9 აპრილის ტრაგიკული მოვლენებიდან 31 წელი გავიდა. 31 წლის განმავლობაში პირველად, თბილისში, პარლამენტის წინ მდებარე 9 აპრილის მემორიალის მიმდებარე ტერიტორია კორონავირუსის საფრთხის გამო ცარიელია. 1989 წლის 9 აპრილს, გამთენიისას საბჭოთა კავშირის შეიარაღებული ძალების ნაწილებმა თბილისში, რუსთაველის გამზირზე, მშვიდობიანი საპროტესტო აქცია დაარბიეს. მანამ, 11 საათზე თბილისში კომენდანტის საათი გამოცხადდა, მაგრამ ადგილობრივ მოსახლეობას ცნობა კომენდატის საათის ამოქმედების შესახებ ტელევიზიით მხოლოდ 22 საათსა და 15 წუთზე მიეწოდა. დარბევისას გამოყენებულ იქნა მომაკვდინებელი იარაღი: ქიმიური საშუალებები, სასანგრე ბარები, ცეცხლსასროლი იარაღი, ჯავშანტრანსპორტიორები და ტანკები. შედეგად, დაიღუპა 21 ადამიანი, უმეტესად ქალები. ათასობით მოქალაქე დაუდგენელი შემადგენლობის გაზით მოიწამლა. ზუსტად ორი წლისთავზე, 1991 წლის 9 აპრილს, საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესმა საბჭომ ზვიად გამსახურდიას მეთაურობით საქართველოს სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობა აღდგენილად გამოაცხადა.#9აპრილი #ეროვნულიტრაგედია #დარბევა #მანიფესტაცია #საქართველო #tbilisidailyy

9 აპრილს დაღუპულთა ხსოვნისთვის პატივის მისაგებად მოქალაქეებმა სოციალურ ქსელში სოლიდარობის აქცია სახელწოდებით - ,,მე ვმღერი სახელმწიფოს ჰიმნს” დაგეგმეს. აქციის ორგანიზატორები საზოგადოებას მოუწოდებენ, საგანგებო რეჟიმის პირობებში სახლიდან აღნიშნონ სახელმწიფოებრივი მნიშვნელობის დღე - საღამოს 22:00 საათზე გამოვიდნენ აივნებზე და იმღერონ საქართველოს ეროვნული ჰიმნი. ,,დღეს 2020 წლის 9 აპრილია, საგანგებო მდგომარეობის პირობებში ჩვენს ხელთ არსებული საშუალებებით უნდა აღვნიშნოთ ეს სახელმწიფოებრივი დღე. სიმბოლურად 9 აპრილს საღამოს 22:00 საათზე, როდესაც კომენდანტის საათის პირობებიდან გამომდინარე ყველანი სახლებში ვართ გამოვიდეთ აივნებზე, გადმოვდგეთ ფანჯრებიდან და ვიმღეროთ საქართველოს ეროვნული ჰიმნი", — წერს ორგანიზატორი. აქციის ორგანიზატორები მოქალაქეებს მოუწოდებენ, არსებობის შემთხვევაში, გამოფინონ სახელმწიფო სიმბოლიკა - საქართველოს ხუთჯვრიანი ან სამფეროვანი დროშა.#9აპრილი #საქართველო #სოლიდარობა #აქცია #დროშა #კარანტინი #tbilisidailyy

