2016 წლიდან, კასპში ერთ-ერთი სკოლის სარდაფში ოკუპაციის მუზეუმი ფუნქციონირებს. აღნიშნულ მუზეუმში, რომელიც კერძო ინიციატივით შეიქმნა, გამოფენილია მასალა, რომელიც მოგვითხრობს, იმ რეპრესირებულთა შესახებ, ვინც საბჭოთა კავშირს შეეწირა. როგორც ცნობილია, საქათველოში ასეთი ბევრი იყო, თუმცა ქვეყნის მასშტაბით არც ისე ბევრი სივრცეა, რომელიც ამ რეპრესიების შესახებ მოგვითხრობს და რაც მნიშვნელოვანია, ჩვენი უახლესი ისტორიის გასაცნობად და ბევრი ფაქტის გადასაფასებლად. საინტერესოა, იმ ადამიანის მოსაზრება, ვისი იდეითაც ჩაეყარა საფუძველი აღნიშნული სივრცის შექმნას: „ჩვენი მუზეუმის შექმნის იდეა , 2015 წლიდან იღებს სათავეს . იდეა ეკუთვნის ჩემს მეგობარსა და მუზეუმის თანადამაარსებელ ვანო ჯახუას . აქვე ვიტყვი იმას , რომ ეს შენობა , რომელიც 2012 წლის გაზაფხულიდან , გიმნაზიის საკუთრებაა, უწინ საბჭოთა მილიციის ყოფილი შენობა იყო. ამ შენობის ნულ სართულზე კი სამარტოვე საკნები, სათათბირო ოთახები და ბევრი საინტერესო რამ დაგვხვდა, რაც საბჭოთა რეჟიმის სისასტიკეს ნათლად ასახავდა ამას დაემთხვა ის, რომ 2015 წელის სექტემბერში, სასწავლო ვიზიტით ვიმყოფებოდი პოლონეთში, სადაც ჩემი თვალით ვნახე , როგორ უტარებდნენ პოლონელ მოსწავლეებს ისტორიისა და სამოქალაქო სწავლების გაკვეთილებს ასეთ ისტორიულ ადგილებში, რათა ბავშვებს სცოდნოდათ არა მითები, არამედ რეალური ისტორიები. ჩამოსვლისთანავე მე და ვანომ.დავიწყეთ აქტიური მუშაობა მუზეუმის თემაზე. ეს იყო 1 წლიანი ყოველდღიური, ყოველ წამიერი მუშაობის პროცესი. პირველი ვინც ამ მუზეუმის შექმნაში დაგვეხმარა ეს იყო ორგანიზაცია PH international , რომელიც USAID დაფინანსებით ახორციელებს სამოქალაქო განათლების განვითარების ხელის შემწყობ პროგრამას "მომავლის თაობა", სწორედ ამ პროგრამის მცირე გრანტი მოვიგეთ, რომელიც ითვალისწინებდა არა მხოლოდ მუზეუმის სივრცის მოწყობას, არამედ მეცხრე და მეათე კლასების ჩართულობას სხვადასხვა აქტივობებში, რაც მოსწავლეებს მისცემდა დიდ ცოდნას, უშუალოდ იმ რეპრესიების შესახებ, რაც საბჭოთა პერიოდში, კასპის რაიონში დაატრიალეს. თემა მძიმე იყო, მაგრამ იმდენად საინტერესო მათთვის, რომ თავადვე გამოთქვეს სურვილი მუზეუმის სივრცის მოწყობაში მიეღოთ მონაწილეობა.“ - გვიამბობს მუზეუმის დამაარსებელი, ნინო ნიფარიშვილი. საკუთრივ სამუშაოები, ეტაპობრივად და დროში გაწელილად მიმდინარეობდა, თუმცა როგორც ნინო გვიამბობს, თავად მუზეუმის გახსნა, იდეის გაჩენიდან, რამოდენიმე თვეში მოხერხდა: „პროექტს მაშინვე გამოუჩნდნენ თანადამფინანსებლები, ჰაიდელბერგ ცემენტისა და საქართველოს პრეზიდენტის სარეზერვო ფონდის სახით და 2016 წლის 20 მარტს გავხსენით ჩვენი პირველი სამუზეუმო სივრცე. ამ სივრცეში ბანერებზე თავმოყრილია იმ კასპელების მასალები, რომლებიც საბჭოთა რეპრესიებმა იმსხვერპლა. მოწყობილი გვაქვს ასევე მაშინდელი შინსახკომელის იმიტირებული კაბინეტი. ხელუხლებლად, პირვანდელი სახე დავუტოვეთ სამარტოვე საკნებს, მაგრამ სამუშაოები ბევრი იყო დარჩენილი, ეს იყო მხოლოდ ათვისებული ფართის 20%. 2018 წელს, ორგანიზაციის "მეგობრობის ხიდი ქართლოსი" ხელშეწყობითა და პრეზიდენტის სარეზერვო ფონდის დაფინანსებით, შევძელით და აუთვისებელი ფართი მთლიანად გავწმინდეთ. სამუშაოებში ასევე დიდი წვლილი შეიტანა გიმნაზიის ადმინისტრაციამ. სამუზეუმო სივრცეს კი შევმატეთ კიდევ ერთი საგამოფენო სივრცე, სადაც განთავსებული ბანერები, გვიყვებიან დეტალურ ისტორიებს რუსეთის მიერ საქართველოს ოკუპაციის შესახებ, უფრო ზუსტად რომ ვთქვათ, ისტორიები გეორგიევსკის ტრაქტატიდან, 2008 წლის აგვისტოს ომის ჩათვლით.“ საკუთრივ მუზეუმის იდეა, არ მოიცავს მხოლოდ ინფორმაციის მიწოდებას, ანუ ვიწრო სამუზეუმო პლათმორმას. აღნიშნული სივრცე გამოიყენება, როგორც სასწავლო ისე სხვადასხვა სახის შეხვედრების ადგილს: „მუზეუმში არა ერთი საინტერესო პროექტი და შეხვედრა ჩატარდა . მუზეუმს ყავს როგორც ქართველი ასევე უცხოელი დამთვალიერებელი . გიდობა კი ჩვენს მაღალ კლასელ მოსწავლეებს აქვთ შეთავსებული. მუზეუმის მონახულება უფასოა, აგრეთვე ტარდება ინტეგრირებული და ასევე ერთობლივი გაკვეთილები რამდენიმე სკოლის კლასებთან. ძირითადად ისტორიისა და სამოქალაქო განათლების თემატურ გაკვეთილები.“ აგრეთვე, მუზეუმის მთავარი იდეაა, მოხდეს იმ უახლესი ისტორიის გადაფასება, რომელიც აქვს ჩვენს ქვეყანას: „ჩვენი მუზეუმის მისია ესაა, მომავალ თაობას უამბოს ის რეალური ისტორიები , რომელიც საბჭოთა სისხლიანი რეჟიმის ფერებითაა შეღებილი. გავაცოცხლოთ იმ უდანაშაულო ხალხის სახელები, რომლებიც სტალინურ რეპრესიებს შეეწირნენ.“ - გვიამბობს, ნინო ნიფარიშვილი.

დაბრკოლებები ამ წიგნის დაწყება მინდა საკმაოდ მნიშვნელოვანი ინსაითით, რომელიც ყველამ უნდა დაიზეპიროს. დაბრკოლებები, ეს არის ნებისმიერი ადამიანის შემოწმება, მის მიერ წამოწყებული საქმის გასამტკიცებლად. ანუ, პიროვნებას, რომელიც ვერ გადალახავს დაბრკოლებებს, რომელიც მისცემს ამავე ,,კედლებს’’ (ასე ვეძახი მე დაბრკოლებებს) უფლებას, რომ შეჩერდეს არ არის მზად ამა თუ იმ საქმისთვის საბრძოლველად, ან თუნდაც ამავე საქმეზე თავისი დროის დასახარჯად. ეს ინსაითი მნიშვნელოვანია და გირჩევთ კიდევ ათასჯერ გადაიკითხოთ, იმიტომ, რომ მისი გააზრება, იქნება პირველი და უმნიშვნელოვანესი ნაბიჯი იმისათვის, რომ შენ ჩემო კარგო, არასდროს დანებდე. მოდი ერთ მცდარ მაგალითს მოგიყვან. რა დაბრკოლებები შემხვდება მე ამ წიგნის დაწერისას და გამოცემისას? მმმ, წერის დროს შეიძლება ლეპტოპმა მიღალატოს და სამუდამოდ გაფუჭდეს... ბოლოს და ბოლოს უკვე 6 წელია, რაც უღალატოდ მუშაობს, დამიბერდა ეს საწყალი მაგრამ, ხომ შესაძლებელია, არა უეცრად გაფუჭდეს? უცებ ადგეს და გაითიშოს. კი, შესაძლებელია, და ზუსტად ეგ იქნება ერთ-ერთი დაბრკოლება, რომელიც შეამოწმებს ჩემს გადაწყვეტილებას იმისა, ვარ თუ არა მე მზად ამ წიგნის დასაწერად.. კიდევ რა შეიძლება მოხდეს? სავარაუდოდ თვითონ ხალხიც შემიქმნის დაბრკოლებებს, ელემენტარულად ამ წიგნის სახელის გამო (ისინი უბრალოდ უარყოფენ წიგნში განთავსებულ ფასეულობას, მისი სითამამის გამო). მესმის, მომავალში, როცა ტვინის ტყვნას რომელიმე სხვა ქვეყანაში გამოვცემთ, იქ, შესაძლოა ამ სახელმა არანაირი უარყოფა არ გამოიწვიოს, მაგრამ აი, იმ ენაზე, რომელზეც ახლა ეს წიგნი იწერება, იმ ქვეყანაში, რომელშიც ის პირველ რიგში გამოიცემა, ესეთი სახელი, ნამეტანი აგრესიულია... აქედან გამომდინარე, არ გამიკვირდება არც ის, რომ ხალხმა დამიწყოს ,,დაკერვა’’ სახელის შესაცვლელად და ამისთვის ღმერთმა იცის, რას არ მოიფიქრებენ. კიდევ, შეიძლება გამოცემის შემდეგ, რეკლამაშიც შემექმნას, რაიმე კედლები. მაგალითად, ასეთი სახელის გამო, სარეკლამო კომპანიებმა შესაძლოა ვერ გარისკონ წიგნის გაპიარება... კი, შესაძლებელია ეგეც. მოკლედ, კიდევ მილიონი რაღაც შეიძლება მოხდეს, და იცი ამ მაგალითის მოყვანამდე რატომ ვთქვი მცდარ მაგალითს მოგიყვან თქო? იმიტომ, რომ ყველაზე დიდი შეცდომაა, დაიწყო იმაზე ფიქრი, თუ რა დაბრკოლებები შეიძლება შეგხვდეს მომავალში, ამა თუ იმ საქმის წამოწყებამდე, ან წამოწყების შემდეგ. ესეთი ფიქრი, აჩენს შიშს, ეჭვებს, თვით დაუჯერებლობას და სხვა მრავალ სიბინძურეს, რომელიც არასდროს დაგეხმარება რაიმეს მიღწევაში. შენ უნდა გაითვალისწინო, რომ აჯობებს დაიწყო, ის საქმე, რომლის დაწყებაც გინდა იმაზე ფიქრის გარეშე, თუ როგორი კედელი შეიძლება შეგხვდეს მომავალში და მერე იმოქმედო ამავე კედლების დასანგრევად ან გვერდის ასავლელად, შესაბამისად იმ სიტუაციისა, რომელშიც მოხვდები. შენ ხომ რაიმე გიგანტური კომპანიის რისკ მენეჯერი არა ხარ, არა? ყოველთვის იმაზე იდარდო, თუ რა შეიძლება მოხდეს მომავალში და როგორ შეიძლება გაგიფუჭდეს საქმე? შენ ჩვეულებრივი ადამიანი ხარ, რომელსაც რაღაცის მიღწევა უნდა და ზუსტად ამიტომ კითხულობს ჩემს წიგნს. გაითვალისწინე ისიც, რომ უმეტესობა კედლები, რომლებიც შენს წარმოსახვებში წარმოიდგინე, არასდროს აშენდება. ისინი უბრალოდ არ ასრულდება და შესაბამისად არც იმსახურებს ასეთ ყურადღებას. მესმის, ბევრი ფრთხილი ადამიანი შეეწინააღმდეგება ჩემს ნათქვამს და მკითხავს: კი მაგრამ, რისკები წინასწარ არ უნდა დაითვალო? კი! დაითვალე თუ გინდა, მაგრამ ხალხის უმრავლესობა ვისთვისაც ეს წიგნი იწერება, რისკებს კი არ ითვლის, იმას კი არ ფიქრობს როგორ დარჩეს მოგებული ნებისმიერ კედელთან დატაკების