ძალიან მომწონს წამოწყება, ძალიან საინტერესო კონცეფციაა და ყველაზე მეტად მახარებს, რომ #ქართულია. წარმატება და განვითარება ამ წამოწყებას👏🏻 ფოტოზე უმშვენიერესი მესტია #ამოდი

ინტროვერტი ბიჭები ორ კატეგორიად ვიყოფით: ისინი, ვისაც რომელიმე მიზოგინური ფეიჯი არ გვაქვს დალაიქებული ფეისბუქზე და არ ვთვლით, რომ ქალი კუხნაში უნდა ეგდოს; და მეორენი, რომლებიც ჩვენი ანტიპოდები არიან. შეიძლება მეტადაც ვიყოფით, მაგრამ ჯანდაბას მაგათი თავი. ვიდრე ფაზების ჩამოწერას შევუდგები, პრეტენზიული მკითხველის წინაშე პატარა ხარკს გადავიხდი და აღვნიშნავ, რომ პოსტი სრულიად სუბიექტურია და მიზნად განზოგადება არ მაქვს. მაშ ასე, 7 ფაზა, რომელსაც ინტროვერტი, არამიზოგინი და ერთობ ჩვეულებრივი ბიჭები გავდივართ, ვიდრე მივწერთ გოგოს, რომელიც მოგვწონს. I ფაზა: ბჭობა დრო მიწერამდე: 3 დღე. სამი დღით ადრე ვიწყებთ რამდენიმე სანდო მეგობართან სრულმასშტაბიან კონსულტაციებს. მთავარი კონსულტანტი ძირითადად ახლო მეგობარი გოგოა, რომელმაც რამდენიმე წლის წინ დაგავაფრენდზონა. ამ ფაზის პირველი ნაწილი დაბრკოლებების ძებნაა. მაგალითად: “სინგლია? იქნებ არაა სინგლი? ვინმე ეყოლება. შანსი არაა!” “აუ, რა აზრი აქვს რო მივწერო? 5 წელში ამერიკაში მიდის და…” ასეთი დაბრკოლებების ძებნა და აღმოჩენა იმისთვის გჭირდება, რომ საბოლოო ჯამში არ მივწეროთ, მაგრამ თან, ამაზე პასუხისმგებლობის აღება არ გვინდა, იმას უნდა დაბრალდეს ყველაფერი. თუმცა, ახლო მეგობარი, რომელიც ამავდროულად ჩვენი მემატიანეცაა და კარგად გვიცნობს, გვაჯანჯღარებს, გვილაწუნებს და ყველა ასეთ ვერსიას, საკმაოდ წონიან არგუმენტს უხვედრებს. ბჭობის ფაზის მეორე ნაწილის დროს, ვასრულებთ მეგობრის მოცემულ დავალებებს. “დაულაიქე რაღაცები” - ყოველი დალაიქების მერე ამ მეგობარს ანგარიშს ვაბარებთ. რასაც დაახლოებით 5-6 “აი, ის დავულაიქე” მესიჯის მერე ამ მეგობრის კივილი მოჰყვება! “ვაიმე! მე ნუ მწერ, იმას მიწერე, იმას!” და ა.შ. :( შემდეგ უკვე მიდის განხილვა, თუ რა უნდა მივწეროთ: რამე ლინკი, თემაზე რომელზეც რაღაცა დააშეარა? რამეს რო დაასტატუსებს მაგის პასუხად კომენტარის ნაცვლად პიემში მივწეროთ? - ამაზე ჩემი ყველა მეგობარი თანხმდება, რომ ძალიან ბანძი ნაბიჯია. პირდაპირ კომპლიმენტი? - ამას უმეტეს შემთხვევაში თვითონაც ვხვდებით, რომ ბანძობაა და არ ვწერთ. აქ უამრავი ვერსია იდება, რომლეთა უმეტესობაც ძალიან ცუდია და ჩვენი ზემოთხსენებული მეგობარი სასტიკად