დღეს ბორჯომში 9 აპრილის მემორიალი ქალაქის პირველმა პირებმა ყვავილებით შეამკეს. აქვე აღევლინა დაღუპულთა სულებისთვის მოსახსენიებელი პანაშვიდი. დღეს 9 აპრილის ტრაგედიიდან 31 წელი შესრულდა. 9 აპრილს, გამთენიისას თბილისში, რუსთაველის გამზირზე, საბჭოთა კავშირის სადამსჯელო სამხედრო ნაწილებმა მშვიდობიანი საპროტესტო აქცია დაარბიეს, რის შედეგადაც 21 უდანაშაულო ადამიანი დაიღუპა. ასობით ათასი კი მძიმედ დაშავდა. აქციის მონაწილეები საქართველოს თავისუფლებას ითხოვდნენ.#9აპრილი #მემორიალი #საქართველო Borjomi

მეგობრებო და ძვირფასო მედიის წარმომადგენლებო! არსებობს იდეა და ვფიქრობ, აუცილებლად განსახორციელებელი. დრო ცოტაა, მაგრამ სრულიად საკმარისი: დღეს, საღამოს 22.00 წუთზე, სახლებში მყოფებმა, შევაღოთ ჩვენი ფანჯრები და ერთმანეთს საქართველოს ჰიმნი მოვასმენინოთ, ხოლო ვისაც გააჩნია - დროშები გადმოვფინოთ. ეს დღე გმირების ტრაგიკულად დაღუპვის და დამოუკიდებლობის აღდგენის დღეა. სულ მცირე, ამ დროს თქვენსავე გვერდზე განათავსეთ ჰიმნი - #9აპრილი იმედი მაქვს თქვენი მხარდაჭერის და ამ ამბის თქვენს კედლებზე მოფენის. გვახსოვდეს #9აპრილითქვენი#გიორგიკეკელიძე #giorgikekelidze

პრეზიდენტის ინიციატივა: საერთო მემორიალი ჩვენი ქვეყნის გმირებს. იუნკერთა ხსოვნისთვის მიძღვნილ საღამოზე, პრეზიდენტმა, სალომე ზურაბიშვილმა სიტყვით გამოსვლის დროს ინიციატივა გამოთქვა, რომ თბილისის ცენტრში საქართველოს თავისუფლებისთვის დაღუპულთა საერთო მემორიალი გაიხსნას. პრეზიდენტის თქმით, მემორიალს შემეცნებითი შინაარსიც უნდა ჰქონდეს, იმისთვის რომ ახალგაზრდებმა უკეთ გაიგონ, თუ რა გზა გაიარა ქვეყანამ. მან ყურადღება გაამახვილა 9 აპრილისა და იუნკერების მემორიალზე, რომლებიც სათანადოდ არ გამოხატავენ იმ თავგანწირვას, რაც ქართველმა გმირებმა ბრძოლის დროს გამოიჩინეს. მისი თქმით, 9 აპრილს დაღუპულთა გმირების თავდადება ერთი პატარა დაფით შემოიფარგლება, იუნკერთა მომერიალზე შესვლას კი საზოგადოება ხშირად ვერც კი ახერხებს.#თბილისი #სალომე #ზურაბიშვილი #გმირთა #მემორიალი #9აპრილი #იუნკერთამემორიალი #tbilisidaily #news

დღეს 9 მაისია, ფაშისტურ გერმანიაზე გამარჯვების 75 წლისთავი!💥 1945 წლის 9 მაისი...იმედმა დაამარცხა სიკვდილი, გასრულდა 1418 სისხლიანი დღის ეპოპეა...რაიხსტაგზე, ქანთარიასა და ეგოროვის მიერ, გამარჯვების დროშა აფრიალდა...სწორედ ამ დროშის აფრიალებით დაიწყო ის ჯაჭვური რეაქცია, სიხარულის, ბედნიერების აპოთეოზად რომ იქცა. ეს იყო გამარჯვების დღე!!! ამ ერთი დღისთვის მოდიოდნენ დღითა და ღამით, მარშით და შეტევით, მოდიოდნენ თვითმფრინავით, ტანკებით, ცხენით, ფორთხვით, მეგობრის ზურგით, საკაცით...