სიტუაციიდან. ისინი იმაზე ფიქრობენ, თუ რა შეიძლება, რომ დაემართოთ, რამ შეიძლება შეუშალოს ხელი და არა როგორ უნდა მოაგვარონ ეს ხელის შემშლელი კედლები. გასაგებია? ისინი ამ კედლებზე ფიქრით, იგონებენ არარსებულ დაბრკოლებებს და წლების მანძილზე ერთი და იგივე იდეას თავში ტრიალით უმოქმედოდ ატარებენ. შემდეგ რა ხდება? ეს ხალხი არაფერზე მიღწეული ბერდება და კვდება. მოკლედ! არასდროს არ იფიქრო იმაზე, თუ რა დაბრკოლება შეიძლება შეგხვდეს მომავალში, თუ რა თქმა უნდა არ შეგიძლია რეალური დაბრკოლებების წარმოდგენა და მათი გადათელვის გეგმის შედგენა. წინააღმდეგ შემთხვევაში, შენ ვერასდროს წამოიწყებ, ან ვერასდროს დაასრულებ იმ საქმეს, რომელიც შენთვის ბევრს ნიშნავს. ახლა გადავიდეთ შემდეგზე: როგორ გვამოწმებს სამყარო დაბრკოლებებით? ზღაპარი: იყო და არა იყო რა, ერთ გენიალურ, მაღალ, შავთმიან და კურნოსა ცხვირიან ბიჭზე კარგი ვინ იქნებოდა? ეს ბიჭი, მთელი მისი ცხოვრება ეტაკებოდა დაბრკოლებებს, ერთგვარ კედლებს, რომლებიც ყოველთვის ახალ გამოცდას უქმნიდა მას და ამოწმებდა: მზად არის, რო ეს ბიჭი ამა, თუ იმ საქმისათვის? ის არასდროს ნებდებოდა, მას ვერც ერთი კედელი ვერ აჩერებდა. ზოგჯერ კბილებითაც ანგრევდა ამ მათ და ისე ამტკიცებდა თავის სიძლიერესა და გადაწყვეტილებას. და ზუსტად ამიტომ, ბიჭმა ისწავლა ნებისმიერი დაბრკოლების ამოცნობა და მის დასამარცხებლად მოქცევაც. მორჩა ზღაპარი! იცი, როგორ გვამოწმებს სამყარო დაბრკოლებებით? როგორ და როცა რაიმე ახალ საქმეს ვიწყებთ, ის ყოველთვის გვაძლევს საჭირო მიზეზებს ამავე საქმის ფეხებზე დასაკიდებლად. მიზეზები კი, შინაგანი უარყოფებიდან იწყება და რა თქმა უნდა გარე სიტუაციებით მთავრდება. თუ მაგალითად, 40 წლის ვართ და ცხოვრებაში მაქსიმუმ 40 მეტრი გვირბენია, სირბილის დაწყებამდე, დაბრკოლება პირველ რიგში ჩვენივე ნებისყოფა, უფორმობა და იდიოტიზმი იქნება, ხოლო შემდეგ კი მუდმივი წვიმები და ცუდი ამინდები, რომლებიც შენ წარმოიდგინე ხელს გვიშლის სირბილის დაწყებაში. ჰო, არა? ჩვენ ჰომ ისეთი ნაზები ვართ, რომ ღრუბლები გვიშლის ხელს სირბილში... ეგ მიზეზი ჩვენ წინაპრებს უთხარით, თავსხმა წვიმაში, სისხლში გასვრილები, რომ იცავდნენ თავის მიწებს დამპყრობელი არმიისგან. კარგი, ცინიზმი დავივიწყოთ და წიგნს დავუბრუნდეთ... ესეიგი, თუ რაიმე საქმის წამოწყება გინდა, მზად იყავი იმისთვის, რომ აუცილებლად შეგხვდება და შეგექმნება ობიექტური (მნიშვნელოვანი სიტყვაა: ,,ობიექტური’’) მიზეზები ამავე საქმის მისაგდებად. უფროსწორედ შენ მოგეჩვენება ეს მიზეზები ობიექტურად, ელემენტარულად იმიტომ, რომ შენივე ტვინი გატყუებს ამ დროს და ცდილობს დარჩეს თავის კომფორტის ზონაში, ახალი საქმის გაწირვის ფასად. შენს ტვინს არ აინტერესებს, რა შეიძლება მოგიტანოს დროებითმა უკომფორტობამ და დროებითმა ასე ვთქვათ გასაჭირმა მომავალში. მას მხოლოდ ის აინტერესებს, რომ გადარჩეს და გამრავლდეს. შესაბამისად მისთვის სულაც არ არის მნიშვნელოვანი, რისი მიღწევა გინდა შენ. და ზუსტად ამიტომ, ის მოგცემს არა ერთ ,,ობიექტურ’’ მიზეზს იმისათვის, რომ ნებისმიერი წამოწყებული საქმე შუა გზაში, ან 25%-ში მიატოვო. (მზად იყავი შემდეგი დაბრკოლებისთვის: თუ შენთვის პიროვნული განვითარება, რაღაც ახალია, შენი ტვინი აუცილებლად მოგაწვდის, არა ერთ ,,ობიექტურ’’ მიზეზს იმისათვის, რომ ეს წიგნი ბოლომდე არ წაიკითხო და მასში განთავსებული რჩევები პრაქტიკაში არ გამოიყენო). მაგალითები ცხოვრებიდან: 1) როცა სირბილს ვიწყებდი, ვიყავი 22 წლის, უფორმო და უმოტივაციო პიროვნება. სიგარეტს იმ დროს უვკე 12 წლის ასაკიდან ვეწეოდი და სულ რაღაც ორი, თუ სამი თვის მიტოვებული მქონდა. მოკლედ, ერთი ჩვეულებრივი დეგრადანტი ვიყავი, რომელიც საკუთარ ორგანიზმს არასდროს უფრთხილდებოდა და ყველანაირი შხამით წამლავდა. შენი აზრით, როგორ დაბრკოლებებს ვეტაკებოდი იქამდე სანამ სირბილს ჩვევად არ ვიქცევდი? მე შენ გეტყვი ელემენტარულებს: ხან საჭირო დროს ვერ ვიღვიძებდი, ხან კუნთები მტკიოდა, ხან წვიმა წამოვიდოდა, ხან ნამეტანი სიცხე იქნებოდა, ზოგჯერ ზედმეტად ციოდა. ყოფილა სიტუაციაც , როცა მიზეზად მეგობრის შეყვარებულზე დაშორებასაც ვიყენებდი. ვითომ სადაა ლოგიკა, ჰო? მაგრამ მაინც, ჩემი ტვინი ათასობით მიზეზს იგონებდა იმისთვის, რომ სირბილისთვის თავი დამენებებინა და ისევ ისეთივე სუსტი და ამავდროულად ცხიმით სავსე მასა დავრჩენილიყავი... მაგრამ მე ყველა ამ დაბრკოლების გადალახვა შევძელი და დღეს უკვე სირბილი ჩემი ცხოვრების ძალიან დიდ ნაწილს იკავებს. 2) ერთხელ, ერთ ჩემს ახლობელს გავუმზადე პიროვნული განვითარების 30 დღიანი პროგრამა, რომელიც ითვალისწინებდა კომფორტის ზონიდან გამოსვლას , სწორი აფირმაციების რეგულარულად გამოყენებას (აფირმაციებზე და კომფორტის ზონაზე მომავალში ვისაუბრებთ. არ შეგეშინდეს) ფიზიკური ფორმის გაუმჯობესებას და მოკლედ, პიროვნული განვითარების მთელ ბუკეტს. სადაც ერთ-ერთი დავალება იყო კბილების საპირისპირო ხელით გამოხეხვა (ანუ იმ ხელით, რომლითაც მისთვის უკომფორტო იყო.) იცი რა მოხდა ამ პროგრამის შესრულების მეთორმეტე დღეს? რა და, ამ კაცს, ადამიანს, რომელსაც მთელი მისი ცხოვრება ჯანსაღი და ძლიერი კბილები ჰქონდა, ერთ-ერთი მათგანი ამოუვარდა. ანუ, ასე უბრალოდ ადგა კბილი და ამოვარდა. იცი, რა მოხდა შემდეგ? რა და ამ მამაკაცმა თავი დაანება პროგრამას. მოდი გავაანალიზოთ ეს სიტუაცია: გაითვალისწინე, რომ კბილის ამოვარდა, ეს იყო ერთ-ერთი კედელი, ანუ ზუსტად ის ობიექტური მიზეზი, რომელიც აძლევდა ადამიანს შანსს მთელი პროგრამისთვის თავი დაენებებინა, რაც უკვე ვახსენეთ, რომ მოხდა. ანუ, ამ მამაკაცს არ სურდა ბრძოლა იმისათვის, რომ პროგრამა დაესრულებინა, შესაბამისად მოხდა ისეთი, რამ, რამაც ხელი შეუწყო მის დაუსრულებლობაში... არის ჰო რაღაც აზრი ამ იდეაში? ამ მაგალითით, მე იმის თქმა მინდა, რომ ყოველთვის გამოჩნდება მიზეზი, იმისათვის, რომ მიატოვო ნებისმიერი საქმე და სწორედ ამ მიზეზებით გამოწმებს შენ სამყარო, ხარ თუ არა მზად ამავე საქმის ბოლომდე მისაყვანად. უკვე განვმეორდი კიდეც, რაც თვითონვე არ მსიამოვნებს, მაგრამ არაუშავს. ჩემი წიგნია და რასაც მინდა იმას გავაკეთებ! ახლა შემდეგი კითხვა: როგორ გადავლახოთ დაბრკოლებები? ამის პასუხი იმდენად ელემენტარულია, რომ მილიარდობით ადამიანი ვერ გაიგებს დაჟე მილიარდჯერ, რომ გადაიკითხოს ის. გინდა გადალახო დაბრკოლებები? (მაშინ მომწერე და გამოგიგზავნი ჩემს წიგნს ^^)#წიგნები#feedcgrant

რა არის ფემინიზმი? ტერმინი პირველად 1895 წელს იხმარა ელის როსიმ როგორც ქალთა მოძრაობის აღმნიშვნელი სიტყვა, ფემინიზმი როგორც თეორია წარმოიშვა ქალთა მრავალსაუკუნოვანი დისკრიმინაციიდან ისტორიული უსამართლობიდან დასავლურ ცივილიზაციაში (ამ პერიოდში (1920 იან წლებში) ქართულ პარლამენტს 6 ქალი დეპუტატი ჰყავდა, ასევე ქალი მეფეები ისტორიის მანძილზე) პატრიარქალური წყობიდან მამაკაცთა დომინირების უალტირნატივობის კრიტიკის შედეგად. რეალურად მართლაც ხდებოდა ქალთა დისკრიმინაცია სქესის მიხედვით სამოქალაქო უფლებებსა და საზოგადოებრივ ცხოვრებაში, რამაც დაგროვებული უკმაყოფილება სამოქალაქო ამბოხამდე და პროტესტების ტალღამდე მიიყვანა. მე 19 საუკუნის შუა წლებში ბრიტანეთში და და ამერიკის შეერთებული შტატებში საარჩევნო უფლებების მოპოვების მიზნით კამპანიების გატარება დაიწყო, ამ მცდელობებმა გარკვეული გარდაქმნები მოახდინეს თუმცა ტრადიციული დამოკიდებულება ძნელად იცვლებოდა. ბრიტანეთში მაგალითად ქალებისთვის საარჩევნო უფლებების მინიჭების წინააღმდეგი თავადაც ქალი-დედოფალი ვიქტორია იყო. ფემინიზმის განვითარების ე.წ "მეორე ტალღა" ანუ ახალი ეტაპი მე 20 საუკუნის 60 იანი წლებიდან განახლდა. ამ შემთხვევებში უკვე იგი გადაიქცა ე.წ "სექსუალური რევოლუციის" ნაწილად და დიდწილად მან იქონია გავლენა ქალთა სექსუალურ "ემანსიპაციაში" (დამოუკიდებლობა) სექსულური თავისუფლება ქალის როგორც პიროვნების აღქმის ნაწილად იქცა რაც ასევე სამართლიანად შეიძლება ჩაითვალოს. ყველა ადამიანს აქვს უფლება ჰქონდეს ან არ ჰქონდეს სექსუალური ცხოვრება თავის არსებობის გარკვეულ ეტაპეპზე. ანუ ეს ორი მიმდინარეობა ქალთა ხმის უფლებების, თანასწორობის, სექსუალურობის უფლებები რეალურად მართლაც ეკუთვნოდათ და მიიღეს, რეალურად თანასწორობა სწორედ ფემინიზმის მეორე ტალღის შემდეგ დადგა მაგრამ ფემინიზმი ამით არ დასრულებულა. ქალთა მცირე ჯგუფმა ე.