ბრენდი "ნინელი", უკვე სამი წელია, რაც ქართულ ბაზარზე არსებობს. მას დღეისათვის ერთ-ერთი ტრენდული და ცნობადი ბრენდის სტატუსით იცნობენ. მალევე მოიპოვა პოპულარობა ისეთი თემატიკით, როგორიცაა: სამშობლო, პატრიოტიზმი და ოკუპაცია. ჩანთები, ჰუდები, ქუდები და მაისურები საქართველოს კონტურული რუკის დიზაინით პუბლიკამ მალევე აიტაცა. ნინელი ამჟამად ბრენდი წარდგენს ახალ კოლექციას. იგეგმება ახალი ჰუდების , წარწერით "ერთ❤️ება" გაყიდვაში ჩაშვება. კოლექციის ინსპირაციაა ერთგულება და მისი ასოციაციები. ერთგულება - მეგობრობაში, სიყვარულში, სამშობლოსადმი, საყვარელი საქმიანობისდამი და საკუთარი თავისადმი - კოლექციის ძირითადი მესიჯებია. სპეციალურად კოლექციისთვის უკვე შედგა ფოტო და ვიდეო-გადაღება და მომხმარებელი მასალის ნახვას მალე შეძლებს.#ქართულიბრენდი #ქართულიადაკარგია #ნინელი #პატრიოტულითემატიკა #ინსპირაცია #მოდა #დიზაინი Tbilisi

რატომ არ შეგვიძლია, სასიამოვნო მომენტები მხოლოდ ჩვენი მეხსიერებისთვის აღვბეჭდოთ და თავს მომენტით ცხოვრების შესაძლებლობა მივცეთ? რატომ ვფიქრობთ, რომ შვებულებაში ყოფნა ფოტოებისა და ვიდეოების დაუსრულებლად გადაღებასა და მათი სხვებისთვის გაზიარებას გულისხმობს? სოციალურ ქსელებში, პირადი ცხოვრების დეტალების გაზიარებით შექმნილი ფოტო-ვიდეოკონტენტის განთავსება არაერთი ადამიანისთვის გამხდარა არა მხოლოდ ეგოს დაკმაყოფილების საშუალება, უფრო მეტიც, შემოსავლის ძალიან კარგი წყაროც. ეს, ალბათ, 21-ე საუკუნის ახალი პროფესიის წარმომადგენლებს, „ინფლუენსერებს“ ეხებათ და რა ხდება მაშინ, როცა სოციალურ ქსელში აქტიურობას შემოსავალი არ მოაქვს და მასზე მხოლოდ ემოციურად ვხდებით დამოკიდებულები? ბლოგერი, მაკლინ ლაიონსი, საკუთარ გამოცდილებაზე დაყრდნობით გვიზიარებს, რატომ შეწყვიტა ფოტოების გადაღება: „მათ სოციალური მედიისთვის ვიღებდი და არა – ჩემთვის“. მაკლინ ლაიონსი: ძალიან ხშირად, ჩვენი ფოტოები ჩვენი პროფილის პოტენციური „ჩამომსქროლველისთვის“ იქმნება. ჩვენთვის კი სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ხოლმე მათი უკუკავშირი – „ინსტაგრამის“ შემთხვევაში, ორი დაწკაპუნება და პოზიტიური კომენტარები. იმიტომ, რომ ჩვენ სოციალური მიმღებლობა გვჭირდება, რომლის დადასტურებადაც გაზიარებულ ფოტოებსა და ვიდეოებზე არსებულ რეაქციებსა და კომენტარებს მივიჩნევთ. სასურველი უკუკავშირის მიღებაში კი ჩვენი ცხოვრების იდეალური ვიზუალური წარმოჩენა გვეხმარება. სოციალური მედიის არსებობის პირობებში, თითქოს სავალდებულო გახდა ვირტუალური მეგობრების ესთეტიკური ფოტოებით მომარაგება და საკუთარი ეგოს, ამგვარად, დაკმაყოფილება. ადრე თუ, შვებულებიდან დაბრუნებული, რუჯითა და ჩემთვის სასიამოვნო ამბებით შემოვიფარგლებოდი, ბოლო დროს, ვეღარ ავუდიოდი თითოეული მომენტის სხვებისთვის გაზიარების შესაძლებლობას. მინდოდა, ყველას სცოდნოდა, რომ ვმოგზაურობდი. მინდოდა, საზოგადოებას დაეჯერებინა, რომ ბედნიერი და წარმატებული ვარ და ჩემი თავგადასავლების შემყურეებისთვის, მათში შურიც კი გამომეწვია. მერე აღმოვაჩინე, რომ სხვა ადამიანების აღქმაზე ფიქრში, დავკარგე ის რეალური მიზეზი, რატომაც ვმოგზაურობდი ხოლმე. ისე მოხდა, რომ მოგზაურობისგან მიღებულ გამოცდილებებზე დაკვირვება შევწყვიტე და საკუთარ ცხოვრებას ყველა შესაძლო თვალით დავუწყე ყურება. სოციალური ქსელების ავტორიტეტების თვალებით. ნებისმიერ ნანახ ორიგინალურ არქიტექტურას, ღირსშესანიშნაობას, ან თუნდაც, სანაპიროზე გასეირნებას, ახალი ფოტოს გადაღების შესაძლებლობად აღვიქვამდი. ყველა ახალ გამოცდილებას ისე ვეჭიდებოდი, როგორც ფოტოგრაფი, ვიდეოგრაფი და ვცდილობდი, რომ ჩემი სავსე ცხოვრება, ჩემივე არტისტული ხედვით, სარფიანად გამეყიდა – ანუ გარკვეული საზოგადოებისთვის მისაღები ადამიანი ვყოფილიყავი. თუმცა, აღმოჩნდა, რომ ჩემს წრეში ერთადერთი ვიყავი, ამ ინტერესით შეპყრობილი. ჩემს მეგობრებსა და ოჯახის წევრებს საერთოდ არ ანაღვლებდათ ინსტაგრამის მოწონებები და ნახვები და ჩემი ქცევით, ნერვებს ვუშლიდი, როცა ვთხოვდი, მაგალითად, რამე ეფექტური ვიდეოს გადაღებას. სანამ საკუთარი თავის გარედან დანახვას შევძლებდი, მანამდე იმდენი მოვახერხე, რომ ცნობილი გავხდი ჩემი სასაცილო ქცევებით. მე ვიყავი ადამიანი, ვისაც ყველგან და ყოველთვის უნდოდა ფოტოს გადაღება, შესანიშნავი განათებით. შემდეგი იყო უხერხულობის ეტაპის გავლა. როცა გავაანალიზე, რომ რეალურად, სულაც არ მინდოდა, ვინმეს არაკომფორტულად ეგრძნო თავი იმის გამო, რომ მისი სურვილისგან დამოუკიდებლად, ჩემს ფოტოში მოუწევდა მოხვედრა. ჩემი გაზვიადებული „ჰეიიიი“ სთორების გამო, ჩემი ოჯახის წევრებისაც მერიდებოდა და მას შემდეგ, რაც საკუთარ თავთან ვაღიარე, რომ ამ ყველაფერს ჩემი სიამოვნებისთვის არ ვაკეთებდი, მისგან გათავისუფლება გადავწყვიტე. ტელეფონს ყოველ წამს აღარ ვამოწმებდი და ნელ-ნელა სოციალურქსელამდელი შეგრძნებები აღვიდგინე. თავიდან, ეს არც ისე მარტივი აღმოჩნდა, რომ მაგალითად, ლამაზი ხედის დანახვაზე ჩემი რეაქცია არ ყოფილიყო: „მოდით, ფოტო გადავიღოთ“.. თუმცა, დავრწმუნდი, რომ ფოტო არასდროს გამოდის ისეთი კარგი, როგორიც სინამდვილეშია ის მომენტი. მე შევწყვიტე ყველას პაპარაცივით დევნა და საკუთარი თავი ასეთი გამოწვევის წინაშე დავაყენე: სალაშქროდ წავედი და არაჩვეულებრივ ხედს რომ გადმოვხედე, ჩემდა საბედნიეროდ, საერთოდ ვერ ვიგრძენი ფოტოს გადაღების საჭიროება… მოკლედ, მენტალური შენიშვნა მივეცი თავს, რომ მომენტით სიამოვნება და მისი მეხსიერებაში შენახვა საკუთარი თავისთვის გაკეთებული დიდებული საჩუქარია. ჩვენ შეგრძნებებს ვიმახსოვრებთ. ამიტომ, იმის ნაცვლად, რომ სასიამოვნო მომენტები ტელეფონით გავიხსენოთ, მოდით ვცადოთ და ვიგრძნოთ ისე, როგორც ადრე. #დასვენებასოცქსელისგარეშე #მორალურიდასვენება #ფსიქოლოგიურიდასვენება #შეზღუდვებისმოხსნა Tbilisi#ჯანსაღიცხოვრება