მაგრამ მოდიოდნენ, იცოდნენ, რომ უნდა მოსულიყვნენ, რომ მათ მთელი მსოფლიო შემოჰყურებდა....მას შემდეგ 75 წელი გავიდა-ამდენივე გაზაფხული გაგვითენდა, ამდენჯერვე ჩამოთოვა მყუდრო ციდან, დღეს ჩვენ გარდასულ დღეთა გმირებს ვიგონებთ, რომელთა წინაშეც ქედი უნდა მოვიხაროთ...სამარადისო დიდება გმირებს!!! #goodplaces

ყოველი ქართველისათვის აფხაზეთის დაკარგვა მტკივნეული თემაა, რადგან ეს არის ჩვენი ქვეყნის ნაწილი, რომელიც იძულებით წაგვართვეს. ყოველთვის უნდა გვახსოვდეს აფხაზეთში მეომარი გმირები და არ დავივიწყოთ მათი ღვაწლი, რადგან ამ ადამიანებმა დათმეს საკუთარი კეთილდღეობა და არ გაცვალეს სამშობლო მატერიალურ ღირებულებებზე. დღეს ჩვენ მოვამზადეთ ინტერვიუ აფხაზეთის ომის ვეტერანთან, ანატოლი თოდუასთან, რომელიც საქართველოს რესპუბლიკის თავდაცვის სამინისტროს მე-2 საარმიო კორპუსის საარტელიერო პოლკში იბრძოდა. -ომის დაწყებამდე, ცოტა ხნით ადრე რა ვითარება იყო აფხაზეთში? 1987 წელს გამიწვიეს ჯარში, 89 წელს რომ დავბრუნდი, აფხაზეთში იყო კომენდანტის საათი, მილიცია აკონტროლებდა ყველაფერს. იყო შემთხვევები, როდესაც აფხაზები გამოხტებოდნენ, თითქოს ვიღაცის დარიგებულ ტექსტებს იმეორებდნენ, თუმცა ამას არ ჰქონია სისტემატიური ხასიათი. მაშინ ვერავინ იფიქრებდა, რომ იარაღს ხელში აიღებდნენ და გვესროდნენ. -თქვენი აზრით რამ გააღვივა შუღლი ქართველებს შორის და ვინ დაიწყო ომი ? ეს ყველფერი არის რუსეთის მიერ დადგმული სპექტალი. სწორედ მათ მისცეს აფხაზებს იარაღი და გაასროლინეს, შემდეგ კი ყველაფერი ჩვენ დაგვაბრალეს. სად ჰქონდათ აფხაზებს ტყვია და იარაღი? რუსები ამარაგებდნენ. სწორედ რუსებმა დაბომბეს მშვიდობიანი მოსახლეობა და გადაამტერეს ერთმანეთს. -რა მდგომარეობა იყო ომის დროს ჯარისკაცებში შიგნით? გვესაუბრეთ თქვენს განცდებსა და ფიქრებზე. ყველანი მხნედ ვიყავით, რადგან ჩვენი ქვეყნის დასაცავად ვიდექით და არც ერთი ნაბიჯით უკან არ დაგვიხევია. მე ვარ აფხაზეთიდან, ჩემს უკან იდგნენ მშობლები, დები, ძმები, ჩვენი მოხუცებულები, ბავშვები, არამარტო ჩემი თანამებრძოლების ოჯახები. რუსები თვითნმფრინავებიდან ბომბავდნენ ქართულ დასახლებებს და ჩვენს ლოკაციებს, მაგრამ არაფრის შეგვშინებია. ბრძანებას რომ მივიღებდით ცეცხლის გახსნაზე დაუყოვნებლივ ვასრულებდით. ერთხელ ბრძანება მოვიდა ცეცხლის გახსნაზე ღამის 3 საათი იქნებოდა, წამოვხტით ყველა. ერთ ფეხზე მოვასწარი ჩექმის ჩაცმა, მეორე ხელით წამოვიღე, რომ გავრბოდი აკაციის ეკალი შემერჭო, არც მიგრძვნია, ჩავიცვი მეორეც, იმ დღეს დილის 7 საათამდე არ გავჩერებულვართ. რომ დაწყნარდა ყველაფერი მერე ვიგრძენი ტკივილი ფეხზე, თუმცა გარეგნული ტკივილი, დამიჯერეთ, არავის ადარდებდა, რადგან ჩვენ გვტკიოდა ჩვენს მიწაზე საომარი ვითარება, რომელიც ტერორისტი რუსების მიერ იყო მოწყობილი. -რომ გააცნობიერეთ, რომ აფხაზეთის დატოვება მოგიწიათ, როგორ დატოვეთ ტერიტორია ? იმ ნაწილში, სადაც მე ვიყავი, ყველაზე ახალგაზრდა ორნი ვიყავით, 23 წლის პატარა ბიჭები. მგონი მაისის თვე იყო, ეგრედწოდებული "პერემირია" რო გამოაცხადეს იარაღები ჩავაბარეთ. ჯარი გაიწია, ორივე მხარეს ტექნიკა გაიყვანეს ჩვენებმა, შემდეგ მე და ჩემი მეგობარი გამოგვიშვეს სამხედრო აკადემიაში არტილერიის კურსებზე, თბილისში რომ ჩამოვედით გვითხრეს, რომ ადგილები აღარ იყო, ამიტომ უკან დავბრუნდით. რამოდენიმე დღეში ისევ დაიწყო ყველაფერი, რუსეთმა გაგვაცურა, ეს მათი ტაქტიკური სვლა იყო. მეც ჩემი ქვეყნის დასაცავად წავედი ამ ომში, სადაც არც იარაღი გვქონდა და არც აღჭურვილობა. რამოდენიმე დღე დავიცავით, მაგრამ მერე ვერ გაძლო ჯარმა, რადგან იარაღი და ტექნიკა გვაკლდა და იძულებული გავხდით დაგვეტოვებინა ყველაფერი. დედაჩემი და ჩემი და დავსვი გემზე, მე ვერ გავძელი, გადმოვხტი გემიდან, მოვედი სახლში, მოვკიდე ხელი მამაჩემს, უკვე გაუსაძლისი მდგომარეობა იყო. წამოვედით სვანეთიდან. სვანეთში ტყეში რომ ვისვენებდით ჩემს გვერდით კაცი იწვა, რომელიც იმ ღამეს გარდაიცვალა. სვანეთიდან რომ გავედით, მოვხვდით სამეგრელოში. ფოთში რო შევედით ამ დროს მხედრიონი შემოვიდა და გაგვაჩერეს, საბუთები გაგვისინჯეს. მე მინახეს მეომრის საბუთი, მითხრეს ჩვენთან წამოდიო, რაზეც უარი მიიღეს. ამის გამო დამაყენეს კედელზე დასახვრეტად, ერთმა გადატენა იარაღი, უნდა ესროლა, მეორემ უთხრა ჩემზე ეს კაცი მეცონბაო, აი მაშინ შემეშინდა. იმედი რომ მომეცა ცაში ავიხედე, იმის მერე ეგეთი ცა სუფთა გაბრწყინებული მე არ მინახავს. დალოცოს და გაამთლიანოს დედა ღვთისმშობელმა ჩვენი საქართველო, დიდება უფალს და მთლიანად საქართველოს. ამინ. -როგორი შეგრძნება იყო საკუთარი სახლ-კარის დათმობა? თბილისში რომ წამოვედით არც ვიცოდი სად იყვნენ დედაჩემი და ჩემი და. ძალიან ცუდი განცდა მქონდა. საშინელი ყოფილა სახლის დატოვება, ასევე მეზობლების, ახლობლების, ბავშვების, მეგობრების, ნათესავებიც რომ მახსენდება სული მეხუთება. რომ ვხვდებით ერთმანეთს მეზობელია თუ ბავშვობის მეგობარი, მგონია რომ ისევ შაფში ვარ ჩემს სახლში, ჩემი ზღვის პირას. ეგრევე თვალწინ დგება ჩემი სოფელი, ჩემი მეგობრები, ჩემი ბავშვობა, ჩემი ქუჩა, სადაც 23 წელი ვიცხოვრე და ძალიან კარგად გავატარე. ადამიანი იმედით ცხოვრობს, მეც იმედი მაქვს, რომ ჩემ ლამაზ, მშვენიერ კუთხეში დავბრუნდები. ჩვენ ბრძოლა წავაგეთ, მაგრამ ომი არ წაგვიგია! აფხაზეთი საქართველოა ! რუსეთი მტერია !#ომისვეტერანი #აფხაზეთი #საქართველო #რუსეთიოკუპანტია #მეომრები #ჩვენდავბრუნდებით #SokhumiDaily

40 წელი ატარა მოსემ ებრაელი ხალხი მონობიდან რომ განთავისუფლებულიყო, 40 წელი დასჭირდა მას, რომ თავისუფლების იდეა სრულყოფილებაში მოეყვანა, სრული თაობათა ცვლა, ბავშვობიდან აღზრილი ადამიანი თავისუფლების ძიებაში, გახდა მიზეზი თავისუფლების მოპოვებისა... საქართველოში კი ეს ყველაფერი პირიქით დატრიალდა, "ერი გულადი, პურადი, მებრძოლი, მოყვასი თავის ქვეყნისა" ერთბაშად აღმოჩნდა 70 წლიან დამპყრობლის ტყვეობაში, არა სახელმწიფო, არა მეფე, არა რელიგია, არა პატრიარქი, არა პატრიოტიზმი, გადაწერილი და დამახინჯებული ისტორია, განადგურებული გენეტიკა, ჯვარი და ხმლის ჩანაცვლება ყანწი და ღვინით, არა ეროვნულობის განცდა, ხოტბა და დიდების შესხმა უცხო "დიად" სახელმწიფოზე...70 წელი ტყვეობა, 70 წელი მონობა, სრული დეგრადაცია, სრული თაობათა ცვლა, გმირების და ეროვნული ხალხის დახვრეტა, შიშის და ნიჰილიზმის დაფუძნება, შური და ღვარძლის გაღვივება, დასმენა, ცილისწამება, შეურაწყოფა, ეროვნული თვითმყოფადობის გენეტიკური გარდაქმნა, გონებრივი სიმახინჯე, უგუნური ქმედებები უკვე გახდა ქართველი ერის ქვეცნობიერი, ინსტიქტური მოქმედებებისა...აგერ უკვე 27 წელია რაც მოვიპოვეთ დამოუკიდებლობა, მაგრამ ეს არ არის საკმარისი ჩვენ რომ თავისუფლებით ვიამაყოთ, სამწუხაროდ ჯერ კიდევ ხელს გვიშლის მონობაში აღზრდილი ადამიანების დამოკიდებულება, ახალგაზრდების სწრაფვას უსაზღვრო შესაძლებლობისკენ, მე მწამს და მჯერა რომ დრო აუცილებლად განკურნავს ამ მწარე სენს, წლების შემდეგ საქართველო მოიშორებს ამ სახადს და როგორმე გავაცნობიერებთ, რომ სამყაროში ყველა ადამიანს გვაქვს კონსტიტუციური უფლება ვიყოთ თავისუფალი, განურჩვევლად რელიგიისა, რასისა, კანის ფერისა და წარმომავლობისა. დიდება 9 აპრილის გმირებს, მათ სწორედ ჩემი თვალით დასანახი თავისუფალი საქართველოს გამო გაიღეს მსხვერპლი.

