დარწმუნებული ვარ ვირუსის გავრცელებას და მის ჯამრთელობისთვის საშიშ შედეგებს მალე მოევლება! არც ეკონომიკური კრიზისი მგონია დაუძლეველი რა! რომელი მსოფლიოში ინტეგრირებული ეკონომიკა ჩვენ გვაქვს, რომ საერთაშორისო ტრენდებმა საფუძვლიანად "დაგვახეთქოს"? ერთი პატარა, საყვარელი სახლი გვაქვს მოსავლელი რა. წეღან ვუსმენდი IMF და იმხელა ინჯექშენებს იწყებენ ეგენიც და რამდენიმე ზესახელმწიფო, რომ მყარი ვალუტა "გადაგვივლის სუყველას". ლარს, რაც სჭირს კიდევ ჩვენი "პანიკიორობის" ამბავია ძირითადად. მართალია მაკროეკონომისტი არ ვარ, მაგრამ იმდენი მესმის ნაღდად, რომ ეროვნული ვალუტა არ შეიძლება გაუფასურდეს 2.68-დან 3.45-მდე 3 კვირაში, წმინდა ეკონომიკური ფაქტორების გამო! თუ სწორი სტრატეგია შემუშავდება და ბიზნეს მიექცევა ყურადღება, რისი მესიჯებიც გვესმის (პირველ რიგში ტურიზმზე და სერვისზე მიბმულ სექტორებს), მემგონი იმაზე მალე დავდგებით ფეხზე, ვიდრე გვგონია. საერთაშორისო არხების გააქტიურებაც არ გვაწყენდა, როგორც ფინანსური ინსიტიტუტების, ასევე მთავარი მოკავშირე ქვეყნებნის მიმართ. ახლა არც იმის ილუზია მაქვს, რომ არიქა და ადგილობრივი, "სამამულო" წარმოება იბუთქებს, მაგრამ არც არის აუცილებელი რა (ნუ დამხვრეტთ!), რაც ვიცით, რომ უეჭველი ღირებულება მოაქვს, იმ სექტორებზე ავიღოთ აქცენტი! როგორც ვაკვირდები მთავრობაც აპირებს სერიოზულ შეღავათებს ბიზნესისთვის და ძალიან სწორიც იქნება! ალბათ გიკვირთ ჩემს მეგობრებს ჩემგან ესეთი პოსტი 🙂 (როგორც წესი მხოლოდ სიახლეებს ვაქვეყნებ ხოლმე), მაგრამ დავიღალე ამ ბოლო დროს მასიურად პესიმისტური მესიჯების მოსმენით/კითხვით (მათ შორის ჩემი ბიზნესმენი მეგობრისგანაც)! ყველაფერი კარგაგ იქნება და არც ნულიდან მოგვიწევს დაწყება არაფრის! მთავარია დავიცვათ ის, რასაც მოგვიწოდებენ, კორონასაც ეშველება და ეკონომიკასაც! სწორი ხედვით, ადექვატური სტრატეგიით და ერთიანობით, ისე ვიქეიფებთ ახალ წლებზე, რომ ეს მთელი კორონას ამბავი სიზმრად მოგვეჩვენება. ნუ ვძაბავთ ერთამენთს, დავწყნარდეთ, დავმშვიდდეთ და ლარსაც ეშველება და არც ეკონომიკა დაგვექცევა თავზე კიდე! Stay positive!

პანდემია აჩქარდა, გაახალგაზრდავდა, ახლა უკვე საქართველოშიც ვიმყოფებით მასობრივი გავრცელების ზღვარზე, – ამის შესახებ პედიატრი თემურ მიქელაძე „ფეისბუქის“ პირად გვერდზე წერს. მედიკოსი მოქალაქეებს მოუწოდებს, გაითვალისწინონ რეკომენდაციები და დარჩნენ სახლში. „პანდემია აჩქარდა! აჩქარებასთან ერთად გაახალგაზრდავდა. მსოფლიოს ჯანდაცვის ორგანიზაციის მიერ ქვეყნების დაბალ, საშუალო და მაღალი რისკის ზონებად არასწორად დაყოფამ მიგვიყვანა დღევანდელ დღემდე. ახლა უკვე საქართველოშიც ვიმყოფებით მასობრივი გავრცელების ზღვარზე. არ არსებობს ვაქცინა, რომელსაც შეუძლია ჯაჭვის გაწყვეტა და მედიკამენტი, რომლითაც შეიძლება ვუმკურნალოთ. ერთადერთი საშუალება ეს არის ჩემი, თქვენი და თქვენი შვილების მაღალი სოციალური პასუხისმგებლობა: სოციალური დისტანცირება, უკიდურესი აუცილებლობის გარდა #დარჩითსახლში! თითოეულმა ჩვენგანმა უნდა დავიცვათ სამედიცინო სფეროს წარმომადგენლები და ძალოვანი სტრუქტურის თანამშრომლებიც, რომელთაც ეპიდემიის მასობრივი გავრცელების პირობებში 24 საათის განმავლობაში მოუწევთ თქვენი და თქვენი შვილების სიცოცხლის გადარჩენისთვის ბრძოლა. გთხოვთ, #დარჩისახლში“, – წერს თემურ მიქელაძე.