აკრიტიკებს, თუმცა, ბოლოს ყოველთვის ამბობს: “რავი, ჩემთვის რო ეგ მოეწერათ, არ მომეწონებოდა და ის კიდე რა ვიცი, რა ტიპია”. II ფაზა: თავის გამოჩენა დრო მიწერამდე: 2 დღე მეგობრის რჩევით, ვალაიქებთ რაღაცებს. მის რადარზე და კოგნიტურ ბაზაში უნდა დავფიქსრიდეთ, მან უნდა შეიტყოს ჩვენი არსებობის შესახებ. მაგრამ, ვიღაც ხამი რომ ჩამოუვლის და 300 ფოტოს დაულაიქებს ნახევარ საათში, მასე არა. “დასტოინად”, ყოველი მეხუთე სტატუსი. საღამოს, 2-3 საათიანი პაუზის შემდეგ, პროფილის ის ფოტოც უნდა დავულაიქოთ, რომელიც ასე, 3-4 თვის წინ ეყენა. როგორც ჩემი მეგობარი ექსპერტები აღნიშნავენ, ამით მკვეთრად ვაფიქსირებთ ჩვენს ინტერესს, მაგრამ არ ვაფრთხობთ, როგორც მაგალითად ვიღაც შიზოიდი, რომელმაც ზღვაზე გადაღებული ფოტო ღამის 4-ზე დაულაიქა. აქა-იქ შეიძლება დავაკომენტოთ კიდეც. რამე კარგი ხუმრობა. ან საშუალო. ან რამე გიფი, ან სულაც მუსიკა. მთავარია, იმ ტიპებს არ დავემსგავსოთ, ტიტლიკანები რომ დატანტალებენ ერთდროულად 20 მდედრის სტატუსზე. ცხადია, ამ დროს ჩვენი ყოველი ნაბიჯი იცის ჩვენმა ექსპერტ-მეგობარმა, რომელიც უბრალოდ გვseenავს და ვიდრე რამე ღირებულს არ გავაკეთებთ აღარ გვეკონტაქტება. III ფაზა: განტვირთვა დრო მიწერამდე: 1 დღე მთელი დღის განმავლობაში ვბლოკავთ მას ჩვენი ტვინიდან. საერთოდ არ ვფიქრობთ მასზე. საჭიროა ძალების აღდგენა, ამდენ ლაიქს და კომენტს ძალიან ბევრი ენერგია და რესურსი მიაქვს. ცხადია, განტვირთვაშიც ჩვეულებრივი ინტროვერტული აქტივობები იგულისხმება. მაგალითად: სახლში ჯდომა და სერიალის ყურება რომელიმე სტრატეგიის ან შუთერის თამაში ფეისბუქის უაზროდ სქროლვა ევერესტზე ასვლა ჩამოსვლა ფიქრი იმაზე, რომ კარგი იქნებოდა ამ კარგ ამინდში გაგვესეირნა youtube-ზე უაზრო რაოდენობის ვიდეოების ყურება ვიკიპედიაზე სან-მარინოს ეროვნული გმირების ბიოგრაფიების კითხვა IMDB-ზე 300 ფილმის ვოჩლისტში ჩანიშვნა - რომელსაც არასოდეს ვუყურებთ. ამ დროს ტვინი და ემოციები ლაგდებიან და მზად არიან დიდი დღისთვის, რომელიც მალე დადგება. საღამოს მის თაიმლაინზე შევირბენთ და ვამოწმებთ რა დაწერა და გააზიარა სანამ ჩვენ ემო-შვებულება გვქონდა, ყველაზე კარგ პოსტს, ისე, სხვათა შორის ვალაიქებთ და გავდივართ. ოღონდ, ცხადია იმ გოგომ არ იცის, რომ სხვათა შორის დავალაიქეთ, მაგრამ მაგ დროს ზუსტად სასხვათაშორისე გამომეტყველება გვაქვს სახეზე - მთავარია, ჩვენ ვიცით -.