26 მაისი! საქართველოს დამოუკიდებლობის დღე! დღე რომლითაც დავიბრუნეთ ღირსება, დიდება, თავისუფლება, სიამაყე, რწმენა და საკუთარი სახელმწიფოს, საკუთრების შეგრძნების უფლება! დიდება გმირებს, ვინც გაბედა შესწინააღმდეგებოდა დამპყრობელს, ვისი სულისკვეთებითაც განთავისუფლდა ერი მტრის მონობისგან, ვისი შეუპოვარი მცდელობების წყალობით შვება იგრძნო ქართულმა ჯიშმა, ქართულმა კულტურამ, მათი უანგარო, პატრიოტული ღვაწლი ძალიან ძვირი-ფასი დაჯდა ქვეყნის წინაშე, რამაც შვა თავისუფლბას მოწყურებული ერის ლტოლვა ახალი, ძლიერი სახელმწიფოს განვითარებაში. მართალია სულ რაღაც 3 წელი გაგრძელდა ეს სულის ზეიმი, მაგრამ ეროვნულმა დათესილმა იდეამ თავისი მოსავალი მიიღო 50 წლის შემდეგ, დრეს ჩვენ ვართ მსოფლიო ოჯახის ნაწილი, როგორც დამოუკიდებელი და თავისუფლებისთვის მებრძოლი ერი, დიდება გმირებს! სამწუხაროდ ქართველი ერი არ აღმოჩნდა ფსიქოლოგიურად მზად თავისუფლების იდეისთვის, 70 წლიანმა მონობამ, სხვისი სტანდარტებით ცხოვრებამ, დამპყრობლის მიწოდებულმა იდეოლოგიამ, არა დროშა, არა ჰიმნი, არა გერბი, არა მმართველი, არა პატრიარქი, არა რწმენა და ეროვნული ღირებულებების დაცვამ საზოგადოება მოაქცია ჩიხში, ქართული ჯიში შეაჩვიეს სხვის სამსახურში ყოფნას, სხვა დროშისთვის ბრძოლას, სხვა სახელმწიფოს დიდებისთვის მოღვაწეობას, სხვისი ჰიმნის ქვეშ დგომას, ქრთამით მოპოვებულ განათლებას, ეროვნული სტანდარტების უგულვებელყოფას და მტრის დაწერილი ისტორიის დაზუთხვას, ასეთმა 70_მა წელმა ქართველები მიგვიყვნა გადაჯიშებამდე, ამიტომაცაა დღეს უამრავი ღარიბი გაჭირვებული ადამიანი ვერ იღებს გადაწყვეტილებებს, ისინი უკვე გენეტიკურად მიეჩვივნენ სხვის დაკრულზე ცხოვრებას, სხვისი იდეების განხორციელებას, უჭირთ ინიციატივების გამოხატვა, თავისუფალი ადამიანი მაინც დაშინებული და ვიღაც დიდი სახელმწიფოს დასჯის მოლოდინშია, 70 წელი_ ბავშობიდან გვასწავლიდნენ "მგელი და კრავის" ლამაზად შეფუთულ მონურ ლექსს, რომლის ავტორი ისევ და ისევ დამპყრობელი სახელმწიფოდანაა__"დიდ კაცთან პატარა კაცსა როდის გასვლია მართალი". ამ გენეტიკური შელახვის მიუხედავად სახელმწიფოში მაინცაა ღირსეული, თამამი, შეუპოვარი, მებრძოლი ქვეყნის მამულიშვილები, რომლებიც არიან ლოკომოტივი პატრიოტული სულისკვეთებისა, რომლებიც დამოუკიდებლობის აქტის ზეწარში აღზრდილან და ხელიხელჩაკიდებულნი ქვეყანა მიყავთ დიადი კვარცხლბეკისკენ, რის თავზეც ფრიალებს ქართული დროშა, ჟღერს ქართული ჰიმნი და ცრემლმორეული პატრიოტი გულზე ხელდადებული ამაყად წარმოაჩენს თავის სახელმწიფოს. ყველას გილოცავთ ასეთი ცრემლის განცდილ ძლევამოსილებას, ვისაც კი განგიცდიათ🇬🇪🇬🇪🇬🇪🇬🇪 #politics #news