მოგზაურობა, ყველასათვის ცნობილი და ბევრისთვის საყვარელი განტვირთვის საშუალებაა უდაოდ, მაგრამ რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, მას თან ახლავს სირთულეები და საფრთხეები. როგორ უნდა გადავლახოთ ისინი? რისი ცოდნაა საჭირო? რას უნდა მივაქციოთ ყურადღება სანამ სამოგზაუროდ წავალთ? ამ და კიდევ მრავალ კითხვაზე პასუხის გაცემა რთულია, მაგრამ ჩვენ შევეცდებით დაგეხმაროთ პასუხების პოვნაში. მოგზაურობა კარგი საშუალებაა ახალი ადგილების აღმოსაჩენად. თავდაპირველად ხომ ეს დანიშნულება გააჩნდა მას. ადამიანები რთულ გზებს გადიოდნენ ახალი მიწების მოზიების პროცესში. სამყაროს თავისი არსებობის პერიოდში უამრავი დიდი მოგზაური ახსოვს, რომელთა დამსახურებაცაა დედამიწაზე ხმელეთის ნაწილების აღმოჩენა, სხვადასხვა ერების ერთმანეთში არევა, ახალი შესაძლებლობების პოვნა და სხვა. მაგალითისთვის გავიხსენოთ რამოდენიმე მათგანი: ვასკო და გამა - პორტუგალიელი მოგზაურები, რომელის დამსახურებაცაა ახალი სავაჭრო გზის აღმოჩენა ინდოეთთან დაკავშირებით; ვასკო ნუნიეს დე ბალბოა - პიროვნება, რომელმაც პირველმა იხილა წყნარი ოკიანე ამერიკის მხრიდან; ბარტლომეუ დიამი - კეთილი იმედის კონცხის აღმომჩენი; მარკო პოლო - მოგზაური, რომელიც ერთ-ერთი პირველი იყო ევროპიდან, ვინც აბრეშუმის გზის გავლით ჩინეთამდე მიაღწია. მსოფლიოში უამრავი საინტერესო ადგილია, რომლის ნახვასაც თითოეული ჩვენგანი ვისურვებდით. ეს ადგილები განსხვავდებიან ისტორიით, ბუნებრივი გარემოთი, ტრადიციებით და სხვა უამრავი ნიშნით. სწორედ ეს განსხვავებულობაა, რაც მათკენ გვიზიდავს. მაგალითისთვის ავიღოთ ჩვენი ქვეყანა, რომელიც ისტორიით,სამზარეულოთი და ბუნების სილამაზით მრავალფეროვანია. თითოეული მისი კუთხე განსხვავებულ ისტორიას მალავს, რაც მას უფრო საინტერესოს და მომხიბლავს ხდის. ეს მისი განსხვავებულობაა, რაც არა მარტო მის მოსახლეობას, არამედ მთელ მსოფლიოს იზიდავს. ხშირად შევხვდებით უცხოელს, რომელიც შეყვარებულია ჩვენს ქვეყანაზე, რაც ყველას ასე ძალიან გვახარებს. ჩვენი ქვეყნის რელიეფური მრავალფეროვნებაა ერთ-ერთი განმაპირობებელი ტურისტების სიმრავლისა, ნებისმიერ სეზონზე. მოგზაურობა მხოლოდ განტვირთვის საშუალება როდია. მოგზაურობისას შეგვიძლია გავიცნოთ ახალი ადამიანები, შევიძინოთ მეგობრები, ავიმაღლოთ რწმენა საკუთარი თავის, და სხვა. ძალიან მარტივად, შეგვიძლია მივმართოთ ტურისტულ კომპანიას მარშრუტის დასაგეგმად, მაგრამ მოგზაურობა უფრო ამაღელვებელი და საინტერესო ხდება, როდესაც მას ჩვენვე ვგეგმავთ. ის უფრო მეტ სირთულეებთანაა დაკავშირებული, როდესაც სხვა ქვეყის მონახულება გვსურს. უფრო მარტივია საკუთარი ქვეყნის შიგნით მოგზაურობის დაგეგმვა, რადგან ჩვენ ასე თუ ისე ვიცნობთ მას. მაგრამ ორივე შემთხვევაში უნდა გავითვალისწინოთ შემდგომი ფაქტორები: ალერგიულობა, ფიზიკური მონაცემები, ჩვენი შესაძლებლობები პირველადი დახმარების აღმოსაჩენად, ფინანსები და სხვა. იმისათვის რომ უკეთ გავერკვეთ მოგზაურობის სირთულეებთან , არსებობს სვადასხვა ბანაკები. სადაც ლაშქრობებისა და მცირე ტრენინგების შედეგად, უფრო მეტს ვიგებთ თუ როგორ უნდა გადავლახოთ ჩვენს წინ არსებული სირთულეები. როგორც ვთქვი ერთ-ერთი ფაქტორი, რაც უნდა გაითვალისწინოთ სამოგზაუროდ წასვლისას, პირველადი დახმარების ცოდნაა. ჩვენ უნდა ვიცოდეთ თუ როგორ უნდა მოვიქცეთ რიგ შემთხვევებში, როგორიცაა: ნაჩხვლეტი ჭრილობა, დასუსხვა, ფეხის გადაბრუნება, კუნთის დაჭიმვა და სხვა. თუ ჩვენ არ გვეცოდინება როგორ უნდა დავეხმაროთ, არა მარტო საკუთარ თავს, არამედ სხვასაც დიდი ალბათობით, მსგავსი შემთხვევა არც თუ ისე სასიამოვნოდ დაგამახსოვრდებათ. როგორც ზევით ავღნიშნე უამრავი ადგილია მსოფლიოში რომლის მონახულებასაც ვისურვებდით. თუმცა ეს როდია მარტივი. პირველი კითხვა რაც თითოეულს გვიჩნდება, როდესაც მოგზაურობაზე