- IV ფაზა: თავდაჯერებულობის ამაღლება დრო მიწერამდე: 10-8 საათი გაღვიძებისთანავე მუცელში პეპლები გვყავს, ოღონდ ეს სხვა პეპლებია, აი, რამე ატრაქციონზე, ნავებზე ან როლერკოსტერზე ჯდომისას რომ გეღუტუნება მუცელში, ეგეთი. ექსტრიმის განცდა. ამ დროს გვახასიათებს ჰუ-ჰუ-ჰუ ტიპის სუნთქვა და საკუთარ თავთან მეორე პირში ლაპარაკი. სჭარბობს ფრაზები: “კაი, შეჩემა!” “რა გჭირს, რა იყო!” “ნუ მაშინ ნუ მიწერ, ძმაო!” “ნუ აი, ყველაზე უარესი რა შეიძლება მოხდეს?” “მშვიდად! პანიკის გარეშე!” “დამიჯერე, რომ გეუბნები!” ამ ფაზაში, როგორც წესი, ჩვენი თავდაჯერებული ნაწილი იმარჯვებს. მაგას რა ენაღვლება, სადღაც, ჩვენი ტვინების ბნელ კუნჭულებშია ჩამალული და იქიდან, რა თქმა უნდა, დიდი გული ექნება. მაგრამ, როგორღაც ახერხებს, რომ მისთვის უცხო გარესამყაროში გამოვიდეს ხოლმე და გამოცდილი გენერალივით დაქოქოს უწრვერულვაშო ჯარისკაცი. მერე მიდის მინი ვარჯიშები, კისრის აქეთ-იქით გრეხვა, ხელების ქნევა ზემოთ-ქვემოთ, წელის ტრიალი და კვლავ ჰუ-ჰუ-ჰუ ტიპის ამოსუნთქვები. V ფაზა: ობიექტის გადამოწმება დრო მიწერამდე: 7-5 საათი ეს ფაზა კვლავ პასუხისმგებლობის აცილებასა და ობიექტზე გადაბრალებას ემსახურება. შევდივართ მის თაიმლაინზე და ვნახულობთ. რამე ნაკლი ხომ არ აქვს: “ტონი მონტანას ფოტო ხო არ აქვს დაშეარებული წარწერით: ასეთი დასტოინი ბიჭები მომწონს!” “ფაშისტი ხომ არაა?” “ბარაქის ხე ხომ არ აქვს გადაშეარებული?” “პრინცესობა ხო არ უნდა?” მას შემდეგ, რაც დავრწმუნდებით, რომ ასეთი არაფერი სჭირს და სულაც ნორმალური და კარგი გოგოა - რადგან დამეთანხმეთ და, ნაკლი ყველას აქვს, ყველა უბერავს თავის პონტში - იარაღს ვყრით და ვეგუებით ბედს, რომ უნდა მივწეროთ და საამისოდ არანაირი დაბრკოლება არ არსებობს. VI ფაზა: განწყობის შექმნა დრო მიწერამდე: 4-2 საათი ეს ფაზა ერთი-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანია, ამ დროს ვუყურებთ ფრაგმენტებს საყვარელი ფილმებიდან, მაგალითად: ლეონიდასის და ქსერქსეს შეხვედრას Goodfellas-ში დე ნირო რომ ჯო პეშის გადახედავს და ანიშნებს ეს მასტი უნდა მოვკლათო Six feet under-ის ბოლო 5 წუთს როსის და რეიჩელის სიყვარულის გარკვევის მომენტს მაკონაჰისა და დი კაპრიოს სცენას Wolf of wall street-იდან პალაპატინისა და ანაკინ სქაივოქერის დიალოგს Star Wars-იდან გენდალფის ჩამორბენას როჰანის კლდეებიდან დაენერისის Dracarys-ს GOT-იდან Nemsis მონოლოგს დიდი კუშიდან და ვუსმენთ რამე დებილურ მუსიკას, მაგალითად გიხაროდენს. VII