საქართველოს მორაგბეთა ეროვნული ნაკრების ყოფილი კაპიტანი მამუკა გორგოძე სოციალურ ქსელში თორნიკე შენგელიას მოსკოვის ცსკ-ში გადასვლას გამოეხმაურა. გორგოძემ ინსტაგრამის საკუთარ გვერდზე ქართველი კალათბურთელის ფოტო გამოაქვეყნა და თოკოს ახალ კლუბში წარმატებები უსურვა. საქართველოს ეროვნული საკალათბურთო ნაკრების კაპიტნის, თორნიკე შენგელიას ტრანსფერმა საქართველოში აზრთა სხვადასხვაობა გამოიწვია. ქართველი ქომაგების დიდი ნაწილი შენგელიას რუსულ კლუბში გადასვლით უკმაყოფილო დარჩა. შენგელიას სრული მხარდაჭერა გამოუცხადა საქართველოს ეროვნულმა კალათბურთის ფედერაციამ. დღეს კი, როგორც ცნობილია ეროვნული ნაკრების კალათბურთელები აღნიშნულ თემასთან დაკავშირებით სპეციალური განცხადების გავრცელებას გეგმავენ. შეგახსენებთ, რომ თორნიკე შენგელია კარიერას მოსკოვის „ცეესკაში“ გააგრძელებს. რუსულმა კლუბმა 28 წლის ქართველ, მძიმე ფორვარდთან 3-წლიანი კონტრაქტი გააფორმა. შენგელიას ესპანურ „ბასკონიასთან“ ხელშეკრულება 2022 წლამდე აკავშირებდა, თუმცა, მოსკოველებმა ევროპაში ერთ-ერთი საუკეთესო კალათბურთელის საკუთარ რიგებში გადმოსაყვანად ყველაფერის მოგვარება მოახერხეს. ქართველი ლეგიონერი ბასკურ კლუბში 2014 წლიდან თამაშობდა და სულ ახლახანს, მისმა კლუბმა 10-წლიანი პაუზის შემდეგ ესპანეთის ჩემპიონის ტიტული მოიპოვა.

ნიკა გუჯეჯიანის შეყვარებული, ანანო ბაკურაძე სოციალურ ქსელში ემოციურ ტექსტს აქვეყნებს. "არ ვიცი ამის ძალას ეხლა სად ვპოულობ მაგრამ ფაქტია რომ გწერთ ყველა გოგოს რომელსაც გეშინიათ და ყველა ბიჭს რომელიც კაცი უნდა იყოთ და მაინც უფრო გოგოებს, ჩემო საყვარლებო. მეც და ნიკაც უკეთესი საქართველოსთვის ვიბრძოდით, ყოველ წუთას და ყველანაირი გადამეტების გარეშე. ერთად ყველაფერი შეგვეძლო. 27 წლის გავხდებოდით ორივე მალე და იმდენი რამდენიც ამ პატარა ასაკში ჩვენ ორმა მოვასწარით ძალიან ცოტა ვიცი ან არც ვიცი. ნიკამ კიდევ უფრო ბევრი ვიდრე მე. მე და ნიკუშამ ერთმანეთი საქმეზე გავიცანით და ძალიან ბევრი თვე ვემუშავებოდით ერთმანეთს და დავმეგობრდით. მერე ჩემს ცხოვრებაში ისე მოხდა რომ ათუკას რომელიც ჩემი ბავშვობის მეგობარი იყო და არის, და თან 4 წელი ჩემი მეუღლე იყო, გავშორდით. გავშორდით არა იმიტომ რომ მიღალატა, არა იმიტომ რომ ვუღალატე, არა იმიტომ რომ მცემდა არა არა და არა. გავშორდით იმიტომ რომ ერთად ცხოვრება აღარ გამოგვდიოდა. დამშეული საზოგადოება მიზეზებს მთხოვდა. რატომ რა მოხდა? ასეთი ბიჭი და ასეთი