სიზმარი ვნახე:
ხალხით გაჭედილ ქუჩაში
გაჭირვებით მივიკვლევდი გზას.
მინდოდა, ამ სივიწროვეს და სულის ხუთვას თავი დამეღწია,
მაგრამ ვერ ვახერხებდი.
ადამიანები, როგორც ჭაობი,
საკუთარ წიაღში მითრევდნენ.
ვიხრჩობოდი.
ჩემი თეთრი პერანგი
ნელნელა სისხლის ლაქებით მოიხატა, როგორც მინდორი გვირილებით.
სხეულს ვისინჯავდი, მაგრამ ჭრილობებს ვერ ვპოულობდი.
გაღვიძება ვცადე.
არ გამეღვიძა.
სიზმარი შეწყდა.
ძილი გავაგრძელე.