ალიე

ალიე, დალიე ეს წამალი, თუნდ კარგო წუთი

ვაი ფიფქებს, თეთრ ღრმა, მოალერსე ფიქრებს

შენზე აგებულს, რა დაათრობს, რა დაასველებს

ალიე, გესმის...შენზე ლექსებს რითმები სცვივა

ყველა დღე-ღამე შენს გარეშე მაგონებს სიზმარს

მოწყურებათა ვნების ცეცხლში ვიწვები ფხიზლად

შენ არც კი გესმის, რომ ტანჯული ვიქცევი ლიქვნად.

არაფერს მმატებს ეს სტროფები უმტკივნეულო

მხოლოდ გრძნობები სწუხან, სტკივად უსიყვარულოდ

ალიე, შენთვის ვაჩერებდი ქარებს აშვებულს,

ტალღების ღელვით დაქანცულ ზღვას შენ გაჩუქებდი

ოღონდ მცოდნოდა, რომ ზეცაში მაინც შეგხვდები.

ალიე, გთხოვდი, გავიქცეთქო ბნელთა თარეშით

მოგონებები მოგვეტოვა სიკვდილის წინარ

ბებერ მთვარისთვის მიგვეგება მთვრალი სონეტი

და პოეტური მზის ამოსვლა გვენახა ცისქვეშ

სანამ გავფრინდი ღრუბლებს იქით ჩემო ალიე.

მივდივარ მთებში შენს სიყვარულს მივერეკები

დავეხეტები უგზო უკლოდ, მაწვის, დამნათის

იმდენი ქოხი გადვურჩინე სამყაროს გნერავს

შემეშინდა, რომ ჩემს გვერდით ვერ აგიშენე

მაგრამ გიხდინე ყოველ აისს, მზის ამოსვლისას

და ყოველ დაისს, მიგნატრობდი მთვარის სამძიმრად.