კინკაკუ-ძი, ოქროს პავილიონის ტაძარი, ოფიციალური სახელწოდებაა როკუონ-ძი, იაპონიის ყველაზე პოპულარული ტურისტული ადგილია. ის არის ბუდისტური ტაძარი, რომელიც მდებარეობს კიოტოში. ტაძარი ეროვნული მნიშვნელობის განსაკუთრებული ისტორიული საიტი, ეროვნული მნიშვნელობის განსაკუთრებული ლანდშაფტი და იუნესკოს მსოფლიოს მემკვიდრეობის ნუსხაში შეტანილი ანტიკური კიოტოს ისტორიული ძეგლების 17 ნიმუშიდან ერთ-ერთია. მე-14 საუკუნეში აშენდა როგორც აშიკაგა იოშიმიტსუს (იაპონიის მართველი 1368-1394 წწ-ში.) დასასვენებელი ვილა. 1950 წელს პავილიონი უცნობმა ბერმა გადაწვა, რომელსაც ეს ადგილი აკვიატებული ჰქონდა. ხუთი წლის შემდეგ ის ხელახლა ააგეს როგორც თავდაპირველი ნაგებობის ზუსტი ასლი. პავილიონი ოქროს ფოთლებითაა დაფარული, რაც მის გარშემო არსებულ წყლის არხში აისახება. მასში შინდენის, სამურაის და ზენის არქიტექტურული სტილია გაერთიანებული. პირველ სართულს „დრაჰმის წყლების პალატა“-ს უწოდებენ, ის შინდენ-ზუკუნის სტილშია გადაწყვეტილი, ღია სივრცით, ფართო ვერანდებით, დაუმუშავებელი ხით და თეთრი თაბაშირით. მეორე სართულს "ბგერის ტალღათა კოშკი“-ს უწოდებენ, ის ბუკე-ზუკურის ანუ მებრძოლი არისტოკრატების სტილშია აგებული. ხის მოძრავი კარებები და რკინის გისოსებიანი ფანჯრები არასტაბილურობის შეგრძნებას ქმნის. მესამე სართულს „უსასრულობის გუმბათი“-ს უწოდებენ. ის ზენშუ-ბუტსუდენ-ზუკურის სტილში ანუ ტრადიციულ ჩინურ ჩანის სტილშია აგებული.#იაპონია #იაპონელი #აზია #მოგზაურობა #ტურიზმი #ტურისტები

1974 წლის მარტში არტეზიული ჭის თხრის დროს მუშებმა შემთხვევით ჩვენი დროის ერთ-ერთი საოცრება - ტერაკოტის არმია აღმოაჩინეს, რომელიც 8099 ქანდაკებას ითვლის. შემდგომმა კვლევებმა დაადასტურა, რომ ეს არმია იმპერატორ ცინ ში ხუანდის ეკუთვნოდა, რომელიც ამ არმიასთან ერთად დაკრძალეს. ერთ-ერთი მონაცემის თანახმად, იმპერატორს ცოცხალი მეომრების დამარხვა სურდა, მაგრამ სავარაუდო აჯანყების შიშით გადააფიქრებინეს მრჩეველებმა. ცინ შიხუანდის სამარხი კომპლექსი ქალაქ სიანის აღმოსავლეთით, შენსის პროვინციაში მდებარეობს და იმპერატორის სასახლის კონსტრუქციის მიხედვით აშენდა. რამოდენიმე იარუსადაა გამლაგებული. 1974 წელს მხოლოდ არმიის ავანგარდი აღმოაჩინეს, რომელიც 6 ათასი ფიგურისგან შედგებოდა. მეორე იარუსი, სადაც ორი ათასი მეომარი იყო დაფლული, მხოლოდ 10 წლის შემდეგ იქნა აღმოჩენილი. 1994 წელს უკევ ოფიცრების და გენერალების სამარხი იპოვეს, შემდეგ კი მუსიკოსების, აკრობატების და ა.შ. ფიგურები. გათხრების შემდგომი ეტაპი კი 2009 წელს დაიწყო და უკვე 1000-მდე სხვადასხვა სახეობის ფიგურაა აღმოჩენილი. მიწის ქვეშ მთელი სამყაროა დამარხული, რომელიც იმპერატორს, რწმენის თანახმად, საიქიოში უნდა გაყოლოდა თან. არმიის დამარხვის სავარაუდო წლები ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 210-209 წწ-ა. ტერაკოტის მებრძოლებთან ერთად იმპერატორის სამარხში 70 ათასი მუშა დაიმარხა ოჯახებთან ერთად და დაახლოებით სამი ათასი ტყვე ქალი. არმიის უნიკალურობა იმაში მდგომარეობს, რომ ყველა მეომრის სახე განსხვავებულია და ითვლება, რომ კონკრეტული ადამიანების მიხედვითაა ეს ფიგურები შექმნილი. ფიგურების ერთადერთი რეალობისგან შორს მდგომი თვისება მათი სიმაღლეა -ისინი 178-201 სმ-ს შორის მერყეობენ, თანაც მაღალი სამხედრო ჩინის მქონე ფიგურები უფრო მაღლები არიან, ვიდრე რიგითი მეომრები. ფიგურები საბრძოლო მდგომარეობაში არიან გაშეშებულები. განსხვავებულია ფიგურების ნაციონალობაც - ჩინელების გარდა აქ ვხვდებით ტიბეტელებს, მონღოლებს და ა.