. ამბობენ, რომ მკითხველთა უმრავლესობა ედგარ პოს მის გმირებთან აიგივებდა, მწერალი კი თავის მხრივ ცდილობდა არ გაეცრუებინა მათი იმედები და მართლაც დამსგავსებოდა მათ. ის ცდილობდა საზოგადოებაში გამოჩენილიყო, როგორც სკანდალური და სმის მოყვარული პიროვნება, იმასაც ამბობენ, რომ მითებს მისი პიროვნების შესახებ ის თავადვე იგონებდა. ბევრს სჯერა, რომ მწერლის ცხოვრებაში მისტიკური და ამოუხსნელი მოვლენები მართლაც ხდებოდა, ეს შემთხვევები კი შემდეგ მის მიერ დაწრერილ ნაწარმოებებში ინაცვლებდა. #goodplaces #politics #news #opinion #events #art #photo #sport #funny #crypto #business #design #food #religion #gaming

ესენი არიან ქალები, რომლებიც დგანან თავიანთი ქვეყნის სადარაჯოზე, ისინი გმირები არიან !!! #goodplaces #politics #opinion #events #art #photo #sport #funny #crypto #news #food #gaming #design #religion #business

საოცარი შეგრძნებებია, როცა თოვლში მიდიხარ, მიდიხარ და ნაკვალევს ტოვებ, შენს არსებობას ახსენებ ყველას, ვინც ამავე გზით გამოივლის და გრძნობ, რომ სამყაროს სჭირდები, თორემ არც ნაკვალევი დარჩებოდა შენი… ასე ფიქრობ მხოლოდ წუთები, რადგანაც ხედავ თოვლი ფარავს შენს ნაკვალევს და ის ქრება, თითქოს არც ყოფილა, თითქოს არც კი გაგივლია აქ და უკან მობრუნებულს იგივე გზაზე სხვისი ნაკვალევი გხვდება და თუ გინდა ისევ სამყაროს ნაწილად იქცე და იგრძნო რომ ვიღაცას სჭირდები თავიდან უნდა გაიარო იგივე გზა და ნაკვალევიც თავიდან დატოვო. ადამიანებთან ურთიერთობაშიც ხომ ასე ხდება… არსებობ ვიღაცის გვერდით, არსებობ მასში და შეგიძლია შენი არსებობით შეცვალო ის, მანამ მასში არის რაღაც ნაწილი შენი, შენი ნაკვალევი, მერე კი ქრები, ქრები მისი გულიდან, ქრები როგორც პატარა ფიფქები ქრებიან შენს წამწამებზე, ხელისგულებზე და გიკვირს და გტკივა, რომ ასე მარტივად დაგივიწყა, თითქოს არც იყავი, გიკვირს რომ არაფერი ახსენებს შენს თავს, არც მუსიკა ერთად რომ უსმენდით, არც ქუჩები ერთად რომ სეირნობდით, არც გვირილები ასე რომ გიყვარს და არც უსაზღვროდ დიდი ცა… არაფერი დარჩა შენგან, არადა, რა უხვად გაეცი მისთვის შენი არსებობის ყველა წუთი და წამი, ნაწილები შენი სულისა და ახლა ხვდები, რომ უკან აღარაფერს დაგიბრუნებენ, ხვდები რომ სიცარიელედღა დარჩი და მაინც არ ნანობ… მხოლოდ ტკივილი, კიდევ კარგი ეს მაინც დაგრჩა. მიდიხარ თოვლში და ფიქრობ, რომ სამყარომ შეწყვიტა არსებობა, დროც კი გაჩერდა, მხოლოდ საკუთარი გულის ცემა გესმის და მხოლოდ შენს ფიქრებს ხედავ ნატვრად გადაქცეულს, ნეტა მომწეროს, ტელეფონი კი დუმს… მაინც ჯიუტად ელი და რატომღაც გჯერა, რომ ის აუცილებლად მოვა შენამდე, მოვა და დაგიკოცნის ხალებს ლოყაზე სამ წერტილად გაბნეულს და ელი. გგონია გავიდა თვეები, წლები, საუკუნეები, გგონია გაიარე უკვე დიდი გზა მასთან შესახვედრად, მაგრამ გრძნობ რომ ყველა გზა უკან გაბრუნებს, გაბრუნებს საკუთარ თავთან, საკუთარ ტკივილთან და ცრემლებიც კი აღარ გყოფნის, აღარც ძალა რომ წახვიდე… დაიღალე… აკვირდები საკუთარ ნაკვალევს თოვლზე და ხედავ რომ ვიღაც სხვაც მოდის იგივე გზაზე, მოდის, მაგრამ არა შენს ნაკვალევზე, უბრალოდ შენს გვერდით და ხვდები, რომ არავის შეუძლია შენი არსებობა გადაფაროს, წაშალოს ის რაც ხარ, რაც შენგან რჩება, იმიტომ რომ შენ შენ ხარ, სხვა კი სხვაა და არასოდეს დაემთხვევით ერთმანეთს როგორც ეს ფიფქები, ათასები და ათიათასები, მილიონები და უფრო მეტიც, თითქოს ერთნაირები და მაინც ყველა სხვადასხვა, თითოეული თავისთავად ღირებული, სხვებისგან დამოუკიდებლად, არა როგორც თოვლი, არამედ ერთი პატარა ფიფქი, რომელიც გაქრება წამში, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ის არ იყო, არ არსებობდა. ამას ხვდები და გრძობ საკუთარ სულს, საკუთარ სხეულს, გარკვეულ დროში და გარკვეულ სივრცეში, მარადისობის ერთ მცირე წამში, აწმყოში, წარსულში და მომავალში, გრძნობ საკუთარი არსებობის საჭიროებას და რწმუნდები აღარ ხარ მარტო, აღარც დაღლას გრძნობ, რადგან იცი უნდა იარო, რომ არ დაიკარგო, იარო წინ, ან უკან, მაგრამ უნდა იარო და შეხვდები იმას ვინც შენსკენ მოდის, დგეხარ თოვლში, ფიფქებით დამძიმებული წამწამებით და სასაცილოდ აფახულებ თვალებს, როგორც თოჯინა შენი ბავშვობის მეგობარი და გახსენდება ოქროს თევზები, დროებით რომ მიივიწყე სადღაც ცნობიერების ურთულეს გზაზე და ახლა ისევ გჯერა მათი არსებობის, ისევ გჯერა რომ სადღაც ისინი შენს ზღაპარს წერენ და უნდა წახვიდე იქ, შენს ზღაპარში და შენს სამყაროში და ისევ იწყებ ძიებას… იცი ისევ ბევრჯელ მობრუნდები უკან, ბევრჯელ იგემებ ტკივილს და იმედგაცრუებას, ბევრჯელ დაეცემი დაქანცული და მაინც გრძნობ , რომ უნდა წახვიდე… რადგან შენი ზღაპარი ამად ღირს… იქ უნდა მოხვდე… მომენატრე და შენთვის გავთოვდი, შორი გზებიდან მოვედი შენთან და შევისვენე შენს წამწამებზე… გთხოვ მაპატიოს ეს სისუტე ვინც შენ გეკუთვნის, ვისაც შენად თვლი, მე ხომ ფიფქი ვარ მალე გავქრები, მხოლოდ წამი მაქვს შენთან ყოფნისთვის და ეს წამია მარადისობა და უფრო მეტიც…… #news #funny #design #business #sport #religion #gaming #photo #art #opinion #goodplaces #politics #events #crypto #food