ფაზა: მოთელვა დრო მიწერამდე: 1 საათი - 3 წუთი ამ დროს ექსტრიმის პეპლები საოცარი სიმძლავრითა და სისწრაფით მოქმედებენ. კისრამდე ამოდიან, უკან ჩადიან და თვალებიდან სისხლი გვდის. ვდგებით კომპიუტერიდან, ვიწყებთ ბოლთის ცემას, ვეწევით ბევრ სიგარეტს, ვსვამთ აურაცხელი რაოდენობის ჩაის და ყავას, ვხტუნავთ, ვვარჯიშობთ, ჰუ-ჰუ-ჰუურად ვსუნთქავთ, ვფრუტუნებთ და ტვინის ბნელ კუნჭულებში ჩაძინებულ თვადაჯერებულ ალტერ-ეგოს ვუხმობთ, რომელიც ზლაზვნით მოდის იქიდან და მიწერამდე ან მოაღწევს ან ვერა. ბოლოს ღრმად ამოვისუნთქავთ და ნაძალადევად ვარწმუნებთ თავს, რომ მზად ვართ! მიწერა: ბოლო ფაზის გასვლის შემდეგ სრულად გვეკვეთება სასო, ანუ სასოწარკვეთილები ვხდებით და ბედს ვეგუებით, რომ უნდა მივწეროთ, სხვანაირად არ გამოდის, ის პეპლები უკვე ეგვიპტეს რომ შეესიენ იმ კალიებად იქცნენ, ჩვენი ტაილერ დერდენი არსად ჩანს, ენერგია და ნერვი აღარ გვაქვს შერჩენილი და ვხსნით ჩეთის ფანჯარას, და ვწერთ: ჰეი ავტორი: საბა ლეკვეიშვილი

“მოგესალმებით,მინდა თქვენი ყურადღება ცოტახნით დამითმოთ. დღეს ჩემი პირველი დღეა კარანტინში ყოფნის, (კარგად ვარ, ჯანმრთელად და მხნედ) თუ კი რომელიმე თქვენგანს კიდევ ეპარება ეჭვი იმაში თუ როგორი დონის უსაფრთხოების ზომებია დაცული ჩვენს ქვეყანაში?! .. იქნებ პოსტი ბოლომდე ჩაიკითხოთ და აზრი შეიცვლოთ, დიახ ეს ის შემთხვევაა როცა სიტყვაზე უნდა მენდოთ . მინდა უსაზღვროდ დიდი მადლიერება გამოვხატო თითოეული (ლარსის) მესაზღვრეების მიმართ მათი დაუღალავი შრომისთვის, სასწაული მობილიზაციაა, სათანადოდ მოწმდება ყველა რათა რისკი გამოირიცხოს,და დამოკიდებულება მგზავრების მიმართ ეს კიდევ ცალკე მოსაყოლი ამბავია. მადლობა თითეეულ იმ მძღოლს რომლებიც ჩვენთვის ამ საგანგებო სიტუაციაში თავდაუზოგავად მუშაობენ და მგზავრების უსაფრთხო ტრანსპორტირებაზე ზრუნავენ მადლობა ნუკრი ექიმს რომელიც ალბათ მეასედ მაგრამ დაუღალავად უხსნის ყველას, თითეეულ შემოსულ მგზავრს თუ რატომააა საჭირო დეტალური სამედიცინო შემოწმება და იზოლაციაში ყოფნა მადლობა სასტუმროს პერსონალს საოცარი მომსახურებისთვის და სიყვარულისთვის,ჩვენი განწყობის ამაღლებისთვის და მორთმეული უგემრიელესი მარწყვისთვის, საუკეთესოები ხართ. დაუღალავი მადლობა საქართველოს მედ პერსონალს და მადლობა ყელა ქართველ მოქალაქეს რომლის თვით შეგნება დარჩეს თვით იზოლაციაში მოწოდების სიმაღლეზეა და ბოლოს არანაირი უხეში კომენტარის ხილვა არ მსურს აქ მუდმივად უკმაყოფილო ადამიანებისა’’- წერს მსახიობი სოციალურ ქსელში.#covid19 #stopcovid19 #coronavirus