შ. ადამიანთა ფიგურები მთლიანად არ არის გამოძერწილი, ისინი შედგენილია - თავები ცალკე მზადდებოდა, რაც ამ გრანდიოზული ამოცანის განხორციელებას აადვილებდა. მეომართა სახეები და მთლიანად თავები განსაკუთრებული სინატიფითა და ოსტატობითაა შესრულებული. თუ მათ არაფერი არ ახურავთ, მაშინ უმცირესი დეტალების გათვალისწინებითაა შესრულებული თმის ვარცხნილობაც კი. მეომართა სახეები, როგორც ჩანს, მთლიანად შეღებილი იყო (საღებავის ნარჩენები შემონახულია ზოგიერთ მათგანზე). გადმოცემულია ფიგურათა არამარტო გარეგნული თვისებები, არამედ, ნაწილობრივ, სულიერი მდგომარეობაც. არმია მართკუთხედის ფორმით არის განლაგებული და ყველა მეომარი აღმოსავლეთისაკენ იმზირება. წინა სამ რიგში განლაგებულია 210 მეომარი, რომლებიც წინა ხაზს ქმნიან. მათ მოსდევენ მარშით მომავალი ჯარისკაცები და საბრძოლო ეტლში შებმული ცხენები. არმიის გვერდებსა და უკანა მხარეს განლაგებულია მეომართა რიგები, რომლებიც, შესაბამისად, ჩრდილოეთით, სამხრეთითა და დასავლეთით არიან მიმართულნი ჯარის გვერდებიდან და უკნიდან დასაცავად. სამარხში აღმოჩენილ თითოეულ მეომარს ბრინჯაოს ნამდვილი იარაღი ეჭირა ხელში. ისინი ძირითადად სამი ტიპის იყო: მშვილდ-ისრები, გრძელი და მოკლე შუბები. რაც ყველაზე საოცარია, იარაღი ჯერ კიდევ ბასრი და მბზინვარე იყო. ისინი 2 000 წლის განმავლობაში მიწაში ყოფნის შემდეგაც კი არ დაჟანგულა (იმათ გარდა, რომლებიც დაჭეჭყილი და დაზიანებული იყო). მიწისგან გაწმენდის შემდეგ იარაღები ისე გამოიყურებოდნენ, თითქოს, ეს-ესაა სახელოსნოდან მოიტანესო. არმია გრანდიოზული სამარხის მხოლოდ ნაწილია - მიწის ქვეშ თავის დროზე მინი-ჩინეთი იყო შექმნილი, მდინარეებით, მთებით, ციხეებით, ნაგებობებით და ა.შ., რომლის შექმნაზეც 37 წლის განმავლობაში 700 ათასი ადამიანი მუშაობდა. იმპერატორის ცხოვრება მიწის ქვეშაც უნდა გაგრძელებულიყო. ისტორიკოსი სიმა ციანი, რომელიც ჩინური ისტორიოგრაფიის მამამთავარი იყო და ძვ.წ. 145-90 წწ. მოღვაწეობდა თავის ყველაზე განთქმულ ნაშრომში "შიჯი" ის წერდა, რომ პირველი იმპერატორი დამარხეს სასახლეებთან, კოშკებთან, ოფიციალურ პირებთან, ძვირფას არტეფაქტებთან და ნივთებთან ერთად. ამ ნაშრომის მიხედვით, ვერცხლისწყლის მეშვეობით 100 მდინარის იმიტაცია გააკეთეს და მათ თავზე ჭერი ვარსკვლავებით შეამკეს. ბოლოდროინდელი სამეცნიერო სამუშაოებისას სამარხი ბორცვის ნიადაგში დიდი რაოდენობით ვერცხლისწყალი აღმოაჩინეს, რაც სიმა ციანის ცნობათა სისწორეს ადასტურებს. დღეს ამ ადგილას მუზეუმია, სადაც პარალელურ რეჟიმში არქეოლოგიური გათხრები მიმდინარეობს. ტერაკოტის მეომრებისა და ცხენების მუზეუმი ოფიციალურად 1979 წელს გაიხსნა. პირველი ორმოს დარბაზში მდგარი ადამიანი ხედავს დაახლოებით 1 000 მეომარსა და ცხენს, რომლებიც მიწიდან უკვე ამოღებული და გაწმენდილია. დანარჩენი ფიგურები სათითაოდ გაწმენდის პროცესშია. სამარხს ბოლომდე არ ხსნიან, რათა ფიგურები საიმედოდ იყვნენ დაცულნი მანამდე, სანამ მათი გაწმენდის დრო არ მოვა, რადგანაც მოხდა ისეთი შემთხვევა, როდესაც მიწიდან ამოღების შემდეგ ზოგიერთი ფიგურის შეღებილი ზედაპირი ნელ-ნელა გახუნდა და გაფუჭდა. მნახველთათვის გახსნილია მთელი სივრცის მხოლოდ ერთი ნაწილი, ხოლო ზოგიერთ ადგილას ფოტოსა და ვიდეოს გადაღებაც კი აკრძალულია. მხოლოდ რამდენიმე ადამიანს (მათ შორის დედოფალ ელისაბედ II-ს) მისცეს ნება გაევლო თავად ქანდაკებებს შორის და ახლოდან დაეთვალიერებინა ისინი. თითოეული ფიგურის გამომეტყველება სრულიად უნიკალური და განსხვავებულია. მუზეუმში არის პანორამული კინოთეატრიც, სადაც მსურველებს 20-წუთიანი ფილმის ნახვა შეუძლიათ იმაზე, როგორ მზადდებოდნენ მეომრები. ტერაკოტის არმია იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის სიაში 1987 წელს მოხვდა.#ჩინეთი #ისტორია #საინტერესო #საინტერესოფაქტები #საინტერესოამბები #საინტერესოადგილი #მოგზაურობა #ტურიზმი

ყოველწლიურად აპრილიდან მაისის ჩათვლით იაპონიაში, ქალაქ ჩიჩიბუს ახლოს არსებულ ჰიცუჯიამას პარკში ულამაზესი სანახაობაა - ფლოქსების ყვავილობის პერიოდი. Shibazakura-ს გორაკი, რომლის საერთო ფართობი დაახლოებით 17,6 ათასი მ2 -ა, გაზაფხულზე მთლიანად იფარება ვარდისფერი ხალიჩით. ამ ყვავილებს სხვანაირად საკურას ბალახადაც მოიხსენიებენ. გორაკზე ათი სახეობის ფლოქსი იზრდება. ყვავილობის პერიოდში პარკში უამრავი ღონისძიება იმართება, რომელთა შორის ყველაზე ცნობილი ჩიჩუბის ღამის ფესტივალია. ფლოქსების გარდა პარკის ტერიტორიაზე დაახლოებით ათასი ძირი იოშინოს ალუბალი იზრდება - ამ ხის ყვავილები ორმაგი ფურცლებით გამოირჩევა. ერთ-ერთი ხის ასაკი კი 600 წელზე მეტია. საკურების ყვავილობის ნახვა მაისის თვეშია შესაძლებელი. პარკის მცენარეულობაზე უამრავი კვალიფიციური მებაღე და ფლორისტი ზრუნავს. პარკში არის პატარა გუბურაც, სადაც ოქროს თევზები დაცურავენ, გუბურის ნაპირებთან კი ფლოქსები იზრდება. ხედების უკეთესად აღქმის მიზნით პარკში უამრავი ხის დასასვენებელი სკამები დგას. პარკთან ახლოს კი უძველესი ტაძარი მდებარეობს. პარკი ტოკიოდან დაახლოებით 150 კილომეტრის დაშორებით მდებარეობს, საიტამას პრეფექტურაში, ქალაქ ჩიჩიბუში.#იაპონია #მოგზაურობა #აზია #ტურიზმი #ტურისტები #საინტერესოფაქტები #საინტერესო

იაპონური სამზარეულო –იაპონიაში და მთელ მსოფლიოში ხელოვნების დონემდე არის აყვანილი. იაპონური კერძები მთელ მსოფლიოში პოპულარულია, კერძში ჰარმონიულად არის შერწყმული ინგრედიენტები, სოუსები, ზღვის პროდუქტები და რაც მთავარია მორთულია როგორც ნატურმორტი. აღიარებულია, რომ იაპონელების ერთ-ერთი მთავარი სასაუბრო თემა ყოველთვის იყო სამზარეულო. უყვართ დეგუსტაცია და კერძების მომზადება. იაპონური სამზარეულო უმეტესად შედგება ზღვის პროდუქტებისგან, იაპონელები იყენებენ ყველანაირ ზღვის პროდუქტს დაწყებული მოლუსკებით დამთავრებული ზღვის კომბოსტოთი. ზოგს უმს მიირთმევენ დამარილებული სახით და ზოგს ათასგვარად გაკეთებულს. აგრეთვე ხმარობენ ხორცსაც, მაგრამ უფრო დღესასწაულებზე და ისიც იშვიათად. მთელ მსოფლიოში იაპონური სამზარეულო აღარებულია ჯანმრთელი კვების ეტალონად. ორიგინალურობა მჟღავნდება არამარტო ინგრედიენტების სხვაობაში, არამედ მომზადების ხერხებსა და მოწოდებაში. მაგრამ იაპონური სამზარეულოს მთავარი განმასხვავებელი არის – ყურადღება დეტალებისადმი. მასში მნიშვნელოვანი ნიუანსები, რიტუალები და წესებია. ამომავალი მზის ქვეყნის მზარეულები იცავენ “ხუთი ფერის წესს”: ტრაპეზის დროს წარმოდგენილი უნდა იქნას – მწვანე,ყვითელი,წითელი,ყავისფერი და შავი ფერის ინგრედიენტები. იაპონელებს აქვთ გამოთქმა:”საჭმელი არის როგორც ადამიანი, საზოგადოებაში შიშველი ვერ გამოჩნდება.” მსოფლიოს არც ერთ სამზარეულოში არ აქცევენ გაფორმებას და მიტანას იმხელა ყურადღებას, რამხელასაც იაპონიაში. სუფრის ტრადიციული ჭურჭელი, მრავალფეროვანია ზომით, ფორმით და მატერიალით და არის სილამაზისა და მინიმალიზმის კომბინაცია. იგივე შეიძლება ითქვას საკვების განლაგებაზე, მაგალითად, საშიმი და სუში, მისი გაფორმება – ყვავილებით, ბალახით, ფოთლებით. წელიწადის დროის ცვლილება მომენტალურად ეტყობა იაპონურ სუფრას – მომზადების შემდეგ პროდუქტმა უნდა შეინარჩუნოს ნატურალური გემო და ტექსტურა. მრავალფეროვანი საკაზმები და სანელებლები აძლიერებენ არომატს. ტრადიციულ სანელებლებს შორის ძირითადად გამოიყენება სოიოს სოუსი და მისო. ისინი არსებობენ სამ ძირითად ვარიანტად, რომლებიც განსხვავდებიან გემოთი და ფერით.იაპონურ სამზარეულოს ახასიათებს, ბუნებრივი გზები, შეინარჩუნოს თევზის, ბოსტნეულის, ხილის, ლობიოს, ზღვის პროდუქტების და ტოფუს ბუნებრივი გემო. იაპონური სამზარეულოს მთავარი პროდუქტი არის ბრინჯი. სოფლებში ბრინჯს, დღემდე, სამჯერ დღეში მიირთმევენ, ჩვეულებრივ თევზთან, თეფშ წვნიანთან და დამწნილებულ ბოსტნეულთან ერთად. გარდა ამისა, იაპონიის ყოველ რეგიონში არის ადგილობრივი კერძები, რისი დაგემოვნებაც უპრობლემოდ შეიძლება ტოკიოში. იაპონელების სიცოცხლის ხანგრძლივობის ერთ–ერთი მიზეზი მათი ტრადიციული დიეტაა. იაპონური სამზარეულო მნიშვნელოვნად იცავს სეზონურობის კანონს, რაც გამოიხატება ისეთი ინგრედიენტების შერჩევაში, რაც იმ სეზონისთვის არის დამახასიათებელი. ეს არის ე.წ. „შუნის“ კონცეფცია, როდესაც თევზი, ბოსტნეული და ხილი ყველაზე მდიდარია ნივთიერებებით – წელიწადის მხოლოდ 10 დღის განმავლობაში. იაპონიაში კლიმატი განსხვავებულია რეგიონების მიხედვით, თუმცა რაღაც მაინც აქვს ყველას საერთო... თითქმის ყველა კერძის ძირითად ნაწილს ბრინჯი შეადგენს. მთელს იაპონიაში კლიმატი ხელს უწყობს ამ მოთხოვნადი მცენარის ზრდას. უფრო მეტიც, ისტორიის განმავლობაში იაპონიაში ხორცს თითქმის არ ჭამდნენ გარდა თევზისა. ხორცი არც ახლაა ძალიან პოპულარული. იაპონური სამზარეულოს დასახასიათებლად ორი სიტყვაც საკმარისია: „ნატურალური და ჰარმონიული“. აღსანიშნავია ისიც, რომ იაპონია იყოფა ცალკეულ გეოგრაფიულ რეგიონებად, რომელთაგან თითოეულმა შეიმუშავა საკუთარი უნიკალური კულინარიული ტრადიციები. შედეგად, მოგზაურებს შეუძლიათ წააწყდნენ მრავალფეროვან რეგიონულ საკვებს, რადგან ისინი გადადიან რეგიონიდან რეგიონში. აზიურ სამზარეულოზე საუბრისას არ უნდა დაგვავიწყდეს ჩხირები, რომლითაც ისინი მიირთმევენ საკვებს. იაპონიაში ჩხირები ჩინეთის გავლენით დამკვიდრდა. იაპონელები მას “ხასის” ეძახიან. თავდაპირველად მათ ბამბუკის ხისგან ამზადებდნენ, შემდგომში რა თქმა უნდა დაიხვეწა და დღეისთვის სხვადასხვა ზომის, ფორმის, ფერისა და მასალის ჩხირები