წ "მებრძოლმა ფემინისტებმა" თავი გააიგივეს რასობრივ, რელიგიურ და სექსუალურ უმცირესობებთან და მათთან ერთად დაიწყეს ფემინიზმის ე.წ "მესამე ტალღა" რომლის მიზანი გახდა ე.წ პოზიტიური დისკრიმინაცია" რაც არაფრით განსხვავდება მამაკაცური *სექსიზმისგან* რასაც თავად ფემინისტები ებრძვიან. ქალთა საუკუნოვანმა ბრძოლამ თანასწორობისთვის ისინი პრივილეგირებულ მდგომარეობამდე მიიყვანა. უკეთ რომ აგიხსნათ მარტივ მაგალითებს მოვიყვან-მეშახტეთა, მუშა-მშენებელთა, ასფალტის დამგებთა, მანქანების ხელოსანთა, მენაგვეთა 99,9 % მამაკაცია! სამაგიეროდ ე.წ გენდერული კვოტირების (ანუ სავალდებულო საკანონმდებლო სქესობრივი დისკრიმინაციის) 25 % ქალი უნდა იყოს. აი ასე პირდაპირ პარლამენტის სკამებზე. ამასაც რომ თავი დავანებოთ საკანონმდებლო დონეზე არსებულ პრივილეგიებს არაფერი ცვლის- ქალთა საპენსიო ასაკი 5 წლით დაბალია, მამაკაცის 5 წლით მეტი, ქალების 90% განქორწინების შემდეგ რჩება ბავშვის(ბავშვების) მეურვე + მამას ეკისრება ალიმენტის გადახდა. ქალს შეუძლია აბორტი გაიკეთოს ბავშვის ბიოლოგიური მამის ნებართვის და თანხმობის გარეშე! ქალები ყოველთვის მსუბუქ და ნაკლებად სტრესულ სამსახურში მუშაობას ამჯობინებენ თორემ არავის აუკრძალავს მათთვის მენაგვედ, ასფალტის დამგებად, მეშახტედ, მემანქანედ ან მშენებლად მუშაობა, მაგრამ რატომღაც 90% კაცების აშენებულ ოფისებში მშვიდად ზიან კომპიუტერთან და 6 საათიანი სამუშაო გრაფიკით წუწუნებენ. ამით არავის ვაყენებ შეურაცხყოფას, მხოლოდ ფაქტები მომყავს მაგალითად. ბოლო პერიოდში შეინიშნება პოზიტიური ცვლილებები ქალთა აქტიურობა ძალოვან უწყებებში პოლიციასა და ჯარში თუმცა აქაც ქალები უფრო ნაკლებს აკეთებენ და უფრო ნაკლები მოეთხოვებათ (ნორმატივების ჩათვლით) რეალურად ჩვენს ქვეყანაში გენდერული თანასწორობა კიდე შორსაა და სახეზე ქალთა პრივილეგირებული მდგომარეობაა. როგორია რიგითი ფემინისტის ერთი დღე? ის იღვიძებს სახლში რომელიც კაცმა დააპროექტა და კაცებმა ააშენეს, იზმორება საწოლზე რომელიც კაცებმა გააკეთეს, დგება, ანთებს შუქს რომელიც კაცმა მოიგონა, შედის საპირფარეშოში ჯდება უნიტაზზე და იცლება ფეკალური მასისგან იმ კანალიზაციაში რომელიც ასევე კაცებმა გამოიყვანეს და დაამონტაჟეს, შემდეგ იცვამს კაცების შეკერილ ბრენდის ტანსაცმელს, იკეთებს მაკიაჟს რომელიც კაცებმა გააკეთეს, ხელში იღებს მობილურ ტელეფონს რომელიც ასევე კაცმა მოიგონა და შექმნა, გადის ქუჩაში და მიაბიჯებს ასფალტზე რომელიც რამდენიმე დღის წინ კაცებმა დააგეს, ჯდება ტრანსპორტში რომელსაც კაცი მართავს, მიდის სამსახურში რომელშიც კაცია უფროსი, გადის შესვენებაზე, რთავს ინტერნეტს რომელიც კაცმა მოიგონა, შედის სოც.ქსელში რომელიც კაცმა შექმნა და წერს სტატუსს "ყველა კაცი ერთნაირია, მეზიზღებით, მალე მოკვდით საზიზღარო კუტუს მატარებლებო!" ეს რა თქმა უნდა ხუმრობა იყო თუმცა ამ ხუმრობით სატირულად დაგანახეთ რეალობა. სამწუხაროდ სამყარო ჯერაც კაცების მხრებზე დგას და ამაში ცუდი არაფერია, ეს იმას არ ნიშნავს რომ ქალი რამით კაცზე ნაკლებია. ქალს შეუძლია ყველაფერი გააკეთოს არაფრით არაა კაცზე ნაკლები (თუ ფიზიკურ სიძლიერეს და დომინანტობისკენ ბუნებრივ სწრაფვას არ ჩავთვლით, რაც რიგ შემთხვევებში პირიქითაც გვხვდება) მენტალურადაც და ყველანაირად ქალს შეუძლია გააკეთოს ის საქმეები და ის ვალდებულებები რასაც კაცი აკეთებს, უბრალოდ მათ ეს არ სურთ, რადგან ბუნებრივად კომფორტი უყვართ, ხოლო ვისაც სურს შეუძლია და აკეთებს. არაა აუცილებელი ხელოვნური ჩარევები კვოტირებები და სხვა დისკრიმინაციული კანონები იმის აღმოსაფხვრელად რაც რეალურად ისედაც არ არსებობს. ახლა კი გავერკვიოთ ტერმინ "ფემიციდში" რა არის ფემიციდი? ვიკიპედიის განმარტებით ესაა "მამაკაცების მიერ ქალების მკვლელობა იმიტომ რომ ისინი ქალები არიან! ანუ ამ სრულ სიგიჟეს და სისულელეს თუ დავუჯერებთ სადღაც არსებობენ ბოროტი კაცები რომლებიც ჩუმად კლავენ ქალებს იმიტომ რომ ქალები არიან. სხვა მიზეზი არ აქვთ. აი დაინახეს ქუჩაში ქალი და *ვერ ვიტან ქალებს, ქალი უნდა მოვკლაო* ფიქრობენ და კლავენ მათ. რა თქმა უნდა მსოფლიო ისტორიაში არიან სერიული მკვლელები რომლებიც თავისზე სუსტს კლავდნენ და ხშირ შემთხვევაში ეს ქალები იყვნენ მაგ. ტედ ბანდი რომელსაც 60 ზე მეტი გოგონა ჰყავდა მოკლული. ასევე ანდრეი ჩიკატილო, როდნი ალკალა, და სხვა მაგრამ ეს სერიული მკვლელები იყვნენ ავადმყოფები, ას კაცში შეიძლება ერთი ავადმყოფი გამოერიოს მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას რომ კაცები ქალებს განსხვავებული სქესის გამო კლავენ, ასევე არსებობდნენ სერიული მკვლელი ქალები მაგალითად ნენი დოსი რომელმაც ოთხი ქმარი მოწამლა, ასევე შვიდი მამაკაცი მოკლა, და რა ქვია ასეთ შემთხვევებს? ფემიციდს არ აქვს ადგილი? ასევე ცნობილია ქალი მანიაკი უნგრეთის გრაფინია ელიზაბეტ ბატორი რომელსაც 600 მდე ქალწულის მკვლელობაში დასდეს ბრალი და საკუთარ კოშკში გამოკეტეს სიცოცხლის ბოლომდე. თუმცა თუ ქალი კლავს ქალს ის არაა ფემიციდი, ან თუ ქალი კლავს კაცებს, ეს არაფერი არაა არც ის შემთხვევა თუ მამაკაცი კლავს მამაკაცს, მაგრამ თუ კაცი მოკლავს ქალს რაიმე მიზეზით (ნებისმიერი მიზეზით მკვლელობა მაინც გაუმართლებელია) ესაა ფემიციდი. ასევე უდიდესი როლი ენიჭება ე.წ. *მედიას* რომელიც თითოეული ქალის მკვლელობას ცალკე საგანგაშოდ აშუქებს და მას მაშინვე *ფემიციდის* იარლიყს აკრავს, ხოლო კაცების მიერ ერთმანეთის მკვლელობებზე დუმს ან ცალყბად აშუქებს, სექსის განურჩევლად მოდით შევთანხმდეთ! მკვლელობა მკვლელობაა და ამორალურია ყველანაირად დანაშაული და მკვლელობის სქესის მიხედვით გარჩევა უბრალოდ არაეთიკური და არასწორია. ახლა კი სტატისტიკა ვნახოთ თუ როგორაა ქალთა მიმართ ძალადობა საქართველოში და მსოფლიოში. 2016 წელს საქართველოში მოკლული იქნა 32 ქალი და 155 კაცი, 2017 წელს 26 ქალი და 211 მამაკაცი, 2018 წელს 11 ქალი და 125 მამაკაცი, 2019 წელს ერთ შემთხვევაში ოჯახური ძალადობისას ქალმა მოკლა ქალი (დამ და) დღეს ჩვენს ქვეყანაში 950.000 ოჯახია, ამათგან ოჯახური ძალადობა 5874 ოჯახში დაფიქსირდა 2018 წელს რაც საერთო მაჩვენებლის 0.6 % ია. ანუ ყოველი 1000 ოჯახიდან 6 ში ფიქსირდება ძალადობა. ეს 0.6 % რა თქმა უნდა საშინელებაა და უნდა ვეცადოთ მის აღმოფხვრას. მოდით ვნახოთ სხვა ქვეყნებში როგორია მსგავსი მაჩვენებელი. მაგ. გერმანიაში სადაც შედარებით ლიბერალური კანონმდებლობა და უკეთესი ფემინისტური კანონებია 2018 წელს 41 მლნ 337 000 ოჯახი, აქედან გამოვრიცხოთ მარტოხელა დედები და გვრჩება 24.044 000 ოჯახი, აქედან 2018 წელს დაფიქსირდა 114.393 ოჯახური ძალადობის ფაქტი. ანუ 24.044.000 ის 0.5 % გამოდის რომ საქართველოსა და გერმანიაში დაახლოებით ერთნაირი მაჩვენებელია. დიდ ბრიტანეთში არის 18.200.000 ოჯახი დაფიქსირებული, 2018 წელს 341.000 შემთხვევა დაფიქსირდა. რაც საერთო მაჩვენებლის 1.87% ია. ანუ ჩვენზე განვითარებულ დიდ ბრიტანეთში სამჯერ მეტია ქალზე ძალადობა ვიდრე საქართველოში. სამწუხაროდ ბუზის სპილოდ წარმოჩენის პრაქტიკა ჩვენს ქვეყანაში აპრობირებული მეთოდია არა მარტო გენდერულ არამედ სხვა სფეროებშიც. და ბოლოს ერთი რეზიუმე ფემინისტები ცდილობენ ქალები კაცების მტრებად აქციონ და გენდერული შუღლი გააღვივონ რაც თავისთავად დამღუპველია კაცობრიობისთვის. ფემინიზმის გარდა დასავლეთში მომრავლდა ანტიფემინისტური მოძრაობა რასაც ფემინური ქალური გოგონები გამოდიან ფემინიზმის წინააღმდეგ. ეს მშვენიერი არსებები აღიარებენ ქალის ბუნებრივ ქალურ მდგომარეობას და არ ემხრობიან მამაკაცებია წინააღმდეგ მიმართულ პროტესტებს. ფემინიზმის რეალური მიზეზი და მიზანი დაკარგულია 21 ე საუკუნეში რადგან ქალებს ისედაც ყველა ის უფლება აქვთ რაც მამაკაცებს და ზოგ შემთხვევებში პრივილეგიებიც აქვთ (სავადებულო ჯარი, დაბალი საპენსიო ასაკი, განქორწინების შემდგომი მეურვეობის უფლება, დეკრეტული შვებულება, აბორტის უფლება ბავშვის მამის ნებართვის გარეშე, ალიმენტი და სხვ) თუმცა მაინც მოითხოვენ იმაზე მეტ უფლებებს რაც უკვე აქვთ და რის იქითაც უკვე არა თანასწორობა არამედ პრივილეგირებულობაა. ფემინისტების საბოლოო მიზანი გამოგენდერებული ტესტოსტერონისგან დაცლილი ფემინური ბიჭუნების გამრავლებაა რომლებსაც თავის ჭკუაზე და ნებაზე ატრიალებენ და რომლებსაც არა ქალის ან სამშობლოს არამედ საკუთარი ტრ*ის დაცვაც არ შეეძლებათ. სწორედ ამიტომ არის ფემინიზმი კაცობრიობის კიბო.