გოგო? რა მოგივიდათ კიმაგრამ ყველაფერი გქონდათ. შერიგდით. შეურიგდი. შერიგებას არც არავინ მთხოვდა. ათუკამაც იცოდა სადღაც რომ ესე იყო სწორი. ამ საზოგადოებას ბიჭი ეცოდებოდა. მე არ მჭირდება არც ეხლა არავის შეცოდება. მე ეგ არ ვარ. მაგრამ მე მწირავდნენ, იმას იბრალებდნენ. არადა ვინ იცის სინამდვილე? “არადა ვის აქვს ნება იცქიროს უცხო ფარდების იქით?” არ დამავიწყდება ადამიანი რომელიც ჩემი ძალიან ახლობელი ჩემი გულშემატკივარი მეგონა მოვიდა და პირველი მკითხა ჰა ეხლა ვინ გყავს? თქვიო. ძალიან ბოროტულად. მოკლედ სულ რამდენიმემ შეინარჩუნა თავი. და მადლობა ცხოვრებას ახალი გაკვეთილისთვის. საზოგადოებას მიზეზები ჭირდება. მერე შეგიცოდებენ, მერე მოგეფებიან. ეჭვებში თუ დატოვე პირდაპირი მნიშვნელობით-დაგენძრა. მოკლედ საშინელი ტკივილები, გულისტკენები, იმედგაცრუებები გამოვიარე. როცა ათუკამ დამირეკა ხელი გავაწეროთო წავედით და გავაწერეთ, უსიტყვოდ. ხმა არ გაგვიცია ერთმანეთისთვის. თუმცა მგონია რომ შევინარჩუნეთ კულტურული ურთიერთობა და რაც დრო გადის უფრო ლოიალურები ვხდებით ერთმანეთისთვის. ხელის გაწერის დღეს დამირეკა ნიკუშამ. მთხოვა სადღაც წამყევიო, არც ის ვიცოდი საიდან იცოდა რომ ხელი გავაწერეთ და საბოლოო წერტილი დავსვით. წავედით ვიარეთ ვიარეთ და ლისზე ძალიან შორს ტრიალ მინდორზე მანქანა გააჩერა. შენ მანქანაში იჯექიო მითხრა. მე ხმას არ ვიღებ. დიდი ყუთი გადაათრია და ცოტა ხანში ვხედავ მორბის გიჟივით მანქანისკენ. რამდენიმე წამში ფეიერვერკი გავარდა ამ ყუთიდან. ასე ამიხსნა რომ უშანსობიდან შანსი მიეცა და სიტყვებით ვერ გამოხატა როგორ გაეხარდა რომ თავისუფალი ვიყავი. ყოველდღე მიგზავნიდა ყვავილებს ბარათებით. ყოველდღე. ხან რას აწერდა ხან რას. ნიკუშა ვარსკვლავია. ვეუბნებოდი რო არ მჯერა რომ არსებობს. მე არ მინახავს კაცი რომელიც ქალს ესე ექცევა. კაცი რომელიც ცოტა ფემინისტიცაა გინახავთ? მზრუნველი, დაუზარელი, ნათელი, ყველაზე გონიერი და ჭკვიანი ვინც კი ვინმე მინახავს, თავისი გუნდის ლიდერი და არა უფროსი, მასწავლებელი, ღიმილიანი. არ ვიცი კიდე რა აღარ, ეს ყველაფერი ყველანაირი ობიექტურობის დაცვით. სადმე რომ მივდიოდი და მანქანას ვაჩერებდი, რომ გამოვდიოდი მხვდებიდა ბარათები ხან გულებით ხან წარწერებით. სიყვარული იყო. ეს ბიჭი იყო სიყვარული. ხოდა ის მინდა გითხრათ რომ მიფრთხილდებოდა, შეძლებისდაგვარად მალავდა ამ ურთიერთობას იმიტომ რომ მე არ მტკებოდა გული და სადღაც კაფეში ვიღაც ქათმებს არ ეჭორავათ ჩემზე “უიიი მაგიტო გაშორდა, ამ ბიჭთან დადიოდაო”, “ვაიმე გაიგეეე რა ყოფილა თურმე მიზეზი?” უფრო სწორად არაფერსაც არ ვმალავდით უბრალოდ არაფერსაც არ ვამბობდით. მე არავის ვუსურვებ ამ ტკივილს არც იმას რაც გაშორებისას გამოვიარე და იმას მითუმეტეს რასაც ეხლა