არსებობს. ცნობილი კერძებია: ფუგუ (Fugu) მზადდება მომცრო ზომის თევზისაგან (მუცელნემსა) რომელიც დაჭერის დროს იბერება და მრგვალდება. მას ჭამენ უმსაც და შემწვარსაც. ფუგუ მხოლოდ განსაკუთრებული ლიცენზიის მქონე გამოცდილმა მზარეულმა უნდა მოამზადოს, რადგან თევზის შიგნეული ძლიერ შხამს შეიცავს. ტემპურა (Tempura) ტემპურა არის პოპულარული იაპონური კერძი - ზღვის პროდუქტები და ბევრი სხვადასხვა სახის ბოსტნეული, რაც იწვება დიდი რაოდენობით ზეთში. დასაბამი მიეცა ესპანური და პორტუგალიური წესით შეწვის ტექნოლოგიებისა და ჩინური ზეთით ბოსტნეულის მომზადების მეთოდის კომბინაციით. ვასაბი (wasabi) ვასაბი მცენარე რომელიც ყვავის მხოლოდ იაპონიის მთებში , მზადდება როგორც ცხარე საწებელი პასტა , აქვს მდოგვისებური გემო და არის მწვანე შეფერილობის. გამოიყენება ფართოდ იაპონურ სამზარეულოში როგორც სანელებელი. ზენზაი (Zenzai) იგივე წითელი ლობიოს წვნიანი, იაპონიაში ძალიან პოპულარულ კერძად ითვლება.ხშირად მას ბრინჯთან ერთად მიირთმევენ. დორაიაკი (Dorayaki) დორაიაკი არის იაპონური ტკბილი ნამცხვარი, რომელიც შედგება ორი ბლინის ფენისგან და ტკბილი წითელი ლობიოს შიგთავსისგან. პირველი დორაიაკი 1914 წელს, უენოში შეიქმნა და ის მხოლოდ ერთი ფენა ბლინისგან შედგებოდა. იაპონურად “დორა” ნიშნავს – გონგს. რადგანაც ნამცხვარს დასარტყავი გონგის ფორმა აქვს, მას დორაიაკი უწოდეს. ( იაკი – შემწვარი, გამომცხვარს ნიშნავს ) დანგო (Dango) დანგო იაპონიში ყველაზე პოპულარული ტრადიციული ტკბილეულია. მას ხშირად მწვანე ჩაისთან მიირთმევენ. დანგოს ხშირად უმატებენ საკვებ საღებავს, რომ უფრო ლამაზი და მიმზიდველი გახდეს. იაპონელების მთავარი დევიზი საკვების მიმართ ასე ჟღერს: ” საკვები ჯერ ვიზუალურად უნდა გიზიდავდეს, ხოლო გასინჯვის შედეგად უნდა შეიგრძნოთ თითქმის ყველა პროდუქტის გემო, რაც კი გამოიყენეს მის შესაქმნელად”. სუში სუშის ისტორია დაახლოებით 1300 წელს ითვლის. სუში ისეთი სახით, როგორითაც დღეს ჩვენთვისაა ცნობილი, პირველად იაპონელი მზარეულის – ჰანაია იოჰეის მიერ მომზადდა. დაახლოებით 13 საუკუნის წინ თევზს ამარინადებდნენ, უმატებდნენ ბრინჯს, რომელსაც შემდეგ ყრიდნენ დუღილის შედეგად მიღებული არასასიამოვნო გემოს გამო. მოგვიანებით შეიმუშავეს თევზის დამარინადების ახალი მეთოდი, რომელიც გამორიცხავდა დუღილის პროცესს. გამოჩნდა ბრინჯის ძმარი, რომელსაც ურევდნენ ბრინჯში. ამ მეთოდმა შეამოკლა სუშის დამზადების პროცესის ხანგრძლივობა. განახლებული გემო მალევე გახდა მოთხოვნადი. იმ დროიდან მოყოლებული სუშის დამზადების მეთოდი ფაქტობრივად არ შეცვლილა. სუშის სახეობები: ნიგირი (Nigiri) ეს არის სხვადასხვა სახის უმი თევზი, რომელიც მოთავსებულია ბრინჯის ბურთულაზე. ნიგირის დასამზადებლად დამარინადებულ თევზსაც იყენებენ.