კარანტინის დღეებმა მარნეულში მცხოვრები ქალების უხილავი შრომა გააორმაგა, თუმცა ასევე დრო გამოჩნდა აზერბაიჯანულ „სემავერის ჩაის“ სუფრასთან ძველი და ახალი მდგომარეობის შედარებისთვის. „მიუხედავად ბევრი რამის ცოდნისა, ყოველთვის თავს ვიკავებდი აქტიურობისგან. მორჩილება დასწავლადია და მეც მორჩილად, „ნამდვილ ქალად“ ვიყავი აღზრდილი“ - ამბობს 47 წლის ხანუმ მამედოვა. ხანუმ მამედოვა 47 წლის, მარნეულელი ქალია. ხანუმმა სამსახური მას შემდეგ დაკარგა, რაც მარნეული ჩაიკეტა და მკაცრ საკარანტინო ზონად გამოცხადდა. იგი უკვე 2 თვეზე მეტია სახლშია და სახლის საქმეებითა თუ ოჯახზე ზრუნვითაა დაკავებული. მამედოვა პროფესიით ბუღალტერია. მას უმაღლესი სასწავლებელი საბჭოთა კავშირის დროს აზერბაიჯანში, როგორც თვითონ ამბობს, წითელ დიპლომზე აქვს დამთავრებული. სამწუხაროდ მას თავისი პროფესიით არასდროს უმუშავია. როგორც თვითონ ჰყვება, სწავლის დამთავრებისთანავე მარნეულში თავის სოფელში დაბრუნებიდან მოკლე ხანში დაოჯახდა. „დღეს მე ძალიან მიკვირს ადრეული ქორწინება და ოჯახის ასეთი მიდგომები, რომლებიც გოგოს ადრეულ ასაკში გათხოვებას ან მოტაცებას გულისხმობს. მე მახსოვს ჩემს დროს თითქმის ყველა ამთავრებდა საშუალო სკოლას და სოფლებიდან ვისაც ფინანსური საშუალება ჰქონდა აუცილებლად აზერბაიჯანში ან რუსეთში მიდიოდა განათლების მისაღებად. ეს წესი ასევე ეხებოდა გოგოებსაც, თუმცა მათი ძირითადი ნაწილი ტექნიკუმში სწავლობდა. მე თვითონ კი 3000 ბიჭთან ერთად ვსწავლობდი ფაკულტეტზე და ჯგუფში სულ რამდენიმე გოგო იყო“-ამბობს ხანუმი. ხანუმის თქმით, მის ახალგაზრდობაში მიღებული იყო გოგოს სოფლიდან შორს წასვლა, დამოუკიდებლად ცხოვრება და განათლების მიღება. ხანუმს უმაღლესი სასწავლებელი 22 წლის ასაკში აქვს დასრულებული. დაძაბულ პერიოდში სოფელში დაბრუნებული ახლაგაზრდა გოგო იმავე წელს ოჯახებმა საერთო შეთანხმებით დანიშნეს მისსავე ნათესავზე. როგორც თვითონ ჰყვება სასიძოს ოჯახის უფროსებმა გააკეთეს არჩევანი მასზე და მათივე რჩევით შედგა შეთანხმებაც ქორწილზე. დღეს ხანუმი უკვე 20 წელიწადზე მეტია, რაც დაოჯახებულია. ის აღნიშნავს, რომ ეს წლები სირთულეებით იყო აღსავსე. „მაშინ ჩვენს საზოგადოებას ახასიათებდა დიდ ოჯახად ცხოვრება, რაც საკმაოდ რთული იყო. სანამ ჩემი მული გათხოვდებოდა, ერთ სახლში, სხვადასხვა თაობის 11 ადამიანი ვცხოვრობდით ერთ ოჯახად. მაშინ სამსახური შემომთავაზეს, შვილი პატარა მყავდა და მამამთილის ბრძანებით სახლში დავრჩი. მე წინააღმდეგობის გაწევის უფლება არ მქონდა, ვინაიდან ის იყო ოჯახის უფროსი. მე და ჩემმა მეუღლემ კი გავაგრძელეთ სოფლის მეურნეობის სფეროში მუშაობა.“-ამბობს მამედოვა ხანუმი დაოჯახების მე-5 წლის თავზე მარნეულში გადავიდა საცხოვრებლად და ჯერ სახლში მერე კი, გარეთაც დაიწყო მუშაობა. პროფესიით არასდროს უმუშავია. როგორც თვითონ აღნიშნავს ამის მიზეზი ისეთი ნაცნობის არ ყოლა იყო, რომელიც დაასაქმებდა. ჯერ ბაზარში ვაჭრობა მერე მაღაზიაში მუშაობა დაიწყო. დაახლოებით ათი წელიწადი იმუშავა, თუმცა პანდემიამ მისი ბედი შეცვალა. „მარნეულში საცხოვრებლად ტანსაცმლის ერთი ჩანთით ჩამოვედით. სახლი დავაქირავეთ და ორივემ (მე და ჩემმა მეუღლემ) მუშაობა დავიწყეთ. ურთულესი წლები იყო. დღეს ჩემს სახლში რომ ვზივარ დიდი ბედნიერება მგონია ეს და ყველას ვუსურვებ, რომ საკუთარ სახლში იცხოვრონ. ბაზარში, რომ ვმუშაობდი შუადღეს ვბრუნდებოდი სალხში და რადგან ქალი ვიყავი ყველაფერის კეთება მე მევალებოდა. ჯერ საჭმლის მომზადება, რის გამოც ხშირად დილით ძალიან ადრე მიწევდა გაღვიძება, რომ სახლში დაბრუნებულ მშიერ ოჯახის წევრებს მაცივარში საჭმელი დახვედროთ. მერე დალაგება, გარეცხვა გაუთოვება. ეს იყო ჩემი ორმაგი შრომა-შინ და გარეთ.“ „ქალს ზრდიან მორჩილად. ამოტომაც ქალმა არ იცის, რომ აქვს დასვენების უფლება, ან შეწინააღმდეგების უფლება („არა“-ს თქმის უფლება). მე ბევრჯერ ვყოფილვარ ოჯახში ძალადობის მსხვერპლი. ამის თქმა არ მერიდება, რადგან ბევრია ჩემს გარჩემო ასეთი. ეს ნორმალური მეგონა ერთ დროს რადგან ქალს უნდა მოეთმინა ოჯახის გამო ყველაფერი“-ამბობს ხანუმი. მამედოვა იმასაც ამტკიცებს, რომ ქალს ყველაზე მეტად ეკონომიკური დამოუკიდებლობა აძლიერებს. მისი თქმით თავისი ფული თუ აქვს ქალს მას ყველაფერი შეუძლია. აქვე კი აღნიშნავს, რომ ამ შემთხვევაშიც კი აუცილებელია, რომ ქალებმა იცოდნენ საკუთარი უფლებების შესახებ და დაძლიონ უპირობო მორჩილება. ხანუმი ქალებს ფინანსურ დამოუკიდებლობისა და საკუთარი უფლებების ცოდნისკენ მოუწოდებს ინტერვიუ მთავარ გმირთან ანონიმურადაა ჩაწერილი შესაბამისად რესპონდენთის სახელი და გვარი თემატურადაა შერჩეული. სტატია მომზადებულია პროექტ „Covid-19-ს ფონზე ოჯახური ძალადობის რისკების შემცირება/პრევენცია თვითიზოლაციაში მყოფი ქალებისთვის მარნეულში“ ფარგლებში, არასამთავრობო ორგანიზაცია „კავშირი ფრეიას“/ Union FREYA მიერ „ქალთა ფონდი საქართველოში“/ Women's Fund in Georgia-ს ფინანსური მხარდაჭერით ტექსტის ავტორი: შალალა ამირჯანოვა/ Shalala Amirjanova ილუსტრაციის ავტორი: სოფია სტავროგინა/ Sophya Stavrogyna#ახალიამბები

“ივანიშვილი პუტინის კაცია? არ ვიცი, თუმცა ფაქტია, კონგრესმენების ანგარიშში მსგავსი ჩანაწერი გაჩნდა. ვერც ერთი ლობისტური კომპანია ვერ შეძლებდა, რომ ასეთ დოკუმენტში უსაფუძვლო ბრალდება მოხვედრილიყო. პროვინციული ყვითელი პრესა ხომ არ არის, სადაც 150 დოლარის სანაცვლოდ ნებისმიერი სტატიის შეკვეთას შეძლებ?! როდესაც სტრატეგიული პარტნიორის ქვეყნის ანგარიშში მსგავსი კითხვები და ეჭვები ჩნდება, ძალიან ცუდია და ჩვენს საგარეო იმიჯს მნიშვნელოვნად აზიანებს. არ ვიცი, რა ხდება საქართველოს ხელისუფლების კულუარებში, მაგრამ შორიდან ჩანს, რომ მოვლენების სათანადოდ აღქმის უნარი არა აქვთ. ჩვენ ახლა აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის ანგარიშზე არ ვლაპარაკობთ. ეს რომ სახელმწიფოს პოზიცია იყოს, ჩვენს სტრატეგიულ პარტნიორობაზე საუბარი აღარ იქნებოდა...” - აცხადებს ექსპერტი გიორგი გობრონიძე გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “მე არ ვთვლი, რომ ივანიშვილი რუსეთმა მოავლინა საქართველოს დასაქცევად” / “ახლა ქართული პოლიტიკური ელიტის იმაზე მსჯელობა, თუ რა რანგის პოლიტიკოსები აფასებენ მათ ქმედებას, ძალიან არასერიოზულია“. “არ შეიძლება ამერიკა თავის სტრატეგიულ პარტნიორს რუსეთის მოკავშირეს უწოდებდეს, თუმცა “დაბალი რანგის” დოკუმენტში, ასეთი ჩანაწერი სიგნალია, რომ შესაძლოა ჩვენი, როგორც სანდო პარტნიორის, იმიჯი უკვე შეირყა და მსგავსი ჩანაწერი შესაძლოა მალე მაღალი რანგის დოკუმენტშიც გაჩნდეს. ჩვენი ხელისუფლება რას ელოდება? აუცილებლად სახელმწიფო მდივანმა ჩრდილოეთ კორეისა და ირანის მსგავსად უნდა გაგვაკრიტიკოს, რომ ჯეროვანი რეაგირება მოვახდინოთ? აშშ-ის ელჩმა ორ საკითხს გაუსვა ხაზი - თქვა, რომ ეს არ არის ოფიციალური პოზიცია და ამერიკა-საქართველოს სტრატეგიული პარტნიორობა არასდროს ყოფილა ისეთი ძლიერი, როგორიც დღეს. მეორე საკითხი ხაზგასმაა, რომ ამერიკის ინტერესი ჩვენი ქვეყნის მიმართ საკმაოდ დიდია. შესაბამისად, დიდი რესურსიც აქვს აქ ჩადებული. ეს დახმარება ორივე ქვეყნის ინტერესებში შედის და ცალმხრივი არ არის. ამიტომ ჩვენი ურთიერთობა ღირებულია და ამის შენარჩუნებისთვის ორივე მხარემ უნდა ვიმუშაოთ. ახლა ქართული პოლიტიკური ელიტის იმაზე მსჯელობა, თუ რა რანგის პოლიტიკოსები აფასებენ მათ ქმედებას, ძალიან არასერიოზულია. დიპლომატიაში არსებული წესების მიხედვით, თუ მაღალი რანგის პოლიტიკოსი გაკრიტიკებს, ეს ნიშნავს, რომ ძალიან ცუდად გაქვს საქმე; თუ დაბალი რანგის პოლიტიკოსი გაკრიტიკებს, - არც ისე მნიშვნელოვანი ხარ - ერთიც ცუდია და მეორეც”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას გიორგი გობრონიძე. “წარმოუდგენელია, მაგრამ დავუშვათ, ჩანაწერი ბიძინა ივანიშვილის შესახებ “ნაციონალების” ლობისტების მუშაობის შედეგია. სად არიან ხელისუფლების ლობისტები? ქართული დიპლომატიური სამსახური, საელჩო რას აკეთებს? “ოცნებას” ხომ ყველაზე მეტი ფული აქვს და შეუძლია ლობისტურ საქმიანობაში მეტი ფული დახარჯოს? რა გამოდის, “ნაციონალურ პარტიას”, რომელსაც ფინანსებით რამდენჯერმე აღემატება, ლობისტების შერჩევაში ვერ ჯობნის?! სიმართლე ის