დავიწყებთ ფიქრს არის: ფინანსები. შევძლებ კი ჩემი შემოსავლით ჩემი სასურველი ადგილის მონახულებას? ეს ის კითხვაა, რომელზეც პასუხის გაცემა ერთი შეხედვით ძალიან რთულია, მაგრამ ჩვენ შევეცდებით დაგეხმაროთ. მაგალითად თუ თქვენ გადაწყვეტთ წახვიდეთ სამოგზაუროდ პარიზში, 1 ადამიანი 7 დღით დაახლოებით - $1450 დაგიჯდებათ, რომი იგივე შემთხვევაში $1121, ტურის მიხედვით ტიბეტი 5 დღით 1 პერსონა -$1500. ეს დაახლოებითი ფასებია რისი გადახდაც თქვენ მოგიწევთ, სასურველი ადგილის მონახულებისას. ამ შემთხვევაში როგორც ყველა მოგზაურობაში თქვენ ნამდვილად მოგებული დარჩებით, უკან თავგადასავლებით,ემოციებით და უამრავი ახალი მეგობრით დაბრუნდებით. რაც თქვენი სულიერი თუ ფიზიკური მდგომარეობის გაუმჯობესების პირობაა და მიზნებისკენ სწრაფვის ახალი ენერგიები. #ხელოვნება #სპორტი #მოგზაურობა #კულინარია #ჯანსაღიცხოვრება#feedcgrant #feedcFeedc Support Feedc Feedc Community საქართველო

მე-18 საუკუნის დასაწყისში, კერძოდ 1710 წელს ცნობილმა ჰოლანდიელმა ფერმწერმა არტ დე გელდერმა (Aert de Gelder - 1645-1727 წწ.) შექმნა მხატვრული ტილო სახელწოდებით - "ქრისტეს ნათლობა" ("The baptism of Christ"). აქ გამოსახულია ყველასთვის კარგად ნაცნობი სახარებისეული ეპიზოდი, როდესაც მდინარე იორდანეში იესო მიდის იოანე ნათლისმცემელთან იმისთვის, რომ მან მონათლოს იგი წყლით და ამ დროს იოანეს აქვს ხილვა და ესმის ხმა ღვთისა ზეციდან: "ეს არის ძე ჩემი საყვარელი, რომელიც შევიტკბე მე, მას უსმინეთ". გელდერმა რატომღაც გადაწყვიტა, რომ ცაში გამოესახა არა კაცის სახე, ღვთის ხელი, მტრედი ან სხვა ქრისტიანული სიმბოლო, არამედ არც მეტი და არც ნაკლები დისკის ფორმის ოვალური ობიექტი, საიდანაც გამოდის ოთხი სხივი და ეცემა მდინარეში მდგარ იესოს ნათლობის ადგილს. საინტერესოა, რომ აღნიშნული მხატვარი თვით რემბრანდტის გამორჩეული მოწაფე გახლდათ, რომელსაც შემთხვევით ხელში ჩაუვარდა, ვატიკანის არქივები და მისი საიდუმლო ცოდნის ნაწილი. ფიქრობენ, რომ არტ დე გელდერი ამ და სხვა ნახატებით შეფარვით, დაშიფრულად და ზოგჯერ ასე აშკარადაც ავრცელებდა ხალხში იმ ცოდნას და ინფრომაციას, რომელიც მას გააჩნდა სხვადასხვა საკითხზე. ამჟამად აღნიშნული ნამუშევარი ინახება ქემბრიჯის მუზეუმში, დიდ ბრიტანეთში. #ახალიამბები

ის ერთი საათი მარტო ჩემი რომ არის 💪 მერე რა რომ გარეთ მანქანაში ველოდები 😂 Zaza Pachulia Basketball Academy

ჩარლი ჩაპლინი 88 წლის ასაკში გარდაიცვალა. ეტლში მჯდომ მსახიობს მისი საყვარელი მეუღლე უნა ხშირად ასეირნებდა. ფოტო ჟენევის ტბასთან არის გადაღებული. ჩარლი ჩაპლინი 88 წლის ასაკში გარდაიცვალა და მომავალ თაობებს უმთავრესი გზავნილებიც დაუტოვა: ამ სამყაროში მარადიული არაფერია, მათ შორის, არც ჩვენი პრობლემები. მიყვარს წვიმის ქვეშ სეირნობა, რადგან არავის შეუძლია დაინახოს ჩემი ცრემლები. ყველაზე დაკარგული დღე ცხოვრებაში – ესაა დღე, როცა არ ვიცინით. მსოფლიოში ექვსი საუკეთესო ექიმია: მზე, დასვენება, ვარჯიში, დიეტა, საკუთარი თავის პატივისცემა და მეგობრები. მისდიეთ მათ თქვენი ცხოვრების ყველა ეტაპზე და დატკბით ჯანსაღი ცხოვრებით. თუკი დაინახავთ მთვარეს, დაინახავთ ღმერთის მშვენიერებას. თუკი დაინახავთ მზეს, დაინახავთ ღმერთის ძალას. თუკი დაინახავთ სარკეს, დაინახავთ ღმერთის საუკეთესო ქმნილებას. ასე რომ, ირწმუნეთ ეს. ჩვენ ყველანი ტურისტები ვართ, ღმერთი – ჩვენი ტურაგენტია, რომელმაც უკვე განსაზღვრა ჩვენი მარშრუტი და მიმართულებები. მიენდე მას და დატკბი ცხოვრებით. ცხოვრება ეს უბრალოდ მოგზაურო

