დღესდღეისობით ჩვენს ყოველდღიურ ცხოვრებაში რომ პრობლემები არ ილევა ეს თქვენც და მეც კარგად ვიცით
მაგრამ კიდევ ერთი რამ რასაც მე მინდა ხაზი გავუსვა არის ის გამეფებული ეთიკის ნორმა რომელიც ასე უღრნის
ზოგს ტვინს ზოგი კი სამაგალითო მსახურივით ემორჩილება ბატონს.ჩემს უარყოფით მხარეთ თვლის დღეს ძალიან
ბევრი იმას რომ არ შემიძლია ჩუმად ვიჯდე მაშინ როცა ჩემზე ზე მდგომი აკეთებს ისეთი რაღაცას რაც სიტუაციას არ
შეეფერება ან არ გავგდებს ადამიანებად.როდესაც პროტესტს გამოვთქვამ პრობლემა შემდეგში მდგომარეობს მონური აზროვნებით
გაზრდილი ადამიანი შეურაწყოფილად გრძნობს თავს რადგან მას ასწავლეს რომ როდესაც უფროსი ამბობს რაიმე მართალია
და ახლა დგას ისეთი სახით და მიყურებს თითქოს გავაკეთე ისეთი რამ, რაც სამშობლოს ღალატს არ ჩამოუვარდება. ძალიან გთხოვთ
ხალხო დავნერგოთ პროტესტის კულტურა და მივიჩნიოთ რომ ეს ცუდი არ არის რადგან პროტესტით შესაძლებელია გაიგო ის მინუსები
და პლიუსები, რაც გაგაჩნია და თუ არ მიიღებ მათ დარჩები ისეთივე სილიკონის ადამიანი რომელიც იყავი მანამდე.
თქვენს ეთიკა აყოლებთ თქვენ ადამიანობს მირჩევნია ვიყო თქვენთვის უეთიკო და ჩემს თავთან და უზნაესთან მართალი ვიდრე
ვილოცო ეკლესიაში გამოსვლისაც კი ხელები ისევ სისხლში გავითხვარო.
ადამიანს აქვს შუბლის ძარღვი, ის რომ გაუწყდება მერე “იოლია” ძალიან ცხოვრება.
/ნოდარ დუმბაძე/