არის, რომ საგარეო პოლიტიკაში სტრატეგიულ გადაწყვეტილებებს ლობისტების მარკეტინგული პრომოუშენის საფუძველზე არ იღებენ. ასე რომ, სანამ იმას ვიტყვით, ვიღაცის ლობისტი რაღაცას აფუჭებსო, იქნებ დავფიქრდეთ... ლობისტებმა შეიძლება ბევრი რამ დაწერონ. მაგალითად, ის, რომ საქართველოში­ ადამიანების უფლებები ირღვევა, რომ პოლიტელიტა შეცდომებს უშვებს, მაგრამ იმის დაწერა, რომ ქვეყნის პირველი პირი ანტიამერიკულ საქმიანობას ეწევა და ქვეყანაში, რომელსაც მართავს, დესტაბილიზაციას უწყობს ხელს, განსხვავებული მოცემულობაა”, - განაგრძობს რესპონდენტი. “როდესაც ქვეყანაში ეპიდემია მძვინვარებს, ხალხს ყოველდღიურად უფრო და უფრო უჭირს, როგორ შეიძლება მინისტრები ასე ლაპარაკობდნენ და აღიზიანებდნენ ხალხს? პირველი პირის ოჯახის წევრები სახალისო ვიდეოებს არ უნდა ავრცელებდნენ სოციალურ ქსელებში... ხალხის გამხნევება ის იყო, ფუკუსიმას კატასტროფის შემდეგ იმპერატორი ფეხშიშველი რომ გამოვიდა ხალხის წინაშე და დაუჩოქა - მას არ უჩვენებია თავის ბაღში აყვავებული საკურა... ქვეყანაში იზრდება პოლარიზაციის ხარისხი, მმართველი გუნდი ან ვერ ართმევს თავს პროცესებს, ან არ ართმევს. შეიძლება გაჩნდეს ეჭვი, რომ პროცესებს მიზანმიმართულად უწყობენ ხელს. იმედია, თავს ვერ ართმევენ საქმეს და მიზანმიმართულ ბოროტებასთან არა გვაქვს საქმე... ვფიქრობ, თუ საქართველოში ოდნავ მაინც არ გაჯანსაღდა სიტუაცია, სტრატეგიულ პარტნიორთან ურთიერთობა გაგვიფუჭდება და ჩვენი ხელისუფლება სხვა დონის დოკუმენტებს წაიკითხავს და სხვა დონის განცხადებებს მოისმენს”, - მიიჩნევს ექსპერტი და შეკითხვაზე - “თუ არჩევნების შემდგომ დასავლელი მეგობრები, ხელისუფლების სათავეში ისევ მათგან არაერთგზის გაკიცხულ ძალას ნახავენ...” - პასუხობს: “მაშინ მოუწევს დასავლეთს თავისი პარტნიორის ჭკუაზე მოყვანა და არა მარტო სანქციებით. ვრცელი დისკუსიის საგანია, თუ როგორ მოჰყავთ ასეთი პარტნიორები ჭკუაზე. პარტნიორს ისე უნდა ელაპარაკო, რომ იძულებული გახადო შეასრულოს თავისი ვალდებულება. იმედია, საქმე აქამდე არ მივა. ქართულ-ამერიკული ურთიერთობა არ არის ხელწამოსაკრავი თემა. ვაშინგტონს ჩვენს განვითარებასა და დაცვაში ძალიან დიდი რესურსი აქვს ჩადებული და ეს იოლიც არ იყო. ამიტომ, ცხადია, ამერიკა თავის ინტერესებს აუცილებლად დაიცავს”. “ისე არ უნდა მოვიქცეთ, რომ ამერიკის ინტერესების დაცვა დაუპირისპირდეს ჩვენს ინტერესებს. უპირველესად მათ კავკასიასა და პოსტსაბჭოთა სივრცეში მეტი დემოკრატია სჭირდებათ. გარდა ამისა, ამერიკისთვის შავი ზღვის აუზში საქართველო უფრო და უფრო ღირებული ხდება თუნდაც იმიტომ, რომ საქართველოს ჩაკეტვით კასპიის ზღვის აუზის ხუთ ქვეყანას რუსეთის გვერდის ავლით დასავლურ ეკონომიკებში ინტეგრაციის თეორიული შანსიც აღარ ექნება და აპრიორი ამ რეგიონს რუსეთი და ჩინეთი გაიყოფენ. შესაბამისად, ამერიკა განდევნილი იქნება ცენტრალური აზიიდან. სამწუხაროდ, ჩვენ უკვე დავუპირისპირდით ამერიკულ ინტერესებს, როდესაც ანაკლიის პროექტი, რომელიც დიდ სიკეთეს გვიქადდა, დავბლოკეთ. მე არ ვთვლი, რომ ივანიშვილი რუსეთმა მოავლინა საქართველოს დასაქცევად. ის პოსტსაბჭოთა ადამიანია - ისეთივე, როგორებიც არიან რუსეთში, უკრაინასა და აზერბაიჯანში. დააკვირდით, რა განსხვავებულ მოცემულობაში ხდებიან მილიარდერები დასავლეთსა და პოსტსაბჭოთა სივრცეში. რუსეთში ადამიანი მილიარდს ვერ გამოიმუშავებს, მან საიდანღაც უნდა აიღოს. არავითარი ტექნოლოგიური ინოვაცია არ შეუქმნიათ, ისევე როგორც, მაგალითად, ილონ მასკს”, - ამბობს ექსპერტი. “შესაბამისად, არ იქნება სწორი, ივანიშვილს დავაბრალოთ, რომ სიღრმისეულ პოლიტიკურ და დიპლომატიურ თამაშებშია ჩაბმული. ის თავად არ არის პოლიტიკაში და ცდილობს ქვეყანა გარემოცვის საშუალებით მართოს, ეს გარემოცვა კი პანდემიას კარგად აკონტროლებს, მაგრამ დიპლომატიისა არაფერი გაეგება. ადამიანები, ვისი ხელითაც პოლიტიკას აკეთებს, დიდად ეფექტურები არ არიან. რა ამოძრავებს ამ ადამიანებს, იდეის ერთგულება? თუ გავიხსენებთ 2012 წლის შემოდგომას, თვალწინ წარმოგვიდგება დიდი აჯაფსანდალი: ლიბერალები, დემოკრატები, სოციალისტები, კონსერვატორები, “ნაციონალებიდან” პორტირებულები, ყოფილი არასამთავრობოები - რა იყო მათი მთავარი გამაერთიანებელი? ფული. აქედან გამომდინარე, ადამიანები მანამდე არიან მასთან, სანამ სარგებელს იღებენ. თუ ვინმე შედარებით პრეზენტაბელური ფიგურა იყო მის გუნდში, ყველა წავიდა. მაგალითად, კვირიკაშვილი, ადამიანი, რომელიც ამბობდა, 9 წელზე გამოკიდება არ არის სწორიო; ეს იყო ადამიანი, რომელიც გოიმსა და ძროხას არ უწოდებდა ოპოზიციონერს. მის დროს ევროკავშირთან უვიზო მიმოსვლა გაფორმდა. მსგავსი ადამიანები აღარ ჰყავს ივანიშვილს, შესაბამისად, მისი გემი ჩასაძირად არის განწირული”, - დასძენს გიორგი გობრონიძე.

იუსტიციის მინისტრის, თეა წულუკიანის, ელექტრონულ ფოსტაში უკანონო შეღწევის ბრალდებით სამსახურიდან გათავისუფლებული თანამშრომელი ყოფილ ხელმძღვანელებს დევნასა და ზეწოლაში ადანაშაულებს და სასამართლოში ჩივის. ქუთაისის 2 პენიტენციური დაწესებულების ადმინისტრაციის უფროსი, შორენა ჯიმშელეიშვილი, იუსტიციის მინისტრის სამსახურებრივ ელექტრონულ სისტემაში 71-ჯერ უკანონოდ შეღწევაში დაადანაშაულეს და 2019 წლის ივლისში სამსახურიდან დაითხოვეს. ჯიმშელეიშვილი “ოთხი თვის განმავლობაში პერიოდულად შედიოდა თეა წულუკიანის სამსახურებრივ დაცულ სისტემაში, რითიც საფრთხე შეუქმნა კონფიდენციალური ინფორმაციის გამჟღავნებას”, - წერია სამინისტროს მონიტორინგის სამსახურის დასკვნაში.ამ მძიმე ბრალდების უკან საინტერესო ისტორია იმალება. სამინისტროების გაერთიანება და საერთო ელექტრონული სისტემა 2018 წელს იუსტიციის სამინისტროს სასჯელაღსრულების სამინისტრო შეუერთდა. გაერთიანებისას გადაწყდა, რომ გაუქმებული სამინისტროს თანამშრომლები იუსტიციის სამინისტროს საქმეთა წარმოების ელექტრონულ პროგრამაში იმუშავებდნენ და სასჯელაღსრულების სამინისტროს თანამშრომელთა გადამზადება დაიწყო. ტრენინგის შემდეგ ახალ თანამშრომლებს იუსტიციის სამინისტროს ელექტრონულ სისტემაში (EMშ) პირადი გვერდები შეუქმნეს და სატესტო რეჟიმში მუშაობა დაავალეს. ამის დამადასტურებელი ორი დოკუმენტი მოიპოვება - სასჯელაღსრულებისა და იუსტიციის სამინისტროს ოფიციალური დოკუმენტების ასლები პენიტენციური დაწესებულებების თანამშრომლებს უთხრეს, რომ პროგრამაში შესვლისთვის აკრეფდნენ საკუთარ სახელ-გვარს, პაროლი კი ყველასთვის საერთო - ციფრი 1 - იქნებოდა. თანამშრომლები ასე უნდა შესულიყვნენ სისტემის სატესტო ვარიანტში, სადაც უნდა ევარჯიშათ და მომზადებულიყვნენ რეალურ პროგრამაში სამუშაოდ. უკვე წლებია, იუსტიციის სამინისტროში შემავალ სტრუქტურებში ადმინისტრაციული და საკანცელარიო დოკუმენტების წარმოება ელექტრონული სისტემით (EMშ) იმართება. რიგითი მოხელეც და მინისტრიც სწორედ ამ პროგრამით იღებს, ეცნობა და ხელს აწერს დოკუმენტებს. პროგრამაში ყველა თანამშრომელს საკუთარი გვერდი აქვს, რომელიც სამსახურებრივი ელექტრონული ფოსტის ფუნქციასაც ასრულებს. სისტემის დაცვა, მართლაც, მნიშვნელოვანია, რადგან პროგრამაში პერსონალური, კომერციული თუ სახელმწიფოებრივად მნიშვნელოვანი ინფორმაცია ინახება.7-საათიანი გამოკითხვა და მოულოდნელი ბრალდებები შორენა ჯიმშელეიშვილი, რომელიც დღეს სასამართლოში დაობს, 2 პენიტენციური სამსახურის ადმინისტრაციის უფროსი იყო. ამ სამსახურში მუშაობა მან 2005 წელს რიგითი ინსპექტორობით დაიწყო და 2015 წელს ადმინისტრაციის უფროსი გახდა, კანცელარიის ზედამხედველობა და 12 თანამშრომლის ხელმძღვანელობა დაევალა. 2018 წლის ბოლოს შორენამ, როგორც თავად ამბობს, დიდი მონდომებით დაიწყო ახალი პროგრამის შესწავლა.“ტრენინგზე აგვიხსნეს, რომ შემეძლო დოკუმენტის შექმნა, რომელსაც გავუგზავნიდი ჩემს ზემდგომს, შემდეგ შემეძლო ჩემი ზემდგომის გვერდზე შესვლა და ნახვა, როგორ გამოჩნდა მასთან ჩემი გაგზავნილი დოკუმენტი, შემდეგ შემეძლო მისი სახელით ვიზის მიცემა და მის ზემდგომთან გაგზავნა და ა.