გურამ დოჩანაშვილი

“და მერე, ჩემთვის მოულოდნელად, სულში გამეფურჩქნა უცნაური, სიყვარულის მცენარე – აბა, თუ მიხვდებით, რომელი? – ყაყაჩო! – არა, ჩქარა ჭკნება! – ენძელა! – ნაზია ძალზე… – გეორგინი! – გაფოფრილია… – ვარდი? – შაბლონურია… – აბა რა? – და უცებ სულში გამეფურჩქნა უცნაური მცენარე, სიყვარულის კაქტუსი – ეკლიანი და ეკლებიანი, ოღონდ საოცრად ტკბილი იყო მისი ყოველი ჩხვლეტა, და აი ახლაც, თქვენ რომ გიყურებთ, ახლა მჩხვლეტს და რომ იცოდეთ როგორ მიყვარხართ…”