მძულს ყოველი წამი, უშენობით ნათევი ღამე.

დღეებმა წუთებს მიჰყიდეს წამმნი,

დრო ვერ მიშუშებს უშენობას, უშენო დღეებს.

ვისგან დარჩება სინათლე მკვეთრი

თეთრ ხალათებში აჩრდილნი ყოფის,

ჩუმი ქალაქი, ხმაურით ქართა...

ოჰ რა უღმერთოა ჩემში გაზაფხული,

მე შენს გარეშე დავრჩები მარტო,

მიდის დრო და არ ჩერდება,

აიქროლებენ შენს გარშემო ცივი ქარები,

ახლა იმდენად ცარიელი ვარ სამყაროს შეშურდება ჩემი.მზე ამოეფარა ახლად წამოჭიმულ კორპუსს და ჩემთან...

ალიე, დალიე ეს წამალი, თუნდ კარგო წუთი

რა რიგათ გითხრათ, რით გიამბოთ რა არის ღამე?!

ზამთრის ქარებში გარდაცვლილი თეთრი ფოთოლი,

ალუბლისფერი აღსარება ვნებათა ქარში