და­ვით V- სა­ქარ­თვე­ლოს მეფე 1155 წელს სულ რა­ღაც ექ­ვსი თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში. ეს ის პე­რი­ო­დია, რო­დე­საც სა­ქარ­თვე­ლო არის გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი და ძლი­ე­რი. და­ვით აღ­მა­შე­ნებ­ლის შემ­დეგ გა­მეფ­და მისი მემ­კვირ­დე დე­მეტ­რე პირ­ვე­ლი, რო­მე­ლიც 1125-1156 წლებ­ში მე­ფობ­და. დე­მეტ­რე პირ­ველს 1155 წელს აუ­ჯანყდა თა­ვი­სი უფ­რო­სი ვაჟი და­ვით V, დე­მეტ­რე პირ­ვე­ლი იძუ­ლე­ბუ­ლი გახ­და მე­ფო­ბა­ზე უარი ეთ­ქვა, ის ბე­რის სა­მო­სით აღი­ჭურ­ვა და ტახ­ტი შვილს და­უთ­მო, და­ვით V-მ თავი მე­ფედ გა­მო­ა­ცხა­და. მას საკ­მა­ოდ მრა­ვალ­რი­ცხვო­ვა­ნი მხარ­დამ­ჭე­რი ჰყავ­და და მის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა­ზე ამა­ნაც დიდი გავ­ლე­ნა იქო­ნია.ხშირია ისიც,რომ მისი მეფობა ავიწყდებათ.იქიდან გამომდინარე,რომ მას არანაირი ძლიერი ნაბიჯები არ გადაუდგამს არც ქვეყნის შიგნით და არც ქვეყნის გარეთ!

და­ვით აღ­მა­შე­ნე­ბე­ლის, დე­მეტ­რე პირ­ვე­ლი­სა და და­ვით მე­ხუ­თის დროს სა­ქარ­თვე­ლო მუ­სულ­მა­ნუ­რი სამ­ყა­როს წი­ნა­აღ­მდეგ ბრძო­ლას აწარ­მო­ებ­და, თუმ­ცა რო­გორც წყა­რო­ე­ბი იუ­წყე­ბი­ან, წი­ნა­მორ­ბე­დე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბით და­ვით V-ს ბრძო­ლა არ უწარ­მო­ე­ბია. მე­ფეს ქვეყ­ნის შიგ­ნით ისე­თი სი­ტუ­ა­ცია ჰქონ­და, რომ სა­გა­რეო საქ­მე­ე­ბის­თვის არ ეცა­ლა. ის ძი­რი­თა­დად პო­ზი­ცი­ე­ბის გამ­ყა­რე­ბით და ძა­ლა­უფ­ლე­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბით იყო და­კა­ვე­ბუ­ლი. და­ვით V გა­მე­ფე­ბი­დან ექვს თვე­ში გარ­და­იც­ვა­ლა. ქარ­თვე­ლი მე­მა­ტი­ა­ნე მოკ­ლედ გად­მოგ­ვცემს ამ ამ­ბავს: "და­სუ­ეს მე­ფედ ძე მისი და­ვით. იმე­ფა ექუს თუე და მო­კუ­და". სო­მე­ხი ის­ტო­რი­კო­სი მხი­თარ გოში და­ვი­თის სიკ­ვდილს ორ­ბე­ლებს აბ­რა­ლებს, მე­ო­რე სო­მე­ხი ის­ტო­რი­კო­სი ვარ­და­ნი კი პირ­და­პირ მი­უ­თი­თებს მის მკვლე­ლებს - სუმ­ბატ და ივა­ნე ორ­ბე­ლებს. და­ვი­თის სიკ­ვდი­ლის შემ­დეგ ტახ­ტზე დრო­ე­ბით დე­მეტ­რე პირ­ვე­ლი ავი­და და 1156 წელს მე­ფედ აკურ­თხა თა­ვი­სი მე­ო­რე ვა­ჟიშ­ვი­ლი გი­ორ­გი III, თა­მარ მე­ფის მამა.