შ. ეს ყველაფერი ხდებოდა სატესტო რეჟიმში, ამისთვის საჭირო იყო პროგრამაში შემეყვანა ნებისმიერი თანამშრომლის (ზემდგომის) სახელი და გვარი, პაროლი ყველასთვის იყო ციფრი 1 და შევიდოდი მის გვერდზე. ამის პრაქტიკული მაგალითიც ტრენინგზე გვაჩვენეს” - იხსენებს შორენა ჯიმშელეიშვილი რადიო თავისუფლებასთან. ერთ დღეს, 2018 წლის ოქტომბერში, ჯიმშელეიშვილმა პროგრამის სატესტო რეჟიმში ვარჯიშის დროს მოამზადა და იუსტიციის მინისტრის სახელზე გაგზავნა პატიმრის წერილი. შემდეგ გადაწყვიტა შეემოწმებინა, სწორად შეასრულა თუ არა ამოცანა და მივიდა თუ არა ადრესატამდე მისი გზავნილი. როგორც ტრენინგზე ასწავლეს, შორენამ სისტემის შესაბამის ველში აკრიფა ზემდგომის - ამ შემთხვევაში, მინისტრის - სახელი, გვარი, შემდეგ პაროლი, ციფრი 1, და მინისტრის ელექტრონულ სისტემაში მის გვერდზე შევიდა.დოკუმენტების მართვის სისტემის ინტერფეისი შორენამ მინისტრის სახელზე თავისი გაგზავნილი წერილი ვერ იპოვა. იფიქრა, რომ არასწორად მოამზადა და ეს ყველაფერი ხელახლა რამდენჯერმე სცადა. იმ დღიდან მოყოლებული, შორენა ჯიმშელეიშვილი პერიოდულად შედიოდა მინისტრის პირად გვერდზე, ტრადიციულად, პაროლი 1- იანით. მინისტრის ფოსტაში რამდენიმე წერილის შაბლონიც მოამზადა - აინტერესებდა, რა ინსტრუმენტებით იყო აღჭურვილი მისთვის ახალი პროგრამა. ამასობაში, 2019 წლის 14 იანვარს, სამინისტროების პროგრამების შერწყმა დასრულდა. მთელი სამსახური, მათ შორის შორენა ჯიმშელეიშვილიც, რეალურ სისტემაში შეუდგა მუშაობას და ჯიმშელეიშვილიც სატესტო რეჟიმის ინსტრუქციის დროს მოქმედი დროებითი პაროლი 1-ით მინისტრის ფოსტაში აღარასოდეს შესულა. 2019 წლის აპრილში შორენა ჯიმშელეიშვილს სამინისტროს მონიტორინგის სამსახურის თანამშრომლებმა მიაკითხეს. 7-საათიანი გამოკითხვისას გაიგო, რომ მას მინისტრ თეა წულუკიანის რეალურ ფოსტაში შეღწევაში ედებოდა ბრალი. “ეს იყო შოკი. არ მჯეროდა, ვერ წარმომედგინა, რომ სახელ-გვარის და საყოველთაოდ ცნობილი, ყველა თანამშრომლის საერთო სატესტო პაროლის, 1-იანის, შეყვანით შევდიოდი მინისტრის რეალურ ფოსტაში, სადაც რეალური დოკუმენტები იყო. მართალია, მე იქ შემჩნეული მქონდა დოკუმენტების სიმრავლე, თუმცა ვთვლიდი, რომ, ჩემს მსგავსად, სხვა თანამშრომლების სატესტო ვარჯიშისას მომზადებული დოკუმენტები იყო. მონიტორინგის სამსახურის თანამშრომლები მიყვიროდნენ, მუქარის ტონით მეუბნებოდნენ, მეღიარებინა დანაშაული და პატიება მეთხოვა. მიუხედავად მძიმე ფსიქოლოგიური ზეწოლისა და სტრესისა, ახსნა განმარტებაში მაინც დავაფიქსირე, რომ მინისტრის რეალურ გვერდზე შესვლის არანაირი განზრახვა და მოტივი არ მქონია, დარწმუნებული ვიყავი, რომ სისტემა სატესტო რეჟიმში იყო და მინისტრის გვერდიც არარეალური, ვირტუალური და სავარჯიშოდ იყო შექმნილი. თუმცა ეს არავინ გაითვალისწინა და უმკაცრესად დამსაჯეს”. როგორც ჯიმშელეიშვილი გვიყვება, ვიდრე დასჯიდნენ, 19 აპრილს N 2 დაწესებულების დირექტორმა როინ დეკანოიძემ კაბინეტში დაიბარა და უთხრა, რომ თავად დაეწერა სამსახურიდან წასვლის განცხადება. “მისი თქმით, მე არ მქონდა მორალური უფლება მუშაობა გამეგრძელებინა არა მარტო N2 დაწესებულებაში, საერთოდ, იუსტიციის სისტემაში. რა თქმა უნდა, განცხადება არ დავწერე და შევხვდი ზემდგომს, ავუხსენი მდგომარეობა, მან მითხრა, როგორ მომივიდა აზრად მინისტრის სახელის და გვარის აკრეფა, საერთოდ, რას ვუგზავნით ჩვენ მინისტრს (დაავიწყდა, რომ მინისტრს განცხადებები ეგზავნება ბრალდებულ/მსჯავრდებულებისაგან). მითხრა, რომ თავიდან იფიქრეს, სისხლის სამართლის მუხლით ხომ არ დაეწყოთ ჩემს მიმართ საქმის აღძვრა, მაგრამ ვინაიდან დადგინდა, რომ არ მქონია ცუდი განზრახვა, საქმე დაიწყეს ადმინისტრაციული წესით”, - იხსენებს ჯიმშელეიშვილი.2 პენიტენციური დაწესებულების მაშინდელი დირექტორი, როინ დეკანოიძე, რადიო თავისუფლებასთან უარყოფს, რომ ჯიმშელეიშვილს სამსახურიდან წასვლას აიძულებდა. სამაგალითო დასჯა მას შემდეგ, რაც შორენამ სამსახურიდან ნებაყოფლობით წასვლაზე უარი თქვა, მონიტორინგის სამსახურის დასკვნა მომზადდა. მრავალგვერდიან დასკვნაში შავით თეთრზე წერია, რომ ოთხი თვის განმავლობაში ჯიმშელეიშვილი მინისტრის სახელ-გვარის და პაროლ 1-იანის გამოყენებით 71-ჯერ უკანონოდ შევიდა მინისტრ წულუკიანის რეალურ, სამსახურებრივ სისტემაში. დასკვნის მიხედვით, შორენა ჯიმშელეიშვილს რამდენიმე სახის (დისციპლინური) დანაშაული ბრალდება. კერძოდ: სამუშაო საათებში მინისტრის სისტემაში შესვლა მიიჩნიეს არასამსახურებრივი მიზნებით ინტერნეტის გამოყენებად, რაც მინისტრის 2017 წლის ივლისის ბრძანებით აკრძალულია და ისჯება; მინისტრის ციფრულ განყოფილებაში შესვლა მიიჩნიეს მისი და სამინისტროს რეპუტაციის შემბღალავ ქმედებად; დაადგინეს, რომ ჯიმშელეიშვილის ეს მოქმედება “სახელს უტეხს სამინისტროს და არყევს მოქალაქეებში სახელმწიფოს მიმართ ნდობას”; ჯიმშელეიშვილის საქციელი “ზნეობრივი ნორმების წინააღმდეგ, უღირსი საქციელია”, რომელმაც საფრთხე შეუქმნა “მაღალი პოლიტიკური თანამდებობის პირის, იუსტიციის მინისტრის, გვერდზე დაცული კონფიდენციალური ინფორმაციის გამჟღავნებას”, რაც, ასევე, “მოხელისთვის უღირსი და საკუთარი რეპუტაციიის შემლახავი ქმედებაა”. მონიტორინგის სამსახური მიყენებული ზიანის გამოსწორებას შეუძლებლად მიიჩნევს და წერს, რომ აუცილებელია ჯიმშელეიშვილის მკაცრად დასჯა სამსახურიდან გათავისუფლებით. 2019 წლის 15 ივლისს, მონიტორინგის სამსახურის იმავე დღეს გამოცემული დასკვნის საფუძველზე, შორენა ჯიმშელეიშვილი სამსახურიდან გაათავისუფლეს. მინისტრის დაცული ფოსტა საერთო პაროლით 1 რამდენად იყო მინისტრის ფოსტა დაცული? ნიშნავს თუ არა პაროლი 1 დაცვას? თანამედროვე მიდგომით, პაროლი უნდა იყოს გრძელი, მინიმუმ 8 და სასურველია 12- სიმბოლოიანი. მასში აუცილებლად უნდა შედიოდეს დიდი და მცირე ასოები, ციფრები და სხვადასხვა სიმბოლოები. აშკარაა, რომ მინისტრის პაროლი ამ მოთხოვნებს ვერ აკმაყოფილებდა. როგორ მოახერხა პენიტენციური სამსახურის თანამშრომელმა მინისტრის დაცულ ელექტრონულ სისტემაში შესვლა? მონიტორინგის სამსახურის დასკვნითაც დასტურდება, რომ თეა წულუკიანის ოფიციალური ელექტრონული გვერდის პაროლი მხოლოდ ციფრი 1 იყო, ეს პაროლი ჰქონდა ათეულობით ადამიანს, რომლებიც სასჯელაღსრულების სამინისტროს გაუქმების შემდეგ იუსტიციის სამინისტროს თანამშრომლები გახდნენ. ვის ევალებოდა მინისტრის ფოსტის უსაფრთხოების დაცვა და რატომ ვერ აღმოაჩინეს მასში უცხო პირის შესვლა რამდენიმე თვის განმავლობაში? ამ შეკითხვებზე პასუხი მონიტორინგის სამსახურის დასკვნაში არ წერია, მათ მხოლოდ ჯიმშელეიშვილის ბრალეულობა გამოავლინეს. თუმცა ჩვენ მოვიკვლიეთ დეტალები, რომლებიც სურათს უფრო გასაგებს ხდის. იუსტიციის სამინისტროში შემუშავებული და დამტკიცებულია ელექტრონული მართვის სისტემის (EMშ) მოხმარების ინსტრუქცია. ამ დოკუმენტის მე-7 გვერდზე აღნიშნულია, რომ მომხმარებელი ვალდებულია სტანდარტული პაროლი აუცილებლად შეცვალოს. ამ ინსტრუქციის მიხედვით, მინისტრი წულუკიანი (ანდა მისი ნდობით აღჭურვილი პირი) იყო ვალდებული სტანდარტული პაროლი 1-იანი შეეცვალა, რაც შორენა ჯიმშელეიშვილის მინისტრის გვერდზე შესვლას იმთავითვე გამორიცხავდა. ვის უნდა აღმოეჩინა უცხო პირი მინისტრის სისტემაში? ამ კითხვაზე პასუხამდე მნიშვნელოვანია გავიგოთ, ვინ და როგორ აღმოაჩინა ჯიმშელეიშვილის შესვლა. იმ დოკუმენტებით, რომლებიც რადიო თავისუფლებას აქვს, შორენა ჯიმშელეიშვილი მინისტრის გვერდზე პირველად 2018 წლის 18 ოქტომბერს შევიდა. ამ მომენტიდან ექვსი თვის შემდეგ, 2019 წლის აპრილში, ერთ-ერთი თანამშრომლის ახსნა-განმარტების მიხედვით, მინისტრის ფოსტაში იპოვეს რამდენიმე დოკუმენტი, რომლებიც, მინისტრის განცხადებით, მისი შექმნილი არ იყო. ამის შემდეგ დაიწყეს მოკვლევა და დაადგინეს, რომ ეს დოკუმენტები შექმნილი იყო შორენა ჯიმშელეიშვილის სახელზე რეგისტრირებული სამსახურებრივი კომპიუტერიდან. რომ არა მინისტრის სისტემაში შექმნილი წერილის რამდენიმე სატესტო შაბლონი, ძნელად სავარაუდოა ჯიმშელეიშვილის სისტემაში ყოფნა ვინმეს აღმოეჩინა.ამ მოსაზრებას ამყარებს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის იურისტის, თამუნა ფაჩულიას, მონათხრობი, რომელიც სასამართლოში ჯიმშელეიშვილის ინტერესებს იცავს. ფაჩულიამ რადიო თავისუფლებას უთხრა, რომ სასამართლოში წარადგენენ კონკრეტულ მტკიცებულებებს, რომ პაროლ 1-იანის გამოყენებით მინისტრის პირად გვერდზე სატესტო ვარჯიშის დროს სხვა თანამშრომლებიც იყვნენ. უბრალოდ, მათ მინისტრის პირად სისტემაში დოკუმენტი არ შეუქმნიათ და, სავარაუდოდ, მათი დადგენა ამ დრომდე ამიტომ ვერ მოხერხდა. “ჩვენ დავაყენეთ სასამართლოში კონკრეტული მოწმეების დაკითხვის შუამდგომლობა, რაც სასამართლომ დაგვიკმაყოფილა. ჩვენ სასამართლოს დავარწმუნებთ, რომ ჯიმშელეიშვილის გარდა მინისტრის სისტემაში სხვა თანამშრომლებიც იყვნენ, სხვებმაც ჩათვალეს, რომ ეს იყო მინისტრის სატესტო [ წარმოსახვითი, პირობითი] და არა რეალური გვერდი, პაროლ 1-იანის გამოყენებით შედიოდნენ და მას სავარჯიშოდ იყნებდნენ”, გვითხრა საიას იურისტმა თამარ ფაჩულიამ. დამძიმებული ბრალდება მონიტორინგის სამსახურის დასკვნიდან რჩება შთაბეჭდილება, რომ ბრალდებები ხელოვნურადაა დამძიმებული. მაგალითად, დასკვნაში წერია, რომ ჯიმშელეიშვილმა ოთხი თვის განმავლობაში 71-ჯერ შეაღწია მინისტრის ფოსტაში, სინამდვილეში კი სამინისტროს პასუხისმგებელი თანამშრომლის ახსნა-განმარტებით ირკვევა, რომ ჯიმშელეიშვილი სულ ხუთ სხვადასხვა დღეს შევიდა პროგრამაში. უბრალოდ, ამ შესვლებისას, ჯამში, 71 მოქმედება განახორციელა. თანამშრომლის ახსნა-განმარტებაში ისიცაა აღნიშნული, რომ ჯიმშელეიშვილს არაფერი გაუფუჭებია, არაფერი წაუშლია ან გადმოუწერია; წერია, რომ მნიშვნელოვან ინფორმაციას ვერ ნახავდა, მხოლოდ რამდენიმე დოკუმენტს თუ წაიკითხავდა. იუსტიციის სამინისტროს ამ თანამშრომლის ახსნა-განმარტებაში კიდევ ერთი საინტერესო დეტალია, რომელიც მინისტრის სისტემის დაცულობას აღწერს. დოკუმენტში წერია, რომ მინისტრ წულუკიანს შეუძლია პროგრამაში ნებისმიერი ადგილიდან შევიდეს (თანამშრომლების უმრავლესობას მხოლოდ სამსახურებრივი ქსელიდან აქვს წვდომა სისტემაზე). ამიტომაც ძნელია იმის დადგენა, კონკრეტული ქმედება მინისტრმა განახორციელა თუ სხვა პირმა, ვინც უნებართვოდ იყო შესული მის გვერდზე. ამის დასტურად სპეციალისტს მოჰყავს ოთხი დოკუმენტი და აღნიშნავს, რომ მასზე მინისტრის ხელმოწერაა თუ სხვა პირის, გასარკვევია. ვინ იყო პასუხისმგებელი მინისტრის გვერდის უსაფრთხოებაზე, რატომ ჰქონდა მინისტრის დაცულ სისტემას პაროლი 1-იანი, მონიტორინგის სამსახურს დასკვნაში ამ და სხვა კითხვებზე პასუხი არ გაუცია, დამნაშავედ მხოლოდ შორენა ჯიმშელეიშვილი გამოიყვანეს. რადიო თავისუფლებას კომენტარის გაკეთებაზე იუსტიციის სამინისტროდან უარი გვითხრეს. სასამართლოს გადაწყვეტილების მოლოდინში შორენა ჯიმშელეიშვილის სამსახურიდან გათავისუფლებიდან 10 თვე გავიდა. ის საიას დახმარებით სასამართლოში ცდილობს შელახული უფლებების აღდგენას, იმის დამტკიცებას, რომ მისი გათავისუფლების ბრძანება უკანონოა, მონიტორინგის სამსახურის დასკვნა კი დარღვევებითაა მომზადებული. ადვოკატი ამბობს, რომ იმედი აქვს, ჯიმშელეიშვილს სასამართლო სამსახურში აღადგენს და განაცდურ ხელფასსაც აუნაზღაურებს. წულუკიანის მინისტრობის პერიოდში იუსტიციის სამინისტროს სტრუქტურას ათეულობით ყოფილი თანამშრომელი ედავება სამსახურიდან უკანონოდ გათავისუფლებას, რამდენიმე მათგანმა სამინისტროს სასამართლო დავა უკვე მოუგო და მათ სასარგებლოდ სახელმწიფო უწყებას ათეულობით ათასი ლარის ანაზღაურება დაეკისრა. იუსტიციის სამინისტრომ რადიო თავისუფლებას კომენტარზე უარი უთხრა. წყარო: რადიო თავისუფლება

ლუდი "აია" დაბრუნდა. ლუდი, რომელიც რამდენიმე წლის წინ გაუჩინარდა, ისევ გაყიდვაშია. "აია" ერთგულ მომხმარებელთან ერთად მზადაა უალკოჰოლო სასმელების ბაზარზე საკუთარი სიტყვა თქვას და პოზიციები აღიდგინოს. ლუდის დაბრუნების აღნიშვნა კი მის "სამშობლოში", ქუთაისში, "ოქროს ჩარდახის" ეზოში მოეწყო. ქუთათურებისთვის ეს წარსულთან შეხვედრა და მონატრებული გემოს დაბრუნება იყო. დღეს "აიას" ბრენდის მფლობელი სს "ქართული ლუდის კომპანიაა", რომელსაც ამ არაალკოჰოლური სასმელების წარმოების სეგმენტში საკმაოდ დიდი და წარმატებული გამოცდილებაც აქვს. "ქართული ლუდის კომპანიის" ქოლგის ქვეშ, დღეს ბევრი ცნობილი ლუდის ბრენდია და ამიერიდან მათ ჩამონათვალს "აიაც" დაემატა. როგორც სს "ქართული ლუდის კომპანიის" კომერციული დირექტორი შალვა ჩოჩელი განმარტავს, ბრენდ "აიას" აღდგენაზე მუშაობა 2 წლის წინ დაიწყო. "დღესაც კი მომხმარებელი "აიაზე" საუბრობს, როგორც ცოცხალ ორგანიზმზე, ხშირად როგორც ადამიანზე, რაც იმას ნიშნავს, რომ ბრენდი პერსონიფიცირებულია, ხოლო "აიას" ბაზარზე დაბრუნების პერსპექტივისადმი განწყობები მხოლოდ დადებითია. ბრენდისადმი არსებული ნოსტალგია აჩენს ძლიერ და პოზიტიურ სამომხმარებლო მოლოდინს. გამოკითხულ რესპოდენტთა აზრით, "აიას" დაბრუნება შეიძლება გავდეს ძველ ნაცნობთან შეხვედრას. ძლიერი ემოციური მემკვიდრეობა, შენარჩუნებული ემოციური მიჯაჭვულობა, პროდუქტისა და ბრენდის მეხსიერება, რეპუტაციული ერთგვაროვნება, უკონკურენტო ატრიბუტი ქართული ლუდების სივრცეში: „ნამდვილი-ნაღდი“ ლუდი, ვის თუ არა ჩვენ გუნდს უნდა გაეცოცხლებინა ეს ბრენდი. ვიცით, რომ მოგენატრათ, ერთად გავაგრძელოთ, ლუდი "აია" დაბრუნდა.“ "აია" საკმაოდ საინტერესო ქართული ლუდია, რომელის წარმოებას თავდაპირველად ქუთაისში მოღვაწე მეწარმე რევაზ დვალიშვილმა დაიწყო, რომელიც კომპანია „დვალიშვილის წყლების“ დამაარსებელი იყო. ლუდის პირველი ქართული ბრენდი „ აია“ თავისი გამორჩეული ფერებითა და ფორმით მოკლე დროში ჯერ ქუთაისის და შემდეგ მთელი იმერეთის საყვარელ ბრენდად ჩამოყალიბდა. გაჩნდა სახალხო სლოგანები – იმერული კილოთი ნათქვამი ფრაზები, რომლებიც ბრენდს ქვეყნის მასშტაბით კიდევ უფრო პოპულარულს ხდიდა: „ზაფხულის სიცხე რაია?! როცა გაქვს ლუდი აია?!“, „ნაღდი ლუდი რაია, ნაღდი ლუდია აია!“, „ აია – ძააან კაია“, როგორც ამბობენ, მის დასალევად დედაქალაქიდანაც ხშირად დადიოდნენ, ხოლო გერმანელი და ჩეხი სტუმრებისთვის მისი დაგემოვნება აუცილებელიც კი ყოფილა. „აია“ დღემდე პოპულარული ბრენდია. “ქუთაისური ლუდი „აია“ ჩემს ყველაზე საყვარელ ასაკს და პერიოდს უკავშირდება. მე-3 სკოლაში ვსწავლობდით. ჩვენს წინ კაფეტერია იყო, სადაც ჩამოსასხმელი ლუდი „აია“ იყიდებოდა. მე-10 კლასში ვიქნებოდით, როცა ბიჭები ჩუმ ჩუმად ვეპარებოდით „აკრძალულ ხილს“, უხ ისე გემრიელად მახსოვს...თან ეს ჩემი პირველი შეხება იყო ლუდთან და ერთგვარ თავისუფლების სიმბოლოს წარმოადგენდა ჩემთვის. შემდეგ გავიზარდეთ. ქუთაისში როკ-მუსიკის კონცერტებზე დავდიოდით. მაშინ უკვე „აია“ ჩვენი ახალგაზრდობის ალკოჰოლი იყო. სხვათა შორის უწყინარი ალკოჰოლი, არავინ არაფერს არ აფუჭებდა მისი დალევის შემდეგ. ახლა მეუბნებიან, რომ კვლავ ჩამოასხამენ „აიასო“- ეს ერთგვარად ჩემი ბავშვობის და სიყმაწვილის დაბრუნებაც იქნება”, ასე იხსენებს „აიას“მომღერალი, ჯგუფ „ფრანის“ წევრი გაგა ჩიხლაძე. „90 -იან წლებში ჩემს სახლში ელექტრონული მუსიკის პიონერები იკრიბებოდნენ. თამამად შემიძლია ვთქვა რომ ჩემს თვალწინ იქმნებოდა ელექტრონული მუსიკა. მამა, იგივე „სომალი“, როგორც მას მთელი ქუთაისი იცნობს, ძალიან გახსნილი ადამიანი იყო ახალგაზრდობიდან, ასე რომ ჩვენი სახლიც უამრავი ნიჭიერი მუსიკოსისთვის ღია იყო. აი სად მახსოვს „აიას“ ცარიელი ბოთლები ჩამწკრივებული. ამ ბოთლებში ჩუმად ვიყურებოდი, პატარა ვიყავი და მაინტერესებდა რა იყო აქ ისეთი რაც მერე ამ ბიჭებს საოცარ მუსიკას აწერინებდა. სულ მინდოდა მისი დალევა. ნეტა როდის გავიზრდები მეც რომ თამამად დავეწაფო ამ სითხესთქო ვფიქრობდი. გავიზარდე...მუსიკოსი გავხდი, მაგრამ ის „აია“ აღარსად იყო. რა მაგარი ამბავი გავიგე- ქუთაისური ლუდი ბრუნდება ჩვენს ქალაქში. აუცილებლად ავიხდენ ბავშვობის სურვილს”, ამბობს მომღერალ ქეთი თურქაძე. “ჩვენთან თეატრში ლუდი თითქმის ყველას გვიყვარს. მოკლედ, ქუთაისის ლუდთან დაკავშირებით, შემიძლია ვთქვა, რომ 1980-იანი წლების მეორე ნახევარში, 0.33-იან, ყავისფერ ბოთლებში ჩამოსხმულ ,,აია"-ს ლუდს, დღესაც თვალდახუჭული გამოვიცნობ ორ-სამ ყლუპში... ქართულ ლუდებში, რეალურად საუკეთესო გემო ქონდა. პახმელიაზე, 2 ბოთლს ვსვამდი ზალპით და მომდევნო ორ ბოთლს, წრუპვით ვაგემოვნებდი... ანუ, პირველი ორი ბოთლი იყო სამაშველო რგოლი წყალში გადავარდნილი ადამიანისთვის და დანარჩენი, გასაბერი ლეიბივით იყო, რომ უნდა წამოწვე და ტალღებზე ინებივრო ისეთი.. აი ეს იყო ჩემთვის „აია“... და კიდევ ერთი, დღემდე მხოლოდ ორადორ ლუდს ვცნობ გემოზე: ირლანდიურ „ელს“ და ქუთაისურ „აიას“, ასე იხსენებს „აიას“ მსახიობი დავით გაჩეჩილაძე.

