მისტიკა - რწმენა, რომლის მიხედვითაც ადამიანს თითქოს შეუძლია ურთიერთობა დაამყაროს საიქიოსთან; ზებუნებრივი ძალების რწმენა.
მაგია — რიტუალების ერთობლიობა, რომლის მიზანია ზებუნებრივი ძალების გამოყენება. მაგიის რწმენა და პრაქტიკა მომდინარეობს უძველესი ადამიანიდან და დღესაც მნიშვნელოვანი სასულიერო, რელიგიური და სამედიცინო დატვირთვა აქვს ბევრ კულტურაში.
რწმენა, რომელსაც შეეძლო გავლენა მოეხდინა ზებუნებრივ ძალებზე, მაგალითად ლოცვა, მსხვერპლთშეწირვა ან მატრა გვხვდება პრეისტორიულ ჩანაწერებში, როგორიცაა ეგვიპტის პირამიდის ჩანაწერები ან ინდური ვედები. მაგია და რელიგია არის სწავლების სისტემა და რწმენა, რომელსაც იყენებს მრავალი საზოგადოება. შამანური კონტაქტის, ზოგიერთი ფორმა, სულების სამყაროსთან არის უნივერსალური. მაგია ხშირად არის იზოლირებული და საიდუმლო, საზოგადოების ფართო ფენებისგან სკეპტიკურად და ეჭვით დანახული. არასამეცნიერო საზოგადოებებში, ხშირად უბედურება აიხსნება როგორც მაგიური შეტევა.
ტერმინი „მაგიური აზროვნება“ ანთროპოლოგიაში, ფსიქოლოგიაში, და შემეცნებით მეცნიერებებში ეხება მიზეზობრივ აზროვნებას, ანდა გაღრმავებულ აზროვნებას, როგორიცაა გონების შესაძლებლობა იმოქმედოს ფიზიკურ სამყაროში, დაინახოს მენტალური ეტიოლოგიის ფილოსოფიური პრობლემა.
მაგიის, რელიგიისგან განსხვავებული, კონცეფცია პირველად განხილულ იქნა იუდაიზმში, როგორც წარმართული თაყვანისცემა, რომელიც შეიქმნა ღმერთებისგან სარგებლის მისაღებად. ვაუტერ ჰანეგრაფი ამტკიცებს, რომ მაგიის კონცეფციაა სხვადასხვა რელიგიურმა ჯგუფებმა გამოიყენონ ის თავისი რელიგიური რწმენისა და პრაქტიკის ასაღწერად, ან უფრო ხშირად სხვების დისკრედიტაციისთვის.