ყველასთვის ცნობილია სახელი ვინსენტ ვან გოგი და ალბათ, არ მოიძებნება ადამიანი, ვისაც ამ პოსტ იმპრესიონისტი ჰოლანდიელი მხატვრის მზესუმზირების ნახატს მაინც არ იცნობდეს. 1. ალბათ ბევრმა არ იცით, რომ მხატვარს ვინსენტი თავისი ბაბუისა და ერთი წლის ძმის პატივსაცემად დაარქვეს, რომელიც ვან გოგის დაბადებამდე გარდაიცვალა. 2. სანამ ვან გოგი საკუთარ ცხოვრებას საბოლოოდ დაუკავშირებდა მხატვრობას, მას არაერთი პროფესიის მორგება მოუწია. ჯერ კიდევ 16 წლის ასაკში ბიძამ მას ნახატების გამყიდველად დააწყებინა მუშაობა. გარკვეული პერიოდის განმავლობაში ის მასწავლებლადაც მუშაობდა ინგლისში, შემდეგ კი წიგნების მაღაზიაში ჰოლანდიაში. მამის მსგავსად, ვინსენტსაც სურდა სასულიერო პირი გამოსულიყო და 1878 წელს ბორინაჟში, ბელგიაში დასახლდა, სადაც სასულიერო პირი გახდა, თუმცა, მალევე აუცრუვდა გული რელიგიური მოღვაწის კარიერაზე. რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, ვინსენტმა ხატვა პირველად 27 წლის ასაკში დაიწყო, როდესაც ბელგიაში მაღაროელთა შორის ცხოვრობდა. სწორედ იქ შექმნა მან თავისი პირველი ნამუშევრები, რომლებშიც უბრალო ადამიანებს, ხელოსნებს, გლეხებს, მეთევზეებს, მათ საქმიანობასა და ყოფას ასახავდა. 3. აღსანიშნავია, რომ მისი ძმა თეო, რომელიც ასევე ნახატებით მოვაჭრე იყო, მთელი ცხოვრების მანძილზე ფინანსურად და მორალურად ეხმარებოდა, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც ვან გოგმა მხატვრობას მიჰყო ხელი. 4. როგორც ყველა შემოქმედს, ვან გოგსაც ჰყავდა საყვარელი მხატვარი, რომლის ნამუშევრებითაც ის საზრდოობდა. იგი ჟან ფრანსუა მილეს გლეხური ფერწერის დიდი თაყვანისმცემელი იყო, რაც ვინსენტის ნახატებშიც ჩანს, თუმცა, 1886 წელს პარიზში დასახლების შემდეგ, მის ნამუშევრებზე დიდი გავლენა იქონია იმპრესიონისტებისა და ნეოიმპრესიონისტების ნახატებმა, რის შემდეგაც მის შემოქმედებაში შედარებით მსუბუქი და ნათელი ფერები გაჩნდა. 5. ვან გოგმა 10 წლის მანძილზე დაახლოებით, 900 ნახატი და 1,100 ქაღალდზე შესრულებული ნამუშევარი დაგვიტოვა, რაც, უხეშად რომ თქვათ, იმას ნიშნავს, რომ ის კვირაში საშუალოდ 2 ნახატს ქმნიდა. თუმცა, რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, გადმოცემის თანახმად, მან თავის სიცოცხლეში მხოლოდ 2 ნახატის გაყიდვა შეძლო მათ შორის მისი ცნობილი ნამუშევარი "წითელი ვენახები არლში" მისი მეგობარი მხატვრის ეჟენ ბოშის დამ, 400 ფრანკად 1890 წელს შეიძინა. მხატვარმა და მისმა შედევრებმა აღიარება მხოლოდ ვინსენტის გარდაცვალების შემდეგ მოიპოვა. 6. ალბათ ყველას გსმენიათ ვან გოგის ყურის ბიბილოს მოჭრის უცნაური ისტორიის შესახებ. გადმოცემის თანახმად, მან ყურის ნაწილი თავის მეგობარ მხატვარ პოლ გოგენთან კამათის შემდეგ სამართებლით მოიჭრა, ასანთის კოლოფში შეფუთა და მეგობარ მეძავ ქალს უსახსოვრა. თუმცა, ამ ისტორიას აქვს მეორე მხარეც, გერმანელი აკადემიკოსების მიერ 2009 წელს გამოცემულ წიგნში წერია, რომ ვინსენტს ყურის ბიბილო კარგმა მოფარიკავე გოგენმა კამათის დროს ხმლით მოაჭრა და გაიქცა. ამავე წიგნის მიხედვით, ვან გოგს, რომელსაც არ სურდა მეგობრობის გაფუჭება, სიმართლე დამალა და ამით მეგობარი ციხეში ჩაჯდომას აარიდა. 7. ვან გოგმა თავის ერთ-ერთ ყველაზე ცნობილ ნახატში "ვარსკვლავიანი ღამე" , რომელიც 1987 წელს ავსტრალიელმა მეწარმემ იმ დროისათვის რეკორდულ ფასად, 53.9 მილიონ დოლადარად შეიძინა, გაუცნობიერებლად აღბეჭდა პლანეტა ვენერა. 1985 წელს ისტორიკოსმა ალბერტ ბოიმემ პლანეტარიუმის საშუალებით შეძლო აღედგინა, თუ როგორ გამოიყურებოდა ღამის ცა 1889 წლის 19 ივნიის, როდესაც ეს ნახატი შეიქმნა. მსგავსება იმდენად დიდი იყო, რომ ისტორიკოსმა დაადგინა, ვან გოგის განთიადის ვარსკვლავი სინამდვილეში პლანეტა ვენერა ყოფილა, რომლის დანახვა ყველაზე კარგად დაისის შემდეგ, ან განთიადის წინ შეიძლება. მის მოსაზრებას ასტრონომების დიდი ნაწილიც დაეთანხმა. ნახატზე ვან გოგმა ქალაქ სენ-რემი-დე-პროვანსის ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში ყოფნისას ფანჯრიდან დანახული ხედი ასახა, რომელზეც ის საკუთარ ძმას წერილში წერს : "ამ დილას ჩემი ფანჯრიდან დავინახე სამყარო, მზის ამოსვლამდე დიდი ხნით ადრე. ცაზე გამოსახული იყო ცისკრის ვარსკვლავი, რომელიც ძალიან დიდად მოჩანდა". 