უმად მომზადებული ნიგირი მეტად მოთხოვნადია იმ საზოგადოებაში სადაც განსაკუთრებით აფასებენ თევზის ბუნებრივ გემოს. საშიმი (Sashimi) თევზი ან მოლუსკი, რომელსაც მიირთმევენ ბრინჯის გარეშე. ეს სახეობაც ისევე როგორც ზემოთ ხსენებული ძირითადად იმ ადამიანებში სარგებლობს პოპულარობით ვინც თევზის ჭეშმარიტ გემოს აფასებს. მაკი (Maki) შედგება ბრინჯისა და მრავალფეროვანი გულსართისაგან, რომელიც გახვეულია გადამუშავებული წყალმცენარეების ფირფიტებში – ”ნორიში”. ყოფით ცხოვრებაში ჩვენ მას როლებს ვუწოდებთ, თუმცა ბევრს ჰგონია , რომ მათი ნამდვილი სახელწოდებაც როლია. ურამაკი (Uramaki) რულეტი თევზის ან მოლუსკების გულსართით, გახვეული ნორიში, რომელზეც ზემოდან ათავსებენ ბრინჯის ფენას. ხშირად ბრინჯს ზემოდან ადებენ ორაგულის ან გველთევზას ფილეს, ავოკადოს ან მფრინავი თევზის ნაირფერ ხიზილალას. ტეკამაკი (Temaki) ეს არის კონუსის ფორმის სუში, რომელიც გადახვეულია ნორიში. გულსართად კი ბრინჯი აქვს სხვადასხვა სახის ბოსტნეულთან თუ ზღვის პროდუქტებთან ერთად.#იაპონია #იაპონური #იაპონურისამზარეულო #ახალიამბები #მოგზაურობა #სამზარეულო

სინგაპური - ეს არის ქალაქ-სახელმწიფო, რომელიც მდებარეობს სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში, მალაიზიის ნახევარკუნძულის უკიდურეს სამხრეთ ნაწილში. სინგაპური არის მსოფლიოს მეოთხე წამყვანი ფინანსური ცენტრი და კოსმოპოლიტური ე.წ. “მსოფლიოს ქალაქი”, რომელიც დღეს ერთ-ერთ მთავარ როლს ასრულებს საერთაშორისო ვაჭრობასა და ფინანსებში. შედგება ერთი დიდი და 63 პატარა კუნძულისაგან, თუმცა, 60-იანი წლებიდან მოყოლებული, სახელმწიფო პროგრამის ფარგლებში, რომელიც მიზნად ისახავს ზღვის ტერიტორიის შემოერთებას, მისი ფართობი თანდათან იზრდება. სინგაპური ითვლება „აღმოსავლეთისა და დასავლეთის კარიბჭედ“. აქ არის სხვადასხვა სტილის კულტურათა მიქსი, ტრადიციებისა და თანამედროვეობის სინთეზი. ერთმანეთს ერწყმის სამი უდიდესი კულტურა- ჩინური, ინდური და არაბული, რომელთაგან თითოეულმა თავისი განსაკუთრებული კვალი დატოვა ქვეყნის განვითარებაზე. მოსახლეობის მრავალფეროვნების გამო აქ 4 ოფიციალური ენაა: ჩინური, მალაიური, ინდური და ინგლისური. სასტუმრო-კომპლექსი „Marina-Bay” სტუმრების მისაღებად, ქვეყანაში აშენებულია 120 სასტუმრო. განსაკუთრებული აღნიშვნის ღირსია სასტუმრო-კომპლექსი „Marina-Bay”, რომელიც ზღვის დონიდან 200 მ სიმაღლეზე მდებარეობს. კომპლექსში შედის მასიური საცურაო აუზი ღია ცის ქვეშ, რომლის სიგრძე არის 150 მ (55-ე სართულზე მდებარეობს). სასტუმრო-კომპლექსის სახურავი შესრულებულია გემის ფორმით. გარდა ამისა აქ არის სპა-სალონები, ბარები, რესტორნები, ბოტანიკური ბაღი და ა.შ. Chinatown Chinatown არის ერთ-ერთი ყველაზე მომხიბლავი და საინტერესო ადგილი სინგაპურში. ეს დატვირთული ადგილი ცნობილია თავისი ჩინური საკვებით, წითელი ფარნებით და ულამაზესი მაღაზიებით, ყველა კუთხეში, სადაც ყიდიან სუვენირებს და ტრადიციულ ჩინურ პროდუქტებს. აქ არის ასევე შთამბეჭდავი ინდური და ჩინური ტაძრები. არაბული ქუჩა და პატარა ინდოეთი არაბული ქუჩა და პატარა ინდოეთი პოპულარული ტურისტული ადგილებია და ისინი უნიკალურ გამოცდილებას ქმნიან. ეს ადგილები ცნობილია მყუდრო კაფეებით და ისტორიული მეჩეთებით, ასევე თავიაანთი დამახასიათებელი კერძებით და ინდური ფესტივალებით. მერლაიონი ქალაქის სიმბოლო მერლაიონი მითიური ცხოველის ქანდაკებაა. მერლაიონს ლომის თავი და თევზის ტანი აქვს, მისი პირიდან კი მძლავრი შადრევანი გამოდის. ქალაქის დასახელება - სინგა ("ლომი") და პურა ("ქალაქი") სანსკრიტიდან მოდის. ქანდაკების ფონზე ფოტოს გადაღების გარეშე ქალაქს ძალიან ცოტა ტურისტი ტოვებს. ზოოპარკი სინგაპურში არის მსოფლიოში ყველაზე დიდი ზოოპარკი; ღია სივრცის კონცეფცია ამ ზოოპარკს ერთ-ერთ ყველაზე სასურველ სანახაობად აქცევს, ყველა წინაღობა და ბარიერი ბუნებრივია. იმის გამო, რომ ცხოველების საარსებო სივრცე შეზღუდული არაა, მათი ქცევები ბუნებრივთან ძალიან ახლოსაა. ზოოპარკი ყოველწლიურად იზიდავს, დაახლოებით, 1.6 მლნ ტურისტს. ღამის საფარი არის მსოფლიოში პირველი ღამის ზოოპარკი და ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული ტურისტული ატრაქცია სინგაპურში. პარკი არის მთლიანად ღია ცის ქვეშ და მხოლოდ ღამით არის ღია. Jurong Bird Park ისევე, როგორც სინგაპურის ზოოპარკში, ფრინველები აქაც თითქმის სრულ თავისუფლებაში ცხოვრობენ. არანაირი გალიები და ბარიერები. ჩიტები თავისუფლად (მეტ-ნაკლებად) დაფრინავენ უზარმაზარ ვოლიერებში. აქ თითოეული სახეობისთვის მაქსიმალურად ბუნებრივთან მიახლოებული გარემო იქმნება. ეშმაკის ბორბალი 2014 წლის მარტამდე ეს ეშმაკის ბორბალი ყველაზე მაღალი იყო მსოფლიოში, სანამ ლას-ვეგასში მასზე ორი მეტრით მაღალს ააშენებდნენ. კაბინებიდან ქალაქის ულამაზესი ხედები იშლება. ჩვეულებრივი კაბინების გარდა აქ VIP კაბინებიცაა. მომსახურებაში ორი წრე შედის, რომელიც დაახლოებით ერთი საათი გრძელდება. ჩანგის აეროპორტი აქ მდებარეობს მსოფლიოში ყველაზე ცნობილი ჩანგის აეროპორტი. აღნიშნული აეროპორტი უკვე წლებია ინარჩუნებს მსოფლიო საუკეთესო აეროპორტის სტატუსს და ის ერთ-ერთი ყველაზე დიდი და მულტიფუნქციურია. ჩანგის აეროპორტი იმითაც გამოირჩევა, რომ აქ მოწყობილია რეკრეაციული ზონები, ტყეები და პარკები. ამ აეროპორტში არის მსოფლიოში ყველაზე დიდი ხელოვნური ჩანჩქერი. ფუტურისტული პარკი დიზაინერული, ორიგინალური ტყე - რკინის კონსტრუქციებით და ვერტიკალური ბაღებით. ორი 42-მეტრიანი სუპერხე 22 მეტრის სიმაღლეზე დაკიდული ხიდითაა შეერთებული. მოსაღამოვებისას ეს მეტალის გიგანტები ულამაზეს ფერებში ნათდება, პარკში კი მომნუსხავი მუსიკა ჟღერს. ოკენარიუმი ისევე, როგორც სინგაპურში არსებული ობიექტების უმეტესობა, ესეც ერთ-ერთი ყველაზე დიდი ოკეანარიუმია მსოფლიოში. დამთვალიერებელს 800-ზე მეტი სახეობის ზღვის ცხოველის ნახვა შეუძლია. განსაკუთრებით შთამბეჭდავია ცენტრალური აკვარიუმი, მსოფლიოში ყველაზე დიდი პანორამული კედლით, ისეთი შეგრძნებაა, თითქოს ოკეანის ფსკერზე დასეირნობ. სინგაპურის ბოტანიკური პარკი აღსანიშნავია სინგაპურის ბოტანიკური ბაღი, რომელიც იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის სიაშია. ბაღი მოიცავს ეროვნული ორქიდეების კოლექციას. ამ ბაღებში კუნძულის ფლორის და მთელი მრავალფეროვნებაა თავმოყრილი. ტროპიკულ ტყეს მოვლილი ხეივნები ცვლის, მიწიან ბილიკებს ასფალტიანი გზები, აქ შეხვდებით პალმების მდელოს, გედების ტბას, ოქრიდეების პარკს და ბევრ საინტერესო ადგილს.#აზია #სინგაპური #მოგზაურობა #ტურიზმი #საინტერესო #საინტერესოფაქტები #საინტერესოამბები