#FeedcGamesმოგესალმებით ყველას👋🏻 აქტივობის და განწობის ასამაღლებლად გადავწყვიტე, რომ მინი თამაშები წამოვიწყო feedc-ზე. პირველი თამაშია, გამოიცანი მსახიობი(სახელი ჯერ ვერ მოვუფიქრე😄) და რადგან პირველია, გადავწყიტე, რომ ცოტა ადვილი გამეკეთებინა. თქვენი პასუხი კომენტარებში დააფიქსირეთ💬👇🏼 მოგეწონა პოსტი? მაშინ აუცილებლად ⬆️დააUpVote-ე 📣მეტი პოსტის სანახავად ესტუმრე GoodVibe-ის Feed🌐-ს #Funny #Fun #FunFeed #FeedcFun #GoodVibes

📢 ვისაც თეატრი მოგენატრათ ძალიან კარგი ამბავი გვაქვს. ამჯერად თქვენი საყვარელი სპექტაკლების ნახვა ღია ცის ქვეშ შეგეძლებათ. აღნიშნული ინიციატივა 100 სკამი ცის ქვეშ - Club 33 a ეკუთვნის. 🎭 7ივლისიდან ყოველ სამშაბათს, ოთხშაბათს და ხუთშაბათს 22:00სთ-ზე ნახავთ სხვადასხვა სპექტაკლს: 🎭 პ რ ო გ რ ა მ ა: 7 ივლისი (გახსნა) _ მუსიკისა და დრამის თეატრი _ „გაყრა“ _ რეჟისორი: დავით დოიაშვილი 8 ივლისი _ თეატრი ათონელზე „მორალი“ _ რეჟისორი: პაატა ციკოლია 9 ივლისი _ მოზარდ მაყურებელთა თეატრი _ - 18:00სთ. - „გვესტუმრეთ ზღაპართა ქვეყანაში“ / 22:00 სთ - „აურზაური არაფრის გამო“ _ რეჟისორი: დიმიტრი ხვთისიაშვილი --------------- 14 ივლისი _ სოხუმის თეატრი - „იაკიში და პუპჩე“ რეჟისორი - დავით საყვარელიძე 15 ივლისი - რუსთაველის თეატრის ექსპერიმენტული სცენა _ მურმან ჯინორიას სპექტაკლი „ქარი მწყურია მე პირდაპირი“ 16 ივლისი - მ.თუმანიშვილის სახელობის კინომსახიობთა თეატრი _ „7 პპ“ _ რეჟისორი: ზურაბ გეწაძე --------------- 21 ივლისი _ მარჯანიშვილის თეატრი _ „მთვრალი ალუბალი“ _ რეჟისორი : ლევან წულაძე 22 ივლისი _ ილიაუნის თეატრი „რიჩარდ III“ _ რეჟისორი : კახაბერ შარტავა 23 ივლისი _ თოჯინების თეატრი – „საქართველო“ _ რეჟისორი : ნიკოლოზ საბაშვილი --------------- 28 ივლისი „ხედი სასტუმრო საქართველოდან“ ვანო ხუციშვილის დამოუკიდებელი პროექტი 29 ივლისი - თავისუფალი თეატრი _ „2030 დასაკარგი არაფერი გვაქვს“ _ რეჟისორი: ავთანდილ ვარსიმაშვილი 30 ივლისი _ თუმანიშვილის კინომსახიობთა თეატრი _ „ბალადა ვეფხისა და მოყმისა“ _ რეჟისორი: გიორგი სიხარულიძე --------------- 4 აგვისტო _ „ზიპო“ პაატა ციკოლიას დამოუკიდებელი პროექტი 5 აგვისტო _ ფოთის თეატრი _ „ხრამუნა“ _ რეჟისორი: პაატა ციკოლია 6 აგვისტო _ ცხინვალის თეატრი _ „ჯაყო“ _ რეჟისორი :გოჩა კაპანაძე 11 აგვისტო _ (პროექტის დახურვა) -_ მოძრაობის თეატრი _ „რეჩიტატივი ქალაქში" _ რეჟისორი: კახა ბაკურაძე ბილეთების შეძენა შეგიძლიათ: -ზე _______ ♻️ ყველა სახელოვნებო სტუდია ერთ პორტალზე 🎭🎨🎹🎺🥁🎸🎻#არტამბე #ქართულია #საქართველო #ანონსი #არტამბები #არტუბანი #teathre #art #ქართულითეატრი #თეატრი #ხელოვნება