8. ვან გოგი ეპილეფსიით იყო დაავადებული. ეს არის ქრონიკულ-ნეიროლოგიური მდგომარეობა, რომელსაც პერიოდული კრუნჩხვები და შემოტევები ახასიათებს. მას ასევე დაუდგინდა ჰიპერგრაფია, აკვიატებული მიდრეკილება ინტენსიური წერისადმი, რაც ვინსენტის შემთხვევაში დაუოკებელი და ხშირი ხატვის სურვლით გამოვლინდა. 9. ვან გოგის სიკვდილი დიდხანს იყო ბურუსით მოცული. ყველაზე გავრცელებული ვერსიის თანახმად, ხელოვანმა სიცოცხლე პურის ყანაში ხატვისას თვითმკვლელობით დაასრულა. თუმცა, მოგვიანებით მხატვრის სიკვდილის შესახებ ალტერნატიული თეორიებიც გაჩნდა. ერთ-ერთ ვერსიაზე დაყრდნობით, 1890 წელს ის ორმა ბიჭუნამ შემთხვევით, იარაღით დაჭრა. დაშავებული მხატვარი სახლამდე მისულა და იქ 2 დღის შემდეგ გარდაცვლილა. ვან გოგის ბიოგრაფების აზრით, მან ხელი დააფარა ბიჭუნას, რომელსაც იარაღი შემთხვევით გაუვარდა, როდესაც თავის ძმას იარაღის სროლას ასწავლიდა. მოსაზრებას ის ფაქტიც ადასტურებს, რომ იარაღი, რომლითაც ვან გოგმა თავი მოიკლა, შემთხვევის ადგილზე ვერ იპოვეს. ეს იყო მხატვრის კიდევ ერთი კეთილშობილური საქციელი, როდესაც მან დამნაშავე არ ამიხლა და თვითონ დაიბრალა მომხდარი. მისი ძმის თეოს, გადმოცემით, დიდი გენიოსის უკანასკნელი სიტყვები სიკვდილის სარეცელზე იყო: "მწუხარება უსასრულობამდე გაგრძელდება." #ვანგოგი#ხელოვნებაათავადუკვადევება

1. სახელი ვინსენტი ბაბუის და მის დაბადებამდე გარდაცვალებული ძამის საპატივცემულოდ დაარქვეს 2. სანამ ვან გოგი საკუთარ ცხოვრებას საბოლოოდ დაუკავშირებდა მხატვრობას, მას არაერთი პროფესიის მორგება მოუწია. ჯერ კიდევ 16 წლის ასაკში ბიძამ მას ნახატების გამყიდველად დააწყებინა მუშაობა. გარკვეულიპერიოდის განმავლობაში ის მასწავლებლადაც მუშაობდა ინგლისში, შემდეგ კი წიგნების მაღაზიაში ჰოლანდიაში. მამის მსგავსად, ვინსენტსაც სურდა სასულიერო პირი გამოსულიყო და 1878 წელს ბორინაჟში, ბელგიაში დასახლდა, სადაც სასულიერო პირი გახდა, თუმცა, მალევე აუცრუვდა გული რელიგიური მოღვაწის კარიერაზე. რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, ვინსენტმა ხატვა პირველად 27 წლის ასაკში დაიწყო, როდესაც ბელგიაში მაღაროელთა შორის ცხოვრობდა. სწორედ იქ შექმნა მან თავისი პირველი ნამუშევრები, რომლებშიც უბრალო ადამიანებს, ხელოსნებს, გლეხებს, მეთევზეებს, მათ საქმიანობასა და ყოფას ასახავდა. 3. მისი ძმა თეო,რომელიც ასევე ნახატებით მოვაჭრე იყო,მთელი ცხოვრება ეხმარებოდა ფინანსურადაც და მორალურადაც,განსაკუთრებით კი მაშინ როცა ვან გოგმა მხატვრობას მიჰყო ხელი 4. ვან გოგმა 10 წლის მანძილზე დაახლოებით, 900 ნახატი და 1,100 ქაღალდზე შესრულებული ნამუშევარი დაგვიტოვა, რაც, უხეშად რომ თქვათ, იმას ნიშნავს, რომ ის კვირაში საშუალოდ 2 ნახატს ქმნიდა. თუმცა, რაც არ უნდა გასაკვირი იყოს, გადმოცემის თანახმად, მან თავის სიცოცხლეში მხოლოდ 2 ნახატის გაყიდვა შეძლო მათ შორის მისი ცნობილი ნამუშევარი "წითელი ვენახები არლში" მისი მეგობარი მხატვრის ეჟენ ბოშის დამ, 400 ფრანკად 1890 წელს შეიძინა. მხატვარმა და მისმა შედევრებმა აღიარება მხოლოდ ვინსენტის გარდაცვალების შემდეგ მოიპოვა. 5. ალბათ ყველას გსმენიათ ვან გოგის ყურის ბიბილოს მოჭრის უცნაური ისტორიის შესახებ. გადმოცემის თანახმად, მან ყურის ნაწილი თავის მეგობარ მხატვარ პოლ გოგენთან კამათის შემდეგ სამართებლით მოიჭრა, ასანთის კოლოფში შეფუთა და მეგობარ მეძავ ქალს უსახსოვრა. თუმცა, ამ ისტორიას აქვს მეორე მხარეც, გერმანელი აკადემიკოსების მიერ 2009 წელს გამოცემულ წიგნში წერია, რომ ვინსენტს ყურის ბიბილო კარგმა მოფარიკავე გოგენმა კამათის დროს ხმლით მოაჭრა და გაიქცა. ამავე წიგნის მიხედვით, ვან გოგს, რომელსაც არ სურდა მეგობრობის გაფუჭება, სიმართლე დამალა და ამით მეგობარი ციხეში ჩაჯდომას აარიდა. 