მოგესალმები👋🏻 შენ ვინც ახლა ამას კითხულობ დიდ პატივისცემას იმსახურებ ჩემგან. რატომ? იმიტომ რომ პირველ ქართულ გამართულ და ამავდროულად ძალიან საინტერესო პლატფორმაზე იმყოფები. სანამ აქ აქტიური გავხდები ორი სიტყვით მოგიყვები ჩემს შესახებ. მე სალომე ვარ, 20 წლის სტუდენტი თბილისიდან. 14 წლის რომ ვიყავი გავვარდი და მუშაობა დავიწყე. ძალიან ბევრ პროფესიას მივედ-მოვედე და მოვედი აქამდე. დღეს ვარ პროექტი Salien რაც მოიცავს დიჯეის, ვოკალისტსა და ბას გიტარისტს სამივეს ფუნქციას მე ვასრულებ 😂 ამავდროულად ჩემი ყოველდღიურობა დატვირთულია ძალიან საინტერესო რაღაცებით. ვიცვლი ძალიან ბევრ ლოკაციას და აქაურობაც მაგიტომაა ჩემთვის სუპერ საინტერესო. ცოტა ხნის წინ არასამთავრობო ორგანიზაციაში ვმუშაობდი და იქაურობამ რაღაც-რაღაც ჩვევები დამტოვა, ამასაც მიხვდებით. ძალიან მიყვარს ხალხთან ურთიერთობა, ყველანაირი პრობლემის განხილვა და უცხოპლანეტელები. მყავს მეუღლე და ერთი პლიუშის მინიონი. კიდევ ვწერ, ვხატავ და ვმეცადინეობ ხოლმე. მაინტერესებს ყველაფერი რაც ოდნავ მაინც ახლოსაა ჩემთან. და შენთვის უკვე ძალიან რომ დაგიახლოვდი და მეტკბილები ძალიან ბევრი სიახლე მექნება ყოველთვის, იმიტომ, რომ ჩემი ცხოვრება სხვანაირად არ არსებობს. ერთ-ერთ გეგმას აქვე გაგაცნობ. კვირაში ერთი-ორჯერ გავერთოთ ხოლმე და რაიმე ადგილს ვეწვიოთ და სხვებსაც მოვუყვეთ ხოლმე იქაურობის შესახებ. ახლა წავალ საინტერესო დღეს გავაგრძელებ შენ კი წარმატებულ და ბედნიერ დღეს გისურვებ ❤️ #photo #ქართულია #memyselfandi #firstpost

წინა სტატიაში ჩვენ ტესტირების ერთ-ერთ სახეს, სატის ტესტს გავეცანით. სატის შემცვლელია ასევე, ACT ტესტი და მნიშვნელობა არ აქვს, რომელს ჩააბარებთ. სატთან ერთად ხშირად ტოეფელის ტესტის, ანუ ინგლისურის ცოდნის დამადასტურებელი ტესტის ჩაბარებაც უწევთ მოსწავლეებს. ტესტირების თემას მალე დავუბრუნდებით, თუმცა დღეს მინდა ვისაუბრო მეორე, ასევე მნიშვნელოვან ასპექტზე - კლასგარეშე აქტივობებზე. ყველაფერს, რასაც სკოლის აკადემიური გარემოს გარეთ აკეთებთ, კლასგარეშე აქტივობა ჰქვია. ამერიკული უნივერსიტეტები ელოდებიან მოსწავლისგან არამხოლოდ ათოსნობასა და კარგ აკადემიურ მოსწრებას, არამედ მისი აქტიურობისა და ინტერესების დამადასტურებელ სტატისტიკასაც. ასეთი სტატისტიკა თქვენივე აქტივობებისგან შედგება. მოდით, განვიხილოთ, რა სახის აქტივობებს ეძებენ ამერიკული უნივერსიტეტები თქვენს აპლიკაციაში: სპორტი. აშშ-ს სკოლებში ახალგაზრდები მასობრივად არიან დაკავებული სპორტით. სკოლის მერე უფასოდ მათ შეუძლიათ ნებისმიერი სპორტული აქტივობით დაკავდნენ, რაც საქართველოში ხშირად არ არის ხელმისაწვდომი. ამის მიუხედავად, ამერიკულ უნივერსიტეტებს თქვენი სპორტული მიღწევები დააინტერესებს, განსაკუთრებით მაშინ, თუ შეზღუდული რესურსების პირობებში წარმატებას მაინც მიაღწიეთ. რა შეიძლება აღინიშნოს წარმატებად? თუნდაც ის, რომ რამდენიმე წელია მისდევთ სპორტის ერთ ან ორ სახეობას. თუკი რამე მიღწევა გაქვთ ამ სფეროში, საჭიროა რიცხვების გამოყენებით, შედარებითად აღწეროთ - ანუ ისე, რომ ამერიკულ უნივერსიტეტს წარმოდგენა შეექმნას, სტატისტიკურად სად ხართ. მაგალითად, თუ აჭარის რეგიონალური შეჯიბრი მოიგეთ მკლავჭიდში, უნდა დაწეროთ ასე: "პირველი ადგილი 600 კონკურსანტს შორის, აჭარის რეგიონალური ჩემპიონატი". სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, აღწერა რიცხვებს აუცილებლად უნდა შეიცავდეს, სხვა ადამიანი რომ მიხვდეს, ზუსტად როგორი კონკურენცია გაუწიეთ სხვებს. ხელოვნება. საქართველოში ხშირად დავდივართ მუსიკალურ სკოლაში ან სამხატვრო სტუდიაში. აპლიკაციისთვის ამის გამოყენებაც შეიძლება. ხანდახან უნივერსიტეტი გაძლევთ შესაძლებლობას, თქვენი ნამუშევრების პორტფოლიოც გამოაგზავნოთ. ასე თქვენ შექმნით შთაბეჭდილებას, რომ არამხოლოდ აკადემიური მოსწრება გაქვთ მაღალი, არამედ ხელოვნების დარგშიც განვითარებული ხართ. აქაც, ისევე როგორც სპორტის შემთხვევაში, ნებისმიერი კონკურსის მოგება რიცხვობრივად უნდა იყოს გადმოცემული. დააკონკრეტეთ, რამდენი წელი ხართ გატაცებული ხელოვნებით. ასევე, თუ მიგიღიათ საქველმოქმედო კონცერტებსა თუ გამოფენებში მონაწილეობა, აუცილებლად აღწერეთ რამდენჯერ და რა თანხა შეგიგროვებიათ - ამერიკული უნივერსიტეტები ქველმოქმედებაში ჩართულობას დაგიფასებენ. მოხალისეობა. ალბათ ყველაზე მნიშვნელოვანი ასპექტი. ამერიკაში მოხალისეობა ძალიან გავრცელებულია. მოხალისეობა შეიძლება იყოს ისიც, რომ სამეზობლოში მოხუცებულს დაეხმარეთ, ან იყოს უფრო სისტემური ხასიათის - მაგალითად, ჩაერთეთ წითელი ჯვრის პროგრამაში. კარგი იქნება, თუ საქართველოში რომელიმე საერთაშორისო პროგრამის მოხალისეც გახდებით. ასეთი პროგრამები მომავალში სარეკომენდაციო წერილის მოსაპოვებლადაც დაგეხმარებათ. მთავარია, აჩვენოთ უნივერსიტეტს, რომ იმას აკეთებთ, რაც ნამდვილად გსიამოვნებთ და თქვენი მოხალისეობაც რაღაც კავშირშია თქვენს სწრაფვებთან და ინტერესებთან. მოხალისეობით ბათუმში ბევრ ადგილას შეიძლება დაკავდეთ - მაგალითად, იგივე წითელ ჯვარში ან თავისუფალ ჟურნალისტთა სახლში. და ბოლოს, არაფორმალური განათლება. ყველანაირი ბანაკი, არასამთავრობოს მიერ ჩატარებული პროგრამა, სამუშაო-საგანმანათლებლო გამოცდილება და ტრენინგი შეგიძლიათ, აპლიკაციის ძლიერ მხარედ აქციოთ. თუ გარემოსდაცვით ბანაკში იყავით, ან დემოკრატიისა თუ ჟურნალისტიკის საკითხში ტრენინგი გაიარეთ, აუცილებლად აღწერეთ რატომ გააკეთეთ ეს და როგორ დაგეხმარათ პროფესიულ წინსვლაში. როდესაც ახალგაზრდა კლასის გარეთაც ცდილობს, დამატებითი განათლება მიიღოს, ეს შესაბამისად ფასდება უნივერსიტეტის მხრიდან. ბათუმში არაფორმალური განათლების მისაღებად ბევრი რესურსი არსებობს, ერთი ასეთი რესურსი კი ბათუმის ამერიკული კუთხეა. რომ შევაჯამოთ, წარმატებული აპლიკანტი კლასის გარეთაც აქტიური ახალგაზრდაა. დაკავებულია სპორტით, ხელოვნებით, ან უბრალოდ თვითგანვითარებითა და მოხალისეობით. არ არის აუცილებელი, ჩამოთვლილთაგან ყველა ასპექტში იაქტიუროთ. მთავარია, უნივერსიტეტმა დაინახოს, რომ რასაც აკეთებთ, კარგად აკეთებთ. ამიტომ, გაიხსენეთ რა გაგიკეთებიათ წლების განმავლობაში და ჩამოწერეთ ყველაზე შთამბეჭდავი მიღწევები, დაურთეთ სტატისტიკა და რიცხვები და აღწერეთ, რა იყო თქვენი მოტივაცია ამ საქმეში ჩასართავად.

ალექსანდრე კაპანაძე, 14 წლის, ბათუმის N2 საჯარო სკოლის IX კლასის მოსწავლე ალექსანდრე გამარჯობა! პირველ რიგში წარმოგვიდგინე შენი თავი, სად სწავლობ და თავისუფალ დროს რითი ხარ დაკავებული? გამარჯობა! მე ვარ ალექსანდრე კაპანაძე, ბათუმის N2 საჯარო სკოლის IXკლასის მოსწავლე. პარალელურ რეჟიმში 3დ ვიზუალიზაციით ვარ დაკავებული. ასევე ჰობად მაქვს სხვადასხვა საკრავზე დაკვრა. ისე კი, იქიდან გამომდინარე, რომ არაფორმალური განათლებით ვარ დაკავებული ჩემთვის ეს პერიოდი გამართლებული აღმოჩნდა. შეიძლება ითქვას კიდეც, რომ ჩემი კარიერული ზრდის აჩქარებას მივაღწიე. გაგიადვილათ თუ არა პლათფორმამ ონლაინ გაკვეთილზე დასწრება? მე პირადად Feedc-ის, როგორც სოც. ქსელს უკვე დიდი ხანია რაც ვიყენებ. სწორედ ამიტომ ჩემთვის სასიამოვნო სიახლე იყო ის, რომ ჩემთვის ნაცნობმა პლატფორმამ ასეთ დროს ადგილობრივ სკოლებზე დახმარება გადაწყვიტა. ასევე უნდა ავღნიშნო რომ Feedc-ის მარტივმა და ხარისხიანმა ინტერფეისმა ონლაინ გაკვეთილებზე და მათ ჩატარებაზე ჩემი კლასის შემთხვევაში დადებითად იმოქმედა. როგორ მიმდინარეობს გაკვეთილების პროცესი? გაკვეთილების პროცესი ჩვეულ რეჟიმში, გაწერილი ცხრილის მიხედვით მიმდინარეობს. მასწავლებელი აცნობებს ბავშვებს გაკვეთილის დაწყების შესახებ და იქმნება ვიდეოჩატი, შემდგომ კი გაკვეთილი უკვე კითხვა-პასუხის რეჟიმში ტარდება. როგორ ფიქრობთ არის თუ არა ეს შანსი არ ჩავარდეს სასწავლო პროცესი ? ჩემი აზრით, დღეს ონლაინ განათლება შანსია, რომ არ ჩავარდეს სასწავლო პროცესი, ხოლო Feedc Edu ამის რეალიზებისთვის ერთ-ერთი ხელსაყრელი საშუალებაა. თქვენ როგორც მოსწავლე რას ისურვებდით რომ დაემატოს პროგრამას? იმის გათვალისწინებით, რომ პროგრამა ასრულებს მის მთავარ მიზანს, ალბათ არაფერი მეთქმის. თქვენთვის და თქვენი კლასელებისთვის პროგრამა რამდენად მოსახერხებელია? როგორც ჩემთვის ცნობილია, თითქმის ყველა ჩემი კლასელი და მასწავლებელი უპრობლემოდ იყენებს ამ პლატფორმას, და საკმაოდ მოსახერხებელიცაა. მოსწავლეებმა რამდენად აუწყვეთ ფეხი დღევანდელ რეალობას? დღეს, არსებული სიტუაციიდან გამომდინარე ყველა მოსწავლე იძულებულია დღევანდელ რეალობას ფეხი შესაბამისად აუწყოს. შესაბამისად, თუ რომელიმე ჩვენგანს რაიმე სახის ბარიერი შეხვდება სხვები იმისთვის ვართ, რომ მას იგივეს აღმოფხვრაში დავეხმაროთ. შესაძლებელია თუ არა პროგრამის გამოყენება გახდეს მუდმივი ? მაგალითად თუ ბავშვი ვერ მოდის სკოლაში იგი ჩაერთოს გაკვეთილზე ონლაინ ან სხვა? ჩემი აზრით ამ პლატფორმის მუდმივობისთვის საჭიროა სკოლების შესაბამისი ტექნიკით უზრუნველყოფა და მხოლოდ ამის შემდეგ ონლაინ გაკვეთილები შესაძლოა მეტად პროგრესული მიგნება გახდეს. #feedcedu #სკოლა #მოსწავლე #ალექსანდრე #კაპანაძე