✅ არტ-გენის მოყვარულებისთვის ძალიან სასიხარულო ამბავი 🤗😍 🟢 როგორც ცნობილია, რეკომენდაციებზე კონსულტაციები სრულდება და ფესტივალი მაყურებლებს ივლისის ბოლოდან უმასპინძლებს. ♻️ Art-Gene Festival _ ფესტივალი არტ-გენი _______ ♻️ ყველა სახელოვნებო სტუდია ერთ პორტალზე 🎭🎨🎹🎺🥁🎸🎻#არტამბები #არტამბები #არტუბანი #ქართულია #ხალხურიცეკვა #dance #singer #music #art #ფესტივალი #კონცერტი #სიმღერა #მუსიკა #ხელოვნება

მოგესალმები👋🏻 შენ ვინც ახლა ამას კითხულობ დიდ პატივისცემას იმსახურებ ჩემგან. რატომ? იმიტომ რომ პირველ ქართულ გამართულ და ამავდროულად ძალიან საინტერესო პლატფორმაზე იმყოფები. სანამ აქ აქტიური გავხდები ორი სიტყვით მოგიყვები ჩემს შესახებ. მე სალომე ვარ, 20 წლის სტუდენტი თბილისიდან. 14 წლის რომ ვიყავი გავვარდი და მუშაობა დავიწყე. ძალიან ბევრ პროფესიას მივედ-მოვედე და მოვედი აქამდე. დღეს ვარ პროექტი Salien რაც მოიცავს დიჯეის, ვოკალისტსა და ბას გიტარისტს სამივეს ფუნქციას მე ვასრულებ 😂 ამავდროულად ჩემი ყოველდღიურობა დატვირთულია ძალიან საინტერესო რაღაცებით. ვიცვლი ძალიან ბევრ ლოკაციას და აქაურობაც მაგიტომაა ჩემთვის სუპერ საინტერესო. ცოტა ხნის წინ არასამთავრობო ორგანიზაციაში ვმუშაობდი და იქაურობამ რაღაც-რაღაც ჩვევები დამტოვა, ამასაც მიხვდებით. ძალიან მიყვარს ხალხთან ურთიერთობა, ყველანაირი პრობლემის განხილვა და უცხოპლანეტელები. მყავს მეუღლე და ერთი პლიუშის მინიონი. კიდევ ვწერ, ვხატავ და ვმეცადინეობ ხოლმე. მაინტერესებს ყველაფერი რაც ოდნავ მაინც ახლოსაა ჩემთან. და შენთვის უკვე ძალიან რომ დაგიახლოვდი და მეტკბილები ძალიან ბევრი სიახლე მექნება ყოველთვის, იმიტომ, რომ ჩემი ცხოვრება სხვანაირად არ არსებობს. ერთ-ერთ გეგმას აქვე გაგაცნობ. კვირაში ერთი-ორჯერ გავერთოთ ხოლმე და რაიმე ადგილს ვეწვიოთ და სხვებსაც მოვუყვეთ ხოლმე იქაურობის შესახებ. ახლა წავალ საინტერესო დღეს გავაგრძელებ შენ კი წარმატებულ და ბედნიერ დღეს გისურვებ ❤️ #photo #ქართულია #memyselfandi #firstpost

გამარჯობა👋🏻 ესეც პირველი პოსტი Feedc-ზე 😊 მიხარია რომ ქართულია, წარმატებები! 🇬🇪👍🏻👏🏻