6. ვან გოგმა თავის ერთ-ერთ ყველაზე ცნობილ ნახატში "ვარსკვლავიანი ღამე" , რომელიც 1987 წელს ავსტრალიელმა მეწარმემ იმ დროისათვის რეკორდულ ფასად, 53.9 მილიონ დოლადარად შეიძინა, გაუცნობიერებლად აღბეჭდა პლანეტა ვენერა. 1985 წელს ისტორიკოსმა ალბერტ ბოიმემ პლანეტარიუმის საშუალებით შეძლო აღედგინა, თუ როგორ გამოიყურებოდა ღამის ცა 1889 წლის 19 ივნიის, როდესაც ეს ნახატი შეიქმნა. მსგავსება იმდენად დიდი იყო, რომ ისტორიკოსმა დაადგინა, ვან გოგის განთიადის ვარსკვლავი სინამდვილეში პლანეტა ვენერა ყოფილა, რომლის დანახვა ყველაზე კარგად დაისის შემდეგ, ან განთიადის წინ შეიძლება. მის მოსაზრებას ასტრონომების დიდი ნაწილიც დაეთანხმა. ნახატზე ვან გოგმა ქალაქ სენ-რემი-დე-პროვანსის ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში ყოფნისას ფანჯრიდან დანახული ხედი ასახა, რომელზეც ის საკუთარ ძმას წერილში წერს : "ამ დილას ჩემი ფანჯრიდან დავინახე სამყარო, მზის ამოსვლამდე დიდი ხნით ადრე. ცაზე გამოსახული იყო ცისკრის ვარსკვლავი, რომელიც ძალიან დიდად მოჩანდა". 7. ვან გოგი ეპილეფსიით იყო დაავადებული. ეს არის ქრონიკულ-ნეიროლოგიური მდგომარეობა, რომელსაც პერიოდული კრუნჩხვები და შემოტევები ახასიათებს. მას ასევე დაუდგინდა ჰიპერგრაფია, აკვიატებული მიდრეკილება ინტენსიური წერისადმი, რაც ვინსენტის შემთხვევაში დაუოკებელი და ხშირი ხატვის სურვლით გამოვლინდა. 8. როგორც ყველა შემოქმედს, ვან გოგსაც ჰყავდა საყვარელი მხატვარი, რომლის ნამუშევრებითაც ის საზრდოობდა. იგი ჟან ფრანსუა მილეს გლეხური ფერწერის დიდი თაყვანისმცემელი იყო, რაც ვინსენტის ნახატებშიც ჩანს, თუმცა, 1886 წელს პარიზში დასახლების შემდეგ, მის ნამუშევრებზე დიდი გავლენა იქონია იმპრესიონისტებისა და ნეოიმპრესიონისტების ნახატებმა, რის შემდეგაც მის შემოქმედებაში შედარებით მსუბუქი და ნათელი ფერები გაჩნდა. 9. ვან გოგის სიკვდილი დიდხანს იყო ბურუსით მოცული. ყველაზე გავრცელებული ვერსიის თანახმად, ხელოვანმა სიცოცხლე პურის ყანაში ხატვისას თვითმკვლელობით დაასრულა. თუმცა, მოგვიანებით მხატვრის სიკვდილის შესახებ ალტერნატიული თეორიებიც გაჩნდა. ერთ-ერთ ვერსიაზე დაყრდნობით, 1890 წელს ის ორმა ბიჭუნამ შემთხვევით, იარაღით დაჭრა. დაშავებული მხატვარი სახლამდე მისულა და იქ 2 დღის შემდეგ გარდაცვლილა. ვან გოგის ბიოგრაფების აზრით, მან ხელი დააფარა ბიჭუნას, რომელსაც იარაღი შემთხვევით გაუვარდა, როდესაც თავის ძმას იარაღის სროლას ასწავლიდა. მოსაზრებას ის ფაქტიც ადასტურებს, რომ იარაღი, რომლითაც ვან გოგმა თავი მოიკლა, შემთხვევის ადგილზე ვერ იპოვეს. ეს იყო მხატვრის კიდევ ერთი კეთილშობილური საქციელი, როდესაც მან დამნაშავე არ ამიხლა და თვითონ დაიბრალა მომხდარი. მისი ძმის თეოს, გადმოცემით, დიდი გენიოსის უკანასკნელი სიტყვები სიკვდილის სარეცელზე იყო: "მწუხარება უსასრულობამდე გაგრძელდება."#vincentvangogh #goodplaces #politics #news #opinion #events #art #photo #sport #funny #crypto #business #design #food #religion #gaming

დღეს როკენროლის საერთაშორისო დღეა, საქართველოში ამ ჟანრის ფუძემდებელია ლადო ბურდული, ადამიანი, რომელიც 90-იანებში საზოგადოებას განსხვავებულ მუსიკას სთავაზობდა. როგორ დაიწყო თქვენი მუსიკალური მოღვაწეობა ? მინდოდა იმ მუსიკის მოსმენა, რომელსაც არ უკრავდნენ. ამ დროს კარგი ანდაზა ვნახე სადაც წერენ, რომ თუ გინდა რამე კარგად გაკეთდეს შენ თვითონ უნდა გააკეთეოო, შესაბამისად შევქმენი ის მუსიკა, რომლის მოსმენაც თვითონ მინდოდა. როგორი იყო იმ დროს საზოგადოება? ვინ იყო თქვენი მსმენელი? არასდროს მიმუშავია მსმენელზე, მუსიკას იმიტომ ვქმნიდი, რომ ჩემი ცხოვრება გამელამაზებინა. ჩემი შემოქმედება არასდროს დარეკლამებულა, აი ბევრს რომ ატრიალებენ და ყველგან რომ არის ეგეთი, იმიტომ რომ ამას პირველ რიგში საკუთარი თავის გამო ვაკეთებდი. მერე აღმოჩნდა, რომ სხვებსაც მოსწონთ, თუმცა ასეთი ადამიანები ყოველთვის ცოტა იყო. რაც შეეხება საზოგადოებას, ეს იყო ჩვეულებრივი საბჭოთა კავშირი და კრიმინალური ავტორიტეტები. შენ მიუღებელი იყავი განსხვავებული მუსიკალური გემოვნების, ჩაცმულობის გამო. „ნანეტი“ თუ გქონდა ან უბრალოდ ქუჩაში „პლეერით“ თუ გახვიდოდი. ერთხელ ტყავის კურტკით გავედი და ამის გამო ბევრი ჩხუბი მომიწია. თუ იყავი ასეთი, შესაბამისად იყავი ანტისაბჭოელი, ანტიკრიმინალი და ამის გამო იდევნებოდი. ყოველთვის ვფიქრობდი, რა უნდა აკეთო თუ საზოგადოებას არ მოსწონხარ? ისეთი უნდა გახდე, როგორიც ყველაა თუ ისეთი უნდა იყო როგორსაც შენ ფიქრობ რომ იყო? ხო და მეც გადავწყვიტე ვყოფილიყავი ის რაც ვარ. როგორ აღწერდით თქვენ შემოქმედებას? ჩემი შემოქმედება არის ისეთი, როგორიც მე ვარ. მე ვქმნი დამოუკიდებელი ადამიანებისათვის, რომელიც მხოლოდ საკუთარ გულისცემას უსმენს და იცის რა უნდა, ერკვევა რა არის მისთვის კარგი ან ცუდი, ვინ არის და როგორ უნდა იარსებოს ისე, რომ თავის თავთან და საზოგადოებასთან შეძლოს თანაცხოვრება. მე რომ დავიწყე მოღვაწეობა ყველა დედ-მამასთან ცხოვრობდა. ჩემი ტოლებიც ჩემს მშობლებს უფრო უგებდნენ, იმიტომ რომ კონფორმიზმი არჩიეს, მე კი ახლაც არ მინდა რომ ჩემს თავში ბავშვი მოვკლა. ჩვენი საზოგადოება ძალიან ცვალებადია, შეუძლებელია ყველას ერთად და ერთდროულად სძულდეს ან უყვარდეს რამე, მაგალითად რუსეთი 99% უყვარდა ადრე ახლა 99% სძულს და იგივე დამოკიდებულებაა რელიგიაზეც. თქვენი საყვარელი უცხოური და ქართული ბენდები? თავიდან რეჟისორობა მინდოდა, თუმცა ყველაფერი სხვაგვარად წავიდა. როცა სცენაზე დგახარ ერთდოულად ყველაფერი შეგიძლია იყო. იმ დროს მეხმარებოდა ჩემი ძმაკაცების მუსიკა, და სწორედ მათი მუსიკის დამსახურებაა ჩემი პიროვნების ჩამოყალიბება. ადრე როკი ძალიან პოპულარული იყო, ბითლზის ერთ-ერთმა სიმღერამ ბრიტანეთის ლორდთა პალატაში ოვაციები გამოიწვია. მაშინ აქტუალურ საკითხებზე მღეროდნენ, ახლა მუსიკოსები მღერიან ამინდზე და აბსურდულ მოვლენებზე. როკმა ნელ-ნელა დაკარგა პოპულარულობა და შემოვიდა ელექტრომუსიკა. როგორ შეიძლება 200 ლარიან ლეპტოპში აწყობილი მუსიკა იყოს გულის ამოძახილი და ადამიანს ემოციურად ეხებოდეს? თუმცა მე მგონია რომ ეს პოპულარულობა დროებითია. რაც შეეხება საქართველოს, ახლაც არ არის განვითარებული. როკი გიტარის მიმართულებით უფრო ვითარდება. ადრე გალაკტიონზე და გრანელზე მღეროდნენ, იმიტომ რომ ეშინოდათ საკუთარი აზრის გამოხატვის, ახლაც იგივე ხდება, ინგლისურად მღერიან, უცხოეთში რომ გაჰქონდეთ და ფულს შოულობდნენ მესმის, მაგრამ სხვა შემთხვევაში ეს სიაფანტობაა. როკენროლი სოციალური და აქტუალური მოვლენაა, როგორ შეიძლება შენი აზრები ტვინში ჯერ თარგმნო და მერე გადმოიტანო, ეს ხომ არ იქნება სრულფასოვანი. დღეს როკენროლის საერთაშორისო დღეა, რას იტყოდით ამ ჟანრზე და მიმართულებაზე საქართველოში? როკში იმხელა ახალგაზრდული ენერგია და პროტესტის მუხტი დევს, რომ შეიძლება ფორმები შეიცვალოს, მაგრამ ეს ყოველთვის აქტუალური იქნება. აი თუნდაც ელექტროგიტარის შხრიალი სადღაც რომ მესმის სისხლი მიდუღს, მგონია რომ გაფრენა შემიძლია ისეთი ძლიერი მუხტი აქვს ამ ყველაფერს რომ ეს არასდროს მოკვდება, მარადიულია და ვისაც უყვარს უყვარს, ვისაც არა და ძალით ვერავინ შეაყვარებს. საქართველო როგორც კონფორმისტული ქვეყანა ვერ იღებს როკენროლს, იმიტომ რომ როკენროლი არ არის კონფორმისტული მუსიკა და ამიტომ მან აქ ფეხი ვერ მოიკიდა, თუმცა 90-იან წლებში მაინც შევძელით ჩვენ, რომ ეს მუსიკა გამხდარიყო მეინსტრიმი, რაღაც დონეზე და ამის შემდეგ დიდად აღარც არაფერი შეცვლილა. #როკენროლი #ლადობურდული #ჩემომშვენიეროლედი #თბილისი #TbilisiDaily.