ვგრძნობ. ნიკამ მასწავლა ახლიდან ცხოვრება. ნიკამ მასწავლა რომ უნდა იცხოვრო ამ წამს იმიტომ რომ რაც გვაქვს მხოლოდ ესააა, ამ წუთას. თავიდან მეძახდა განუსაზღვრელი მომავალი ხარო. მერე მეც ვისწავლე now ცხოვრება, მასთან ერთად. საპირფარეშოში რომ შევდიოდი კართან მელოდებოდა. სადმე რომ წავიდოდი ვერ ძლებდა და მეორე დღეს მოფრინავდა. არ ვიცი ვინ იმსახურებს და ვინ არ იმსახურებს ამ ისტორიიის გაზიარებას მაგრამ მინდა გოგოებს ვუთხრა: ჩვენ ვცხობრობთ პატრიარქალურ ქვეყანაში, უსაზიზღრეს საზოგადოებაში, კლიშეებით და ჭორებით გამოკვებილ ადამიანებს შორის. ნუ შეგეშინდებათ იყოთ ის ვინც ხართ, გიყვარდეთ ის ვინც შეგიყვარდებათ და სადაც კომფორტულად არ ხართ ადგეთ და წამოხვიდეთ. ცხოვრება ყოფილა ერთი წამი, ზუსტად ერთი წამი. გთხოვთ ყველას ვისაც გეშინიათ და ცუდად ხართ ნუ გეშინიათ. იცხოვრეთ. ბოროტი ადამიანის როგორ შეიძლება კეთილ ადამიანს ეშინიდეს? ნიკუშამ მითხრა თვითმფრინავში რომ ვჯდებიდით ეხლა ეს ფოტო რომ დავდო სხვა რეალობაში დავბრუნდებითო. ჩემი ოცნებაა რომ ყველამ იცოდეს როგორ მიყვარხარო. არ დადო ისევ ჩემ გამო. და მადლობა ნი ყველაფრისთვის, შენ მასწავლე სიყვარული. შენ არსად არ წასულხარ ჩემთან ხარ. მალე გნახავ, მადლობა რომ გამიადვილე სიკვდილი რომლისაც ასე მეშინოდა. და ბოლოს ნი what we talk about when we talk about love?"- წერს ანანო ბაკურაძე#love Tbilisi

სოციალურ ქსელში დედოფალ ელისაბედ II-ის ფოტო გამოჩნდა, რომელზეც უინძორის სასახლის ტერიტორიაზე პონით მოსეირნე დედოფალია გამოსახული. ფოტო, რომელიც სამეფო ოჯახის „ტვიტერის“ ოფიციალურ გვერდზე გამოქვეყნდა, დედოფლის პირველი საჯარო ფოტოა კორონავირუსთან დაკავშირებით დაწესებული იზოლაციის შემდეგ.

უხანელი ექიმი აი ფენი, იყო ერთ-ერთი პირველი ექიმი, რომელიც ახალი კორონავირუსის აფეთქების შესახებ ალაპარაკდა. მან ჩინურ სოციალურ ქსელში კორონავირუსით დაინფიცირებული ადამიანის ისტორიის ფოტო გაავრცელა, რის შემდეგაც უხანის საავადმყოფომ, მას მკაცრი შენიშვნა მისცა. ახლახან აი ფენმა მისცა ინტერვიუ, რომელშიც ამბობდა, რომ ხელისუფლებამ მას და სხვა ექიმებს მომასწავებელი საშიშროების შესახებ ინფორმაციის გავრცელების საშუალება არ მისცეს. მისი თქმით, მისი ოთხი კოლეგა დაინფიცირდა და გარდაიცვალა. ამ ინტერვიუს შემდეგ, ქალი გაუჩინარდა. Weibo-ში, მის სოციალურ ქსელში კი გამოჩნდა წერილი: „მდინარე. ხიდი. გზა. საათი“, – წერს RFA. გამოცემის ცნობით, საზოგადოება ფიქრობს, რომ ექიმი ამჟამად დაკავებულია. #china #coronavirus #covid19 #doctor

ჩემი პირველი პოსტი ამ სოციალურ ქსელში^^ მიხარია რომ ასეთი კარგი პროექტი გამოუვიდათ^^ მოკლედ პირველი პოსტისთვის გადავწყიტე გამეზიარებინა ჩემი საყვარელი ფოტო საყვარელი ადგილიდან^^