კავაჩი ფუჯის ბაღი კავაჩის ბაღი ყოველ აპრილს ფესტივალს მართავს, რადგან ამ დროისთვის ყვავილობა იწყება. ტოია-კოს ტბა იმის მიუხედავად, როგორი ყინვაც არ უნდა იყოს ჰოკაიდოში, ტოია-კოს ტბა არასდროს იყინება. გოკაიამა გოკაიამა უნიკალური არქიტექტურის გამო ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული სოფელია მსოფლიოში. მასში მდებარე ძველი, ტრადიციული სახლები მინიმუმ 400 წლისაა. შიბა-საკურას ფესტივალი ფუჯის, იგივე ფუძიამას მთის ფერდობზე 800 ათასზე მეტი ყვავილი ხარობს. ყოველ გაზაფხულს, 2,4 ჰექტარის ფართობი თეთრი, ვარდისფერი და იასამნისფერი სურნელოვანი ხალიჩით იფარება. ჰიტაჩის სანაპირო პარკი ჰიტაჩის საზღვაო პარკს ასევე ბავშვის ლურჯი თვალები ჰქვია და აპრილიდან მაისის ჩათვლით, იქ ოთხ მილიონზე მეტი ნემოფილა ყვავილობს. სეზონების მიხედვით, პარკი ფერებს იცვლის. შემოდგომაზე, არე-მარე ხასხასა მწვანითა და ცეცხლისფერი წითლით იფარება. ჰაკუბას სოფელი იაპონიის ჩრდილოეთით მთებში ჰაკუბას სოფელი მდებარეობს, რომელიც ქალაქ ნაგანოს გვერდითაა. ჩანჩქერი ნაჩი ნაჩი იაპონიაში ყველაზე ცნობილი ჩანჩქერია. ძველად, მასთან ახლოს ბუდისტების მონასტერი მდებარეობდა, რომელიც დაინგრა რესტავრაციის დროს მე–19 საუკუნეში. ადაჩის ბაღი როგორც ამბობენ იაპონელებს დახვეწილი და გამორჩეული გემოვნება აქვთ. 1980 წელს ადაჩი ზენკომ ხელოვნების მუზეუმი შექმნა. მან იმოგზაურა იაპონიაში, შეაგროვა სხვადასხვა სახეობის მცენარეები და ქვები თავისი ბაღისათვის. მუზეუმი 6 ბაღისგან შედგება. ბაღში არის 15 მეტრის სიმაღლის ჩანჩქერი და ტბა თევზებით. ბაღში ვიზიტორები არ შეიშვებიან. მათთვის შექმნილია სპეციალური პავილიონი პანორამული ფანჯრებით და სკამებით. ძველი ციხე მაცუმოტო იმავე სახელწოდების ქალაქში განთავსებული ციხე–პალატი ერთერთი ულამაზესთაგანია იაპონიაში. იგი პრაქტიკულად ერთადერთია, რომელიც დღემდე შემორჩა თავისი პირვანდელი სახით, არადა აშენებულია XVI საუკუნებში. ეროვნული პარკი სინძიუკუ–გეენი ტოკიოში იაპონიის ერთერთი ყველაზე დიდი და საყვარელი დასასვენებელი პარკი ქალაქის მაცხოვრებელთა და სტუმრებისათვის. იგი განთქმული გახდა თავისი სიმშვენიერისა და მრავალფეროვნების წყალობით. აქ არის 3 დიდი ბაღი: ორ გუბურასთან განლაგებული კლასიკური იაპონური, ფრანგული ბაღი და პეიზაჟური ინგლისური ბაღი. იცუკუსიმა (კუნძული მიაძიმა) ტაძარი იცუკუსიმა მიიჩნევა იაპონიის ეროვნულ საგანძურად. ძველებური სინტოისტური ტაძარი მდებარეობს შიდა იაპონიის ზღვაში, კუნძულ იცუკუსიმაზე (უფრო ცნობილი, როგორც კუნძული მიაძიმა) მწვანე მთებისა და ყურეების გარშემორტყმაში. სწორედ ირგვლივ მდებარე მდიდარი ბუნებისა და ასევე, საკუთარი უძველესი ისტორიის წყალობით (იგი ხომ ჩვენს წელთაღრიცხვამდე გაჩნდა), იცუკუსიმა გარდაიქმნა ათასობით მოგზაურთა მომლოცველობის ადგილად. პარკი კერნოკუ–ენი კანაძავაში კერნოკუ–ენი (ან „ექვსი ღირშესანიშნაობის ბაღი“) ეს იაპონიის ერთერთი მთავარი პარკია. კერნოკუ–ენი ეს 8000 – ზე მეტი ჯიშის ხე, ბუჩქნარი და მცენარეა. პარკის თითოეული მეტრი გააზრებულია წვრილმანებამდე და მასზე ყოველდღიურად მუშაობენ დიზაინერები და ათობით მებაღე. ბამბუკების ტყე საგანო კიოტოში განსაკუთრებით მშვენიერია იგი საღამოს და ღამით, როცა ბამბუკის ჩირგვები ათასფრად ციმციმებს. საგანოს ერთ მხარეს განთავსებულია ბუდისტური ტაძარი ტერნიუ–ძი, მეორე მხარეს კი – თვალწარმტაცი ბაღი გუბურა სოჯენთან, საიდანაც იშლება ხედი მთა აროსიამაზე. მთელი ანსამბლი იუნესკოს მიერ შეტანილია მსოფლიო მემკვიდრეობის სიაში. #იაპონია #მოგზაურობა #აზია #საინტერესოამბები #საინტერესოფაქტები #იაპონელი #ტოკიო