გამოჩენილი ქართველი მსახიობი, კახი კავსაძე კიდევ ერთხელ იხსენებს თავისი და ბელა მირიანიშვილის სიყვარულის ისტორიას. სოციალურ ქსელში ის ბელას მიმართ იმ გრძნობებზე საუბრობს, რომლითაც, როგორც თავად ამბობს, მთელი ცხოვრება იცხოვრა. “–ბელა! – ვეძახი უნებურად, ძველი ჩვეულებისამებრ… არავინ მეხმაურება. ან როგორ მიპასუხებს მარადისობიდან?! 54 წლისა წავიდა ამ ქვეყნიდან. მაშინ 57 წლის ვიყავი. მას შემდეგ ცალხელა დავდივარ, არა მთლიანი, არამედ – ნახევარი. კაცის სხეულის ნაწილია ქალი, იგი ხდის კაცს მთლიანს – ეს ქალის ფენომენის გაცხადებული საიდუმლოებაა. ზოგჯერ კაცს ხელი ულპება და აუცილებლად უნდა მოიჭრას, ეჩვენება, რომ ის ქალი ზედმეტია და ტოვებს მას… მე ბედნიერი კაცი ვიყავი – მქონდა სიყვარული და დიდი პასუხისმგებლობა. ჩემ გვერდით დიდებული ქალი იყო – ბელა მირიანაშვილი, ქალი, რომლის გვერდითაც უნდა გეცადა, ღირსეული ყოფილიყავი. არ ვიცი, რამდენად გამომდიოდა ან საერთოდ გამომდიოდა თუ არა. ხშირად მაგრძნობინებდა, თუ როგორ მაფასებს, რამხელა პიროვნებად მივაჩნივარ – რა უფლება მქონდა მისი აზრი არ გამემართლებინა?! – ბელა! – ღმერთო ჩემო, ასე მერამდენედ მემართება. ვეძახი, ვესაუბრები, მოვლენებს მისი საზომით ვზომავ… ეს ძალზე ინტიმურია. როცა საყვარელი ადამიანი მიდის ამქვეყნიდან, მოთხოვნილება გიჩნდება, სიზმრად მოგევლინოს. ის კი არა და არ ჩანს… კარგა ხანი რომ გადის, მერე გესიზმრება. ნათლად ვიხილე: თეთრხალათიანები იდგნენ ჩემსა და მას შორის, უფრო – მის მხარეს, და არ გამოუშვეს ჩემთან, რაღაცით ძალიან ბედნიერი იყო, მერე თეთრხალათიანებმა წაიყვანეს… მეორედ ისევ მეზმანა: ვეებერთელა, შავი ტალღები აზვირთულიყო და ამ ტალღებზე გადავიარეთ ჩვენ ორმა, საოცრად მშვიდად… ამბობენ, დრო მკურნალიაო. არა, ბატონო, ეს როგორ უნდა გადაიტანო, ისევ გტკივა, შეიძლება უფრო მეტადაც. უბრალოდ ურიგდები ხვედრს და ეგ არის… ხალხს უთქვამს, წუთისოფელი წუთისააო – ბრძენია ხალხი. მთელი ჩემი ცხოვრება თვალნათლივ მიდგას. პირველად თეატრალური ინსტიტუტის დერეფანში ვნახე, მესამე კურსზე ვსწავლობდი, ის პირველ კურსზე იყო. გურანდა გაბუნიას ელაპარაკებოდა (კურსელები იყვნენ და მეგობრობდნენ), გურანდამ რაღაც ეპიზოდი გაითამაშა იუმორში და ბელა გულიანად კისკისებდა. დანახვისთანავე გავშტერდი, გავგიჟდი!!! მას შემდეგ, ზურიკელა ვაშალომიძისა არ იყოს, გადარეული დავიარებოდი. ამას ალბათ ერთი ნახვით შეყვარება ჰქვია. მორცხვი არ ვიყავი, გოგონებთანაც არ მიძნელდებოდა ურთიერთობა, იმ გრძნობას კი საგულდაგულოდ ვმალავდი. ვერაფრით ვბედავდი, პირველი ნაბიჯი გადამედგა. საოცარი რიდით ვუფრთხოდი, ბელა ჩემს გულისთქმას არ მიმხვდარიყო. ამიტომ მასთან კონტაქტს გავურბოდი, ახლოს ვერ ვეკარებოდი. მიუწვდომლად მიმაჩნდა. ისე ვაღმერთებდი – არავისთვის მემეტებოდა, საკუთარი თავისთვისაც კი…წერს კახი კავსაძე.#ბელამირიანაშვილი #კახიკავსაძე #კინოხელოვნება #ქართულითეატრი #ქართულიკინო #ხელოვნება #სიყვარული Tbilisi